បុត្រសំណព្វរបស់ព្រះ
ការដែលបានពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ការពារយើងពីព្យុះនៃជីវិត ប៉ុន្ដែក៏នឹងធ្វើឲ្យពេលវេលានៃភាពរីករាយកាន់តែល្អថែមផងដែរ ។
មុនពេលខ្ញុំចាប់ផ្ដើម ខ្ញុំគួរតែប្រាប់ដល់បងប្អូនថា កូនៗទាំងពីររបស់ខ្ញុំបានសន្លប់ខណៈកំពុងនិយាយនៅលើវេទិកា ហើយឥឡូវនេះខ្ញុំសង្ឃឹមថាខ្ញុំនឹងមិនដូចពួកគេនោះទេ ។ ខ្ញុំមានអ្វីជាច្រើននៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ។
គ្រួសាររបស់យើងមានកូនប្រាំមួយនាក់ ហើយពួកគេតែងញ៉េះញ៉ោះគ្នាទៅវិញទៅមកថាខ្លួនឯងជាកូនសំណព្វ ។ ពួកគេម្នាក់ៗមានមូលហេតុរៀងៗខ្លួនថាហេតុអ្វីពួកគេជាកូនសំណព្វ ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះកូនម្នាក់ៗគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធ ហើយពេញលេញ ។ យើងមិនអាចស្រឡាញ់កូនម្នាក់ច្រើនជាងកូនម្នាក់ទៀតនោះទេ—កំណើតរបស់កូនម្នាក់ៗគឺនាំមកនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេង ។ ខ្ញុំដឹងច្បាស់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាចំពោះខ្ញុំ តាមរយៈសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលខ្ញុំមានចំពោះកូនៗរបស់ខ្ញុំ ។
ពេលពួកគេប្រាប់ពីមូលហេតុដែលពួកគេជាកូនសំណព្វ បងប្អូនអាចគិតថាគ្រួសាររបស់យើងប្រហែលជាមិនដែលមានបន្ទប់គេងដ៏រញ៉េរញ៉ៃទេមើលទៅ ។ ភាពមិនល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងឪពុក ឬម្ដាយ និងកូននឹងបាត់ទៅនៅពេលផ្ដោតលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។
ពេលខ្លះ ប្រហែលដោយសារខ្ញុំអាចឃើញថា ពួកយើងកំពុងឈានទៅរកជម្លោះក្នុងគ្រួសារ ខ្ញុំនឹងនិយាយថា « កូនៗធ្វើឲ្យប៉ាហត់ហើយ ប៉ានឹងមិននិយាយអីទៀតទេ កូនៗដឹងហើយថានរណាគឺជាកូនសំណព្វរបស់ប៉ា » ។ គោលដៅរបស់ខ្ញុំ គឺថាកូនៗទាំងប្រាំមួយនាក់របស់ខ្ញុំមាននូវអារម្មណ៍នៃជ័យជម្នះ ហើយបានជៀសវាងជម្លោះ … យ៉ាងហោចណាស់នៅពេលនោះ !
