ស្រុកកាណាននៅសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់

ដាន់ (ឡាអ៊ីស) ស្ដេចយេរ៉ូបោមបានដំឡើងកូនគោមាស ដើម្បីឲ្យប្រជាជននៅនគរខាងជើងថ្វាយបង្គំ (១ ពង្សាវ. ១២:២៦–៣៣)។ ដាន់គឺជាទីព្រំដែនខាងជើងបង្អស់នៃនគរអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ។
ភ្នំកើមែល លោកអេលីយ៉ាបានប្រកួតប្រឆាំងនឹងពួកសង្ឃនៃព្រះ ហើយបានបើកមេឃឲ្យភ្លៀង (១ ពង្សាវ. ១៨:១៧–៤០)។
មេគីដោ ជាកន្លែងមួយដែលមានចម្បាំងជាច្រើន (ពួកចៅ. ៤:១៣–១៦; ៥:១៩; ២ របា. ៣៥:២០–២៣; ២ ពង្សាវ. ២៣:២៩)។ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានកេណ្ឌមនុស្សឲ្យមកសង់ក្រុងមេគីដោឡើង (១ ពង្សាវ. ៩:១៥)។ ស្ដេចយ៉ូសៀសពីស្រុកយូដាត្រូវរបួសជាខ្លាំងនៅក្នុងចម្បាំងតតាំងនឹងផារ៉ោននេកោពីសុកអេស៊ីព្ទ (២ ពង្សាវ. ២៣:២៩–៣០)។ នៅការយាងមកលើកទីពីរនៃព្រះអម្ចាស់ នោះនឹងមានការតយុទ្ធចុងក្រោយបង្អស់កើតឡើងនៅក្នុងច្រកភ្នំយេសរាល ដែលជាចំណែកចម្បាំងអើម៉ាគេដូន (យ៉ូអែល ៣:១៤; វិវរ. ១៦:១៦; ១៩:១១–២១)។ រីឯឈ្មោះថា អើម៉ាគេដូន គឺជាពាក្យក្រេកបកប្រែមកពីពាក្យហេព្រើរ Har Megiddon ឬក៏ភ្នំមេគីដោ។
យេសរាល ឈ្មោះទីក្រុងដែលនៅក្នុងច្រកភ្នំដ៏ធំ ហើយដែលមានជីជាតិបំផុតនៅអ៊ីស្រាអែល ដែលមានឈ្មោះដូចគ្នា។ ពួកស្ដេចនៅនគរខាងជើងបានសង់វាំងនៅទីនេះ (២ សាំយូ. ២:៨–៩; ១ ពង្សាវ. ២១:១–២)។ ព្រះនាងយេសិបិលដ៏ទុច្ចរិតបានគង់នៅទីនេះ ហើយបានសុគតនៅទីនេះដែរ (១ ពង្សាវ. ២១; ២ ពង្សាវ. ៩:៣០)។
បេត-សាន ពួកអ៊ីស្រាអែលបានប្រឈមមុខនឹងពួកកាណាននៅទីនេះ (យ៉ូស្វេ ១៧:១២–១៦)។ សពរបស់ស្ដេចសូលនោះ គេបានបោះភ្ជាប់នឹងកំផែងទីក្រុងនេះ (១ សាំយូ. ៣១:១០–១៣)។
ដូថាន់ យ៉ូសែបត្រូវបានលក់ជាទាសករដោយពួកបងប្រុសរបស់លោក (លោកុ. ៣៧:១៧, ២៨; ៤៥:៤)។ លោកអេលីសេបានឃើញការនិមិត្តមួយអំពីភ្នំពោរពេញទៅដោយសេះ និងរាជរថ (២ ពង្សាវ. ៦:១២–១៧)។
