សារលិខិតនៃគណៈប្រធានទីមួយ
ស្រួល ទាំងអស់
ដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ
ទីប្រឹក្សាទីពីរក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ
ពួកអ្នកត្រួសត្រាយ ដោយ ដោយ រ៉ូប៊ឺត ធី បារែត ដោយបានការអុនញ្ញាត្តជាផ្លូវការពីសារមន្ទីរប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនាចក្រ
ពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីកេរដំណែលនៃអ្នកត្រួសត្រាយរបស់យើង នោះរឿងមួយដែលធ្វើឲ្យរំជួលចិត្តបំផុតដែលផុសឡើងក្នុងគំនិត គឺទំនុកតម្កើង « មក មក ពួកបរិសុទ្ធ » ( ទំនុកតម្កើង លេខ ១៨ ) ។ ពួកអ្នកដែលបានធ្វើដំណើរដ៏សែនឆ្ងាយមកកាន់ជ្រលង សលថ៍ លេក ជាញឹកញាប់តែងបានច្រៀងទំនុកតម្កើងនេះអំឡុងការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេ ។
ខ្ញុំដឹងច្បាស់ណាស់ថា អ្វីៗទាំងអស់គឺមិនស្រួលទេសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធទាំងនេះ ។ ពួកគេត្រូវបានរាតត្បាតដោយជំងឺ កម្ដៅ ការអស់កម្លាំង ភាពរងា ការភ័យខ្លាច ភាពស្រេកឃ្លាន ការឈឺចាប់ មន្ទិលសង្ស័យ និង ព្រមទាំងសេចក្តីស្លាប់ទៀតផង ។
ប៉ុន្តែ ថ្វីបើមានមូលហេតុគ្រប់បែបយ៉ាងដើម្បីនឹងស្រែកថា « មិនស្រួសទាំងអស់ » ក្តី ក៏ពួកគេបានបណ្ដុះនូវឥរិយាបថមួយ ដែលយើងពុំអាចទប់មិនសរសើរមិនបាននៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ ពួកគេបានសម្លឹងមើលហួសពីបញ្ហារបស់ពួកគេ ឆ្ពោះទៅកាន់ពរជ័យដ៏អស់កល្បជានិច្ចវិញ ។ ពួកគេបានមានអំណរគុណនៅក្នុងកាលៈទេសៈរបស់ពួកគេ ។ ថ្វីបើមានភស្ដុតាងជាច្រើនបង្ហាញពីភាពផ្ទុយពីនោះ ក៏ពួកគេបានច្រៀងដោយអស់ពីជំនឿជឿជាក់ចេញពីព្រលឹងរបស់គេថា « ស្រួលទាំងអស់ ! »
ការសរសើររបស់យើងចំពោះពួកអ្នកត្រួសត្រាយទាំងនេះ ពិតជាគ្មានខ្លឹមសារអ្វីទេ បើវាពុំបានបណ្ដាលឲ្យមានការឆ្លុះបញ្ចាំងនៅខាងក្នុងចិត្តរបស់យើងទេនោះ ។ ខ្ញុំសូមលើកឡើងពីលក្ខណៈមួយចំនួនរបស់ពួកគេ ដែលបំផុសចិត្តខ្ញុំ ពេលដែលខ្ញុំសញ្ជឹងគិតពីការលះបង់ និង ការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់ពួកគេ ។
សេចក្តីអាណិតអាសូរ
ពួកអ្នកត្រួសត្រាយខ្វល់ខ្វាយពីគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយមិនគិតដល់ប្រវត្តិខាងសង្គម សេដ្ឋកិច្ច ឬ នយោបាយនោះឡើយ ។ សូម្បីតែពេលវាបានធ្វើឲ្យការរីកចម្រើនរបស់ពួកគេត្រូវយឺតយ៉ាវ បានបណ្ដាលឲ្យមានភាពមិនស្រណុកស្រួល ឬ តម្រូវឲ្យមានការលះបង់ និង កិច្ចខិតខំផ្ទាល់ខ្លួនក្ដី ក៏ពួកគេបានជួយគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ។