នៅក្នុងដំណឹងល្អរបស់លោក យ៉ូហានពិពណ៌នាខ្លួនលោកថាជា « សិស្ស ១ នោះដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់ស្រឡាញ់ » ហាក់ដូចជាថាទ្រង់ស្រឡាញ់លោកខ្លាំងជាងគេ ។ ខ្ញុំចូលចិត្ដគិតថា ការណ៍នេះគឺដោយសារយ៉ូហានទទួលបាននូវអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងពេញលេញមកពីព្រះយេស៊ូវ ។ នីហ្វៃក៏ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការគិតបែបនេះដែរ ពេលលោកបានសរសេរ « ខ្ញុំសរសើរតម្កើងនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ របស់ខ្ញុំ » ។ ពិតណាស់ ព្រះអង្គសង្រ្គោះមិនមែនត្រឹមតែជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់នីហ្វៃ ឬយ៉ូហាននោះទេ ប៉ុន្ដែដោយសារទំនាក់ទំនងផ្ទាល់របស់នីហ្វៃជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ « របស់លោក » ទើបបណ្ដាលឲ្យលោកមាននូវការពិព៌ណនាដ៏ទន់ភ្លន់បែបនោះ ។
តើវាមិនអស្ចារ្យទេឬ ដែលមានពេលដែលអ្នកអាចទទួលនូវអារម្មណ៍នៃការកត់សម្គាល់ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពេញលេញ និងផ្ទាល់ខ្លួនបែបនេះ ? នីហ្វៃអាចហៅទ្រង់ថាព្រះយេស៊ូវ « របស់ខ្ញុំ » ហើយយើងក៏អាចធ្វើដូច្នោះដែរ ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់យើងគឺជា « សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ឧត្ដុង្គឧត្ដម ខ្លាំងបំផុត » ហើយទ្រង់នឹងផ្ដល់ដល់យើងរហូតទាល់តែយើងបាន « ពោរពេញ » ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ទេវភាពមានមិនចេះអស់ឡើយ ហើយយើងម្នាក់ៗគឺជាបុត្រសំណព្វដ៏មានតម្លៃ ។ ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់យើងម្នាក់ៗ ដូចជារង្វង់ទាំងឡាយដែលប្រសព្វគ្នានៅលើ Venn diagram ដែរ យើងទាំងអស់គ្នាមានចំណុចដែលប្រសព្វគ្នា ។ ទោះបីជាផ្នែកខ្លះនៃពួកយើងខុសគ្នាក៏ដោយ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់គឺជាទីដែលផ្ដល់នូវភាពរួបរួមដល់យើង ។
តើវាជារឿងគួរភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលថា ព្រះបញ្ញត្តិដ៏ធំជាងគេបំផុត គឺស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់អ្នកដទៃជុំវិញខ្លួនយើងនោះ ? ពេលខ្ញុំឃើញមនុស្សបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចព្រះគ្រីស្ទទៅកាន់គ្នាទៅវិញទៅមក សម្រាប់ខ្ញុំសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះមិនត្រឹមតែមាននូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ របស់ពួកគេ តែប៉ុណ្ណោះទេ វាជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមាននូវទេវភាពក្នុងនោះ ។ ពេលយើងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដោយរបៀបនេះ ស្រឡាញ់ដោយភាពពេញលេញ និងពោរពេញតាមដែលយើងអាចធ្វើបាន នោះស្ថានសួគ៌ក៏ចូលរួមនឹងយើងដែរ ។
