ទីកន្លែងរបស់យើង
ការបំផុសឥតឈប់ឈរមួយ
រចនារូបភាពដោយ ថូប៊ី ញ៉ូវសាំ
ថ្ងៃមួយ ពេលកំពុងធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅតាមផ្លូវដ៏ហុយក្នុងប្រទេសកេនយ៉ា ដៃគូរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់ស្ត្រីម្នាក់ ។ គាត់បានទទួលយកកូនសៀវភៅដែលយើងឲ្យគាត់ ប៉ុន្តែបានប្រាប់យើងថាកុំឲ្យត្រឡប់មកវិញ ។
ពីរបីថ្ងៃក្រោយមក យើងបាននៅលើផ្លូវដដែលនោះ ហើយយើងបានទទួលការបំផុសមួយឲ្យទៅធ្វើការតាមដានជាមួយគាត់ ។ ខ្ញុំបានសួរខ្លួនឯងថា « ហេតុអ្វីយើងត្រូវត្រឡប់ទៅវិញ ពេលដែលគាត់បានប្រាប់យើងថាកុំឲ្យត្រឡប់មកវិញនោះ ? » ប៉ុន្តែយើងបានធ្វើតាមការបំផុសនោះ ។
គាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើលពេលយើងទៅដល់ទីនោះ ប៉ុន្តែបាននិយាយថា គាត់សប្បាយចិត្តដែលឃើញពួកយើង ។ យើងបានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនមេរៀនមួយ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានវាបានប្រែទៅជាការប្រកែកមួយ ។ ដៃគូរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំបានបញ្ចប់មេរៀនជាមួយនឹងការអធិស្ឋានមួយ ហើយបានចាកចេញ ដោយយល់ស្របនឹងគ្នាភ្លាមថាមិនត្រឡប់មកវិញទេ ។ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃបន្ទាប់នោះ ជាថ្មីម្ដងទៀត យើងបានមានការបំផុសដ៏ខ្លាំងមួយឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ ។ ខ្ញុំមិនចង់ត្រឡប់ទៅវិញទេ ប៉ុន្តែដៃគូររបស់ខ្ញុំបាននិយាយថា យើងគួរតែស្ដាប់តាមព្រះវិញ្ញាណ ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានលេបអំនួតរបស់ខ្ញុំ ហើយយើងបានត្រឡប់ទៅវិញ ។ ពេលយើងទៅដល់ទីនោះ ខ្ញុំបានមានការតក់ស្លុត ។ ស្ត្រីនោះហាក់ដូចជាមនុស្សផ្សេងម្នាក់ ។ ផ្ទៃមុខគាត់បានផ្លាស់ប្ដូរ ហើយគាត់យល់ព្រមស្ដាប់នូវអ្វីដែលយើងនិយាយ ។ អំឡុងពេលនៃការជួបបន្ទាប់ទៀត គាត់បានសួរយើងថាពេលណាគាត់អាចទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកបាន ។
បួនសប្ដាហ៍បន្ទាប់មក គាត់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ បន្ទាប់ពីការបញ្ជាក់របស់គាត់ គាត់បានឱបយើង ហើយបានប្រាប់យើងថា គាត់មានអំណរគុណណាស់ដែលយើងបានត្រឡប់មកវិញ ។ ខ្ញុំបានរៀនថា យើងគប្បីតែងតែស្ដាប់តាម ហើយប្រព្រឹត្តិតាមការបំផុសគំនិតទាំងឡាយ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ពិតជារៀបចំបុត្រាបុត្រីទ្រង់ឲ្យទទួលដំណឹងល្អ ហើយទ្រង់ប្រើប្រាស់យើងទាំងអស់គ្នាឲ្យស្វែងរកពួកគេតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
លេអាហា អិម. ខេត្តក្វាហ្សូលូ-ណាថាល ប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង
តើពេលណាខ្ញុំអាចចូលរួមសាសនាចក្របាន ?
