ចូរមកតាមខ្ញុំ ៖ ការបង្រៀន គោលការណ៍មូលដ្ឋានចាំបាច់នៅក្នុងគេហដ្ឋាន
ផ្នែកទី ១
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋ យូថាហ៍ ស.រ.អា ។
កម្មវិធីយុវវ័យថ្ងៃអាទិត្យ — ចូរមកតាមខ្ញុំ — បង្រៀនគោលលទ្ធិនៃដំណឹងល្អជាមូលដ្ឋានមួយជារៀងរាល់ខែ ។ នេះគឺជារបៀបមួយចំនួនដើម្បីរៀននូវគោលការណ៍ខាងគោលលទ្ធិទាំងនោះជាមួយគ្រួសារអ្នក ។
ពេលអង្គុយក្នុងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ ម្ដាយម្នាក់បានចាប់ផ្ដើមដោយការសួរដល់កូនៗគាត់ថា « តើពេលណាខ្លះ ដែលកូនៗបានទទួលអារម្មណ៍ដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណ ? »
កូនស្រីអាយុ ១៧ ឆ្នាំរបស់គាត់បានរអ៊ូរទាំថា « ខ្ញុំបានរៀនមេរៀនដែលស្ដីអំពីព្រះវិញ្ញាណចំនួនបីទៅហើយនៅខែនេះ » ។
ឪពុកបានតបនឹងនាងថា « ល្អ នោះកូននឹងអាចរួមចំណែកបានច្រើន » ។ នោះក៏មានភាពស្ងាត់ស្ងៀម នៅពេលម្ដាយ និងឪពុករង់ចាំដោយអត់ធ្មត់ ខណៈដែលកូនៗរបស់ពួកគាត់កំពុងគិតអំពីសំណួរ ។
ទីបំផុត កូនប្រុសអាយុ ១៤ ឆ្នាំ របស់ពួកគាត់ បានចែកចាយបទពិសោធន៍មួយនៅសាលានាថ្ងៃនោះ ។
ម្ដាយបានតបថា « មែនហើយ រឿងនោះបានរំឭកម៉ាក់អំពីនីហ្វៃ ដែលធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណ នៅពេលគាត់ពុំដឹងថាត្រូវទៅយកផ្ទាំងពីឡាបាន់ដោយរបៀបណានោះ » ។
កូនស្រីរបស់គាត់ក៏បាននិយាយដោយចែកចាយពីរបៀបដែលនាងបានធ្វើតាមការបំផុសគំនិតឲ្យនិយាយទៅកាន់យុវនារីឯកោម្នាក់នៅលើឡានក្រុង ។ ឪពុករបស់នាងបានសរសើរដល់ការសម្រេចចិត្តរបស់នាង ហើយរ៉ាយរ៉ាប់អំពីបទពិសោធន៍មួយដែលគាត់មាននៅកន្លែងធ្វើការ ។
ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានបញ្ចប់ការពិភាក្សាដោយការច្រៀងបទ « ទុកឲ្យព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំ » ( សៀវភៅទំនុកតម្កើង លេខ ៨១ ) ។
វិធីសាស្ត្របង្រៀនដ៏សាមញ្ញមួយ — ការចែកចាយបទពិសោធន៍អំពីគោលលទ្ធិនេះ — ធ្វើឲ្យរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារនេះបានប្រព្រឹត្តទៅដោយជោគជ័យ ។
អត្ថបទនេះ ផ្ដល់នូវគំរូជីវិតពិតអំពីរបៀបដែលមនុស្សបានរៀនដំណឹងល្អតាមកម្មវិធីសិក្សារបស់យុវវ័យនៅថ្ងៃអាទិត្យ ដែលបានរៀបចំតាមខែ ។ ប្រាកដណាស់ គំរូទាំងនេះពុំគ្រាន់តែជារបៀបដើម្បីរៀនអំពីគោលលទ្ធិទាំងឡាយប៉ុណ្ណោះទេ ។ អ្នកអាចស្វែងរកការបំផុសគំនិតសម្រាប់សេចក្ដីត្រូវការនៃគ្រួសារអ្នក ។
ខែ មករាក្រុមព្រះ
សមាជិកនៃក្រុមព្រះ — ព្រះវរបិតាសួគ៌ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ — គឺជាតួអង្គដាច់ដោយឡែកពីគ្នាបីអង្គ ប៉ុន្តែរួមគ្នានៅក្នុងគោលបំណង និងសិរីល្អ ។