សាម៉ារី ជារាជធានីនៃនគរខាងជើង (១ ពង្សាវ. ១៦:២៤–២៩)។ ស្ដេចអ័ហាប់បានសង់ព្រះវិហារមួយថ្វាយព្រះបាល (១ ពង្សាវ. ១៦:៣២–៣៣)។ លោកអេលីយ៉ា និងអេលីសេបានធ្វើការងារបម្រើនៅទីនេះ (១ ពង្សាវ. ១៨:២; ២ ពង្សាវ. ៦:១៩–២០)។ ពួកអាសស៊ើរច្បាំងបានទីក្រុង ហើយបញ្ចប់នូវការចាប់ពូជទាំង១០ អំបូរ (២ ពង្សាវ. ១៨:៩–១០)។
ស៊ីគែម លោកអ័ប្រាហាំបានសង់អាសនាមួយនៅទីនេះ (លោកុ. ១២:៦–៧)។ យ៉ាកុបបាននៅជិតនេះ។ ស៊ីម្មាន និងលេវីបានសម្លាប់ពួកប្រុសទាំងអស់នៅទីក្រុងនេះ (លោកុ. ៣៤:២៥)។ យ៉ូស្វេបានលើកទឹកចិត្តឲ្យ « ចូររើស…នៅថ្ងៃនេះចុះ » ដើម្បីបម្រើព្រះ កាលមកដល់ក្រុងស៊ីគែម (យ៉ូស្វេ ២៤:១៥)។ នៅទីនេះហើយដែលស្ដេចយេរ៉ូបោមបានតាំងរាជធានីនៃនគរខាងជើង (១ ពង្សាវ. ១២)។
ភ្នំអេបាល និងភ្នំកេរិស៊ីម យ៉ូស្វេបានបំបែកពួកអ៊ីស្រាអែលនៅត្រង់ភ្នំពីរនេះ — ព្រះពរទាំងឡាយពីក្រឹត្យវិន័យត្រូវបានប្រកាសប្រាប់ពីលើភ្នំកេរិស៊ីមក្នុងកាលប្រាប់ពីបណ្ដាសាពីលើភ្នំអេបាល (យ៉ូស្វេ ៨:៣៣)។ ក្រោយមកពួកសាម៉ារីបានសង់ព្រះវិហារមួយនៅកេរិស៊ីម (២ ពង្សាវ. ១៧:៣២–៣៣)។
ពេនួល (ព្នីអែល) នៅទីនេះហើយដែលយ៉ាកុបបានចំបាប់នឹងសារទូតពីព្រះអម្ចាស់អស់មួយយប់ (លោកុ. ៣២:២៤–៣២)។ គេឌានបានបំផ្លាញបន្ទាយរបស់ពួកម៉ាឌានចោល (ពួកចៅ. ៨:៥, ៨–៩)។
យ៉ុបប៉េ យ៉ូណាសបានចុះទូកពីទីនេះទៅតើស៊ីស ដើម្បីចៀសវាងឲ្យផុតពីបេសកកម្មទៅក្រុងនីនីវេ (យ៉ូណាស ១:១–៣)។
ស៊ីឡូរ នៅសម័យពួកចៅហ្វាយរាជធានីរបស់អ៊ីស្រាអែល និងរោងឧបោសថបាននៅទីនេះ (១ សាំយូ. ៤:៣–៤)។
បេត-អែល (លូស) នៅទីនេះហើយដែលលោកអ័ប្រាហាំបានបែកចេញពីឡុត (លោកុ. ១៣:១–១១) ហើយបានឃើញការនិមិត្តមួយ (លោកុ. ១៣; អ័ប្រា. ២:១៩–២០)។ យ៉ាកុបបានឃើញការនិមិត្តមួយអំពីជណ្ដើរទៅស្ថានសួគ៌ (លោកុ. ២៨:១០–២២)។ រោងឧបោសថបាននៅទីនៅគ្រាមួយ (ពួកចៅ. ២០:២៦–២៨)។ ស្ដេចយេរ៉ូបោមបានដំឡើងកូនគោមាស ដើម្បីឲ្យប្រជាជននៅនគរខាងជើងថ្វាយបង្គំ (១ ពង្សាវ. ១២:២៦–៣៣)។
