គិតពីពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវនៅប្រទេសឥណ្ឌា
ការជួបជាមួយនឹងសមាជិកសាសនាចក្រដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា បានផ្លាស់ប្ដូររបៀបដែលខ្ញុំគិតអំពីពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវ ។
បងប្អូន ស៊ូវ៉ារណា និងសារ៉ាឡា កាទូកា បានចូលព្រះវិហារនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៤ ហើយក្រោយមកបានបម្រើបេសកកម្ម ។
ដូចដែលចម្រៀងកុមារច្រៀងថា « ពេលដែលខ្ញុំគិតពីពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវ ខ្ញុំគិតពីបុរសស្ត្រីក្លាហាន » ។១ រឿងរ៉ាវទាំងឡាយរបស់ពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលបានធ្វើការណ៍ទាំងឡាយដោយស្មោះត្រង់ដែលអ្នកដទៃទៀតមិនអាចធ្វើ តែងតែបំផុសដល់ខ្ញុំ ។ ក្នុងនាមជាម្ដាយវ័យក្មេង រឿងរ៉ាវរបស់ស្ត្រីត្រួសត្រាយផ្លូវរំឭកខ្ញុំពីពរជ័យថ្ងៃចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំអាចសម្រាលកូននៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យជំនួសឲ្យនៅក្នុងរទេះរុញ !
និយមន័យនៃអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវម្នាក់គឺជា « មនុស្សម្នាក់ដែលបានទៅពីមុនដើម្បីរៀបចំ ឬបើកផ្លូវសម្រាប់អ្នកផ្សេងទៀតឲ្យដើរតាម »២ ពិពណ៌នាអំពីពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនៅលើផ្លូវរទេះ ប្រមូលផ្ដុំទៅកាន់ទីក្រុងស៊ីយ៉ូន ។ ប៉ុន្តែវាក៏ពិពណ៌នាអំពីពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវសម័យទំនើប និងផ្លូវនៃសេចក្ដីជំនឿដែលពួកគេនាំទៅកាន់ទូទាំងពិភពលោក ។
ពេលដែលកូនទាំងប្រាំរបស់ខ្ញុំចុះឈ្មោះចូលរៀននៅសាលា ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមឧត្ដមសិក្សាផ្នែកប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនា ។ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសដើម្បីស្រាវជ្រាវលើសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ជាប្រធានបទសម្រាប់បរិមាធិប្បាយថ្នាក់បណ្ឌិតរបស់ខ្ញុំ ។ ការស្រាវជ្រាវរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាបានផ្លាស់ប្ដូររបៀបដែលខ្ញុំគិតអំពីពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវ ។
សសរនៃសាសនាចក្រ
ជាច្រើនឆ្នាំមុន ជានិស្សិតមហាវិទ្យាល័យម្នាក់នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៦ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរទៅទ្វីបអាស៊ីភាគខាងត្បូងជាមួយឯកអគ្គរដ្ឋទូតនៃសាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំយ៉ង់ ។ វាជាបទពិសោធន៍ដ៏ផ្លាស់ប្ដូរជីវិតមួយដែលរួមមានទាំងការចំណាយពេលមួយថ្ងៃនៅក្នុងទីក្រុងកាលកូតតា ( ឥឡូវនេះហៅថា កុលកាតា ) ជាមួយអ្នកម្ដាយថេរ៉េសា ។ វាជាការរំភើបដូចគ្នាដែរដែលបានជួបនឹងពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលជាពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវសម័យទំនើបនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា និងប្រទេសស្រីលង្កា ។