យុវនារីម្នាក់ប្រាប់ពីការរៀនអំពីក្រុមព្រះ ៖ « វាសំខាន់ចំពោះខ្ញុំដែល ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំ ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ និង ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជាតួអង្គផ្សេងពីគ្នា ដើម្បីខ្ញុំអាចរៀនស្គាល់អង្គនិមួយៗ ប៉ុន្តែធ្វើតាមនៅក្នុងសាមគ្គីភាព ។ ខ្ញុំបានទទួលស្គាល់ដោយការដឹងគុណថា ខ្ញុំអាចប្រែក្លាយដូចជាព្រះ ដោយសារតែក្រុមព្រះ ពុំមែនជាអង្គធាតុដែលពុំមានទ្រង់ទ្រាយ ឬពុំអាចយល់បាននោះទេ ប៉ុន្តែជាតួអង្គដ៏ទេវភាព ដែលស្រឡាញ់ ប្រទានពរ ដឹកនាំ ហើយស្គាល់រូបខ្ញុំ » ។
ដើម្បីបង្រៀនគោលលទ្ធិនេះ អ្នកអាចព្យាយាមពិភាក្សាសំណួរដូចតទៅថា « តើយើងអាចរៀនមកពីក្រុមព្រះ អំពីការធ្វើការរួមគ្នាក្នុងសាមគ្គីភាពដោយរបៀបណា ? » ឬ « តើយើងអាចពង្រឹងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងសមាជិកនៃក្រុមព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ? »
ការប្រៀបធៀប យ៉ូហាន ១០:៣០ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥០:៤៣ អាចបំផុសឲ្យមានការពិភាក្សាគ្នាល្អ ហើយផ្ដល់គំនិតអំពីសាមគ្គីភាព ។
ខែ កុម្ភៈ ផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ
ផែនការនៃសុភមង្គល ឆ្លើយសំណួរសំខាន់បំផុតរបស់មនុស្សដូចជា « តើខ្ញុំជានរណា ? » និង « តើគោលបំណងនៃជីវិតនេះគឺជាអ្វី ? » ការសួរសំណួរផ្ទាល់ខ្លួនអ្នក និងការស្រាវជ្រាវរកចម្លើយ អាចជាវិធីដ៏មានអានុភាពដើម្បីរៀនអំពីផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះបិតា ។
ឧទាហរណ៍ យុវជនម្នាក់បានចាប់ផ្ដើមការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់គាត់ដោយសួរថា « តើចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះជាយ៉ាងណា បើប្រៀបធៀបទៅនឹងចរិតលក្ខណៈដែលខ្ញុំមាននៅក្នុងជីវិតមុនជីវិតរមែងស្លាប់នោះ ? នឹងចរិតលក្ខណៈដែលខ្ញុំមានឥឡូវនេះ ? ដែលខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងមាននៅក្នុងជីវិតក្រោយនោះ ? » គាត់បានសរសេរចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះ នៅពេលគាត់រកឃើញនៅក្នុងបទគម្ពីរ ហើយប្រើវាដើម្បីបង្រៀនអ្នកដទៃអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។
តើសំណួរដែលកូនៗរបស់អ្នកមានអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះមានអ្វីខ្លះ ?
