« គឺខ្ញុំនេះហើយ »
សេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះគ្រីស្ទ—គឺជាភស្ដុតាងនៃភក្ដីភាពទាំងស្រុងចំពោះព្រះ—តស៊ូ ហើយបន្ដតស៊ូជានិច្ច ។
វាគឺជាថ្ងៃបរិសុទ្ធ ដែលយើងបានប្រមូលផ្ដុំគ្នាដើម្បីថ្លែងអំពីព្រះគ្រីស្ទ ជាអង្គដែលត្រូវគេឆ្កាង ។ ខ្ញុំដឹងថាព្រះប្រោសលោះខ្ញុំនៅរស់
សូមពិចារណាអំពីទិដ្ឋភាពនេះអំពីសប្ដាហ៍ចុងក្រោយនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះយេស៊ូវ ។ ហ្វូងមនុស្សបានប្រមូលផ្ដុំគ្នា រួមមានទាំងទាហានរ៉ូមកាន់ដំបងនិងដាវ ។ ដឹកនាំដោយពួកមន្ត្រីមកពីពួកសង្គ្រាជដែលមានកាន់ភ្លើងគប់ក្នុងដៃ ក្រុមដ៏ស្មោះត្រង់នេះ ពុំ យកឈ្នះទីក្រុងមួយបានទេ ។ រាត្រីនោះពួកគេស្វែងរកបុរសតែម្នាក់គត់ ជាបុរសដែលពុំចេះកាន់អាវុធ ពុំទទួលការបំពាក់បំប៉នខាងកងទ័ព ឬចូលរួមនៅក្នុងការប្រយុទ្ធខាងសាច់ឈាមក្នុងជីវិតរបស់ទ្រង់ ។
នៅពេលពួកទាហានមកដល់ ព្រះយេស៊ូវ ព្យាយាមការពារសិស្សរបស់ទ្រង់ ដោយយាងទៅមុខ ហើយថ្លែងថា « តើមករកអ្នកណា ? » ពួកគេបានតបថា « រកយេស៊ូវ ជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែត » ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលថា « គឺខ្ញុំនេះហើយ ។… … កាលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា គឺខ្ញុំនេះ ហើយ នោះគេក៏ថយក្រោយដួលផ្ងារទាំងអស់គ្នា ។
ចំពោះខ្ញុំ នោះគឺជាខគម្ពីរដ៏បំផុសគំនិតបំផុតមួយនៅក្នុងបទគម្ពីរទាំងអស់។ នៅក្នុងចំណោមអ្វីៗផ្សេងទៀត ខគម្ពីរប្រាប់ខ្ញុំចំៗថា គ្រាន់តែរស់នៅក្នុងវត្តមាន របស់ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ—ជាព្រះយេហូវ៉ានៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងអ្នកគង្វាលល្អនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដែលគ្មានកាន់អាវុធអ្វីសោះ—ដោយ គ្រាន់តែស្ដាប់សំឡេងទ្រង់ ជាទីជ្រកកោនឲ្យរួចពីព្យុះសង្ឃរា ជាម្ចាស់មេត្រីភាព គឺវាល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកប្រឆាំងដកខ្លួនថយ ធ្វើឲ្យពួកគេដួលចុះ ហើយធ្វើឲ្យក្រុមទាំងមូលប្រាថ្នាថាចង់ទៅធ្វើកិច្ចការនៅចង្ក្រានបាយនាយប់នោះជំនួសវិញ ។
នៅពីរបីថ្ងៃមុននោះ នៅពេលទ្រង់បានចូលទៅក្នុងទីក្រុងដោយជោគជ័យ « នោះកើតមានសេចក្តីជ្រួលជ្រើមពេញក្នុងទីក្រុង » បទគម្ពីរចែងថា ហើយគេសួរថា « លោកនេះជាអ្នកណា ? » ខ្ញុំអាចស្រមៃឃើញថាសំណួរ « លោកនេះជានរណា ? » គឺជាសំណួរដែលពួកទាហានដែលច្របូកច្របល់ទាំងនោះកំពុងតែសួរនាពេលឥឡូវនេះ !
