1 И се случи тој повторно да му напише на управникот на земјата, кој беше Пахоран, и ова се зборовите кои ги напиша, велејќи: Ете, му го порачувам моето писмо на Пахоран, во градот Зарахемла, кој е главен судија и управник на земјата, и исто така на сите оние кои беа одбрани од овој народ да водат и да ги управуваат воените работи.

2 Зашто ете, јас имам да им кажам нешто на нив како осуда; зашто ете, вие самите знаете дека бевте назначени да соберете војници, и да ги вооружате со мечеви, и со сабји, и со секакви воени оружја, и да тргнат против Ламанитите, во било кои делови на нашата земја да дојдат.

3 И сега ете, ви велам дека јас самиот, и исто така моите војници, и исто така Хеламан и неговите војници, претрпевме премногу големи страдања; да, дури и глад, жед, и замор, и секаков вид на неволји.

4 Но ете, да беше тоа сѐ што ние претрпевме немаше да мрмориме ниту да се жалиме.

5 Но ете, голем беше колежот помеѓу нашиот народ; да, илјадници паднаа од мечот, додека би можело поинаку да биде ако им пружевте на нашите војски доволно засилување и помош за нив. Да, големо беше вашето запоставување кон нас.

6 И сега ете, сакаме да ја знаеме причината за ова премногу големо запоставување; да, сакаме да ја знаеме причината за вашата непромислена состојба.

7 Можете ли да замислите да седите на вашите престоли во состојба на непромислена тапост, додека вашите непријатели ја шират смртта околу вас? Да, додека убиваат илјадници од вашите браќа—

8 Да, дури и оние кои се заклучени со ваша заштита, да, ве ставија во ситуација во која можеби ќе им помогневте, да, можеби ќе испратевте војски кај нив да ги засилите, и ќе спасевте илјадници од нив од паѓање од мечот.

9 Но ете, ова не е сѐ—вие ги задржавте вашите залихи од нив, толку што многу беа се бореле и крвавеле поради нивните големи желби кои ги имаа за благосостојбата на овој народ; да, и го сторија ова кога за малку ќе умреа со глад, поради вашето премногу големо запоставување кон нив.

10 И сега, мои љубени браќа—бидејќи вие требаше да бидете љубени; да, и требаше да бидете поттикнати потрудољубиво за благосостојбата и слободата на овој народ; но ете, ги запоставивте толку многу што крвта на илјадници ќе падне врз вашите глави за одмазда; да, бидејќи на Бог Му беа познати сите нивни плачови, и сите нивни страдања—

11 Ете, можете ли да претпоставите да седите врз вашите тронови, и поради прекумерната добрина на Бог да можете да не правите ништо и Тој да ве избави? Ете, ако го претпоставувате ова залудно претпоставувате.

12 Дали претпоставувате, дека поради тоа што толку многу од вашите браќа беа убиени дека е поради нивната пакост? Ви велам, ако претпоставувате вака тогаш залудно претпоставувате; зашто ви велам, има многу кои паднаа од мечот; и ете тоа е за ваша осуда;

13 Зашто Господ дозволи праведните да бидат убиени за Неговата праведност и пресуда да падне врз пакосните; затоа не треба да претпоставувате дека праведните се загубени бидејќи се убиени; но ете, тие влегуваат во почивката на Господ нивниот Бог.

14 И сега ете, ви велам, премногу се плашам дека Божјите пресуди ќе паднат врз овој народ, поради нивната прекумерна мрзливост, да, дури и мрзливоста на нашето управување, и нивното премногу големо запоставување кон нивните браќа, да, кон оние кои беа убиени.

15 Зашто да не беше пакоста која прво започна на нашата глава, ние би можеле да ги задржиме нашите непријатели за да не можеа да стекнат моќ врз нас.

16 Да, да не беше војната која избувна помеѓу нас; да, да не беа овие царски поддржувачи, кои предизвикаа толку многу крвопролевање помеѓу нас; да, во тоа време се препиравме помеѓу себе да се бевме обединиле како што претходно направивме; да, да не беше желбата за моќ и власт која тие царски поддржувачи ја имаа над нас; да беа искрени за целта на нашата слобода, и обединети со нас, и тргнаа против нашите непријатели, наместо да ги земат нивните мечеви против нас, што беше причината за толку многу крвопролевање помеѓу нас; да, да бевме тргнале на нив со Господовата сила, ќе ги растуревме нашите непријатели, бидејќи ќе беше сторено, според исполнувањето на Неговото слово.

17 Но ете, сега Ламанитите нѐ напаѓаат, заземајќи ги нашите земји, и го убиваат нашиот народ со мечот, да, нашите жени и деца, и исто така ги водат заробени, натерувајќи ги да претрпат секаков вид на неволји, а ова поради големата пакост на оние кои бараат моќ и власт, да и тоа тие царски поддржувачи.