នៅក្នុងពិភពលោករបស់យើងដែលពោរពេញដោយការជំរុញឲ្យសម្រេចគោលដៅ និង ការប្រកាន់បក្សពួក ទិសដៅរបស់បុគ្គល និង របស់ក្រុម អាចទាញយកអស់នូវការខ្វល់ខ្វាយចំពោះអ្នកដទៃ ឬ ការពង្រឹងនគររបស់ព្រះ ។ ក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្ននេះ ការឈោងចាប់គោលដៅខាងមនោគមវិជ្ជាជាក់លាក់ទាំងឡាយ អាចក្លាយជារង្វាស់នៃតម្លៃរបស់យើង ។
ការដាក់ និង សម្រេចគោលដៅអាចជារឿងដ៏ប្រពៃមួយ ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលភាពជោគជ័យនៃការឈោងចាប់គោលដៅ ត្រូវសម្រេចបានដោយមកពីការមិនខ្វល់ខ្វាយ ការព្រងើយកន្ដើយ ឬ ធ្វើឲ្យអ្នកដទៃទៀតឈឺចាប់ នោះតម្លៃនៃភាពជោគជ័យនោះអាចមានតម្លៃជ្រុលពេកហើយ ។
ពួកអ្នកត្រួសត្រាយបានមើលថែទាំពួកអ្នកដែលនៅក្នុងក្រុមរបស់គេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏បានគិតគូរពីពួកអ្នកដែលបានមកតាមក្រោយពួកគេផងដែរ ដោយបានដាំដំណាំសម្រាប់ក្រុមរទេះដែលបានមកពីតាមក្រោយ ។
ពួកគេបានស្គាល់ពីកម្លាំងនៃក្រុមគ្រួសារ និង មិត្តភក្ដិ ។ ហើយដោយសារតែពួកគេបានពឹងផ្អែកលើគ្នាទៅវិញទៅមក នោះពួកគេបានក្លាយជារឹងមាំ ។ មិត្តភក្ដិបានក្លាយជាក្រុមគ្រួសារ ។
ពួកអ្នកត្រួសត្រាយគឺជាការរំឭកមួយដ៏ល្អ ពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវតែបែរចេញពីការល្បួង ដែលបំបែកយើងចេញតែម្នាក់ឯង តែផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរតែជួយគ្នាទៅវិញទៅមក និង មានចិត្តអាណិតអាសូរ និង សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកវិញ ។
ធ្វើការ
« មក មកពួកបរិសុទ្ធ កុំខ្លាចឡើយណា » ។
ឃ្លានេះបានក្លាយជាបទប្រចាំចិត្តចំពោះពួកអ្នកធ្វើដំណើរដ៏នឿយហត់ទាំងនោះ ។ វាពិបាកនឹងស្រមៃថា ព្រលឹងដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះធ្វើការហត់នឿយយ៉ាងណា ។ ការដើរគឺជាការណ៍ដ៏ស្រួលបំផុតមួយដែលពួកគេបានធ្វើ ។ ពួកគេត្រូវតែរួបរួមគ្នាដើម្បីផ្ដល់អាហារ ជួសជុលរទេះ មើលថែសត្វ បម្រើដល់ពួកអ្នកឈឺ និង ទន់ខ្សោយ ស្វែងរក និង ប្រមូលទឹកទុក និង ការពារខ្លួនពីគ្រោះថ្នាក់ធម្មជាតិដែលកើតឡើងភ្លាមៗ និង គ្រោះអន្តរាយជាច្រើនទៀតដែលមាននៅទីរហោស្ថាន ។