ចម្លើយ ចំពោះសំណួរនោះពុំអាចឆ្លើយតាមរូបរាងទ្រង់នោះទេ ដ្បិតអេសាយបានព្យាករជាងប្រាំពីរសតវត្សរ៍មុនមកថា « ទ្រង់ឥតមានទ្រង់ទ្រាយល្អ ឬសណ្ឋានរុងរឿងទេ ហើយកាលយើងបានមើលទ្រង់ នោះក៏គ្មានភាពលំអណា ដែលឲ្យយើងរីករាយចិត្តដែរ » ។ ច្បាស់ណាស់គឺវាពុំមែនតាមសម្លៀកបំពាក់ស្អាតៗ ឬសម្បត្តិដ៏ច្រើនរបស់ទ្រង់នោះទេ ព្រោះទ្រង់គ្មានទេ ។ វាមិនអាចមកពីការបំពាក់បំប៉នអាជីពនៅក្នុងរោងជំនុំក្នុងមូលដ្ឋានទេ ពីព្រោះយើងគ្មានភស្ដុតាងថាទ្រង់ធ្លាប់បានសិក្សានៅទីណាមួយនោះដែរ សូម្បីនៅក្នុងយុវវ័យរបស់ទ្រង់ ទ្រង់អាចពន្យល់ដល់ពួកអាចារ្យ អ្នកច្បាប់យ៉ាងអស្ចារ្យ ដែលធ្វើឲ្យពួកគេអស្ចារ្យដោយគោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់ « ដូចជាមានអំណាច »។
ចាប់ពីការបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារមកដល់ការចូលទៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិមដោយជោគជ័យ និងការចាប់ខ្លួនដោយអយុត្តិធម៌ និងចុងក្រោយនេះ ព្រះយេស៊ូវត្រូវស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពលំបាកដដែលៗ និងស្ថានភាពដែលគេក្បត់ជាញឹកញាប់ តែទ្រង់តែងតែមានជ័យជំនះ—ជាភាពជោគជ័យដែលយើងពុំអាចពន្យល់បាន លើកលែងតែDNA ជាព្រះ ។
ប៉ុន្តែនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ មានមនុស្សជាច្រើនបានធ្វើឲ្យយើងមើលទៅទ្រង់ថាជាមនុស្សសាមញ្ញ និងមិនសំខាន់ ព្រមទាំងធ្វើជាសាក្សីថាទ្រង់ជានរណាផងដែរ ។ ពួកគេបានបន្ទាបសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់ទៅជាការអួតអាង សេចក្ដីយុត្តិធម៌របស់ទ្រង់ទៅជាកំហឹង សេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ទៅជាភាពអត់ធន់ ។ យើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នកុំបដិសេធការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ដែលយើងឃើញថាពិបាក ដោយព្រោះទ្រង់ជាអង្គដ៏សាមញ្ញនោះឡើយ ។ « ការដែលគេមិនឲ្យតម្លៃ » នេះគឺមានពិតទាក់ទងនឹងការកំណត់អំពីគុណធម៌ដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ។
អំឡុងបេសកកម្មក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថាមានបទបញ្ញត្តិដ៏ធំពីរ ។ បទបញ្ញត្តិទាំងនោះត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងសន្និសីទនេះ ហើយនឹងត្រូវបានបង្រៀនជារៀងរហូត ៖ « ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃឯង [ និង ] ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង » ។ ប្រសិនបើយើងធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយស្មោះត្រង់គោរពច្បាប់ដែលសំខាន់ និងភ្ជាប់គ្នាទាំងពីរនេះ នោះយើងគួរតែតោងឲ្យជាប់ទៅនឹងអ្វីដែលទ្រង់ ពិតជា មានបន្ទូល ។ ហើយអ្វីដែលទ្រង់ ពិតជា មានព្រះបន្ទូលនោះគឺ « បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ចូរកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំចុះ » ។ នៅល្ងាចដដែលនោះ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថាយើងត្រូវ « ស្រឡាញ់គ្នា ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ » ។
នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនោះ ឃ្លាដ៏ល្អដែលកំណត់អំពីសេចក្ដីពិត និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចជាព្រះគ្រីស្ទ—ពេលខ្លះសំដៅទៅលើសេចក្ដីសប្បុរស—គឺសំខាន់ណាស់ ។
តើវាកំណត់អ្វីខ្លះ ? តើព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ដោយរបៀបណា ?
