ផែនទី ទី១២
ក្រុងយេរូសាឡិមនៅសម័យព្រះយេស៊ូវ
ជ
សំគាល់នៃផែនទី ទី១២
ទីក្រុងនៅសម័យព្រះយេស៊ូវ
កំផែងនៅតំបន់ពេលក្រោយមក
ផ្លូវទៅស្រុកសាម៉ារី
បេសេថា (ទីក្រុងថ្មី)
គាល់កូថា
ផ្នូរ សួនច្បារ
ស្រះបេថែសដា
ទ្វារត្រី
បន្ទាយអានតូនា
ស្រះអ៊ីស្រាអែល
សួនច្បារគែតសេម៉ានី
ទ្វារស៊ូសា
ទ្វារចៀម
បាំងសាចសាឡូម៉ូន
ព្រះវិហារ
ភ្នំដើមអូលីវ
ស្ពាន
ទ្វារស្អាតស្អំ
ផ្លូវទៅក្រុងអេម៉ោស និងយ៉ុបប៉េ
ស្រះប៉ម
ផ្លូវទៅក្រុងបេថានី និងយេរីខូរ
កំពូល ព្រះវិហារ
វាំងហាសម៉ូនា
រាជបាំងសាច
បំពង់ទឹក
វាំងស្ដេចហេរ៉ូឌ
ជណ្ដើរទៅព្រះវិហារ
ជ្រោះគីហុន
ស្រះនាគ
ទីក្រុងនៅប៉ែកខាងលើ
បំពង់ទឹក
ផ្ទះរបស់កៃផា
ប្រឡាយរបស់ហេសេគា
ច្រកភ្នំហ៊ីនណំម
បន្ទប់ខាងលើ
ច្រកភ្នំកេដ្រុន
ទីក្រុងនៅប៉ែកខាងក្រោម
ស្រះស៊ីឡោម
ទ្វារទឹក
ផ្លូវទៅក្រុងបេថ្លេហិម និងហេប្រុន
ជ្រោះអេន-រ៉ូកេល
ផ្លូវទៅសមុទ្រស្លាប់
ម៉ែត្រ
០ ១០០ ២០០ ៣០០ ៤០០
ក ខ គ ឃ
១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨
●១
●២
●៣
●៤
●៥
●៦
●៧
●៨
●៩
●១០
●១១
●១២
●១៣
●១៤
●១៥
●១៦
●១៧
●១៨
-
គាល់កូថា ប្រហែលជាកន្លែងដែលគេឆ្កាងព្រះយេស៊ូវ (ម៉ាថាយ ២៧:៣៣–៣៧)។
-
សួនច្បារផ្នូរ ព្រះសពព្រះយេស៊ូវត្រូវបានបញ្ចុះ (យ៉ូហាន ១៩:៣៨–៤២)។ ព្រះគ្រីស្ទដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ទ្រង់បានលេចមកឲ្យនាងម៉ារាឃើញនៅក្នុងសួនច្បារផ្នូរ (យ៉ូហាន ២០:១–១៧)។
-
បន្ទាយអានតូនា ព្រះយេស៊ូវត្រូវគេចោទ ដាក់ទោស មើលងាយ ហើយវាយនៅទីនេះ (យ៉ូហាន ១៨:២៨–១៩:១៦)។ ប៉ុលត្រូវគេចាប់ ហើយបានប្រាប់ពីដំណើរដែលលោកប្រែចិត្ត (កិច្ចការ ២១:៣១–២២:២១)។
-
ស្រះបេថែសដា ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានប្រោសមនុស្សពិការម្នាក់នៅថ្ងៃឈប់សំរាក (យ៉ូហាន ៥:២–៩)។
-
ព្រះវិហារ កាព្រីយ៉ែលបានសន្យានឹងសាការីថា នាងអេលីសាបិតនឹងមានគភ៌បានកូនប្រុសមួយ (លូកា ១:៥–២៥)។ វាំងនននៃព្រះវិហារត្រូវបានរហែកក្នុងកាលព្រះអង្គសង្គ្រោះទ្រង់សុគត (ម៉ាថាយ ២៧:៥១)។
-
បាំងសាចសាឡូម៉ូន ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានប្រកាសប្រាប់ថា ទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។ ពួកសាសន៍យូដាបានខិតខំចោលថ្មសម្លាប់ទ្រង់ (យ៉ូហាន ១០:២២–៣៩)។ ពេត្រុសបានផ្សាយពីការប្រែចិត្ត បន្ទាប់ពីបានប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់ (កិច្ចការ ៣:១១–២៦)។