សមាជិកម្នាក់ក្នុងចំណោមសមាជិកទាំងនេះគឺ រ៉ា ឃូម៉ា ដែលបានរកឃើញសាសនាចក្រពេលគាត់បានចូលរួមមើលការសម្ដែងមួយរបស់ក្រុមឯកអគ្គរដ្ឋទូតវ័យក្មេងនៃសាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំយ៉ង់នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨២ ។ ពេលយើងបានជួបគាត់ គាត់ទើបតែបានត្រឡប់មកពីបេសកកម្មរបស់គាត់វិញនៅទីក្រុងហ្វ្រេស្នូ រដ្ឋកាលីហ្វញ៉ា ស.រ.អា. ។ គាត់នៅតែពាក់ស្លាកឈ្មោះអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់គាត់ ហើយបន្តបង្រៀនដល់នរណាដែលនឹងស្ដាប់នៅក្នុងទីក្រុងដេលី ។ រ៉ាគឺជាសមាជិកម្នាក់ក្នុងចំណោមសមាជិកប្រហែលជា ៦០០ នាក់នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌានៅពេលនោះ ប៉ុន្តែចំពោះខ្ញុំ គាត់ហាក់បីដូចជាពួកបរិសុទ្ធតែម្នាក់នៅក្នុងសមុទ្រដែលមានមនុស្សរាប់លាននាក់ ។
នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨១ ខ្ញុំបានជួប រ៉ា ឃូម៉ា បន្ទាប់ពីបេសកកម្មរបស់គាត់ ។ ដោយនៅតែពាក់ស្លាកឈ្មោះអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់គាត់ គាត់បានចែកចាយដល់អស់អ្នកណាដែលនឹងស្ដាប់ ។
ខ្ញុំត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយគំរូរបស់ រ៉ា ឃូម៉ា កាលដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើសដើម្បីបម្រើបេសកកម្មផងដែរ ។ រ៉ាក៏បានត្រួសត្រាយផ្លូវនៃសេចក្ដីជំនឿសម្រាប់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជនជាតិឥណ្ឌាដំបូងមួយចំនួនឲ្យបម្រើនៅក្នុងប្រទេសនោះផងដែរ ។ ស៊ូវ៉ារណា កាទូកា និងពួកមិត្តអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់គាត់បានទទួលការបំពាក់បំប៉នផ្សព្វផ្សាយសាសនាខ្លះៗនៅក្នុងទីក្រុងឈិនណៃ ។ ប្រធានបេសកកម្មរបស់ពួកគេ នៅប្រទេសសាំងហ្កាពួរ បានចាត់ឲ្យរ៉ាផ្ដល់ការបំពាក់បំប៉នបន្ថែមទៀតនៅក្នុងទីក្រុងដេលី ។
ស៊ូវ៉ារណា កាទូកា ចាំពីរបៀបដែលកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្ដូរដោយសារតែគំរូ និងការបំពាក់បំប៉នរបស់ រ៉ា ឃូម៉ា ។ ពួកគេអាចមានលទ្ធភាពជំនួសអារម្មណ៍នៃការភ័យខ្លាចដោយសេចក្ដីជំនឿ និងភាពក្លាហានកាន់តែខ្លាំងឡើង ។ ស៊ូវ៉ារណាបានពន្យល់ថា « ពេលនោះហើយដែលខ្ញុំគិតថាការប្រែចិត្តជឿរបស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើម ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយពេលនោះហើយដែលខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តដើម្បីជួយស្ថាបនានគរនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌានេះ » ។៣
ស៊ូវ៉ារណាបានចូលសាសនាចក្រនៅទីក្រុងរ៉ាចាម៉ុនឌ្រី ។ គាត់ រួមជាមួយនឹងបងប្អូនប្រុសប្រាំនាក់ និងប្អូនស្រីម្នាក់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៤ ។ នៅថ្ងៃនៃបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ ស៊ូវ៉ារណាត្រូវបានតែងតាំងជាសង្ឃ ហើយត្រូវបានញែកចេញជាទីប្រឹក្សាទីពីរនៅក្នុងគណៈប្រធានសាខា ។ គាត់ក៏ត្រូវបានសន្យានៅក្នុងពរជ័យមួយផងដែរថា ប្រសិនបើគាត់បន្តស្មោះត្រង់ នោះគាត់នឹងជា « បង្គោលនៃសាសនាចក្រនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា » ។
