ការបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រ
សូមអធិស្ឋានអំពីវា
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋ យូថាហ៍ ស.រ.អា ។
ខ្ញុំបានសុំព្រះអម្ចាស់ឲ្យបង្ហាញខ្ញុំអំពីរបៀបដើម្បីក្លាយជាម្ដាយកាន់តែល្អប្រសើរ ហើយទ្រង់បានប្រទានដល់ខ្ញុំនូវការហៅបម្រើដែលនឹងបង្រៀនខ្ញុំអំពីវិធីសាស្ត្រដើម្បីធ្វើបែបនោះ ។
រចនារូបភាពដោយ ខាធី ផេន
ខ្ញុំបានប្រាប់ប៊ីស្សពថា លោកបានរើសមនុស្សខុសហើយ ។
ខ្ញុំបាននិយាយថា « ខ្ញុំពុំចូលចិត្តកូនរបស់អ្នកផ្សេងទេ ខ្ញុំពុំដែលបង្រៀនកុមារតូចៗទេ ហើយខ្ញុំពុំចេះច្រៀងទេ » ។
លោកបានតបថា « បងស្រី ថេលើរ ព្រះអម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យមនុស្សទាំងអស់ដែលទ្រង់ហៅបានសក្ដិសម ។ បងស្រីនឹងធ្វើបានល្អ » ។
លោកបានសុំឲ្យខ្ញុំគិតអំពីការហៅបម្រើនោះ ហើយចូរប្រាប់ឲ្យលោកបានដឹងវិញនៅថ្ងៃអាទិត្យក្រោយ ថាខ្ញុំនឹងទទួលយកឬអត់ ។
ខ្ញុំបាននិយាយថា « ខ្ញុំព្យាយាមចិញ្ចឹមកូនអាយុប្រាំមួយឆ្នាំ បីឆ្នាំ និងកូនតូចមួយទៀត » ។ « ខ្ញុំស្ទើរតែមិនអាចមើលថែទាំកូនរបស់ខ្ញុំបានផង ហើយឥឡូវលោកចង់ឲ្យខ្ញុំមើលកុមារ ៤០ នាក់ជាងទៀត ហើយខ្ញុំត្រូវបង្រៀនតន្ត្រីដល់ពួកគេទៀត ? »
លោកបានតបថា « ចូរអធិស្ឋានអំពីវា » ។
នៅល្ងាចនោះ ខ្ញុំបានព្យាយាមពន្យល់ដល់ស្វាមីរបស់ខ្ញុំ ម៉ាក អំពីមូលហេតុដែលខ្ញុំគិតថាការហៅនេះជាគំនិតមិនល្អ ។ តើខ្ញុំអាចធ្វើការនៅក្នុងថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សាបានយ៉ាងដូចម្ដេច បើខ្ញុំពុំអាចធ្វើជាម្ដាយម្នាក់ចំពោះកូនៗរបស់ខ្ញុំ តាមសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់ធ្វើផងនោះ ? ភាពភ័យខ្លាចបានរំខានខ្ញុំរាប់ខែ ដែលខ្ញុំពុំបានធ្វើជាម្ដាយល្អម្នាក់នោះទេ ។
មួយសប្ដាហ៍បានកន្លងហួសទៅយ៉ាងលឿន ប៉ុន្តែគំនិតរបស់ខ្ញុំបានគិតពីពាក្យរបស់ប៊ីស្សព ។ ទីបំផុត នៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យក្នុងបន្ទប់គេងរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានលុតជង្គង់ចុះអធិស្ឋាន ។ ទឹកភ្នែកបានស្រក់ចុះ ប៉ុន្តែភាពសុខសាន្ដដ៏ផ្អែមល្ហែមបានមានពេញក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។ រំពេចនោះ ខ្ញុំបានដឹងថាវាគឺជារឿងត្រឹមត្រូវដើម្បីទទួលយកការហៅបម្រើនោះ ។ ដោយបានចុះចូលតាមព្រះទ័យនៃព្រះអម្ចាស់ នោះរាល់ភាពភ័យខ្លាចទាំងអស់បានរលត់បាត់ពីដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។
នៅពេលខ្ញុំចូលទៅក្នុងបន្ទប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា បន្ទាប់ពីការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ប្រធានអង្គការបឋមសិក្សាបានណែនាំអំពីខ្ញុំ ហើយកុមារតូចៗបានច្រៀងចម្រៀងស្វាគមន៍មួយបទ ។ ពេលមើលទៅកែវភ្នែកប្រកបដោយក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេ និងពេលមើលឃើញរស្មីនៅក្នុងកូនប្រុសអាយុប្រាំមួយឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំបានក្លាយទៅជាអ្នកដឹកនាំភ្លេងថ្នាក់បឋមសិក្សាដ៏ល្អបំផុត ដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន ។
ចាប់ពីពេលនោះមក ខ្ញុំបានចំណាយពេលច្រើនរៀនបទចម្រៀង ហើយរៀបចំមេរៀន ។ ខ្ញុំបានចាក់បទចម្រៀងកុមារនៅផ្ទះ ក្នុងឡាន និងពេលដើរ ។ ខ្ញុំបានស្រាវជ្រាវរកវិធីបង្រៀនផ្សេងៗ ហើយបានលះបង់ពេលវេលាជាច្រើនម៉ោងរាល់សប្ដាហ៍ដើម្បីធ្វើបណ្ណប្រកាស ហើយបង្កើតល្បែងកំសាន្ដ ។
នៅពេលខ្ញុំបានរៀបចំមេរៀនសម្រាប់ម៉ោងច្រៀងនាល្ងាចមួយនៅតុបាយ ខ្ញុំបានច្រៀងរហឹមៗនូវបទ « អំណាចព្រះគម្ពីរ » ។ កូនប្រុសអាយុប្រាំមួយឆ្នាំរបស់ខ្ញុំអង្គុយនៅតុញ៉ាំសាំងវិច ហើយកូនអាយុបីឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ អង្គុយកាត់ក្រដាសក្បែរខ្ញុំ ។ នៅពេលខ្ញុំច្រៀងរហឹមៗនៅកន្លែងបន្ទរ រំពេចនោះកូនខ្ញុំទាំងពីរនេះបានច្រៀងថា ៖
អំណាចគម្ពីររក្សាខ្ញុំពីបាប ។
អំណាចគម្ពីរជាអំណាចដើម្បីឈ្នះ ។
អំណាចនៃព្រះគម្ពីរ ! ខ្ញុំត្រូវការរាល់ថ្ងៃ
អំណាចដែលខ្ញុំទទួលរាល់ពេលខ្ញុំអាន ។១
ពេលនោះហើយដែលខ្ញុំដឹងថា ការហៅបម្រើគឺជាចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានទូលសូមព្រះអម្ចាស់ដើម្បីបង្ហាញខ្ញុំពីរបៀបដើម្បីធ្វើជាម្ដាយកាន់តែល្អប្រសើរ នោះទ្រង់បានប្រទានការហៅបម្រើមួយដល់ខ្ញុំ ដែលនឹងបង្រៀនខ្ញុំពីរបៀបនោះ ពេលខ្ញុំបង្រៀនតន្ត្រីដល់កូនៗរបស់ខ្ញុំ ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះការបំផុសគំនិតរបស់ប៊ីស្សពខ្ញុំ និងពាក្យសម្ដីជាទីស្រឡាញ់របស់លោក ៖ « សូមអធិស្ឋានអំពីវា » ។