ដូច្នេះបើសិននរណាម្នាក់ដែលយើងខ្វល់ខ្វាយ ហាក់ដូចជាឃ្លាតឆ្ងាយពីអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ទេវភាព នោះយើងអាចធ្វើតាមលំនាំនេះ—ដោយការធ្វើកិច្ចការដែលនាំខ្លួនយើងឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះ ហើយបន្ទាប់មកធ្វើកិច្ចការដែលនាំយើងខិតកាន់តែជិតពួកគេ—ជាសញ្ញាហៅពួកគេមករកព្រះគ្រីស្ទ ។
ខ្ញុំប្រាថ្នាថា ខ្ញុំអាចអង្គុយចុះជាមួយបងប្អូន ហើយសួរថាតើស្ថានភាពបែបណាដែលនាំបងប្អូនឲ្យទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ។ តើខគម្ពីរមួយណា តើសកម្មភាពនៃការបម្រើមួយណា ? តើបងប្អូននឹងនៅកន្លែងណា ? តើតន្ដ្រីប្រភេទណា ? នៅជាមួយអ្នកណា ? សន្និសីទទូទៅ គឺជាកន្លែងដ៏ល្អបរិបូរដែលយើងអាចរៀនអំពីការភ្ជាប់នឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃស្ថានសួគ៌ ។
ប្រហែលបងប្អូនមានអារម្មណ៍ថាបងប្អូននៅឆ្ងាយពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ? ប្រហែលជាមានសម្លេងនៃការមិនយល់ស្របគ្នា និងនៃភាពងងឺតដែលធ្វើឲ្យបងប្អូនលង់ក្នុងគំនិតរបស់បងប្អូន ប្រហែលជាមានសារដែលប្រាប់ថាបងប្អូនមានរបួសធ្ងន់ពេក វិលវល់ ខ្សោយពេក និងត្រូវបានគេមើលរំលង ខុសស្រឡះពីអ្នកដទៃ ឬវង្វេង ដែលនាំឲ្យបងប្អូនមិនបានទទួលនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីស្ថានសួគ៌តាមរបៀបពិតណាមួយ ។ បើសិនបងប្អូនឮគំនិតទាំងនោះ សូមស្ដាប់នូវការណ៍នេះ ៖ សំឡេងទាំងនោះគឺខុសទាំងអស់ ។ យើងអាចមិនយកចិត្តទុកដាក់ដោយមានទំនុកចិត្តនូវភាពមិនឥតខ្ចោះទាំងឡាយណាដែលធ្វើឲ្យយើងមិនសាកសមនឹងសេចក្ដីស្រលាញ់សួគ៌ា—គ្រប់ពេលយើងច្រៀងទំនុកតម្កើងដែលរំឭកយើងថាព្រះអង្គសង្គ្រោះដ៏ជាទីស្រឡាញ់ និងឥតខ្ចោះបានជ្រើសរើសដើម្បី ឲ្យគេ« វាយជាំ ធ្វើទុក្ខ [ និង ] សង្កត់សង្កិន រាល់ពេលយើងទទួលទានចំណិតនំបុ័ង ។ ច្បាស់ណាស់ថា ព្រះយេស៊ូវដកយកអស់នូវភាពអៀនខ្មាសចេញពីភាពខ្ទេចខ្ទាំនោះ ។ តាមរយៈភាពខ្ទេចខ្ទាំរបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានល្អឥតខ្ចោះ ហើយទ្រង់អាចធ្វើឲ្យយើងបានល្អឥតខ្ចោះទោះជាយើងមានភាពខ្ទេចខ្ទាំក្ដី ។ ទ្រង់ខ្ទេចខ្ទាំ ឯកោ រងទុក្ខ និងត្រូវបានគេវាយដំ—ហើយយើងប្រហែលមានអារម្មណ៍ដូចគ្នា—ប៉ុន្ដែយើងមិនបានចេញឆ្ងាយពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះឡើយ ។ « ទោះខ្ទេចខ្ទាំ ទ្រង់ផ្ដល់ក្ដីស្នេហ៍ »ដូចទំនុកនៅក្នុងចម្រៀងនេះដែរ ។