ទីមួយ ទ្រង់ស្រឡាញ់ដោយ « អស់ពីចិត្ត អស់ពីពលំ អស់ពីគំនិត ហើយអស់ពីកម្លាំង[ របស់ទ្រង់ ] » ដែលផ្ដល់សមត្ថភាពឲ្យទ្រង់ព្យាបាលការឈឺចាប់ខ្លាំងបំផុត ហើយប្រកាសពីសេចក្ដីពិតចំៗ ។ សរុបសេចក្ដីទៅ ទ្រង់គឺជាអង្គដែលអាចផ្ដល់ព្រះគុណ និងរក្សាសេចក្ដីពិតក្នុងពេលតែមួយ ។ ដូចដែលលីហៃបានពោលក្នុងការប្រទានពរដល់កូនប្រុសរបស់លោកយ៉ាកុប « សេចក្ដីប្រោសលោះនឹងមកដោយ និងតាមរយៈព្រះមែស៊ីដ៏បរិសុទ្ធ ដ្បិតទ្រង់ពោរពេញទៅដោយព្រះគុណ និងសេចក្ដីពិត » ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យយើងឱបក្រសោបដោយការលើកទឹកចិត្ត នៅពេលដែលវាចាំបាច់ និងផឹកពែងល្វីងនៅពេលដែលត្រូវផឹក ។ ដូច្នេះចូរយើងព្យាយាមស្រឡាញ់—ឲ្យអស់ពីចិត្ត អស់ពីពលំ អស់ពីគំនិត ហើយអស់ពីកម្លាំង—ដោយសារនោះគឺជារបៀបដែលទ្រង់ស្រឡាញ់យើង ។
លក្ខណៈទីពីរនៃសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ទេវភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺការគោរពប្រតិបត្តិរបស់ទ្រង់ចំពោះ គ្រប់ព្រះបន្ទូល ដែលចេញមកពីព្រះឱស្ឋព្រះ តែងតែធ្វើស្របតាមព្រះទ័យនិងប្រព្រឹត្តដូចព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ទ្រង់ ។
នៅពេលទ្រង់បានយាងមកដល់អឌ្ឍគោលនេះបន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ព្រះគ្រីស្ទមានបន្ទូលទៅកាន់សាសន៍នីហ្វៃថា « មើលចុះ យើងគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ… យើងបានផឹកនូវពែងល្វីង ដែលព្រះវរបិតាបានប្រគល់ដល់យើង …ដែលយើងបានធ្វើការនេះ ដោយបានស៊ូទ្រាំតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា… ចាប់តាំងពីដើមដំបូងមក »
ទ្រង់អាចណែនាំអំពីព្រះអង្គទ្រង់តាមរបៀបជាច្រើន ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដូច្នោះ ដោយការប្រកាសអំពីការគោរពប្រតិបត្តិរបស់ទ្រង់ចំពោះព្រះទ័យរបស់ព្រះបិតា—ទោះនៅគ្រាដែលទ្រង់ត្រូវការជំនួយបំផុត ជាពេលដែលព្រះរាជបុត្រាសំណព្វតែមួយគត់របស់ព្រះ មានព្រះទ័យថាត្រូវបានព្រះវរបិតាទ្រង់បោះបង់ទ្រង់ចោលទាំងស្រុងនោះ ។ សេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះគ្រីស្ទ—ជាភស្ដុតាងនៃការមានភក្ដីភាពទាំងស្រុងចំពោះព្រះទ័យរបស់ព្រះ—តស៊ូ ហើយបន្ដតស៊ូ ពុំគ្រាន់តែនៅពេលងាយស្រួល ឬស្រណុកនោះទេ ប៉ុន្តែជាពិសេសនៅពេលស្ថានភាពអាក្រក់ និងពិបាកបំផុត ។
បទគម្ពីរចែងថា ព្រះយេស៊ូវគឺជា « មនុស្សទូទុក្ខ » ។ ទ្រង់បានទទួលបទពិសោធន៍សោកសៅ នឿយហត់ ខកចិត្ត និងភាពឯកោ ។ នៅក្នុងគ្រាទាំងនេះ និងគ្រប់ពេលទាំងអស់ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវគឺពុំរលត់បាត់ឡើយ ព្រមទាំងព្រះវរបិតាទ្រង់ផងដែរ ។ ដោយក្ដីស្រឡាញ់ចាស់ទុំ—ជាប្រភេទនៃក្ដីស្រឡាញ់ដែលជាគំរូ ប្រកបដោយអំណាច និងឥទ្ធិពល—នឹងពុំរលត់ទៅឡើយ ។
ដូច្នេះពេលខ្លះ ពេលអ្នកកាន់តែខិតខំវាហាក់បីដូចជាកាន់តែពិបាក ក៏ដូចគ្នានឹងពេលដែលអ្នកព្យាយាមដោះស្រាយភាពមានកំណត់ និងការធ្លាក់របស់អ្នក នោះអ្នកនឹងរកឃើញនរណាម្នាក់ ឬអ្វីមួយមកសាកសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នក ទោះជាអ្នកធ្វើការដោយការលះបង់ក្ដី ក៏អ្នកនៅតែមានអារម្មណ៍នៃភាពភ័យខ្លាចមកគ្របសង្កត់លើអ្នកដែរ ប៉ុន្តែសូមចងចាំថា វាបានកើតមានដូច្នោះចំពោះមនុស្សស្មោះត្រង់អស្ចារ្យភាគច្រើននៅគ្រប់យុគសម័យ ។ ក៏សូមចងចាំផងដែរថា មានកម្លាំងមួយនៅក្នុងសាកលលោកនេះ វាតាំងចិត្តដើម្បីជំទាស់ នឹងរឿងល្អៗ ដែលអ្នកព្យាយាមធ្វើ ។