ខែ មិនា ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
តើយើងរៀន មិនគ្រាន់តែអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប៉ុន្តែក៏រៀនអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏មុតមាំរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ដែលសង្ឃឹមថាយើងនឹងប្រើដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ដោយសារយើងទាំងអស់គ្នាធ្លាប់ឯកោ ធ្វើកំហុស ហើយត្រូវការភាពរឹងមាំ នោះយើងទាំងអស់គ្នាមានតម្រូវការដើម្បីយល់ដឹងឲ្យបានល្អប្រសើរ ហើយប្រើដង្វាយធួន ។ អ្នកឲ្យដំបូន្មានក្រុមយុវនារីម្នាក់ បានប្រើវីដេអូមួយ ដើម្បីជួយសិស្សក្នុងថ្នាក់របស់គាត់ យល់អំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះកាន់តែប្រសើរ ។
នេះគឺជាបទពិសោធន៍របស់យុវនារីម្នាក់ ៖
« យើងកំពុងមើលរឿង ‹ គ្មាននរណាម្នាក់នៅជាមួយទ្រង់ › ( វីដេអូ LDS.org ) ។ នៅពេលសំឡេងខ្លុយលេងបទទួញសោក នោះសំឡេងរបស់អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានមានប្រសាសន៍ថា ‹ ការលួងលោមចិត្តដ៏មហិមាមួយនៃរដូវកាលបុណ្យអ៊ីស្ទើរនេះ គឺថា ដោយសារព្រះយេស៊ូវបានយាងនៅលើផ្លូវដ៏វែង និងឯកោដោយព្រះអង្គឯង នោះយើង ពុំចាំបាច់ត្រូវធ្វើដូច្នោះទេ › ។
« ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្មាស់អៀន ដែលតម្រូវនូវដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំទម្លាក់ខ្លួនទាំងស្រុងទៅក្នុងព្រះវិញ្ញាណ ដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពីក្ដីសង្ឃឹមថាដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់បោសសម្អាតនូវអារម្មណ៍ទោសកំហុសរបស់ខ្ញុំទាំងឡាយ ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានជីវិតរបស់ទ្រង់ដើម្បីខ្ញុំ ទ្រង់ពុំសោកស្ដាយទេ ហើយខ្ញុំក៏ពុំគួរសោកស្ដាយដែរ » ។
ដោយសារដង្វាយធួនគឺជាព្រឹត្តការណ៍ដ៏មហិមានៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង នោះយើងត្រូវតែបង្រៀន និងរៀនអំពីវាដោយមានការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ប្រហែលជាអ្នកនឹងត្រូវដឹកនាំឲ្យពិភាក្សាខគម្ពីរ ឬទីបន្ទាល់របស់សាវក ដូចជា « ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ៖ ទីបន្ទាល់នៃពួកសាវក » ( លីអាហូណា, ខែមេសា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ២ ) ។ ចូរពិចារណាធ្វើការពិភាក្សាសំណួរមួយដូចជា « តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានព្យាបាល ពង្រឹង ឬប្រោសលោះដោយព្រះចេស្ដានៃដង្វាយធួននៅពេលណា ? »
ខែ មេសា គ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រា ការក្បត់សាសនា និង ការស្តារឡើងវិញ
រូបភាពនៃពែង © moodboard/Thinkstock