ពួកគេភ្ញាក់ឡើងជារៀងរាល់ព្រឹកដោយមានគោលបំណង និង គោលដៅដ៏ច្បាស់លាស់ ដែលគ្រប់គ្នាបានយល់ថា ៖ គឺដើម្បីបម្រើព្រះ និង បងប្អូនរបស់គេ និង ដើម្បីទៅដល់ជ្រលង សលថ៍ លេក ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គោលបំណង និង គោលដៅទាំងនោះ គឺច្បាស់លាស់សម្រាប់ពួកគេ ពួកគេបានដឹងពីអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើ និង បានដឹងថា ការរីកចម្រើនពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ គឺសំខាន់ក្រៃលែង ។
នៅជំនាន់របស់យើង — ពេលដែលអ្វីដែលយើងប្រាថ្នាចង់បានភាគច្រើនណាស់គឺងាយនឹងទទួលបាន — នោះវាទាក់ទាញឲ្យងាកចេញ ឬ បោះបង់ចោល ពេលណាដែលផ្លូវនៅខាងមុខនោះហាក់ដូចជាមានរលាក់បន្តិច ឬ ទីជម្រាលទំនងជាចោទពេកពីមុខយើង ។ នៅក្នុងគ្រាទាំងនោះ វាអាចបំផុសដល់យើងឲ្យនឹកដល់បុរស ស្ត្រី និង កុមារទាំងនោះ ដែលពុំបានបណ្ដោយឲ្យជំងឺ ការលំបាក ការឈឺចាប់ និង សូម្បីតែសេចក្ដីស្លាប់ ធ្វើឲ្យពួកគេងាកចេញពីផ្លូវដែលពួកគេបានជ្រើសរើសឡើយ ។
ពួកអ្នកត្រួសត្រាយបានរៀនថា ការធ្វើកិច្ចការលំបាកៗពង្រឹងដល់រូបកាយ គំនិត និង វិញ្ញាណរបស់ពួកគេ ពង្រីកការយល់ដឹងរបស់ពួកគេអំពីលក្ខណៈដ៏ទេវភាពរបស់ពួកគេ និង បង្កើនការអាណិតអាសូររបស់ពួកគេចំពោះអ្នកដទៃទៀត ។ ទម្លាប់នេះបានពង្រឹងព្រលឹងរបស់ពួកគេ ហើយបានក្លាយជាពរជ័យមួយចំពោះពួកគេយ៉ាងយូរអង្វែងទៀត បន្ទាប់ពីការធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ទីវាល និង ភ្នំទាំងឡាយបានបញ្ចប់ទៅក៏ដោយ ។
សុទិដ្ឋិនិយម
ពេលពួកអ្នកត្រួសត្រាយបានច្រៀង ពួកគេបានបន្លឺសំឡេងនូវមេរៀនទីបីមួយថា ៖ « តែខិតខំដោយសាទរ » ។
វាជាការចំអកមួយដ៏ខ្លាំងបំផុតនៅជំនាន់របស់យើង ដែលយើងត្រូវបានប្រទានពរយ៉ាងច្រើន ហើយនៅតែមិនសប្បាយចិត្តទៀត ។ ភាពអស្ចារ្យនៃភាពចម្រុងចម្រើន និង បច្ចេកវិជ្ជា សន្ធប់មកលើយើង ហើយជះឥទ្ធិពលមកលើយើងជាមួយនឹងសុវត្ថិភាព ការកំសាន្ត ការបំពេញចិត្តភ្លាមៗ និង ភាពងាយស្រួល ។ តែយើងនៅតែឃើញមានភាពមិនសប្បាយជាច្រើននៅជុំវិញយើង ។
ពួកអ្នកត្រួសត្រាយ ដែលបានលះបង់គ្រប់បែបយ៉ាង បានធ្វើដំណើរដោយគ្មានអ្វីច្រើនសោះឡើយ ហើយស្រេកឃ្លាន ពុំមានសូម្បីតែរបស់របរចាំបាច់បំផុតដើម្បីរស់ ។ ពួកគេបានយល់ថា សុភមង្គលពុំមែនបានមកដោយសារលទ្ធផលនៃការមានសំណាង ឬ ចៃដន្យនោះឡើយ ។ វាប្រាកដបំផុតថា សុភមង្គលមិនមែនបានមកពីការមានអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងប្រាថ្នាចង់បាននោះទេ ។ សុភមង្គលពុំមែនបានមកពីកាលៈទេសៈខាងក្រៅឡើយ ។ វាបានមកពីខាងក្នុងវិញ — មិនថាមានអ្វីកំពុងកើតឡើងជុំវិញយើងឡើយ ។