18 Но зошто да зборувам многу во врска со оваа работа? Зашто ние не знаеме но можеби и вие барате власт. Не знаеме но можеби и вие сте предавници на вашата татковина.

19 Или дали вие нѐ запоставивте бидејќи сте во срцето на нашата земја и сте опкружени со безбедност, така што не наредувате да ни биде испратена храна, и исто така војници да ги засилат нашите војски?

20 Дали ги заборавивте заповедите на Господ вашиот Бог? Да, дали го заборавивте ропството на вашите татковци? Дали ги заборавивте многуте времиња кога бевме избавувани од рацете на нашите непријатели?

21 Или дали вие сѐ уште мислите дека Господ ќе нѐ избави, додека седиме на нашите тронови и не ги користиме средствата кои Господ беше ги обезбедил за нас?

22 Да, дали ќе седите во безделничење додека сте опкружени со илјадници такви, да, и десетици илјадници, кои исто така седат во безделничење, додека има илјадници околу границите на земјата кои паѓаат од мечот, да, ранети и крварат?

23 Дали претпоставувате дека Бог ќе ве гледа како невини додека сѐ уште седите и ги гледате овие нешта? Ете ви велам, не. Сега би сакал да се сетите дека Бог кажа дека најнапред внатрешниот сад ќе биде исчистен, и после надворешниот сад исто така ќе биде исчистен.

24 И сега, освен ако не се покаете за тоа што сте го направиле, и започнете да делувате, и ни пратите храна и војници, и исто така на Хеламан, за тој да може да ги издржува тие делови на земјата кои тој ги поврати, и исто така за да го повратиме остатокот од нашите поседи во овие делови, ете ќе биде целисходно повеќе да не се препираме со Ламанитите сѐ додека најнапред не го исчистиме нашиот внатрешен сад, да, и тоа врховната глава на нашата влада.

25 И доколку вие не го одобрите моето писмо, и излезете и ми покажете вистински дух на слободата, и се стремите да ги зацврстите и утврдите нашите војски, и да им доделите храна за нивно издржување, ете јас ќе оставам дел од моите слободари да го одржуваат овој дел на наша земја, и ќе ги оставам силата и благословите на Бог врз нив, за ниту една друга моќ да не може да оперира против нив—

26 И ова е поради нивната прекумерна вера, и нивното трпение во нивните страдања—

27 И јас ќе дојдам кај вас, и ако постои некој помеѓу вас кој посакува слобода, да, ако постои дури и искра на слобода, ете ќе поттикнам востание помеѓу вас, сѐ додека оние кои имаат желби да ја узурпираат моќта и власта не бидат истребени.

28 Да, ете јас не се плашам од вашата моќ ниту власт, туку се плашам од мојот Бог; и според Неговите заповеди да го земам мечот да ја бранам целта на мојата татковина, и поради вашето беззаконие ние претрпевме толку многу загуби.

29 Ете време е, да, сега е времето, дека доколку не се залагате за одбрана на вашата татковина и вашите млади, мечот на правдата ќе виси над вас; да, и ќе падне врз вас и ќе ве посети за ваше целосно уништување.

30 Ете, јас чекам помош од вас; и, ако не ни послужите за поддршка, ете, ќе дојдам кај вас, и тоа во земјата Зарахемла, и ќе ве пресечам со мечот, толку што повеќе нема да имате моќ да го спречите напредокот на овој народ во целта за наша слобода.

31 Зашто ете, Господ нема да дозволи да живеете и да се зацврстите во вашите беззаконија да го уништите Неговиот праведен народ.

32 Ете, можете ли да претпоставите дека Господ ќе ве поштеди и ќе излезе со осуда против Ламанитите, кога е традицијата на нивните татковци што беше ја предизвикала нивната омраза, да, и беше удвоена од оние кои отстапија од нас, додека вашето беззаконие е за целта на вашата љубов кон слава и кон суетните нешта на светот?

33 Вие знаете дека ги престапувате Божјите закони, и знаете дека ги газите под вашите нозе. Ете, Господ ми кажа: Ако оние кои ги назначивте за ваши управници не се покајат за нивните гревови и беззаконија, вие ќе одите да се борите против нив.

34 И сега ете, јас Морони, јас сум ограничен, според заветот што го направив да ги одржувам заповедите на мојот Бог; затоа би сакал да се придржувате до Божјото слово, и брзо да ми испратите од вашите залихи и од вашите војници, и исто така на Хеламан.

35 И ете, ако не го направите ова ќе дојдам брзо кај вас; зашто ете, Бог нема да дозволи да умреме од глад; затоа Тој ќе ни даде од вашата храна, дури и ако мора да биде со мечот. Сега гледајте да го исполните Божјото слово.

36 Ете, јас сум Морони, вашиот главен капетан. Не барам моќ, туку да ја срушам. Не барам чест од светот, туку слава за мојот Бог, и слобода и благосостојба на мојата татковина. И така го завршувам моето послание.