បងប្អូនប្រហែលដឹងនូវរឿងសម្ងាត់អំពីខ្លួនឯង ដែលនាំឲ្យបងប្អូនមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមិនគួរឲ្យស្រឡាញ់ ។ មិនថារឿងដែលបងប្អូនដឹងអំពីខ្លួនឯងត្រូវប៉ុនណានោះទេ បងប្អូនខុសដែលគិតថាបងប្អូនបានដាក់ខ្លួនឯងឲ្យនៅឆ្ងាយហួសពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ។ ពេលខ្លះយើងឃោរឃៅ ហើយគ្មានភាពអត់ធ្មត់ចំពោះខ្លួនឯងជាងនរណាទាំងអស់ ដែលយើងនឹកស្មានដល់ ។ មានកិច្ចការជាច្រើនសម្រាប់យើងធ្វើក្នុងជីវិតនេះ ប៉ុន្ដែការស្អប់ខ្ពើមខ្លួនឯង និងការបន្ទោសខ្លួនឯងដោយភាពខ្មាសអៀនគឺមិនស្ថិតក្នុងបញ្ជីនោះទេ ។ មិនថា យើង មានអារម្មណ៍ថា យើង អាក្រក់ប៉ុនណាឡើយ ព្រះហស្ដ របស់ទ្រង់ មិនមែនរួញខ្លីនោះទេ ។ មិនមែននោះទេ ។ ព្រះហស្ដទាំងទ្វេរបស់ទ្រង់តែងលាតសន្ធឹងល្មមគ្រប់គ្រាន់នឹង « [ ឆ្លើយតប ] កង្វល់របស់យើង »ហើយឱបក្រសោបយើងម្នាក់ៗ ។
ពេលយើងមិនទទួលអារម្មណ៍កក់ក្ដៅនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ទេវភាពនេះ សេចក្ដីស្រឡាញ់នោះមិនបានទៅណាឆ្ងាយទេ ។ ព្រះបន្ទូលផ្ទាល់របស់ព្រះគឺថា « អស់ទាំងភ្នំធំនឹងបាត់ទៅបាន ហើយអស់ទាំងភ្នំតូចនឹងរើចេញទៅបានដែរ ប៉ុន្ដែសេចក្ដីសប្បុរស [ របស់ទ្រង់ ] នឹងមិនដែលឃ្លាតបាត់ពី [ យើង ] ឡើយ » ។ ដូច្នេះ គំនិតដែលថាព្រះឈប់ស្រឡាញ់យើងនោះ គួរតែនៅបាតបញ្ជីនៃអ្វីដែលអាចនឹងកើតឡើងបានក្នុងជីវិតនេះ ថាយើងនឹងមិនមានវាឡើយរហូតអស់ទាំងភ្នំធំបាត់ទៅ ហើយភ្នំតូចនឹងរើចេញដែរ !
ខ្ញុំពិតជារីករាយនឹងនិមិត្ដសញ្ញានៃភ្នំធំនេះ ដែលជាភស្ដុតាងដ៏ពិតនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ។ និមិត្ដសញ្ញាដ៏មានអានុភាពនេះមានក្នុងដំណើររឿងនៃអស់អ្នកទាំងឡាយដែលឡើងទៅលើភ្នំដើម្បីទទួលវិវរណៈ និងការពិពណ៌នារបស់អេសាយអំពី « ភ្នំជាទីស្អាងព្រះវិហារនៃព្រះយេហូវ៉ា » ដែលត្រូវបាន « តាំងឡើងខ្ពស់លើអស់ទាំងភ្នំធំៗ » ។ ព្រះដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ គឺជាព្រះដំណាក់នៃសេចក្ដីសញ្ញាដ៏មានតម្លៃបំផុត ហើយជាទីកន្លែងផ្ដល់ដល់យើងនូវសុវត្ថិភាព និងហ៊ុមព័ទ្ធយើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាយើង ។ ខ្ញុំក៏បានរីករាយនឹងការលួងលោមដែលមានក្នុងព្រលឹងរបស់ខ្ញុំ ពេលខ្ញុំគោរពតាមយ៉ាងមុតមាំចំពោះសេចក្ដីសញ្ញានៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកខ្ញុំ ហើយខ្ញុំស្វែងរកនរណាម្នាក់ដែលកំពុងកាន់ទុក្ខ ឬរងទុក្ខដោយការអាក់អន់ចិត្ដ តាមរយៈការព្យាយាមជួយពួកគេទប់ទល់ និងយល់នូវអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ។ តើទាំងនេះគឺជារបៀបទាំងឡាយដែលយើងអាចជ្រមុជកាន់តែជ្រៅនៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញានៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មានតម្លៃ hesed ហេសិដឬ ?
