២០១៩
ភាពជាសិស្ស​ដែល​បាន​ដឹកនាំ​ដោយ​ព្រះ
ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០១៩


ភាពជាសិស្ស​ដែល​បាន​ដឹកនាំ​ដោយ​ព្រះ

ដកស្រង់​ចេញ​ពី​សុន្ទរកថា​ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាន « God Will Use You, God Will Bless You » ដែល​បាន​ថ្លែង​នៅ​សាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ នៅថ្ងៃទី ៣ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៥ ។

ប្រសិនបើ​អ្នក​នឹងព្យាយាម​ប្រែក្លាយ​ជា​សិស្ស​ពិត​របស់​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​ជាទីស្រឡាញ់របស់​យើង នោះ​ព្រះអម្ចាស់​ជា​ព្រះនៃ​ស្ថានសួគ៌​នឹង​ដឹកនាំ​ផ្លូវ​របស់​អ្នក ។

meeting with family in El Salvador

រចនា​រូបភាព​ដោយ ខេលី ម៉រីស

ខ្ញុំ​ចង់​លើក​ឡើង​ពី​សំណួរ​ពីរ​ដែល​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់​ចង់​បាន​ចម្លើយ​កាល​ពី​ខ្ញុំ​នៅក្មេង ។

ទីមួយ ប្រសិនបើ​អ្នក​បូជាជីវិត​អ្នក​ចំពោះ​ការបម្រើ​របស់​ព្រះ តើ​ទ្រង់​នឹង​ដឹកនាំផ្លូវ​អ្នក ហើយ​ប្រើ​អ្នក​សម្រាប់​គោលបំណង​សុចរិត​របស់​ទ្រង់​ដែរ​ឬ​ទេ ? ទីពីរ ប្រសិនបើ​អ្នក​ជ្រើសរើស​ធ្វើ​តាម​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយ​ដើរ​នៅលើ​ផ្លូវ​នៃ​ភាពជាសិស្ស តើ​ព្រះអម្ចាស់​នឹង​មើល​ថែ​អ្នក ដឹកនាំ​អ្នក ប្រទានពរ​ដល់​អ្នក ហើយ​បំពេញឲ្យ​អ្នក​នូវ​វិញ្ញាណ​នៃ​អំណរ និង​ការបំពេញ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​ប្រើ​អ្នក​សម្រាប់​គោលបំណង​របស់​ទ្រង់​ដែរ​ឬ​ទេ ?

បងប្អូន​ប្រុស​ស្រី​ជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ ប្រសិនបើ​បងប្អូន​ថ្វាយ​ដួងចិត្ត​របស់​បងប្អូន​ចំពោះ​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយ​ព្យាយាម​ដើរ​ដោយ​សេចក្តីជំនឿ និង​ការអាណិតអាសូរ​នៅលើ​ផ្លូវ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ត្រាស់​បង្គាប់ នោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ព្រះអម្ចាស់​នឹង​ប្រើ​បងប្អូន​តាម​របៀប​មួយ​ដែល​បងប្អូន​ពុំ​អាច​នឹក​ស្រមៃ​ដល់​ក្នុង​ពេល​នេះ ។

បងប្អូន​និយាយ​ថា « ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំពុំមែន​ជា​មនុស្សពិសេស​អ្វីទេ » ។ ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​មធ្យម​ក្នុង​គ្រប់​កិច្ចការទាំងអស់ ។ ខ្ញុំ​ពុំមែន​ជាមនុស្ស​ឆ្លាត មាន​វោហាសព្ទ ស្លៀកពាក់​ស្អាត ឬ​មាន​ឥរិយាបថ​ប្រពៃ​ឡើយ ។ តើ​ព្រះ​អាច​ប្រើ​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ដូចម្ដេច ? »

ចាប់តាំង​ពី​គ្រា​ដំបូង​មក ព្រះវរបិតាសួគ៌​យើង​បាន​ឈោង​ទៅ​ជួយ​អស់​អ្នក​ដែល​ជាមនុស្ស​មធ្យម ហើយ​ប្រើ​ពួកគេ​សម្រាប់​គោលបំណង​ទ្រង់ ។ សាវក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ទៅកាន់​បងប្អូន​សព្វថ្ងៃ​នេះ ដូច​លោក​បាន​សរសេរ​ទៅកាន់​ពួក​កូរិនថូស​ពី​បុរាណ​ដែរ ៖

« ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រើស​ពួក​ល្ងង់ល្ងើ​នៅ​លោកីយ៍​នេះ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស​វិញ ទ្រង់​បាន​រើស​ពួក​កម្សោយ​នៅ​លោកីយ៍​នេះ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​ខ្លាំង​ពូកែ​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស

ហើយ​ទ្រង់​បាន​រើស​អ្នក​ទាប​ថោក​នៅ​លោកីយ៍​នេះ និង​ពួក​អ្នក​ដែល​គេ​មើលងាយ ព្រម​ទាំង​របស់​ដែល​គ្មាន​ផង ដើម្បី​នឹង​លើក​ចោល​របស់​ដែល​មាន​ចេញ ៖

ប្រយោជន៍​កុំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ណា​បាន​អួត​ខ្លួន នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​ឡើយ » ( កូរិនថូស​ទី ១ ១:២៧–២៩ ) ។

នៅពេល​ដល់​គ្រា​សម្រាប់​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​ស្តារ​សាសនាចក្រ​របស់​ទ្រង់​លើ​ផែនដី​ឡើង​វិញ ហេតុអ្វី​អ្នក​ស្មាន​ថា ទ្រង់​បាន​ជ្រើសរើស​ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់​ដែល​មាន​ការអប់រំ​តិចតួច​នោះ ?

ហេតុអ្វី​អ្នក​គិត​ថា ព្រះបាន​ប្រាប់​គេឌាន​ដែល​ជា​កសិករ ឲ្យ​បន្ត​បញ្ជូន​កងទ័ព​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ រហូត​ដល់​លោក​មាន​ទ័ព​តែ ៣០០ នាក់​ដើម្បី​ច្បាំង​នឹង​សត្រូវ​ដ៏​ច្រើន​នោះ ? ( សូមមើល ពួក​ចៅហ្វាយ ៧:១–២៥ ) ។

ហេតុអ្វី​អ្នក​ស្មាន​ថា ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​យើង​បាន​ជ្រើសរើស​អ្នក​នេសាទ​ត្រី ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ប្រធាន​សាវក​របស់​ទ្រង់ ហើយ​ដឹកនាំ​សាសនាចក្រ​បន្ទាប់​ពី​ទ្រង់​បាន​យាង​ទៅវិញ ? ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១៦:១៨ ) ។

ទីមួយ ដោយសារ « ព្រះ​ទ្រង់​មិន​ទត​ចំពោះ​សេចក្តី ដែល​មនុស្ស​លោក​ពិចារណា​មើល​ទេ ឯ​មនុស្ស​លោក តែង​មើល​តែ​ឫកពា​ខាង​ក្រៅ​ប៉ុណ្ណោះ តែ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ទត​ចំពោះ​ក្នុង​ចិត្ត​វិញ » (សាំយូអែល ទី១ ១៦:៧ ) ។

ទីពីរ ដោយសារ​ព្រះ​អាចយក​ដីឥដ្ឋ​ដ៏រាបទាប​បំផុត ហើយ​បង្កើត​ស្នាដៃ​ឯក​មកពី​ដីឥដ្ឋ​នោះ ។ ប្រាកដ​ណាស់ « ប្រសិន​បើ​ជា​ព្រះ​កាន់​ខាង​យើង តើ​អ្នក​ណា​អាច​ទាស់​នឹង​យើង​បាន ? » ( រ៉ូម ៨:៣១ ) ។

ទីបី ព្រះ​ជ្រើសរើស​មនុស្ស​ទន់ខ្សោយ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​បុគ្គល​ណា​ម្នាក់​មាន​អំនួត ហើយ​និយាយ​ថា « ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើកិច្ចការ​នេះ​ដោយ​សមត្ថភាព​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់ » ។