ការយល់ដឹងអំពីការក្បត់សាសនា — ការធ្លាក់ចេញពីដំណឹងល្អពិត — ជួយយើងឲ្យយល់ពីតម្រូវការដើម្បីមានការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អបព្វជិតភាព និងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
គោលបំណងមេរៀននៅខាងក្រោមនេះ បានជួយអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមួយចំនួនបង្រៀនអ្នករៀនថ្មីម្នាក់អំពីការក្បត់សាសនា និងការស្ដារឡើងវិញ ។
« ដៃគូខ្ញុំ និងខ្ញុំ បានប្រើពែងជ័រជាច្រើន ដែលមានបិទស្លាកដោយពាក្យចំណែកនៃសេចក្ដីពិតក្នុងសាសនាចក្រដោយសង់ជារូបពីរ៉ាមីតដោយពែងទាំងនោះ ហើយពន្យល់អំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានស្ថាបនាសាសនាចក្រទ្រង់ឡើង ។
« បន្ទាប់មក យើងបានពន្យល់អំពីការក្បត់សាសនា នៅពេលយើងដកពែងមួយដែលតំណាងពួកសាវកចេញ ហើយមើលឃើញសំណង់ទាំងមូលរលំចុះ ។ នៅពេលយើងបានពន្យល់អំពីការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ តាមរយៈព្យាការីយ៉ូសែប ស៊្មីធ នោះយើងសង់ប៉មនោះឡើងវិញ ដោយបង្ហាញថា សាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះ ត្រូវបានរៀបចំឡើងតាមរបៀបដូចគ្នាដែលព្រះគ្រីស្ទបានរៀបចំវាឡើងកាលពីដើម ។
« នេះជាលើកដំបូងដែលបុរសនេះបានយល់អំពីវា ។ ទីបំផុត គាត់បានយល់នូវអត្ថន័យនៃការស្ដារឡើងវិញ ពេលគាត់យល់ថាហេតុអ្វីបានជាវាចាំបាច់ » ។
មានរបៀបជាច្រើនផ្សេងទៀត ដែលតំណាងឲ្យវដ្ដនៃគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រា ការក្បត់សាសនា និងការស្ដារឡើងវិញ ។ អ្នកអាចអានវគ្គគម្ពីរអំពីប្រធានបទទាំងនេះ ហើយធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីបង្កើតនូវការតំណាងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកអំពីអ្វីដែលអ្នករៀន ( សូមមើល ឧទាហរណ៍ អាម៉ុស ៨:១១–១២, នីហ្វៃទី ១ ១៣, គ. និង ស. ១៣៦:៣៦–៣៨, ម៉ូសេ ៥:៥៥–៥៩ ) ។
ខែ ឧសភាព្យាការី និង វិវរណ
ព្រះអម្ចាស់ខ្វល់ព្រះទ័យយ៉ាងខ្លាំងអំពីការទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងយើង ។ យើងទទួលបានការដឹកនាំរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង តាមរយៈវិវរណៈដែលទ្រង់ប្រទានដល់ពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ និងចំពោះយើងដោយផ្ទាល់ ។
ជាញឹកញាប់ យើងអាចយល់ពីគោលការណ៍ដំណឹងល្អកាន់តែល្អប្រសើរ បើយើងប្រៀបធៀបវាទៅនឹងវត្ថុ ឬបទពិសោធន៍នៅក្នុងជីវិតសព្វថ្ងៃរបស់យើង ។ យុវនារីម្នាក់រៀបរាប់អំពីរបៀបដែលការប្រៀបធៀបមួយ បានជួយនាងឲ្យស្គាល់វិវរណៈ ៖
