នៅពេលការកាន់ខ្ជាប់ទទួលការឈឺចាប់
ជេហ្វ ប៊តឌើរ រដ្ឋវ៉ាស៊ីនតោន ស. រ. អា.
នៅថ្ងៃមួយដ៏ក្តៅខ្លាំងក្នុងខែកក្កដា ខ្ញុំបានជួយបងប្រុសថ្លៃរបស់ខ្ញុំរៀបជញ្ជាំង ។ ទីបំផុត ខ្ញុំត្រូវជីកគាស់ឫសដើមឆើរីដែលនៅពាំងផ្លូវ ។
ខ្ញុំបានគិតថា « វាស្រួល » ទេ ។
ខ្ញុំបានប្រមូលឧបករណ៍សមរម្យមួយចំនួន ហើយជីកជុំវិញឫសឆើរីនោះ ដើម្បីមានកន្លែងធ្វើការ ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានចាប់រណាមួយ ហើយដោយពុំបានគិតយូរ ខ្ញុំបានទៅហើយកាត់ឫសឆើរីនោះ ។ ឫសតូចៗងាយស្រួលកាត់ ប៉ុន្តែពេលខ្ញុំបានប្តូរទៅកាត់ឫសធំៗវិញ ខ្ញុំបានដឹងភ្លាមថា វាមិនស្រួលកាត់ទេ ។ មានឫសមួយនោះពិបាកកាត់ណាស់ ។
ដោយសង្កៀតធ្មេញ នោះខ្ញុំបានប្តេជ្ញាចិត្តថា ខ្ញុំនឹងកាត់ឫសនោះឲ្យអស់ ។ ដោយសារពន្លឺព្រះអាទិត្យចាំងមក នោះញើសបានហូរចុះមកពីក្បាលដល់ករបស់ខ្ញុំ ពេលខ្ញុំបានសង្កត់រណាកាន់តែខ្លាំង ។ រណាញ័ររហូតខ្លួនប្រាណខ្ញុំទាំងមូលក៏ញ័រដែរ ។ ខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍ថាដៃស្តាំខ្ញុំ—ដៃដែលសង្កត់គន្លឹះរណា—ចាប់ផ្តើមរលាកដោយឈឺចាប់ ។ ខ្ញុំពុំខ្វល់នឹងការឈឺនោះឡើយ ហើយខ្ញុំបន្តកាន់វាទៀត ។
ទីបំផុតរណាបានកាត់ឫសនោះដាច់អស់ ។ ខ្ញុំបានលែងគន្លឹះរណា ហើយមានអារម្មណ៍នៃជ័យជម្នះយ៉ាងរីករាយ ។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្ញុំដកស្រោមដៃចេញ ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញថា ស្បែកដៃខ្ញុំមួយដុំតូចបានរបកដាច់ចេញពីដៃខ្ញុំ ។
នៅពេលខ្ញុំបានគិតអំពីបទពិសោធន៍នេះ ខ្ញុំបានដឹងថា ការកាន់រណាគឺអាចប្រៀបទៅនឹងការកាន់ខ្ជាប់នឹងដំបងដែក ។ យើងត្រូវបានប្រាប់ឲ្យកាន់ដំបងដែកពេលយើងដើរឆ្លងកាត់ជីវិតនេះ ។ ប៉ុន្តែដោយសារយើងកាន់ខ្ជាប់នឹងវា ពុំមែនមានន័យថា យើងពុំទទួលបទពិសោធន៍នៃការឈឺចាប់នោះទេ ។ ខ្ញុំមានរបួសដៃ ពេលខ្ញុំកាន់រណាជាប់ ។ ស្រដៀងគ្នានេះផងដែរ យើងនឹងឆ្លងកាត់ការសាកល្បង និងសេចក្តីវេទនា នៅពេលដែលយើងបន្តកាន់ខ្ជាប់នឹងដំបងដែក ។
ព្រះវរបិតាសួគ៌បានជ្រាបថា ដំណើរត្រឡប់ទៅកាន់ទ្រង់វិញពោរពេញដោយគ្រោះថ្នាក់ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ទើបទ្រង់ប្រទានព្រះគម្ពីរ និងប្រសាសន៍នៃពួកព្យាការីដល់យើងដើម្បីជួយយើង ។ នៅពេលយើងកាន់ខ្ជាប់នឹងអ្វីៗទាំងនេះឆ្លងកាត់ការសាកល្បង និងសេចក្តីវេទនារបស់យើងនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ នោះថ្ងៃណាមួយយើងនឹងត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ទ្រង់វិញ ។
ពេលយើងត្រឡប់ទៅកាន់ទ្រង់វិញ យើងអាចនឹងមើលទៅដៃរបស់យើង ដែលបានកាន់ខ្ជាប់នឹងដំបងដែកនោះ ជួនកាលទាំងឈឺចាប់ ឬលំបាក ។ ហើយយើងនឹងដឹងថា ដោយមានជំនួយពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងតាមរយៈព្រះចេស្តាដ៏ធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងកាន់ខ្ជាប់យ៉ាងណែន មិនថាយើងជួបឧបសគ្គអ្វីនោះទេ ។