ពេលពេត្រុស​ដែល​ជា​អ្ន​កនេសាទ​ត្រី​ដ៏​រាបទាប​ម្នាក់​យកមនុស្ស​មាន​ជំនឿ​មួយ​ក្រុម​តូច ហើយ​ក្រោយ​មក​បាន​ឃ្វាល​ពួកគេ​ទៅក្នុង​សាសនាចក្រ​ដ៏​មាន​មហិទ្ធិ​ឫទ្ធិ នោះ​មនុស្ស​បាន​ថ្លែង​ឡើង ហើយ​ថ្វាយ​អំណរគុណ​ដល់​ព្រះ ។

ពេល​ក្រុម​មនុស្ស ៣០០ នាក់​នោះបាន​ច្បាំង​ឈ្នះ​កងទ័ព​រាប់ពាន់​នាក់ នោះ​ប្រជាជន​កោត​សរសើរ​ចំពោះ​ព្រះ ។

ពេល​ក្មេង​ប្រុស​កាប់គាស់ដី​ចាកចេញ​ពី​ការភ្ជួរ​រាស់​ដី ហើយ​បកប្រែ​អត្ថបទ​ដ៏​បំផុសគំនិត និង​ផ្លាស់ប្តូរ​ជីវិតតាំងពី​ព្រះគម្ពីរ​ប៊ីប នោះ​មនុស្ស​ពុំ​សរសើរ​ដល់​បញ្ញា​របស់​មនុស្ស​នោះទេ ប៉ុន្តែ​សរសើរ​ដល់​ព្រះចេស្តា​នៃ​ព្រះវិញ ។

ព្រះវរបិតាសួគ៌​ពុំ​ត្រូវ​ការ​ឲ្យ​អ្នក​ជា​មនុស្ស​ខ្លាំង មាន​ប្រាជ្ញា ឬពូកែ​និយាយ​នោះទេ ។ ទ្រង់​ត្រូវ​ការ​អ្នក​ឲ្យ​ផ្ចង់​ចិត្ត​តម្រង់​ទៅ​ឯ​ទ្រង់ ហើយ​ព្យាយាម​គោរព​ទ្រង់ តាមរយៈ​ការបម្រើ​ទ្រង់ និង​ឈោង​ទៅ​ជួយ​អស់​អ្នក​ដែល​នៅជុំវិញ​អ្នក​ដោយ​ក្តីអាណិតអាសូរ ។

ការងារ​បម្រើ​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ

ចំណុច​ទី​ពីរ​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​យល់ច្បាស់​នោះ​គឺ​ថា ប្រសិនបើ​អ្នក​នឹង​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​ក្នុង​សេចក្តីពិត និង​កម្លាំង នោះ​ទ្រង់​នឹង​ប្រទានពរ​ដល់​អ្នក​តាម​របៀប​ដែល​អ្នក​ពុំ​អាច​យល់​បាន ។

នៅ​ឆ្នាំ ២០០៦ ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី. ហ៊ិងគ្លី ( ១៩១០–២០០៨ ) និង​គណៈប្រធាន​ទី​មួយ​បាន​កំណត់​ថា គួរតែ​មាន​ការពិចារណា​អំពីព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​សម្រាប់​ទីក្រុង សាន់ សាល់វ៉ាឌ័រ ប្រទេស អែល សាល់វ៉ាឌ័រ ។ យើង​បាន​ទៅមើល​ដី​មួយ​ចំនួន រួមទាំង​ប្លុក​អគារ​ពេញទីក្រុង​នោះ ដែល​មាន​ទីតាំង​នៅ​ក្នុង​ផ្នែក​ចំណាស់នៃ​ទីក្រុង​នោះ ។ ពេល​យើង​បើក​ឡាន​ចេញពី​ដី​មួយ​ទៅ​ដី​មួយ​ទៀត គ្មាន​អ្វី​មួយ​ដែល​ទំនង​ថា​ត្រូវ​ឡើយ ។

ទីបំផុត​យើង​បានជិះ​កាត់​តំបន់​អភិវឌ្ឍ​មួយ​នៅផ្នែក​ខាង​លិច​នៃ​ទីក្រុង​នោះ ។ ខ្ញុំ​ទទួល​អារម្មណ៍​អ្វី​មួយ​នៅ​តំបន់​នោះ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​ជុំវិញ​ប្លុក​អគារ​មួយ​ចំនួន​នោះ ។ ដី​មួយ​កន្លែង​ដែល​មាន​របង​ព័ទ្ធជុំវិញ​គឺ​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​ណាស់ ។ ខ្ញុំ​បាន​ទាក់ទង​ទៅ​ម្ចាស់​ដី​នោះ ហើយ​បាន​ដឹង​ថា ដី​នោះ​គេពុំ​លក់​ទេ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ ។

