1 Сега, додека Амон така постојано го поучуваше народот на Ламони, ќе се вратиме на извештајот на Арон и неговите браќа; бидејќи откако си замина од земјата Мидони тој беше воден од Духот во земјата Нефи, дури до куќата на царот кој беше над целата земја освен во Исмаиловата земја; а тој беше таткото на Ламони.

2 И се случи тој да отиде кај него во царската палата, со неговите браќа, и се поклони пред царот, и му кажа: Ете, О цару, ние сме браќата на Амон, кои ти ги избави од затвор.

3 И сега, О цару, ако ни ги поштедиш животите, ќе бидеме твои слуги. И царот им кажа: Станете, бидејќи ќе ви ги подарам вашите животи, и нема да дозволам да бидете мои слуги; но ќе настојувам да ми служите; зашто некако бев измачуван во мојот ум поради дарежливоста и големината на зборовите на твојот брат Амон; и сакам да ја знам причината поради која тој не дојде од Мидони со тебе.

4 А Арон му кажа на царот: Ете, Господовиот Дух го повика на друг пат; тој замина во Исмаиловата земја, да го поучува народот на Ламони.

5 Сега царот им кажа: Што е тоа што го рековте во врска со Господовиот дух? Ете, ова е тоа што ме вознемирува.

6 И исто така, што е ова што го кажа Амон—Ако се покаете ќе бидете спасени, а ако не се покаете, ќе бидете отфрлени на последниот ден?

7 И Арон му одговори и му кажа: Дали верувате дека постои Бог? А царот кажа: Знам дека Амаликитите велат дека постои Бог, и им одобрив да изградат светилишта, за да се собираат заедно за да Го обожаваат Него. А ако ти сега велиш дека постои Бог, ете ќе верувам.

8 И сега кога Арон го слушна ова, неговото срце започна да се радува, и тој кажа: Ете, сигурно како што живееш, О цару, постои Бог.

9 И царот кажа: Дали Бог е тој Голем Дух што ги доведе нашите татковци од земјата Ерусалим?

10 И Арон му кажа: Да, Тој е Тој Голем Дух, и Тој ги создаде сите нешта и на небото и на земјата. Дали веруваш во ова?

11 И тој кажа: Да, верувам дека Големиот Дух ги создаде сите нешта, и сакам да ми кажеш во врска со сите овие нешта, и ќе верувам во твоите зборови.

12 И се случи кога Арон виде дека царот би им поверувал на неговите зборови, тој започна од создавањето на Адам, читајќи му ги светите писма на царот—како Бог го создаде човекот според Неговиот сопствен лик, и дека Бог му даде заповеди, и дека поради престапите, човекот беше паднал.

13 И Арон му ги образложуваше светите писма од создавањето на Адам, објаснувајќи му го човечкиот пад, и нивната телесна состојба и исто така планот на искупување, кој беше подготвен од создавањето на светот, преку Христос, за сите кои веруваат во Неговото име.

14 И штом човекот беше паднал Тој не можеше ништо да заслужи сам по себе; но страдањата и смртта на Христос помируваат за нивните гревови, преку вера и покајание, и така натаму; и дека Тој ги кине оковите на смртта, за гробот да не победи, и за бодежот на смртта да биде проголтан во надежите на слава; и Арон му ги образложуваше сите овие нешта на царот.

15 И се случи откако Арон беше му ги образложил сите овие нешта на него, царот кажа: Што да направам за да го имам тој вечен живот за кој зборуваше? Да, што да направам за да бидам роден од Бог, искоренувајќи го овој пакосен дух од моите гради, и да го примам Неговиот Дух, за да бидам исполнет со радост, за да не бидам отфрлен на последниот ден? Ете, кажа тој, ќе се откажам од сѐ што поседувам, да, ќе го напуштам моето царство, за да ја примам оваа голема радост.

16 Но Арон му кажа: Ако го посакуваш ова нешто, ако се поклониш пред Бог, да, ако се покаеш за сите твои гревови, и се поклониш пред Бог, и го повикуваш Неговото име со верба, верувајќи дека ќе примиш, тогаш ќе ја примиш радоста која ја посакуваш.

17 И се случи кога Арон беше ги кажал овие зборови, царот се поклони пред Господ, на неговите колена; да, дури и се испружи на земјата, и моќно викна, велејќи:

18 О Боже, Арон ми кажа дека постои Бог; и ако постои Бог, и ако Ти си Бог, дали Ти ќе се откриеш Самиот пред мене, а јас ќе ги отфрлам сите свои гревови за да те запознаам Тебе, и за да сум кренат од мртвите, и да бидам спасен на последниот ден. И сега кога царот беше ги кажал овие зборови, беше погоден како да беше мртов.

