« តើឯងនឹងមកពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកខ្ញុំដែរឬទេ ? »
អ្នកនិពន្ធរស់នៅទីក្រុងខេន ប្រទេសអង់គ្លេស និងរដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា. ។
អូលីវើរចង់ស្រែកពីលើដំបូលផ្ទះដើម្បីឲ្យប្រជាជននៅប្រទេសអង់គ្លេសទាំងអស់បានស្តាប់ឮ !
« កុំឲ្យអ្នកណាមើលងាយអ្នក ដោយព្រោះនៅក្មេងនោះឡើយ ចូរធ្វើជាគំរូដល់ពួកអ្នកជឿ » ( ធីម៉ូថេទី ១ ៤:១២ ) ។
អូលីវើរទន្ទឹងរង់ចាំឲ្យសប្តាហ៍នេះកន្លងផុតទៅ ។ សប្តាហ៍ ក្រោយគឺជាថ្ងៃដ៏ធំដែលគាត់បានទន្ទឹងរង់ចាំ តាំងពីគាត់អាយុបួនឆ្នាំម៉្លេះ ។ គាត់នឹងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។
អូលីវើររំភើបចិត្តនឹងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ណាស់ ដែលធ្វើឲ្យគាត់ចង់ស្រែកពីលើដំបូលផ្ទះដើម្បីឲ្យប្រជាជននៅប្រទេសអង់គ្លេសទាំងអស់បានស្តាប់ឮ ! គាត់ទន្ទឹងរង់ចាំដើម្បីប្រាប់ឌីឡែនមិត្តភក្តិរបស់គាត់នៅសាលារៀន ។
អូលីវើរបាននិយាយថា « វាមិនគួរឲ្យជឿសោះ ។ ថ្ងៃបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំ នៅទីបំផុត ជិតដល់ហើយ ។ វានឹងក្លាយជាថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យបំផុត ! »
« ខ្ញុំបានគិតថា មានតែទារកតែប៉ុណ្ណោះដែលជ្រមុជទឹក » ។ មើលទៅឌីលែនមានភាពងឿងឆ្ងល់ ។
អូលីវើរបាននិយាយថា « កុមារត្រូវតែមានអាយុយ៉ាងហោចណាស់ប្រាំបីឆ្នាំ ទើបអាចទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកទៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយបាន ។ នោះគឺជាសាសនាចក្ររបស់ខ្ញុំ » ។
ឌីលែនបាននិយាយថា « អស្ចារ្យណាស់ » ។
រំពេចនោះអូលីវើរមានគំនិតមួយ ។ « តើឯងចង់ទៅពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំដែរឬទេ ? »
ឌីលែនបាននិយាយថា « ប្រាកដណាស់ ។ ប៉ុន្តែ គ្នាត្រូវសួរឪពុកម្តាយគ្នាសិន » ។
« យល់ព្រម ! »
អូលីវើរមានក្តីរំភើបដែលឌីលែនអាចមកពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនេះ ។ ការណ៍នេះនឹងផ្តល់គំនិតមួយផ្សេងទៀតដល់គាត់ ។ « ខ្ញុំពុំចង់ចែកចាយអំពីបុណ្យជ្រមុជទឹកខ្ញុំជាមួយមិត្តភក្តិ តែម្នាក់ នោះទេ ។ ខ្ញុំចង់អញ្ជើញមនុស្សឲ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ! » អូលីវើរបានប្រញាប់ទៅផ្ទះ ហើយប្រាប់ម៉ាក់ថា គាត់មានគម្រោងមួយ ។
នៅថ្ងៃអាទិត្យតមអាហារពីមុនបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ អូលីវើរបានចាប់ផ្តើមគម្រោងរបស់គាត់ ។ គាត់បានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់គាត់នៅលើវេទិកា បន្ទាប់មកគាត់បាននិយាយថា « ខ្ញុំនឹងទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅថ្ងៃសៅរ៍ក្រោយ ហើយខ្ញុំចង់ឲ្យបងប្អូនទាំងអស់គ្នាមកចូលរួម ! តើបងប្អូននឹងអញ្ជើញនរណាក៏បានដែលបងប្អូនស្គាល់ ដែលពុំមែនជាសមាជិកព្រះវិហារឲ្យមកពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំដែរឬទេ ? » គាត់មានអារម្មណ៍ថា ដូចជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែរ ។ គាត់ពិតជាចូលចិត្តអារម្មណ៍នោះណាស់ ។
នៅសប្តាហ៍បន្ទាប់ អូលីវើរបានអញ្ជើញមិត្តភក្តិ សមាជិកគ្រួសារ និងគ្រូបង្រៀនឲ្យមកពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ ។
គាត់បានប្រាប់ពួកគេថា « វានឹងមានន័យខ្លាំងបំផុតចំពោះខ្ញុំ ប្រសិនបើអ្នកមកចូលរួម ! »
នៅពេលជិតឈានដល់ថ្ងៃសៅរ៍ អូលីវើរចាប់ផ្តើមឆ្ងល់ថា តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់នឹងមកពិតប្រាកដ ។ តើមានអ្វីកើតឡើង ប្រសិនបើពួកគេទាំងអស់គ្នារវល់ខ្លាំងពេក ឬពួកគេពុំចង់មកចូលរួមនោះ ?