ប៉ុន្តែ​ព្យាការី​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​មួយ​ត្រូវតែ​សាងសង់​ឡើង​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស សាន់ សាល់វ៉ាឌ័រ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​មើល​ដី​ផ្សេង​ទៀត ។ ជា​ថ្មី​ម្តង​ទៀត ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ថា ខ្ញុំ​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ដី​ដែល​មាន​របង​ព័ទ្ធជុំវិញ​នោះ ហើយខ្ញុំ​បាន​ទាក់ទង​ទៅ​ម្ចាស់​ដី​នោះ​ម្តង​ទៀត ។ ពួកគេ​បាន​ប្រាប់​ជា​ថ្មី​ម្តង​ទៀត​ថា ពួកគេ​ពុំ​លក់​ដី​នោះទេ ។

ខ្ញុំ​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​ម្តង​ទៀត ប៉ុន្តែ​ពុំ​អាច​ឈប់​គិត​ពី​អារម្មណ៍មួយ​ថា ទីនោះ​គឺ​ជា​កន្លែង​ដែល​ត្រូវសាងសង់​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ ។ ខ្ញុំ​បាន​ទាក់ទង​ក្រុមគ្រួសា​នោះ​ភ្លាម ហើយ​សួរ​ថា តើពួកគេ​អាច​ជួប​ជាមួយ​ខ្ញុំ​បានដែរ​ឬ​ទេ ? ពួកគេ​បាន​យល់​ព្រម​ជួប​ខ្ញុំ ។ ជាថ្មី​ម្តង​ទៀត ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ សាន់ សាល់វ៉ាឌ័រ ដោយ​មាន រ៉ូបឺត ហ្វក ទៅជាមួយ គាត់​គឺជា​មិត្ត​ខ្ញុំ ហើយ​ជា​បុគ្គលិក​នៅក្នុង​ផ្នែក​អចលនទ្រព្យ​របស់​សាសនាចក្រ ។ នៅ​ព្រឹកនោះ យើង​បាន​លុត​ជង្គង់​អធិស្ឋាន​នៅក្នុង​បន្ទប់​ខ្ញុំ ពីមុន​យើង​ចាប់ផ្តើម​ចេញ​ដំណើរ ហើយ​ទូល​សូម​ជំនួយ​ពី​ព្រះអម្ចាស់ ។

ពេល​យើង​បើក​ឡាន​តាម​ច្រកទ្វារ​ចូល​ទៅក្នុង​ផ្ទះ​នោះ វា​ស្ទើរតែ​ដូចជា​ការចូលទៅ​ក្នុង​សួនច្បារ​ពិសិដ្ឋ​មួយ ។ មាន​ដើម​ឈើ និង​ផ្កា និង​សំឡេង​អ៊ូអរ​មក​ពីអ្នក​ឈប់​នៅ​ខាង​ក្រៅ​នៅឯ​ច្រក​ទ្វារ​ចូល ។ លោក មីហ្គែល ដេញ៉ាស់ ប្អូន​ប្រុស​គាត់ និង​កូនប្រុស​ពីរនាក់​ទៀត​របស់​គាត់​កំពុង​រង់ចាំ​ពួកយើង ។ ពួកគេ​បាន​ស្វាគមន៍​យើង ហើយ​នាំយើង​ចូលទៅក្នុង​ផ្ទះ​ដូនតា​របស់​ពួកគេ—ជា​ផ្ទះ​មួយ​ធំ និង​ទូលាយ ។