គេឌាន ប្រជាជនហេវីពីក្រុងនេះបានបញ្ឆោតយ៉ូស្វេឲ្យចូលក្នុងការសំបថ (យ៉ូស្វេ ៩)។ ថ្ងៃនៅនឹងនកាលយ៉ូស្វេឈ្នះចម្បាំង (យ៉ូស្វេ ១០:២–១៣)។ នេះគឺជាទីបណ្ដោះអាសន្ននៃរោងឧបោសថ (១ របា. ១៦:៣៩)។
កាសា, អាសដូឌ, អាសកាឡូន, អេក្រុន, កាថ (ទីក្រុងទាំងប្រាំរបស់ពួកភីលីស្ទីន) ពីទីក្រុងទាំងនេះហើយដែលពួកភីលីស្ទីនបានធ្វើសង្គ្រាមជាមួយនឹងពួកអ៊ីស្រាអែល។
បេថ្លេហិម សពនាងរ៉ាជែលត្រូវបានបក់នៅជិតទីនេះ (លោកុ. ៣៥:១៩)។ នាងរស់ និងបូអូសបាននៅទីនេះ (នាងរស់ ១:១–២; ២:១, ៤)។ ទីនេះត្រូវបានហៅថា ក្រុងរបស់ហ្លួងដាវីឌ (លូកា ២:៤)។
ហេប្រុន លោកអ័ប្រាហាំ (លោកុ. ១៣:១៨), អ៊ីសាក, យ៉ាកុប (លោកុ. ៣៥:២៧), ដាវីឌ (២ សាំយូ. ២:១–៤), និង អាប់សាឡំម (២ សាំយូ. ១៥:១០) បាននៅទីនេះ។ នេះគឺជារាជធានីទីមួយនៃស្រុកយូដា នៅក្រោមស្ដេចដាវីឌ (២ សាំយូ. ២:១១)។ ហើយគេជឿថាទីនេះហើយដែលគេបានកប់សពអ័ប្រាហាំ, នាងសារ៉ា, អ៊ីសាក, នាងរេបិកា, យ៉ាកុប, និង នាងលេអា នៅក្នុងរូងថ្ម ម៉ាក់ពេឡា (លោកុ. ២៣:១៧–២០; ៤៩:៣១, ៣៣)។
អេន-កេឌី ដាវីឌបានពួនពីសូល ហើយបានប្រណីជីវិតដល់សូល (១ សាំយូ. ២៣:២៩; ២៤:១–២២)។
កេរ៉ា លោកអ័ប្រាហាំ និងអ៊ីសាកបាននៅទីនេះមួយគ្រា (លោកុ. ២០–២២; ២៦)។
បៀរ-សេបា លោកអ័ប្រាហាំបានជីកអណ្ដូងមួយនៅទីនេះ ហើយបានធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងអ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច (លោកុ. ២១:៣១)។ អ៊ីសាកបានឃើញព្រះអម្ចាស់ (លោកុ. ២៦:១៧, ២៣–២៤) ហើយយ៉ាកុបបាននៅទីនេះ (លោកុ. ៣៥:១០; ៤៦:១)។
សូដុំម និងកូម៉ូរ៉ា ឡុតបានសុខចិត្តនៅក្រុងសូដុំម (លោកុ. ១៣:១១–១២; ១៤:១២)។ ព្រះទ្រង់បានបំផ្លាញក្រុងសូដុំម និងក្រុងកូម៉ូរ៉ាចោលពីព្រោះតែសេចក្ដីទុច្ចរិត (លោកុ. ១៩:២៤–២៦)។ ក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានយកទីក្រុងទាំងនេះមកធ្វើជានិមិត្តរូបអំពីសេចក្ដីទុច្ចរិត (ម៉ាថាយ ១០:១៥)។