ពួកគាត់បានទុកការសាកល្បងរបស់ពួកគាត់មួយឡែក
នៅថ្ងៃនោះ ឃិនដ្រា ប្រិនថ៍ និងថៃសុន គឺជាគំរូដ៏ពិតនៃការផ្ដល់ការងារបម្រើដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។
រចនារូបភាពដោយ ត្រិន ហ្គ័តម៉ាន់សិន
យើងទាំងអស់គ្នាជួបរឿងល្អ និងអាក្រក់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ ២០១៣ ជាពិសេសគឺជាឆ្នាំដ៏ពិបាកសម្រាប់គ្រួសារយើង ។ យើងបានជួបនូវបទពិសោធន៍ដែលមិនបានរំពឹងទុកដោយត្រូវការជួសជុលផ្ទះ និងយានយន្តដែលត្រូវអស់ប្រាក់យ៉ាងច្រើន ។ ស្វាមីខ្ញុំ រ៉ាយអិន បានបាត់បង់ការងារ ហើយកូនប្រុសពៅរបស់យើងបានកើតមកជាមួយនឹងបញ្ហានានា ហើយត្រូវចំណាយពេលពីរបីសប្ដាហ៍នៅក្នុងមន្ទីរព្យាបាលទារកទើបនឹងកើតដែលមានស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរ ។ ខ្ញុំក៏មានការលំបាកជាមួយនឹងជំងឺបាក់ទឹកចិត្តក្រោយសម្រាលកូនផងដែរ ។ ស្ថានភាពទាំងអស់នេះ រួមនឹងការធ្វើជាឪពុកម្ដាយដល់កូនតូចៗបួននាក់ បានធ្វើឲ្យយើងមានភាពតានតឹងទាំងខាងផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ និងខាងផ្លូវចិត្ត ។
រ៉ាយអិនរកបានការងារថ្មី ប៉ុន្តែគាត់ធ្វើការជាច្រើនម៉ោង ហើយត្រូវទៅក្រៅក្រុងម្ដងៗជាច្រើនសប្ដាហ៍ ។ កូនប្រុសអាយុប្រាំឆ្នាំរបស់យើង វេសលី បានចាប់ផ្ដើមមានការថប់បារម្ភអំពីការដែលប៉ាគាត់ទៅបាត់ជាញឹកញាប់ ។ គាត់ភ្ញាក់ច្រើនដងនៅពេលយប់ដោយសារសុបិនអាក្រក់ ។
សាច់ញាតិរបស់យើងបានជួយគាំទ្រខ្ញុំពេលពួកគេអាចធ្វើបាន ប៉ុន្តែភាគច្រើនបំផុតខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍ហត់នឿយ ហើយឯកោ ។ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ស្រឡាញ់ ហើយត្រាសដឹងពីគ្រួសារខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍ដូចជាយើងកំពុងតែលង់ទឹក ។
នៅរសៀលមួយ ពេលរ៉ាយអិនទៅធ្វើការក្រៅក្រុង ខ្ញុំបានបើកឡានដឹកកូនខ្ញុំទៅផ្ទះពីសាលា ហើយបានអធិស្ឋានជាខ្លាំងដើម្បីសូមជំនួយ ។ ក្រោយមកនៅយប់នោះ អ្នកជិតខាងខ្ញុំ ឃិនដ្រា បានគោះទ្វារផ្ទះយើង ។ គាត់បានដឹងពីស្ថានភាពរបស់យើង ហើយបានសួរថាខ្ញុំមានសុខទុក្ខយ៉ាងណាដែរ ។ ខ្ញុំពុំមានបំណងរអ៊ូរទាំដាក់គាត់ទេ ហើយគាត់គឺជាមនុស្សចុងក្រោយដែលខ្ញុំនឹងសូមជំនួយ ។ ស្វាមីគាត់ ប្រិនថ៍ បានប្រយុទ្ធនឹងមហារីកអស់បួនឆ្នាំកន្លងមកនេះ ។
ខ្ញុំបានប្រាប់ឃិនដ្រាថាខ្ញុំមិនអីទេ ប៉ុន្តែគាត់បានសួរខ្ញុំម្ដងទៀតដោយស្មោះសរ ។ ខ្ញុំបានបើកដួងចិត្តប្រាប់គាត់ទាំងទឹកភ្នែកពីការលំបាករបស់ខ្ញុំ ។ ពេលខ្ញុំប្រាប់គាត់អំពីការថប់បារម្ភរបស់វេសលី និងសុបិន្តអាក្រក់ គាត់បានសួរថាបើខ្ញុំចង់ឲ្យប្រិនប្រសិទ្ធិពរដល់វេសលីឬទេ ។
មួយសន្ទុះក្រោយមក ឃិនដ្រា ប្រិនថ៍ និងកូនប្រុសច្បងរបស់ពួកគាត់ ថៃសុន បានមកដល់មាត់ទ្វារយើងនៅក្នុងសំលៀកបំពាក់ព្រះវិហារ ។ ប្រិនថ៍ទន់ខ្សោយ ។ ខ្ញុំប្រាកដណាស់ថា គាត់បានប្រមូលកម្លាំងទាំងអស់ដែលគាត់មានដើម្បីមកផ្ទះយើង ។ គាត់បានប្រសិទ្ធពរវេសលី ហើយថៃសុនបានប្រសិទ្ធិពរដល់ខ្ញុំ ។
នៅថ្ងៃនោះ ឃិនដ្រា ប្រិនថ៍ និងថៃសុន គឺជាគំរូដ៏ពិតនៃការផ្ដល់ការងារបម្រើដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។ ពួកគាត់បានទុកការសាកល្បងរបស់ពួកគាត់មួយឡែក ដើម្បីផ្ដល់សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការអាណិតអាសូរដល់យើងដោយស្មោះសរ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានពរជ័យដែលព្រះវរបិតាសួគ៌បានឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំតាមរបៀបនេះ ។ ប្រិនថ៍បានស្លាប់ពីរសប្ដាហ៍ក្រោយមក ។
នៅថ្ងៃនោះនៅក្នុងផ្ទះរបស់យើង ប្រិនថ៍បានឈរជាសាក្សីម្នាក់របស់ព្រះ តាមរយៈការអនុវត្តបព្វជិតភាពដោយសុចរិត ( សូមមើល ម៉ូសាយ ១៨:៩ ) ។ ចំពោះខ្ញុំ វាពិសិដ្ឋដែលការងារបម្រើរបស់គាត់ដល់គ្រួសារយើងជាទង្វើចុងក្រោយបំផុតមួយនៅលើផែនដីនេះ ។