យើង​បាន​ប្រាប់​ពួកគេ​ថា ប្រធាន​សាសនាចក្រ​របស់​យើង​បាន​ចាត់​យើង​ឲ្យ​មក ហើយ​លោក​ចង់​ផ្តល់​ពរ​ដល់​ប្រទេស​នេះ និង​សមាជិក​សាសនាចក្រ តាមរយៈ​ការសាងសង់​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​មួយ​នៅ​ទីនោះ ។ ខ្ញុំ​បាន​បង្ហាញ​រូបភាព​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​ផ្សេង​ទៀត ។ ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ថា យើង​ទទួល​អារម្មណ៍​ថា ដី​របស់​ពួកគេ ជាផ្ទះ​នៃ​ដូនតា​របស់​ពួកគេ​គឺជា​កន្លែង​មួយ​ដែល​ត្រូវ​សាងសង់​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ ។

វា​មិន​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ឡើយ នៅពេល​ពួកគេ​បាន​បដិសេធ​យើង​ម្តង​ទៀត ប៉ុន្តែ​យើង​ត្រូវតែ​ព្យាយាម ។ ដូច្នោះហើយ យើង​បាន​ព្យាយាម​គ្រប់​មធ្យោបាយ​ដើម្បី​បញ្ចុះបញ្ចូល​ពួកគេ​ស្ទើរតែ​ជិត​មួយ​ម៉ោង ដូចជា​ការទិញ​បង់​លុយ​ទាំងដុល ការប្តូរ​ដី និង​ជម្រើស​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​យើង​អាច​គិត​ឃើញ ។ ប៉ុន្តែ​ពួកគេ​ម៉ឺងម៉ាត់​នឹងការតាំងចិត្ត​របស់​ពួកគេ ហើយ​បដិសេធ​គ្រប់​ការផ្តល់​ជូន​របស់យើង ។

យើង​បាន​ខំ​ធ្វើអ្វីៗ​គ្រប់យ៉ាង​តាម​ដែលយើងអាច​ធ្វើ​បាន ។ យើង​បាន​រៀបចំ​ខ្លួន ។ យើង​បាន​ខំ​ធ្វើ​អស់​ពី​លទ្ធភាព​ដែល​យើង​ចេះ ។ ប៉ុន្តែ​វា​ហាក់ដូចជា​ពុំ​គ្រប់គ្រាន់​ឡើយ ។

ចិត្ត​ខ្ញុំ​ពោរពេញ​ដោយ​ការអធិស្ឋាន​មួយ​ភ្លាម​ថា ៖ « ឱ​ព្រះវរបិតាអើយ សូម​ជួយ​ពួកទូលបង្គំ​ឲ្យដឹង​ពី​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​និយាយ ឬ​ធ្វើ​ផង » ។

នៅទីបំផុត វា​បាន​បង្ហាញ​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា ​ដំណើរ​របស់យើងក្លាយ​ជា​ឥត​ប្រយោជន៍ ។ វា​បង្ហាញ​ថា គ្មាន​អ្វី​មួយ​បាន​ផ្លាស់ប្តូរ​ចិត្ត​របស់​ពួកគេ​ទេ ។ ប៉ុន្ដែ​ពេល​យើង​ចាប់​ផ្ដើម​រៀបចំ​ចាកចេញ​ទៅ​ហើយ​នោះ ស្រាប់​តែ​មាន​អ្វី​មួយ​បាន​កើត​ឡើង ។ ព្រះវិញ្ញាណ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​យាង​ចូល​មក​ក្នុង​បន្ទប់​នោះ ។ វា​មានភាព​ស្តែង​ណាស់ ។ មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​បាន​ទទួល​អារម្មណ៍នោះ ។ វា​គឺ​ជា​បទពិសោធន៍​មួយ​ខាង​វិញ្ញាណ​ដ៏មាន​ឥទ្ធិពល​បំផុត​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​មាន ។

មីហ្គែល ដេញ៉ាស់ ដែល​ពុំ​មែន​ជា​សមាជិក​សាសនាចក្រ​បាន​ចាប់ផ្តើម​យំ ។ លោក​ដេញ៉ាស់​បាន​ងាក​ទៅ​កាន់​ប្អូន​ប្រុស​របស់​គាត់ ហើយ​និយាយ​ថា « ប្រសិនបើ​យើង​ពុំ​អាច​លក់​ផ្ទះ​ដូនតា​យើង​បាន​ទេ តើ​យើង​ពុំ​អាច​លក់​ដី​ដ៏​ល្អ​បំផុតនៅ​ទល់​មុខ​នេះ​ដែល​យើង​មាន​នោះ​ទេ​ឬ​អី ?