ដូច្នេះទោះនៅក្នុងភាពមានបាន ឬភាពក្រីក្រក្ដី ទោះជាមានការសរសើរដោយសម្ងាត់ ឬរិះគន់ជាសាធារណៈក្ដី ទោះជាតាមធាតុដ៏ទេវភាពនៃការស្ដារឡើងវិញ ឬភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្សជាតិ ដែលជាផ្នែកមួយដែលមិនអាចចៀសបានក្ដី យើងបន្ដនៅលើផ្លូវជាមួយ សាសនាចក្រពិតនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ ហេតុអ្វី ? ពីព្រោះយើងចុះឈ្មោះចូលរៀនពេញវគ្គ—ពុំបញ្ចប់ត្រឹមប្រឡងវគ្គដំបូងខ្លីមួយនោះទេ ប៉ុន្តែរៀនពេញវគ្គរហូតដល់ការប្រឡងបញ្ចប់ ដូចជាព្រះអង្គប្រោសលោះរបស់យើង ។ អំណរនៅក្នុងការណ៍នេះគឺថា នាយកសាលាបានផ្ដល់ចម្លើយដល់យើងទាំងអស់គ្នា ពីមុនចូលរៀន ទៅទៀត ។ បន្ថែមពីលើនោះ យើងមាននាយកសាលាដែលរំឭកយើងអំពីចម្លើយទាំងនេះនៅពេលប្រឡងម្ដងៗ ។ ប៉ុន្តែប្រាកដណាស់ កិច្ចការនេះពុំដំណើរការទេ ប្រសិនបើយើងបន្ដផ្លោះថ្នាក់នោះ ។
« តើអ្នកមករកនរណា ? » យើងឆ្លើយដោយអស់ពីដួងចិត្តរបស់យើងថា « ព្រះយេស៊ូវនៃណាសារ៉ែត » ។ នៅពេលទ្រង់មានបន្ទូលថា « គឺខ្ញុំនេះហើយ » នោះយើងលុតជង្គង់ចុះ ហើយសារភាពដោយអណ្ដាតរបស់យើងថា ទ្រង់គឺជាព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ថាទ្រង់បានធួនតែអង្គឯងសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើង ថាទ្រង់លើកយើងឡើង ទោះជាយើងបានគិតថាទ្រង់បានបោះបង់យើងចោលក្ដី ។ នៅពេលយើងឈរនៅចំពោះទ្រង់ ហើយមើលរបួសនៅលើព្រះហស្ត និងព្រះបាទា នោះយើងនឹងចាប់ផ្ដើមយល់ពីអត្ថន័យដែលទ្រង់ គោរពប្រតិបត្តិទាំងស្រុងចំពោះព្រះវរបិតា ដើម្បីរែកអំពើបាប ហើយស្គាល់ពីទុក្ខសោករបស់យើង ដែលអ្វីៗទាំងអស់នេះកើតចេញមកពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតចំពោះយើង ។ ដើម្បីណែនាំអ្នកដទៃអំពីសេចក្ដីជំនឿ ការប្រែចិត្ត ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ការទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយទទួលយកពរជ័យរបស់យើងនៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះអម្ចាស់—ទាំងនេះគឺជាគ្រឹះនៃ « គោលការណ៍ និងពិធីបរិសុទ្ធ » ដែលកំណត់ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះ និងអ្នកជិតខាង ហើយកំណត់អំពីសាសនាចក្រពិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទដោយអំណរ ។
បងប្អូនប្រុសស្រី ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយគឺជាយានដែលព្រះដែលប្រទានឲ្យសម្រាប់ភាពតម្កើងឡើងរបស់យើង ។ ដំណឹងល្អដែលសាសនាចក្របង្រៀនគឺជាការពិត ហើយបព្វជិតភាពគឺមានពិតពុំមានអ្វីជំនួសឡើយ ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថាប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន គឺជាព្យាការីមួយរូបរបស់ព្រះនៃយើងដូចជាអ្នកស្នងតំណែងពីមុន និងបន្ទាប់ទៀតរបស់ទ្រង់ដែរ ។ ហើយនៅថ្ងៃមួយការណែនាំពីព្យាការីនោះនឹងដឹកនាំជំនាន់មួយដើម្បីមើលឃើញអង្គនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើងយាងចុះមកដូចជា « ផ្លេកបន្ទោរ … ពីទិសខាងកើត » ហើយយើងនឹងប្រកាសថា « ព្រះយេស៊ូវនៃណាសារ៉ែត » ។ ដោយព្រះហស្ថលាតលា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ស្មោះត្រង់ នោះទ្រង់នឹងតបថា « គឺខ្ញុំនេះហើយ » ។ ដូច្នេះខ្ញុំសូមសន្យាដោយអំណាច និងសិទ្ធិអំណាចជាសាវកអំពីព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។