ប្អូនស្រីរបស់ស៊ូវ៉ារណា សារ៉ាឡា ក៏បានបម្រើបេសកកម្មផងដែរ ។ ពីមុនគាត់បានចាកចេញ គាត់បានណែនាំដំណឹងល្អទៅមិត្តរបស់គាត់ ស្វារ៉ូប៉ា ។ ពេលស៊ូវ៉ារណាត្រឡប់មកពីបេសកកម្មរបស់គាត់វិញ គាត់បានទទួលពរជ័យដោយសារកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់ប្អូនស្រីគាត់ ហើយបានរៀបការនឹងស្វារ៉ូប៉ា ។ សាខាដ៏តូចនៅទីក្រុងរ៉ាចាម៉ុនឌ្រីនោះឥឡូវនេះបានក្លាយជាស្តេកមួយ ។ អ្នកត្រឡប់ពីបេសកកម្មជាច្រើនពីទីក្រុងរ៉ាចាម៉ុនឌ្រីបានក្លាយជាថ្នាក់ដឹកនាំនៅក្នុងសាសនាចក្រនៅទូទាំងប្រទេសឥណ្ឌា ។
ខ្ញុំបានជួបនឹងកូនៗរបស់ស៊ូវ៉ារណា និងស្វារ៉ូប៉ា កាទូកាពេលបង្រៀននៅប៊ី.វៃ.យូ នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៤ ។ ចស កាទូកា ទើបតែបញ្ចប់បេសកកម្មរបស់គាត់នៅទីក្រុងបាងហ្កាឡូប្រទេសឥណ្ឌា ហើយប្អូនស្រីគាត់ ធីមណា ទើបតែបានទទួលការហៅរបស់នាងទៅកាន់បេសកកម្មដដែលនោះ ។ ពេលខ្ញុំសួរធីមណា និងចស ថាពួកគេស្គាល់រ៉ាឃូម៉ាដែរឬទេ ពួកគេបាននិយាយថា « បាទ/ចាស៎ គាត់ជាពូរបស់យើង ! » រ៉ា ឃូម៉ា បានរៀបការនឹងសារ៉ាឡា ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះគ្រួសារកាទូកា ដែលបានណែនាំខ្ញុំទៅកាន់ពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវផ្សេងទៀត ពេលដែលពួកគេបានជួយខ្ញុំធ្វើដំណើរនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ។ ពួកគេជាច្រើនបានទទួលឥទ្ធិពលដោយផ្ទាល់ ឬប្រយោលពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងគំរូរបស់គ្រួសារកាទូកា ។ នៅពេលមួយ ស៊ូវ៉ារណា និងស្វារូប៉ាបានមានឱកាសដើម្បីធ្វើអន្តោប្រវេសន៍ទៅប្រទេសកាណាដា ។ ប៉ុន្តែពួកគេបានបដិសេធដោយសារពួកគេបានមានអារម្មណ៍ថាព្រះអម្ចាស់ត្រូវការពួកគេឲ្យបន្តនៅប្រទេសឥណ្ឌា ហើយស្ថាបនានគរព្រះនៅទីនោះ ។ ការបម្រើដ៏លះបង់របស់ពួកគេពិតជាបានធ្វើឲ្យពួកគេក្លាយជាសសរនៃសាសនាចក្រ ។
ឌែលវិន ផោន ( កណ្ដាល ) បានណែនាំម៉ៃឃើល អែនថូនី ឲ្យស្គាល់សាសនាចក្រនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨១ ។
សមាជិកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវនៅក្នុងទីក្រុងប៊ែងហ្កាលូរូ និងហៃឌើរ៉ាបាដ ។
អំឡុងពាក់កណ្ដាលចុងក្រោយនៃទសវត្សរ៍ទី ២០នេះ សាសនាចក្រត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងទីក្រុងផ្សេងៗនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាតាមរយៈពួកសមាជិកដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវទាំងនេះ ។៤ រឿងរ៉ាវនីមួយៗជាសាក្សីពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានកំពុងដឹកនាំរាស្ត្ររបស់ទ្រង់មកកាន់ដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។
ម៉ៃឃើល អែនថូនី ជាសមាជិកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវម្នាក់នៅក្នុងទីក្រុងបាងហ្កាឡូ ( ឥឡូវនេះជាបឹងហ្កាលូរូ ) ដោយអព្ភូតហេតុបានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងនឹងសមាជិកសាសនាចក្រម្នាក់នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧០ ។ ពេល ឌែលវិន ផោន ជាប៊ីស្សពមួយរូបនៅរដ្ឋយូថាហ៍ បានទៅគ្រូចាប់សសៃដោយសារតែឈឺខ្នង