ប្អូន​ប្រុស​របស់​គាត់​បាន​តប​យល់​ស្រប ។ បន្ទាប់​មក យើង​បាន​និយាយ​គ្នា​អំពី​ដី​ផ្សេង​មួយ​ទៀត ។ ពួកគេ​ជា​ម្ចាស់​ដី​រាប់រយ​ហិចតា​នៅ​ឆ្លង​ទៅ​ផ្លូវ​ធំ​ពីផ្ទះ​ដូនតា​របស់​ពួកគេ ដែល​ចំណុច​កណ្តាល​នៃ​ដី​នោះ​លេច​ឡើង​បន្តិច ដូច្នេះ​គ្រប់​ឡាន​ដែល​បើក​បរ​តាម​ផ្លូវ​នោះ​អាច​មើល​ឃើញ​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ ។

នោះ​គឺជា​ដី​ដែល​ពួកគេ​បាន​ផ្តល់​ជូន​សម្រាប់​សាងសង់​ព្រះ​វិហារ​បរិសុទ្ធ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ ។ វា​ពិត​ជា​អព្ភូតហេតុ​មួយ ។ ចាប់​តាំង​ពី​គ្រា​នោះ​មក ពរជ័យ​នៃ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ចូល​មក​ក្នុង​ដំណើរ​ការនោះ ។ នៅ​ថ្ងៃ​ទី ២១ ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០១១ ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង កាល​នោះជា​ទីប្រឹក្សា​មួយ​ក្នុង​គណៈ​ប្រធាន​ទីមួយ បាន​ឧទ្ទិស​ឆ្លង​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​នេះ​សម្រាប់​ការបម្រើ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ។

El Salvador San Salvador Temple

ខ្ញុំ​សូម​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​ថា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​ដែល​បន្ថែម​សម្រស់​ដល់​ទួល​នៅ សាន់ សាល់វ៉ាឌ័រ ពុំមែន​ជា​លទ្ធផល​នៃ​អ្វី​ដែល​បងប្រុស ហ្វក ឬ​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ ឬ​ធ្វើ​ឡើយ ។ ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​មាន​នៅទីនោះ​នាបច្ចុប្បន្ន​នេះ ដោយសារ​ការងារ​បម្រើ​ដ៏​មាន​ព្រះចេស្តា​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មាន​មហិទ្ធិ​ឫទ្ធិ​របស់​យើង ។

ព្រះវរបិតា​ដ៏​មាន​សេចក្តីមេត្តា​ករុណា​របស់យើង

ប្រសិនបើ​ព្រះអម្ចាស់​ខ្វល់​ព្រះទ័យ​ល្មម ដើម្បី​បញ្ជូន​ព្រះវិញ្ញាណ​ទ្រង់ ហើយអាច​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ទីតាំង​សម្រាប់​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​មួយ តើ​អ្នកពុំ​ស្មាន​ថា ទ្រង់​នឹង​បញ្ជូនព្រះវិញ្ញាណ​ទ្រង់ ហើយ​រៀបចំ​ចិត្ត​របស់​អ្នក និង​ដឹកនាំ​ផ្លូវ​របស់​អ្នក​ទេ​ឬ​អី ?

អ្នក​មាន​តម្លៃ​ខ្លាំង​ជាង​ដី​មួយ​កន្លែង​ទៅ​ទៀត ។ អ្នក​គឺជា​បុត្រ​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​ព្រះវរបិតា​អស់កល្ប​របស់​អ្នក ។ អ្នក​គឺជាពូជ​របស់​ព្រះ​នៃ​សាកល​លោកនេះ !

តើ​អ្នក​មិន​គិត​ថា ទ្រង់​គិតគូរ​ពី​អ្នក​ទេ​ឬ​អី ? តើ​អ្នក​មិន​គិតថា ទ្រង់​នឹង​ប្រើ​អ្នក និង​ប្រទាន​ពរ​ដល់​អ្នក​តាម​របៀប​កាន់តែ​រុងរឿង​ជាង​អ្វី​ដែល​អ្នក​អាច​ស្រមៃ​ឃើញ​ទេ​ឬ​អី ?