ពេលខ្ញុំអាយុប្រហែលប្រាំឆ្នាំ ប៉ាខ្ញុំបានបាត់បង់សេចក្ដីជំនឿ ហើយបានសម្រេចចិត្តចាកចេញពីព្រះវិហារ ។ វាពិបាកណាស់ ជាពិសេសពេលខ្ញុំបានឈានចូលដល់អាយុប្រាំបីឆ្នាំ ។ ខ្ញុំរំភើបណាស់ដើម្បីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ប៉ុន្តែប៉ារបស់ខ្ញុំថាទេ ។ គាត់ចង់ឲ្យខ្ញុំរង់ចាំរហូតដល់ខ្ញុំធំសិន ដើម្បីខ្ញុំអាចដឹងដោយប្រាកដថាខ្ញុំចង់តាំងចិត្តដែរឬទេ ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានមើលពេលដែលមិត្តភក្ដិរបស់ខ្ញុំទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។
ខ្ញុំចាំបានពីការភាន់ច្រឡំ—បើសាសនាចក្រពិត ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវបានបញ្ឈប់ពីការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ? ពេលជាយុវវ័យម្នាក់ វាពិបាកណាស់ដែលឃើញពួកយុវវ័យទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដោយសារខ្ញុំចង់ទៅខ្លាំងមែនទែន ។ វាពិបាកដែលមិនបានរួមចំណែក ប៉ុន្តែខ្ញុំតែងតែបានដឹងថា ខ្ញុំនឹងមានឱកាស !
នៅក្នុងខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៩ នៅទីបំផុតខ្ញុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកពេលខ្ញុំមានអាយុ ១៦ ឆ្នាំ ។ ខ្ញុំបានចាំពីបទពិសោធន៍ជាច្រើនដែលខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍ អំណរដ៏បរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អ និងការទទួលបានទីបន្ទាល់មួយ ។ វាជាបទពិសោធន៍ដ៏ពិសេសមួយ ហើយឆ្លងកាត់អស់ទាំងបញ្ហាដែលខ្ញុំបានមានដើម្បីបានមកដល់ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានដឹងដោយអស់ពីចិត្តខ្ញុំថា ដំណឹងល្អគឺពិត ហើយវាតែងតែពិតជានិច្ច ។
ទ្រិនិធី ស៊ី រដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ ស.រ.អា.
មូលហេតុសម្រាប់វិន័យទាំងឡាយ
ខ្ញុំរំភើបចិត្តនឹងទៅសន្និសីទយុវវ័យ តែបន្ទាប់មកខ្ញុំបានដឹងថាមានវិន័យជាច្រើន—ឧទាហរណ៍ មិនឲ្យមានទូរសព្ទដៃ ហើយមិនឲ្យទៅក្រៅតែឯង ។ វាហាក់បីដូចជាមជ្ឈិវ័យចាំឃ្លាំមើលយើងឥតឈប់ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានមានពេលវេលាដ៏អស្ចារ្យមួយ ដោយបានបង្កើតមិត្តភក្ដិជាច្រើន បានធ្វើគម្រោងការបម្រើមួយ ហើយបានរៀនអំពីដំណឹងល្អ ។
អំឡុងការប្រជុំថ្លែងទីបន្ទាល់នៅថ្ងៃចុងក្រោយនៃសន្និសីទយុវវ័យ ថ្នាក់ដឹកនាំម្នាក់បានប្រាប់យើងពីទំហំនៃសេចក្ដីស្រលាញ់ដែលគាត់មានចំពោះយើង ជាយុវវ័យនៃស្តេកនោះ ។
បើបងស្រឡាញ់ពួកយើង ហេតុអ្វីយើងមានការដាក់កម្រិតច្រើនម៉្លេះ ? ខ្ញុំបានគិត ។ នៅគ្រាដដែលនោះ ដូចជាគាត់អាចមើលចិត្តខ្ញុំធ្លុះអញ្ចឹង គាត់បានឆ្លើយសំណួររបស់ខ្ញុំ ។
គាត់បាននិយាយថា ថ្នាក់ដឹកនាំបានបង្កើតវិន័យ មិនមែនដើម្បីធ្វើឲ្យយើងធុញទ្រាន់នោះទេ ប៉ុន្តែគឺដើម្បីសុវត្ថិភាពរបស់យើង ។ ពេលដែលគាត់បាននិយាយពាក្យនោះភ្លាម ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណភ្លាម ។ ខ្ញុំបានយល់ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រទានបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយដោយសារមូលហេតុដូចគ្នានោះ ។ បទបញ្ញត្តិទាំងឡាយមិនមែនដើម្បីធ្វើឲ្យយើងធុញទ្រាន់នោះទេ វាគឺដើម្បីជួយយើងឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់ទ្រង់វិញដោយសុវត្ថិភាព ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៨២:២–៩ ) ។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប៉ះចិត្តខ្ញុំ ហើយបានជួយខ្ញុំឲ្យដឹងថាការណ៍នេះពិត ។
ស៊ើច ភី អិល-ឌ័រ-ហ្វ្រេន ប្រទេសបារាំង