« ខ្ញុំបានរៀនអំពីវិវរណៈ តាមរយៈព្យាការីសព្វថ្ងៃ ។ អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានមានប្រសាសន៍អំពីវិញ្ញាណនៃវិវរណៈ ហើយបានពន្យល់វា ដោយប្រៀបទៅនឹងពន្លឺ ។ ជួនកាល វិវរណៈកើតមានភ្លាមៗ និងច្បាស់ៗ ដូចជាការបើកភ្លើងក្នុងបន្ទប់ងងឹត ។ ជាធម្មតានោះ វាកើតមានមកបន្ដិចម្ដងៗ ដូចជាព្រះអាទិត្យរះឡើងចាំងពន្លឺភ្លឺឡើងបន្ដិចម្ដងៗយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ។ ជាញឹកញាប់បំផុត អែលឌើរ បែដណា បានថ្លែងថា វិវរណៈ គឺដូចជាពន្លឺនៅថ្ងៃដែលមានចុះអ័ព្ទ ។ ‹ មានពន្លឺគ្រប់គ្រាន់ដែលអ្នក … អាចមើលឃើញល្មមដើម្បីបោះជំហានទៅមុខនៅក្នុងភាពចុះអ័ព្ទនោះ › ( នៅក្នុង « Patterns of Light: Spirit of Revelation » [ វីដេអូ ], LDS.org ) ។ ការប្រៀបធៀបនេះ វាសាមញ្ញ តែមានអត្ថន័យយ៉ាងខ្លះចំពោះខ្ញុំ ដោយសារខ្ញុំបានដឹងថា វិវរណៈ គឺមានសម្រាប់ខ្ញុំ បើខ្ញុំចំណាយពេលដើម្បីចាំមើល » ។
នៅពេលយើងចំណាយពេលសិក្សាការប្រៀបធៀប រឿងប្រៀបធៀប និងនិមិត្តរូបនានា នោះការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីគោលលទ្ធិ អាចបន្ដរីកចម្រើន ។ វិធីសាស្ត្របង្រៀនទាំងនេះ ជួយយើងឲ្យរៀនកាន់តែច្រើន នៅពេលយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណបើកសម្ដែងនូវទស្សនៈវិស័យថ្មីមកកាន់យើង ។
ខែ មិថុនា បព្វជិតភាព និងកូនសោបព្វជិតភាព
បព្វជិតភាព គឺជាប្រធានបទសំខាន់មួយចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា ។ វាគឺជាព្រះចេស្ដានៃព្រះ ហើយអាចប្រទានពរដល់យើងទាំងអស់គ្នា ។ យើងម្នាក់ៗមានតួនាទីសំខាន់មួយដើម្បីដើរតួនៅក្នុងកិច្ចការបព្វជិតភាព ។
មនុស្សខ្លះពុំស្គាល់កាតព្វកិច្ច តំណែង និងប្រវត្តិនៃបព្វជិតភាពទេ ។ ការប្រឡងអាចនឹងជាវិធីដ៏សប្បាយមួយ ដើម្បីរៀនអំពីគំនិតទាំងនេះ ។
ដោយសំអាងទៅលើអ្វីដែលអ្នកចង់រៀន អ្នកអាចប្រើសំណួរមួយចំនួនដូចខាងក្រោម ហើយអញ្ជើញកូនៗរបស់អ្នកឲ្យស្វែងរកចម្លើយនៅក្នុងបទគម្ពីរ និងការបង្រៀនអំពីពួកព្យាការីសម័យទំនើបទាំងឡាយ ។
-
តើអ្វីខ្លះជាតំណែង និងកាតព្វកិច្ចនៃបព្វជិតភាពអើរ៉ុន ? នៃបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក ?
-
តើកូនសោបព្វជិតភាពគឺជាអ្វី ? តើនរណាកាន់កូនសោទាំងនោះ ? ហេតុអ្វីកូនសោទាំងនោះចាំបាច់ ?
-
តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាងតំណែងបព្វជិតភាព សិទ្ធិអំណាច និងអំណាចបព្វជិតភាព ?
-
តើបព្វជិតភាពប្រទានពរដល់មនុស្សទាំងប្រុស និងស្រីយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចម្លើយអាចរកបាននៅក្នុងសៀវភៅយោង ដូចជាសៀវភៅ គោលការណ៍ដំណឹងល្អ ( ឆ្នាំ ២០០៩ ) និងសៀវភៅ ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ៖ ឯកសារយោងនៃដំណឹងល្អ ( ឆ្នាំ ២០០៤ ) និងនៅក្នុងគម្ពីរដូចជាគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣, ២០ និង ១០៧ ។
ចម្លើយចំពោះសំណួរចុងក្រោយ « តើបព្វជិតភាពប្រទានពរដល់មនុស្សទាំងប្រុស និងស្រីយ៉ាងដូចម្ដេច ? » អាចរកបាននៅក្នុងបទគម្ពីរ ប៉ុន្តែសំខាន់បំផុតឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីរបៀបដែលគោលលទ្ធិនេះ ជះឥទ្ធិពលដល់យើងផ្ទាល់ ។