ដូច្នេះបើសិនសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះមិនចេញឆ្ងាយពីយើងទេ ហេតុអ្វីយើងមិនមានអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះជានិច្ច ? សូមកុំរំពឹងចម្លើយដ៏គួរឲ្យពេញចិត្ដពីខ្ញុំឡើយ ៖ ខ្ញុំមិនដឹងទេ ។ ប៉ុន្ដែ ការ ត្រូវបានគេស្រឡាញ់គឺប្រាកដណាស់មិនដូចគ្នានឹង ការទទួលអារម្មណ៍ នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ឡើយ ហើយខ្ញុំមានគំនិតពីរបីដែលអាចជួយបងប្អូនស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរនោះ ។
ប្រហែលបងប្អូនកំពុងតទល់នឹងទុក្ខសោក ការបាក់ទឹកចិត្ដ ការក្បត់ ភាពឯកោ ការអាក់អន់ចិត្ដ ឬការឈ្លានពានដ៏មានឥទ្ធិពលដែលបង្អាក់បងប្អូនពីការទទួលអាម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះបងប្អូន ។ ប្រសិនបើបែបនេះមែន ការណ៍ទាំងនោះអាចបញ្ឈប់នូវសមត្ថភាពរបស់យើង ដើម្បីទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងគួរតែមាន ។ យ៉ាងហោចណាស់ក្នុងអំឡុងពេលណាមួយ ប្រហែលជាបងប្អូននឹងមិនអាច មានអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ទេ ហើយពេលនោះការចេះដឹងអំពីដំណឹងល្អនឹងត្រូវតែបំពេញចន្លោះនេះ ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើបងប្អូនអាចធ្វើការពិសោធន៍—ដោយអត់ធ្មត់—ទៅលើរបៀបផ្សេងៗគ្នាដើម្បីបង្ហាញ និងទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ទេវភាពឬទេ ។ តើបងប្អូនអាចថយក្រោយមួយជំហានចេញពីអ្វីក៏ដោយដែលនៅពីមុខបងប្អូន ឬប្រហែលថយក្រោយមួយជំហានទៀត ឬបន្ដថយមួយជំហានទៀតបានទេ រហូតដល់បងប្អូនឃើញទីវាលទេសភាពដ៏ធំ កាន់តែធំទៅៗ ហើយបើចាំបាច់គឺរហូតដល់បងប្អូន « កំពុងគិតដល់សេឡេស្ទាល »ពីព្រោះបងប្អូនកំពុងមើលទៅផ្កាយ ហើយចងចាំពិភពលោកដ៏ច្រើនឥតគណនា ហើយតាមរយៈផ្កាយទាំងនេះចងចាំដល់អង្គដ៏បង្កបង្កើត ?
សំឡេងបក្សាបក្សីយំ ការទទួលនូវពន្លឺព្រះអាទិត្យ ឬខ្យល់រំហើយ ឬតំណក់ភ្លៀងលើស្បែករបស់ខ្ញុំ និងពេលមួយចំនួនដែលធម្មជាតិបាននាំខ្ញុំឲ្យទទួលអារម្មណ៍នៃភាពអស្ចារ្យរបស់ព្រះ—រឿងនីមួយៗនេះជាចំណែកផ្ដល់ដល់ខ្ញុំនូវទំនាក់ទំនងពីស្ថានសួគ៌ ។ ប្រហែលការលួងលោមពីមិត្ដដ៏ពិតអាចជួយបាន ។ ប្រហែលជាតន្ដ្រី ? ឬការបម្រើ ? តើបងប្អូនបានកត់ត្រា ឬសរសេរទុកនូវពេលវេលាដែលទំនាក់ទំនងរបស់បងប្អូននឹងព្រះមានភាពច្បាស់លាស់ឬទេ ? ប្រហែលបងប្អូនអាចអញ្ជើញមនុស្សដែលបងប្អូនទុកចិត្ដដើម្បីចែកចាយជាមួយបងប្អូននូវប្រភពនៃទំនាក់ទំនងដ៏ទេវភាព ខណៈដែលបងប្អូនស្វែងរកភាពធូរស្បើយ និងការយល់ដឹង ។