ពួកអ្នកត្រួសត្រាយបានដឹង ហើយជាមួយនឹងវិញ្ញាណនោះថា ពួកគេរកឃើញសុភមង្គលក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈ និង ក្នុងគ្រប់ការសាកល្បង — សូម្បីតែក្នុងការសាកល្បងទាំងនោះដែលប៉ះទង្គិច និង ធ្វើឲ្យមានបញ្ហាដល់ជម្រៅដ៏ជ្រៅបំផុតនៅក្នុងព្រលឹងរបស់ពួកគេក្ដី ។
ការសាកល្បង
ពេលខ្លះ យើងក្រឡេកមើលទៅអ្វីដែលពួកអ្នកត្រួសត្រាយបានទ្រាំទ្រ ហើយនិយាយដោយការរសាយចិត្តថា « អរព្រះគុណ ដែលខ្ញុំពុំបានរស់នៅក្នុងពេលនោះ » ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាបើពួកអ្នកត្រួសត្រាយដ៏ក្លាហានទាំងនោះ អាចនឹងបន្លឺវាចាដូចគ្នាដែរ បើពួកគេបានឃើញពួកយើងនៅជំនាន់នេះនោះ ។
ថ្វីបើពេលវេលា និង កាលៈទេសៈបានផ្លាស់ប្ដូរក្ដី ក៏គោលការណ៍នៃការប្រឈមនឹងការសាកល្បង និង រស់នៅដោយជោគជ័យជាមួយគ្នា ក្នុងនាមជាសហគមន៍មួយដែលពោរពេញដោយការខ្វល់ខ្វាយ និង ការចម្រុងចម្រើនក្រោមព្រះនោះ មិនបានផ្លាស់ប្ដូរឡើយ ។
យើងអាចរៀនពីពួកអ្នកត្រួសត្រាយ ដើម្បីមានសេចក្ដីជំនឿ និង ការទុកចិត្តលើព្រះ ។ យើងអាចរៀនដើម្បីមានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដទៃទៀត ។ យើងអាចរៀនថា ការងារ និង ការឧស្សាហ៍ព្យាយាមមិនត្រឹមតែផ្ដល់ពរដល់យើងខាងសាច់ឈាមប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងខាងវិញ្ញាណទៀតផង ។ យើងអាចរៀនថា សុភមង្គលគឺមានសម្រាប់យើង មិនថាយើងនៅក្នុងកាលៈទេសៈបែបណាទេ ។
របៀបដ៏ល្អបំផុតដែលយើងអាចគោរព និង បង្ហាញការដឹងគុណដល់ពួកអ្នកត្រួសត្រាយ គឺដោយការលើកដាក់វាទៅក្នុងជីវិតយើងផ្ទាល់នូវភាពស្មោះត្រង់ពេញលេញចំពោះព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ការអាណិតអាសូរ និង សេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់បងប្អូនជុំវិញយើង និង ការឧស្សាហ៍ព្យាយាម សុទិដ្ឋិនិយម និង សេចក្ដីអំណរ ដែលពួកអ្នកត្រួសត្រាយបានបង្ហាញយ៉ាងល្អនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ។
ពេលយើងធ្វើដូច្នោះ យើងអាចឈោងកាត់ទៅជាច្រើនទសវត្សរ៍នៃតំណរនានា ឈោងចាប់ដៃរបស់ពួកអ្នកត្រួសត្រាយដ៏ថ្លៃថ្នូរទាំងនោះ ហើយបន្លឺសំឡេងរបស់យើងបន្ថែមទៅនឹងសំឡេងរបស់ពួកគេ កាលដែលយើងច្រៀងជាមួយពួកគេថា ៖ « ស្រួលទាំងអស់ ! ស្រួសទាំងអស់ ! »
ពួកអ្នកត្រួសត្រាយ ដោយ ដោយ រ៉ូប៊ឺត ធី បារែត ដោយបានការអុនញ្ញាត្តជាផ្លូវការពីសារមន្ទីរប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនាចក្រ