ខគម្ពីរ​ប្រាប់យើង​ថា ប្រសិនបើ​យើង « ពឹង​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត [ របស់​យើង ] កុំ​ឲ្យ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​យោបល់ [ របស់​យើង ] » ឡើយ ប្រសិន​បើ​យើង « ទទួល​ស្គាល់​ទ្រង់…នោះ​ទ្រង់​នឹង​តម្រង់​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ច្រក [ របស់​យើង ] » ( សុភាសិត ៣:៥–៦ ) ។

ស្ដេច​បេនយ៉ាមីន​បាន​សង្ខេប​សារ​លិខិត​យ៉ាង​ល្អ​ឥតខ្ចោះ ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​បន្សល់​ទុក​ជាមួយ​អ្នក ។ ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា ៖ « ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​អ្នករាល់គ្នា​គិត​ពិចារណា​អំពី​ស្ថានភាព​ដ៏​មាន​ពរ និង​រីករាយ​នៃ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​កាន់​តាម​ព្រះបញ្ញត្តិ​ទាំងឡាយ​នៃ​ព្រះ ។ ដ្បិត​មើលចុះ ពួកគេ​បាន​ពរ​គ្រប់​យ៉ាង ទាំង​ខាង​សាច់​ឈាម និង ខាង​វិញ្ញាណ​ផង ហើយ​បើ​សិន​ជា​ពួកគេ​រក្សា​ការ​ស្មោះត្រង់​ដរាប​ដល់​ចុង​បំផុត នោះ​ពួកគេ​នឹង​ត្រូវ​បាន​ទទួល​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេ​អាច​រស់​នៅ​ជាមួយ​នឹង​ព្រះ​ក្នុង​ស្ថានភាព​សុភមង្គល​ដ៏​មិន​ចេះ​ចប់​មិន​ចេះ​ហើយ » ( ម៉ូសាយ ២:៤១ ) ។

ខ្ញុំ​សូម​ប្រកាស​សរសើរ​តម្កើង និង​ធ្វើ​ជាសាក្សី​អំពី​សេចក្តីពិត​នេះ ។ ខ្ញុំ​សូម​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​ថា ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ពរជ័យ​ដែល​ព្រះ​បាន​សន្យា បាន​បំពេញ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​នៅក្នុង​ជីវិត​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់ និង​ជីវិត​មនុស្ស​ដទៃជាច្រើន​ទៀត ។

ខ្ញុំ​សូម​សន្យា​ថា ប្រសិនបើអ្នក​នឹងផ្ចង់​ចិត្ត​តម្រង់​ទៅ​ឯ​ព្រះវរបិតា​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌​របស់​អ្នក ប្រសិនបើ​អ្នក​ព្យាយាម​រៀងរាល់​ថ្ងៃ ដើម្បី​ស្រឡាញ់ និង​ធ្វើ​តាម​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​កាន់តែ​ល្អឥតខ្ចោះ​ឡើង ប្រសិនបើ​អ្នក​នឹង​សម្រាល​បន្ទុក និង​លើក​ស្ទួយ​ដល់​អ្នក​ដែល​នៅជុំវិញ​អ្នក​ដែល​កំពុង​ជួប​ការលំបាក​ដោយ​សេចក្តី​អាណិតអាសូរ និង​ដោយ​សប្បុរស ប្រសិនបើ​អ្នក​នឹង​ព្យាយាម​ប្រែក្លាយ​ជា​សិស្ស​ពិត​របស់​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​យើង នោះ​ព្រះអម្ចាស់​ជា​ព្រះនៃ​ស្ថានសួគ៌​នឹង​ដឹកនាំ​ផ្លូវ​របស់​អ្នក ។ ទ្រង់​នឹង​ប្រើ​អ្នក​សម្រាប់​គោលបំណង​ដ៏​មហិមា​របស់​ទ្រង់ ។ ទ្រង់​នឹង​ប្រទានពរ​អ្នក​តាមរបៀប​ដែល​អ្នក​នឹង​ស្មាន​ពុំ​ដល់ ។