-
ទ្វារស្អាតស្អំ ពេត្រុស និងយ៉ូហានបានប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់ (កិច្ចការ ៣:១–១០)។
-
កំពូលព្រះវិហារ ព្រះយេស៊ូវត្រូវអារក្សសាតាំងល្បួង (ម៉ាថាយ ៤:៥–៧)។ (មានទីបុរាណពីរកន្លែងអំពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ)។
-
ភ្នំបរិសុទ្ធ (មិនស្គាល់ទីកន្លែងទៀងទាត់ទេ)
-
តាមពាក្យបុរាណថា ទីនេះហើយដែលលោកអ័ប្រាហាំបានសង់អាសនាមួយ ដើម្បីយកអ៊ីសាកធ្វើជាយញ្ញបូជា (លោកុ. ២២:៩–១៤)។
-
ហ្លួងសាឡូម៉ូនបានសង់ព្រះវិហារ (១ ពង្សាវ. ៦:១–១០; ២ របា. ៣:១)។
-
ពួកបាប៊ីឡូនបានបំផ្លាញព្រះវិហារចោល នៅឆ្នាំ៥៨៧ ម.គ.ស. (២ ពង្សាវ. ២៥:៨–៩)។
-
ហ្លួងសូរ៉ូបាបិលបានសង់ព្រះវិហារឡើងវិញ នៅឆ្នាំ ៥១៥ ម.គ.ស. (អែសរ៉ា ៣:៨–១០; ៥:២; ៦:១៤–១៦)។
-
ស្ដេចហេរ៉ូឌបានពង្រីកទីលាន ហើយបានសង់ព្រះវិហារឡើងវិញ ចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ ១៧ ម.គ.ស.។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវយកមកថ្វាយនៅទីនេះកាលពីទារក (លូកា ២:២២–៣៩)។
-
កាលទ្រង់មានព្រះជន្មាយុ ១២ ឆ្នាំ នោះទ្រង់បានបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារ (លូកា ២:៤១–៥០)។
-
ព្រះយេស៊ូវទ្រង់សំអាតព្រះវិហារ (ម៉ាថាយ ២១:១២–១៦; យ៉ូហាន ២:១៣–១៧)។
-
ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារជាច្រើនដង (ម៉ាថាយ ២១:២៣–២៣:៣៩; យ៉ូហាន ៧:១៤–៨:៥៩)។
-
ពួករ៉ូមនៅក្រោមទីតុសបានបំផ្លាញព្រះវិហារចោល នៅឆ្នាំ ៧០ គ.ស.។
-
-
សួនច្បារគែតសេម៉ានី ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានរងទុក្ខ ត្រូវគេក្បត់ ហើយត្រូវគេចាប់ (ម៉ាថាយ ២៦:៣៦–៤៦; លូកា ២២:៣៩–៥៤)។
-
ភ្នំដើមអូលីវ
-
ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានព្រះបន្ទូលប្រាប់ទុកមុនអំពីការបំផ្លិចបំផ្លាញនៃក្រុងយេរូសាឡិម និងព្រះវិហារ។ ទ្រង់ក៏មានព្រះបន្ទូលអំពីការយាងមកលើកទីពីរ (ម៉ាថាយ ២៤:៣–២៥:៤៦; សូមមើលផង យ.ស.— ម៉ាថាយ)។
-
ពីទីនេះហើយដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងឡើងទៅលើស្ថានសួគ៌ (កិច្ចការ ១:៩–១២)។
-
នៅខែតុលា ថ្ងៃទី ២៤ ឆ្នាំ ១៨៤១ អែលឌើរអួរសុន ហៃឌ៍ បានធ្វើពិធីឆ្លងដែនដីបរិសុទ្ធ ទុកសម្រាប់ការវិលមកវិញនៃកូនចៅលោកអ័ប្រាហាំ។
-
-