នោះគាត់បានឃើញអត្ថបទទស្សនាវដ្ដីមួយនៅការិយាល័យរបស់គ្រូចាប់សរសៃអំពីអង្គការមិនរកកម្រៃមួយដែលជួយឧបត្ថម្ភសិស្សនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ។ គាត់បានទទួលអារម្មណ៍បំផុសដ៏ខ្លាំងមួយដើម្បីឧបត្ថម្ភដល់សិស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះ ។ ការណ៍នេះបាននាំទៅកាន់ការប្រាស្រ័យទាក់ទាក់ដោយអនាមិកដែលបានឈានដល់គ្រួសារផោនធ្វើការទាក់ទងជាមួយម៉ៃឃើល និងចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយគាត់ ។ ម៉ៃឃើលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨១ ហើយបានបម្រើបេសកកម្មនៅក្នុងទីក្រុងសលត៍លេកនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨២ ។ គាត់បានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញមុនកំណត់ដោយសារម្ដាយគាត់ឈឺជាទម្ងន់ ដូច្នេះគាត់បានបម្រើបេសកកម្មរបស់គាត់បីខែចុងក្រោយនៅក្នុងទីក្រុងបាងហ្កាឡូ ជាកន្លែងដែលគាត់បានបង្រៀនដល់មិត្តភក្ដិមួយចំនួនរបស់គាត់ និងអ្នកផ្សេងទៀតដែលបានក្លាយជាសមាជិកនៃសាខាដំបូងបំផុតនៅទីនោះ ។៥ ឥឡូវនេះផែនការកំពុងតែដំណើរការក្នុងការសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធមួយនៅក្នុងទីក្រុងបឹងហ្កាលូរូ ។
អែលស៊ី និងអែដវិន ដាម៉ារ៉ាជូ បានចូលសាសនាចក្រនៅក្នុងប្រទេសសាម័រ ហើយត្រូវបានហៅដោយប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់ទីក្រុងកំណើតរបស់ពួកគេនៅហៃឌើរ៉ាបាដវិញក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដល់គ្រួសារពួកគេ ។ នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៨ សមាជិកគ្រួសាររបស់អែលស៊ី និងអែដវិន ចំនួន ២២ នាក់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយចេញពីការចាប់ផ្ដើមនេះ ស្ដេកដំបូងគេបំផុតនៅក្នុងប្រទេសនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងទីក្រុងហៃឌើរ៉ាបាដនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១២ ។៦
សមាជិកនៃស្តេកហៃឌើរ៉ាបាដសព្វថ្ងៃនេះគិតអំពីខ្លួនឯងថាជាពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ពិធីប្រារព្ធថ្ងៃត្រួសត្រាយផ្លូវប្រចាំស្តេករបស់ពួកគេបានរំឭកពីការធ្វើដំណើរនៃពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវពីដើម ក៏ដូចជាដំណើរត្រួសត្រាយផ្លូវនៅសម័យទំនើបផងដែរ ។ ការប្រារព្ធពិធីរបស់ពួកគេរួមមានការរាំជាក្រុម ការដើរកាត់ព្រៃភ្នំជាការរំឭក និងការជិះរទេះរុញផងដែរ ។
អានណាភូណា និងចន មូរ៉ាឡា ដែលជាសមាជិកត្រួសត្រាយផ្លូវនៅក្នុងទីក្រុងហៃឌើរ៉ាបាដ ដូចដែលបានបង្ហាញនៅទីនេះ កំពុងជួយក្នុងការធ្វើឡើងវិញនូវការធ្វើដំណើរដោយរទេះ និងថ្ងៃដែលពួកគេបានផ្សារភ្ជាប់នៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធហុងកុង ។
នៅក្នុងការប្រារព្ធពិធីត្រួសត្រាយផ្លូវឆ្នាំ ២០១៤ របស់ពួកគេ ពួកគេបានដាក់ដុំទឹកកកជាជួរនៅខាងក្រោយព្រះវិហារ ហើយបានអញ្ជើញសមាជិកឲ្យដោះស្បែកជើងពួកគេ ហើយដើរកាត់ទឹកកកនោះ ដោយគិតអំពីរបៀបដែលពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវជំនាន់ដើមបានដើរឆ្លងកាត់ទន្លេកក ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃការប្រារព្ធពិធីរបស់ពួកគេ សមាជិកនៃស្តេកហៃឌើរ៉ាបាដត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យចងចាំពីស្មារតីនៃពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវជំនាន់ដើម ហើយថា « ពួកគេទាំងអស់គ្នាគឺជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវសម្រាប់គ្រួសាររបស់ពួកគេ » ។៧