ខ្ញុំឆ្ងល់ថា ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវអាចជ្រើសរើសកន្លែងមួយដែលបងប្អូន និងទ្រង់អាចជួបគ្នា កន្លែងឯកជនដែលបងប្អូនអាចផ្ដោតតែទៅលើទ្រង់មួយអង្គ តើទ្រង់នឹងជ្រើសរើសកន្លែងមួយដែលបងប្អូនអាចរងទុក្ខតែឯង កន្លែងដែលជាតម្រូវការដ៏ខ្លាំងបំផុតរបស់បងប្អូន ជាកន្លែងដែលគ្មាននរណាទៅដល់ឬ ? នៅកន្លែងណាមួយដែលបងប្អូនមានអារម្មណ៍ឯកោដែលបងប្អូនត្រូវការនៅតែឯង ប៉ុន្ដែបងប្អូនមិនចង់បានបែបនេះទេ កន្លែងដែលប្រហែលជាមានតែទ្រង់អាចយាងទៅដល់ ប៉ុន្ដែតាមពិតទៅជាកន្លែងដែលទ្រង់បានរៀបចំរួចរាល់សម្រាប់បងប្អូនពេលបងប្អូនទៅដល់ ។ បើសិនបងប្អូនកំពុងរង់ចាំទ្រង់ដើម្បីយាងមក ប្រហែលទ្រង់បានគង់នៅទីនោះរួចហើយ ហើយនៅជិតបងប្អូនបង្កើយ ?
បើសិនបងប្អូនមានអារម្មណ៍ពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នៅក្នុងពេលនេះនៃជីវិតរបស់បងប្អូន សូមបងប្អូនចែកចាយវាដោយសេរីជាមួយនឹងមនុស្សដទៃទៀត ។ ចែកចាយសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្រប់កន្លែងដែលបងប្អូនទៅដល់ ។ អព្ភូតហេតុមួយក្នុងចំណោមអព្ភូតហេតុទាំងឡាយនៃការដឹកនាំរបស់ព្រះក្នុងផែនការដ៏ទេវភាព គឺថានៅពេលយើងព្យាយាមចែកចាយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវ នោះយើងនឹងឃើញខ្លួនឯងដូចនៅក្នុងការពិពណ៌នានៃគោលការណ៍ « អ្នកណាដែលបាត់ជីវិតដោយព្រោះខ្ញុំ នោះនឹងបានវិញ » ។
ការដែលបានពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ការពារយើងពីព្យុះនៃជីវិត ប៉ុន្ដែក៏នឹងធ្វើឲ្យពេលវេលានៃភាពរីករាយកាន់តែល្អថែមទៀតផងដែរ—ថ្ងៃនៃសេចក្ដីអំណររបស់យើង ពេលមានពន្លឺនៅលើមេឃ បានភ្លឺខ្លាំងឡើងដោយសារពន្លឺដែលស្ថិតនៅក្នុងចិត្ដយើង ។
ចូរយើង « បានចាក់ឫស ហើយតាំងមាំមួន » នៅក្នុងព្រះយេស៊ូវរបស់យើង និងក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ។ ចូរយើងរកមើល និងទុកបទពិសោធន៍នៃអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងអំណាចរបស់ទ្រង់ជារបស់ដ៏មានតម្លៃក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ សេចក្ដីអំណរនៃដំណឹងល្អគឺមានសម្រាប់យើងគ្រប់គ្នា ៖ មិនមែនសម្រាប់តែមនុស្សដែលរីករាយ ហើយក៏មិនមែនសម្រាប់តែមនុស្សដែលមានទុក្ខព្រួយទេ ។ សេចក្ដីអំណរគឺជាគោលបំណងរបស់យើង មិនមែនជាអំណោយនៃកាលៈទេសៈរបស់យើងឡើយ ។ យើងមានហេតុផលគ្រប់យ៉ាងដើម្បី « អររីករាយ ហើយពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងចំពោះមនុស្សទាំងអស់ » ។ ចូរឲ្យយើងបានពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។