19 И се случи слугите да трчаат и да ѝ кажат на царицата за сѐ што беше му се случило на царот. И таа влезе кај царот; и кога го виде дека лежи како да беше мртов, и исто така Арон и неговите браќа кои стоеја како да беа причината за неговиот пад, таа им беше лута на нив, и заповеда нејзините слуги, или слугите на царот, да ги одведат и да ги погубат.

20 Сега слугите беа ја виделе причината за падот на царот, затоа не се осмелуваа да ги положат нивните раце на Арон и неговите браќа; и тие ја замолија царицата велејќи: Зошто заповедаш да ги погубиме овие луѓе, кога ете еден од нив е помоќен од сите нас? Затоа ќе паднеме пред нив.

21 Сега кога царицата го виде стравот кај слугите и таа исто така започна прекумерно да се плаши, за да не ја снајде некое зло. И таа им заповеда на своите слуги да одат и да го повикаат народот, за да можат да ги убијат Арон и неговите браќа.

22 Сега кога Арон ја виде одлучноста на царицата, тој, исто така знаејќи ја закоравеноста на срцата на народот, се плашеше мноштвото да не се собере заедно, и да не биде големо препирање и вознемирување помеѓу нив; затоа ја испружи раката и го крена царот од земјата, и му кажа: Застани. И тој застана на своите нозе, добивајќи ја својата сила.

23 Сега ова беше направено во присуството на царицата и многумина од слугите. А кога го видоа тоа тие многу се зачудија, и започнаа да се плашат. А царот истапи, и започна да им служи. И им служеше, толку што целото негово домаќинство беше преобратено во Господ.

24 Сега имаше мноштво собрано заедно поради заповед на царицата, и започнаа многу мрморења помеѓу нив поради Арон и неговите браќа.

25 Но царот истапи помеѓу нив и им служеше. И тие беа смирени кон Арон и тие кои беа со него.

26 И се случи кога царот виде дека народот беше смирен, тој нареди Арон и неговите браќа да истапат среде мноштвото, и да им го проповедаат словото.

27 И се случи царот да испрати проглас низ целата земја, помеѓу сите негови луѓе кои беа во целата негова земја, кои беа во сите околни области, кои граничеа дури и со морето, на исток и на запад, и која беше одделена од земјата Зарахемла со тесен појас на дивина, која се протегаше од морето на исток па сѐ до морето на запад, и околу границите на брегот, и границите на дивината која беше на север покрај земјата Зарахемла, преку границите на Манти, покрај изворот на реката Сидон, протегајќи се од исток кон запад—и така Ламанитите и Нефитите беа разделени.

28 Сега, помрзеливиот дел од Ламанитите живееја во дивината, и престојуваа во шатори; и беа распространети преку дивината на запад, во земјата Нефи; да, и исто така на запад во земјата Зарахемла, во границите на морскиот брег, и на запад во Нефитската земја, на местото на нивното прво татково наследство, и така граничејќи покрај морскиот брег.

29 И исто така имаше многу Ламанити на исток покрај морскиот брег, каде што Нефитите беа ги протерале. И така Нефитите беа речиси заобиколени од Ламанитите; сепак Нефитите ги беа заземале сите северни делови од земјата кои граничат со дивината, на изворот на реката Сидон, од исток на запад, околу пределот на дивината; на север, додека не пристигнаа до земјата која ја нарекуваа Изобилство.

30 И таа граничеше со земјата која ја нарекуваа Пустош, бидејќи беше толку далеку на север што навлегуваше во земја која беше населена и уништена, за чии коски зборувавме, која беше откриена од народот на Зарахемла, тоа беше местото на нивното прво слегување.

31 И тие заминаа од таму во јужната дивина. Така земјата северно беше наречена Пустош, а земјата јужно се викаше Изобилство, бидејќи беше дивина исполнета со секаков вид на диви животни, дел кој беше дошол од земјата на север за храна.

32 И сега, за Нефит далечината беше само еден и пол ден патување, на границата помеѓу Изобилство и земјата Пустош, од источното до западното море; и така земјата Нефи и земјата Зарахемла беа речиси опколени со вода, а имаше само мал дел копно помеѓу земјата на север и земјата на југ.

33 И се случи Нефитите да ја беа населиле земјата Изобилство, дури од источното па сѐ до западното море, и така Нефитите во нивната мудрост, со нивните стражари и нивните војски, да ги беа отсекле Ламанитите на југ, за да немаат повеќе посед на север, за да не можат да се прошират во земјата на север.

34 Затоа не можеа да имаат повеќе посед освен во земјата Нефи, и во околната дивина. Сега ова беше мудроста во Нефитите—штом Ламанитите им беа непријатели, не би ги претрпеле нивните неволји на сите страни, и исто така да можат да имаат земја каде би можеле да побегнат, според нивните желби.

35 И сега јас, откако го реков ова, повторно се враќам на извештајот на Амон и Арон, Омнер и Химни, и нивните браќа.