ក្រុងយេរូសាឡិមនៅសម័យព្រះយេស៊ូវ

គាល់កូថា ប្រហែលជាកន្លែងដែលគេឆ្កាងព្រះយេស៊ូវ (ម៉ាថាយ ២៧:៣៣–៣៧)។
សួនច្បារផ្នូរ ព្រះសពព្រះយេស៊ូវត្រូវបានបញ្ចុះ (យ៉ូហាន ១៩:៣៨–៤២)។ ព្រះគ្រីស្ទដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ទ្រង់បានលេចមកឲ្យនាងម៉ារាឃើញនៅក្នុងសួនច្បារផ្នូរ (យ៉ូហាន ២០:១–១៧)។
បន្ទាយអានតូនា ព្រះយេស៊ូវត្រូវគេចោទ ដាក់ទោស មើលងាយ ហើយវាយនៅទីនេះ (យ៉ូហាន ១៨:២៨–១៩:១៦)។ ប៉ុលត្រូវគេចាប់ ហើយបានប្រាប់ពីដំណើរដែលលោកប្រែចិត្ត (កិច្ចការ ២១:៣១–២២:២១)។
ស្រះបេថែសដា ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានប្រោសមនុស្សពិការម្នាក់នៅថ្ងៃឈប់សំរាក (យ៉ូហាន ៥:២–៩)។
ព្រះវិហារ កាព្រីយ៉ែលបានសន្យានឹងសាការីថា នាងអេលីសាបិតនឹងមានគភ៌បានកូនប្រុសមួយ (លូកា ១:៥–២៥)។ វាំងនននៃព្រះវិហារត្រូវបានរហែកក្នុងកាលព្រះអង្គសង្គ្រោះទ្រង់សុគត (ម៉ាថាយ ២៧:៥១)។
បាំងសាចសាឡូម៉ូន ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានប្រកាសប្រាប់ថា ទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។ ពួកសាសន៍យូដាបានខិតខំចោលថ្មសម្លាប់ទ្រង់ (យ៉ូហាន ១០:២២–៣៩)។ ពេត្រុសបានផ្សាយពីការប្រែចិត្ត បន្ទាប់ពីបានប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់ (កិច្ចការ ៣:១១–២៦)។
ទ្វារស្អាតស្អំ ពេត្រុស និងយ៉ូហានបានប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់ (កិច្ចការ ៣:១–១០)។
កំពូលព្រះវិហារ ព្រះយេស៊ូវត្រូវអារក្សសាតាំងល្បួង (ម៉ាថាយ ៤:៥–៧)។ (មានទីបុរាណពីរកន្លែងអំពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ)។
ភ្នំបរិសុទ្ធ (មិនស្គាល់ទីកន្លែងទៀងទាត់ទេ)
1. តាមពាក្យបុរាណថា ទីនេះហើយដែលលោកអ័ប្រាហាំបានសង់អាសនាមួយ ដើម្បីយកអ៊ីសាកធ្វើជាយញ្ញបូជា (លោកុ. ២២:៩–១៤)។
2. ហ្លួងសាឡូម៉ូនបានសង់ព្រះវិហារ (១ ពង្សាវ. ៦:១–១០; ២ របា. ៣:១)។
3. ពួកបាប៊ីឡូនបានបំផ្លាញព្រះវិហារចោល នៅឆ្នាំ៥៨៧ ម.គ.ស. (២ ពង្សាវ. ២៥:៨–៩)។
4. ហ្លួងសូរ៉ូបាបិលបានសង់ព្រះវិហារឡើងវិញ នៅឆ្នាំ ៥១៥ ម.គ.ស. (អែសរ៉ា ៣:៨–១០; ៥:២; ៦:១៤–១៦)។
5. ស្ដេចហេរ៉ូឌបានពង្រីកទីលាន ហើយបានសង់ព្រះវិហារឡើងវិញ ចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ ១៧ ម.គ.ស.។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវយកមកថ្វាយនៅទីនេះកាលពីទារក (លូកា ២:២២–៣៩)។
6. កាលទ្រង់មានព្រះជន្មាយុ ១២ ឆ្នាំ នោះទ្រង់បានបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារ (លូកា ២:៤១–៥០)។
7. ព្រះយេស៊ូវទ្រង់សំអាតព្រះវិហារ (ម៉ាថាយ ២១:១២–១៦; យ៉ូហាន ២:១៣–១៧)។
8. ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារជាច្រើនដង (ម៉ាថាយ ២១:២៣–២៣:៣៩; យ៉ូហាន ៧:១៤–៨:៥៩)។
9. ពួករ៉ូមនៅក្រោមទីតុសបានបំផ្លាញព្រះវិហារចោល នៅឆ្នាំ ៧០ គ.ស.។
សួនច្បារគែតសេម៉ានី ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានរងទុក្ខ ត្រូវគេក្បត់ ហើយត្រូវគេចាប់ (ម៉ាថាយ ២៦:៣៦–៤៦; លូកា ២២:៣៩–៥៤)។