គាត់បានអធិស្ឋានខ្លីមួយថា យ៉ាងហោចណាស់សូមឲ្យមានមនុស្សពីរបីនាក់ដែលគាត់បានអញ្ជើញនោះមកចូលរួម ។ ក្រោយមក គាត់បានឈប់បារម្ភពីអ្នកដែលអាចនឹងមកចូលរួម ។ គាត់បានដឹងថា គាត់បានធ្វើកិច្ចការល្អមួយ តាមរយៈការអញ្ជើញពួកគេ ។ ក្រៅពីនោះ រឿងដ៏សំខាន់បំផុតអំពីថ្ងៃនោះគឺការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។
ពេលគាត់បានទៅព្រះវិហារនៅថ្ងៃបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ អូលីវើរពុំអាចជឿនឹងភ្នែករបស់គាត់ឡើយ ។ មានមិត្តភក្តិរបស់គាត់ជាច្រើននាក់បាននៅទីនោះដើម្បីគាំទ្រគាត់ ។ គាត់ថែមទាំងបានឃើញមនុស្សជាច្រើនដែលគាត់ពុំស្គាល់ផងដែរ ។ គាត់បានគ្រវីដៃ ពេលឌីលែនបានដើរចូលមកជាមួយឪពុកម្តាយរបស់គាត់ ។
ដល់ពេលត្រូវជ្រមុជទឹក អូលីវើរបានឈានជើងចូលទៅក្នុងទឹកក្តៅឧណ្ឌៗ ។ ប៉ារបស់គាត់បានចាប់ដៃគាត់ ដូចពួកគេបានហាត់សមវា ។ បន្ទាប់មក ឪពុកគាត់បាននិយាយពាក្យអធិស្ឋានបុណ្យជ្រមុជទឹកខ្លីមួយ ហើយបន្ទាបអូលីវើរចូលទៅក្នុងទឹក ។ ពីមុនគាត់ដឹង នោះអូលីវើរបានក្រោកឈរត្រង់ខ្លួនឡើងវិញ—ដោយទទឹកខ្លួនជោគ ហើយញញឹម ។ គាត់បានដឹងថា គាត់បានធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវ ។
បន្ទាប់ពីអូលីវើរបានប្តូរសម្លៀកបំពាក់រួច ឪពុកគាត់ និងបុរសពីរបីនាក់ផ្សេងទៀត បានបញ្ជាក់គាត់ជាសមាជិកសាសនាចក្រ ហើយផ្តល់ការប្រសិទ្ធពរពិសេសមួយដល់គាត់ ជាពេលដែលពួកគាត់បានអញ្ជើញគាត់ឲ្យទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ បន្ទាប់មក អូលីវើរបានសូម ប្រសិនបើគាត់អាចចែកចាយទីបន្ទាល់របស់គាត់ ។
អូលីវើរបាននិយាយថា « សូមអរគុណបងប្អូនច្រើនណាស់សម្រាប់ការមកគាំទ្រខ្ញុំនៅថ្ងៃពិសេសរបស់ខ្ញុំ ។ វាមានអត្ថន័យខ្លាំងណាស់ចំពោះខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណសម្រាប់ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកខ្ញុំ ហើយខ្ញុំជឿថា នេះគឺជាសាសនាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅលើផែនដីនេះ » ។
បន្ទាប់មក អ្នកចូលរួមទាំងនោះបានឡើងមកអបអរសាទរដល់អូលីវើរ ។
ឌីលែនបាននិយាយថា « អរគុណដែលបានអញ្ជើញខ្ញុំមក ! ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អក្នុងចិត្ត » ។
ម្តាយរបស់ឌីលែនបាននិយាយថា « មនុស្សគ្រប់គ្នាមានសន្តានចិត្តល្អ ! យើងមានអារម្មណ៍ថា មានគេស្វាគមន៍យើងណាស់ » ។
នាយប់នោះ ប៉ាបានអង្គុយនៅចុងជើងនៃគ្រែរបស់អូលីវើរ ។ ប៉ាបាននិយាយថា « ឱ វាជាថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យអ្វីម៉្លេះ ! »
អូលីវើរបានងក់ក្បាល ។ « កូនសប្បាយចិត្តណាស់ដែលមិត្តភក្តិកូនបានមកចូលរួមថ្ងៃនេះ » ។