ជ្រោះគីហុន សាឡូម៉ូនត្រូវបានលាបប្រេងឲ្យធ្វើជាស្ដេច (១ ពង្សាវ. ១:៣៨–៣៩)។ ស្ដេចហេសេគាបានជីកប្រឡាយ ដើម្បីបង្ហូរទឹកពីក្បាលទឹកនេះចូលទៅទីក្រុង (២ របា. ៣២:៣០)។
-
ទ្វារទឹក អែសរ៉ាបានអាន ហើយបកស្រាយក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេឲ្យប្រជាជនស្ដាប់ (នេហេ. ៨:១–៨)។
-
ច្រកភ្នំហ៊ីនណំម ព្រះម៉ូឡុកដែលក្លែងក្លាយត្រូវបានបង្គំ ដោយយកកូនប្រុសកូនស្រីធ្វើយញ្ញបូជា (២ ពង្សាវ. ២៣:១០; ២ របា. ២៨:៣)។
-
ផ្ទះរបស់កៃផា ព្រះយេស៊ូវត្រូវគេយកទៅគាល់កៃផា (ម៉ាថាយ ២៦:៥៧–៦៨)។ ពេត្រុសបានបដិសេធថាលោកមិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូវទេ (ម៉ាថាយ ២៦:៦៩–៧៥)។
-
បន្ទប់ខាងលើ ជាកន្លែងពីបុរាណដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់សោយអាហារនៃបុណ្យរំលង ហើយបានតាំងសាក្រាម៉ង់ឡើង (ម៉ាថាយ ២៦:២០–៣០)។ ទ្រង់បានលាងជើងពួក១២ នាក់ (យ៉ូហាន ១៣:៤–១៧) ហើយបានបង្រៀនពួកគេ (យ៉ូហាន ១៣:១៨–១៧:២៦)។
-
វាំងស្ដេចហេរ៉ូឌ ព្រះគ្រីស្ទត្រូវគេនាំទៅគាល់ស្ដេចហេរ៉ូឌ ប្រហែលជានៅទីនេះ (លូកា ២៣:៧–១១)។
-
យេរូសាឡិម (មិនស្គាល់ទីកន្លែងទៀតទាត់ទេ)
-
ម៉ិលគីស្សាដែកបានសោយរាជ្យជាស្ដេចនៃក្រុងសាឡិម (លោកុ. ១៤:១៨)។
-
ស្ដេចដាវីឌបានវាយយកទីក្រុងពីពួកយេប៊ូស (២ សាំយូ. ៥:៧; ១ របា. ១១:៤–៧)។
-
ទីក្រុងត្រូវបានបំផ្លាញដោយពួកបាប៊ីឡូន ប្រមាណជាឆ្នាំ ៥៨៧ ម.គ.ស. (២ ពង្សាវ. ២៥:១–១១)។
-
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានសណ្ឋិតពេញមនុស្សជាច្រើននៅបុណ្យថ្ងៃ ៥០ (កិច្ចការ ២:១–៤)។
-
ពេត្រុស និងយ៉ូហានត្រូវគេចាប់ ហើយនាំមកចំពោះក្រុមជំនុំ (កិច្ចការ ៤:១–២៣)។
-
អាន្ន៉ានាស និងសាភីរ៉ា បានកុហកដល់ព្រះអម្ចាស់ ហើយស្លាប់ (កិច្ចការ ៥:១–១០)។
-
ពេត្រុស និងយ៉ូហានត្រូវគេចាប់ ប៉ុន្តែទេវតាបានជួយដោះលែងពួកគេឲ្យរួចពីគុក (កិច្ចការ ៥:១៧–២០)។
-
ពួកសាវកបានរើសមនុស្សប្រាំពីរនាក់ឲ្យជួយពួកគេ (កិច្ចការ ៦:១–៦)។
-
ទីបន្ទាល់របស់ស្ទេផានដល់ពួកយូដាត្រូវបានបដិសេធ ហើយលោកត្រូវគេចោលថ្មស្លាប់ (កិច្ចការ ៦:៨–៧:៦០)។
-
យ៉ាកុបត្រូវគេធ្វើទុក្ករកម្ម (កិច្ចការ ១២:១–២)។
-
ទេវតាបានដោះលែងពេត្រុសឲ្យរួចពីគុក (កិច្ចការ ១២:៥–១១)។
-
ពួកសាវកបានសម្រេចចិត្តអំពីការកាត់ស្បែក (កិច្ចការ ១៥:៥–២៩)។
-
ពួករ៉ូមនៅក្រោមទីតុសបានបំផ្លាញទីក្រុងចោលនៅឆ្នាំ ៧០ គ.ស.។
-