ភ្នំដើមអូលីវ
1. ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានព្រះបន្ទូលប្រាប់ទុកមុនអំពីការបំផ្លិចបំផ្លាញនៃក្រុងយេរូសាឡិម និងព្រះវិហារ។ ទ្រង់ក៏មានព្រះបន្ទូលអំពីការយាងមកលើកទីពីរ (ម៉ាថាយ ២៤:៣–២៥:៤៦; សូមមើលផង យ.ស.— ម៉ាថាយ)។
2. ពីទីនេះហើយដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងឡើងទៅលើស្ថានសួគ៌ (កិច្ចការ ១:៩–១២)។
3. នៅខែតុលា ថ្ងៃទី ២៤ ឆ្នាំ ១៨៤១ អែលឌើរអួរសុន ហៃឌ៍ បានធ្វើពិធីឆ្លងដែនដីបរិសុទ្ធ ទុកសម្រាប់ការវិលមកវិញនៃកូនចៅលោកអ័ប្រាហាំ។
ជ្រោះគីហុន សាឡូម៉ូនត្រូវបានលាបប្រេងឲ្យធ្វើជាស្ដេច (១ ពង្សាវ. ១:៣៨–៣៩)។ ស្ដេចហេសេគាបានជីកប្រឡាយ ដើម្បីបង្ហូរទឹកពីក្បាលទឹកនេះចូលទៅទីក្រុង (២ របា. ៣២:៣០)។
ទ្វារទឹក អែសរ៉ាបានអាន ហើយបកស្រាយក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេឲ្យប្រជាជនស្ដាប់ (នេហេ. ៨:១–៨)។
ច្រកភ្នំហ៊ីនណំម ព្រះម៉ូឡុកដែលក្លែងក្លាយត្រូវបានបង្គំ ដោយយកកូនប្រុសកូនស្រីធ្វើយញ្ញបូជា (២ ពង្សាវ. ២៣:១០; ២ របា. ២៨:៣)។
ផ្ទះរបស់កៃផា ព្រះយេស៊ូវត្រូវគេយកទៅគាល់កៃផា (ម៉ាថាយ ២៦:៥៧–៦៨)។ ពេត្រុសបានបដិសេធថាលោកមិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូវទេ (ម៉ាថាយ ២៦:៦៩–៧៥)។
បន្ទប់ខាងលើ ជាកន្លែងពីបុរាណដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់សោយអាហារនៃបុណ្យរំលង ហើយបានតាំងសាក្រាម៉ង់ឡើង (ម៉ាថាយ ២៦:២០–៣០)។ ទ្រង់បានលាងជើងពួក១២ នាក់ (យ៉ូហាន ១៣:៤–១៧) ហើយបានបង្រៀនពួកគេ (យ៉ូហាន ១៣:១៨–១៧:២៦)។
វាំងស្ដេចហេរ៉ូឌ ព្រះគ្រីស្ទត្រូវគេនាំទៅគាល់ស្ដេចហេរ៉ូឌ ប្រហែលជានៅទីនេះ (លូកា ២៣:៧–១១)។
យេរូសាឡិម (មិនស្គាល់ទីកន្លែងទៀតទាត់ទេ)
1. ម៉ិលគីស្សាដែកបានសោយរាជ្យជាស្ដេចនៃក្រុងសាឡិម (លោកុ. ១៤:១៨)។
2. ស្ដេចដាវីឌបានវាយយកទីក្រុងពីពួកយេប៊ូស (២ សាំយូ. ៥:៧; ១ របា. ១១:៤–៧)។
3. ទីក្រុងត្រូវបានបំផ្លាញដោយពួកបាប៊ីឡូន ប្រមាណជាឆ្នាំ ៥៨៧ ម.គ.ស. (២ ពង្សាវ. ២៥:១–១១)។
4. ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានសណ្ឋិតពេញមនុស្សជាច្រើននៅបុណ្យថ្ងៃ ៥០ (កិច្ចការ ២:១–៤)។
5. ពេត្រុស និងយ៉ូហានត្រូវគេចាប់ ហើយនាំមកចំពោះក្រុមជំនុំ (កិច្ចការ ៤:១–២៣)។
6. អាន្ន៉ានាស និងសាភីរ៉ា បានកុហកដល់ព្រះអម្ចាស់ ហើយស្លាប់ (កិច្ចការ ៥:១–១០)។
7. ពេត្រុស និងយ៉ូហានត្រូវគេចាប់ ប៉ុន្តែទេវតាបានជួយដោះលែងពួកគេឲ្យរួចពីគុក (កិច្ចការ ៥:១៧–២០)។
8. ពួកសាវកបានរើសមនុស្សប្រាំពីរនាក់ឲ្យជួយពួកគេ (កិច្ចការ ៦:១–៦)។
9. ទីបន្ទាល់របស់ស្ទេផានដល់ពួកយូដាត្រូវបានបដិសេធ ហើយលោកត្រូវគេចោលថ្មស្លាប់ (កិច្ចការ ៦:៨–៧:៦០)។
10. យ៉ាកុបត្រូវគេធ្វើទុក្ករកម្ម (កិច្ចការ ១២:១–២)។
11. ទេវតាបានដោះលែងពេត្រុសឲ្យរួចពីគុក (កិច្ចការ ១២:៥–១១)។
12. ពួកសាវកបានសម្រេចចិត្តអំពីការកាត់ស្បែក (កិច្ចការ ១៥:៥–២៩)។
13. ពួករ៉ូមនៅក្រោមទីតុសបានបំផ្លាញទីក្រុងចោលនៅឆ្នាំ ៧០ គ.ស.។