ពួកគេបានស្ដាប់ដល់ ចន សេនថូស មូរ៉ាឡា ដែលពេលនោះបម្រើនៅក្នុងគណៈប្រធានបេសកកម្ម និយាយអំពីរបៀបដែលមីងអែលស៊ី និងពូអែដវិន ដាម៉ារ៉ាជូរបស់គាត់បានមកទីក្រុងហៃឌើរ៉ាបាដដើម្បីបង្រៀនគ្រួសាររបស់ពួកគាត់អំពីដំណឹងល្អ ។ ចនគឺជាសមាជិកគ្រួសារដែលក្មេងជាងគេបំផុតក្នុងចំណោមសមាជិកត្រួសត្រាយផ្លូវ ២២ នាក់ដែលបានជ្រមុជទឹកនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៨ នោះ ។
ពេលខ្ញុំបានទៅលេងទីក្រុងហៃឌើរ៉ាបាដនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៤ ចន មូរ៉ាឡាបានប្រាប់ខ្ញុំពីរឿងរបស់គាត់ និងប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនាចក្រជាច្រើនដែលគាត់បានប្រមូលផ្ដុំយ៉ាងឧស្សាហ៍ព្យាយាម ។ គាត់ក៏បានណែនាំខ្ញុំឲ្យស្គាល់ភរិយាគាត់ អានណាភូណាផងដែរ ដែលបានប្រាប់ខ្ញុំពីរឿងអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងដ៏មានអានុភាពបំផុតមួយជាងរឿងនានាដែលខ្ញុំធ្លាប់បានឮកន្លងមក ។
អានណាភូណាមានអាយុ ១២ ឆ្នាំ នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៩១ ពេលបងប្រុសនាងមើរធីបានទទួលការបង្រៀនដំណឹងល្អពីពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពីរនាក់នៅក្នុងទីក្រុងហៃឌើរ៉ាបាដ ។ ឪពុកម្ដាយរបស់អានណាភូណាពុំបានអនុញ្ញាតឲ្យនាងស្ដាប់ដល់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ឬចូលរួមក្នុងព្រះវិហារទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណា មើរធីបានឲ្យព្រះគម្ពីរមរមនដល់នាង និងសម្ភារអក្សរសាស្ត្ររបស់សាសនាចក្រយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនឲ្យនាងអាន ។ អានណាភូណាបានសិក្សាដំណឹងល្អដោយខ្លួនឯង ហើយទទួលបានទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំមួយអំពីសេចក្ដីពិតរបស់វា ។ នាងចង់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក បម្រើបេសកកម្ម ហើយរៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែពុំបានទទួលការអនុញ្ញាតពីឪពុកម្ដាយរបស់នាងទេ ។
អានណាភូណាបានប្រឈមនឹងការសម្រេចចិត្តដ៏ពិបាកនៅក្នុងជីវិតនាង ពេលដែលនាងត្រូវបានណែនាំឲ្យស្គាល់ចន មូរ៉ាឡា ។ ចនបានបន្តរឹងមាំនៅក្នុងទីបន្ទាល់របស់គាត់តាំងពីគាត់ជ្រមុជទឹកនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៨ ហើយកំពុងស្វែងរកសមាជិកសាសនាចក្រម្នាក់ដើម្បីរៀបការជាមួយ ។ បន្ទាប់ពីបានជួបគ្នាមួយភ្លែត ជាកន្លែងដែលអានណាភូណាបានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់នាងអំពីដំណឹងល្អ ចនបានជឿថាគាត់បានជួបអនាគតភរិយារបស់គាត់ហើយ ។ អានណាភូណាបានដឹងថា ប្រសិនបើនាងរៀបការនឹងចន នោះនាងនឹងអាចទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយថ្ងៃណាមួយនឹងបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ទោះជាយ៉ាងណា នៅពេលជាមួយគ្នានោះ ឪពុកម្ដាយរបស់អានណាភូណាបានមានផែនការដើម្បីរៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍មួយសម្រាប់នាង ។
អានណាភូណាបានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ពិបាកដើម្បីចាកចេញពីផ្ទះ ហើយរៀបការជាមួយចន ។ នាងបានមានអារម្មណ៍ថា នោះជាមធ្យោបាយតែមួយគត់ដែលនាងអាចចូលសាសនាចក្រ ។ នាងបាននិយាយថា នាង « ពិតជាខ្ទេចខ្ទាំដួងចិត្តណាស់ » ដែលចាកចេញពីឪពុកម្ដាយនាង ។ ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ នាងបញ្ជាក់ថា « សម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា … សម្រាប់កូនចៅខ្ញុំ និងសម្រាប់ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ ព្រមទាំងបុព្វការីជនរបស់ពួកគាត់ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ពួកគាត់ ខ្ញុំត្រូវតែបោះជំហានមួយនោះ » ។៨
សមាជិកនៃស្តេកហៃឌើរ៉ាបាដ ធ្វើពិធីរំឭកថ្ងៃត្រួសត្រាយផ្លូវតាមរយៈចម្រៀង ការរាំ និងការជិះរទេះផងដែរ ។
ចន និងអានណាភូណាមានអំណរគុណដែលឪពុកម្ដាយនាងបានទទួលយកអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេឥឡូវនេះ ។ សមាជិកជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាបានធ្វើការលះបង់នានា ដូចជាពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវពីជំនាន់ដើមដែរ ដើម្បីក្លាយជាសមាជិកសាសនាចក្រ ។ ប៉ុន្តែពួកបរិសុទ្ធទាំងនេះបានឈានទៅមុខដោយសេចក្ដីជំនឿ ដោយសារពួកគេគិតអំពីខ្លួនឯងថាជាពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវ ហើយជាតំណផ្សារភ្ជាប់សម្រាប់គ្រួសារពួកគេនៅសងខាងនៃវាំងនន ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់រឿងរ៉ាវនៃសេចក្ដីជំនឿ ការលះបង់ និងភាពក្លាហានជាច្រើន ដែលខ្ញុំបានឮពីសមាជិកដែលត្រួសត្រាយផ្លូវក្នុងព្រំប្រទល់នៃដំណឹងល្អថ្មី ។ ខ្ញុំនៅតែគិតអំពីពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវដែលទាញរទេះ ហើយឆ្លងកាត់ទន្លេទាំងឡាយ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះខ្ញុំអាចគិតអំពីពួកអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវសម័យទំនើបនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា និងនៅទូទាំងពិភពលោកទាំងអស់ ។
នៅទីបំផុត ផ្លូវនៃអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវទាំងអស់ត្រូវបានត្រួសត្រាយដោយបុគ្គលទាំងឡាយដែលដើរតាមស្នាមព្រះបាទរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ព្រះគ្រីស្ទត្រូវបានហៅថាជា « អ្នកត្រួសត្រាយនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ [ របស់យើង ] » ( សូមមើល ហេព្រើរ ២:១០ កំណែបទដ្ឋានដែលកែសម្រួលថ្មី ) ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរៀបចំផ្លូវសម្រាប់យើងឲ្យត្រឡប់ទៅផ្ទះសួគ៌ារបស់យើងវិញ ។ អ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវដ៏ពិតធ្វើតាម ហើយចង្អុលបង្ហាញផ្លូវយើងទៅកាន់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលកំពុងតែដឹកនាំកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះនៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ ។