មេរៀនមកពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី
ម៉ាថា និងម៉ារា
វាជាការចាំបាច់ដើម្បីទទួលស្គាល់ និងធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទដោយអស់ពីចិត្ត និងគំនិតរបស់យើង មិនថាយើងជ្រើសរើសរបៀបណាដើម្បីបម្រើនោះឡើយ ។
នៅគ្រាមួយ ពេលមនុស្សជាច្រើននៅទីក្រុងយេរូសាឡិមបានបង្ហាញការភាន់ច្រឡំអំពីអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា « បើអ្នកណាចង់ធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ នោះនឹងបានដឹងជាសេចក្តីបង្រៀននេះមកពីព្រះ » ( យ៉ូហាន ៧:១៧ ) ។ ប្រសិនបើយើងរៀនឲ្យស៊ីជម្រៅហួសពីគោលលទ្ធិនៃការរៀនសូត្រ និងរៀនថា តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជានរណា ហើយប្រែក្លាយជាសិស្សរបស់ទ្រង់ នោះយើងត្រូវអនុវត្តសេចក្តីជំនឿយើងសិន ។ ដំណើររឿងរបស់ម៉ាថា និងម៉ារាបង្ហាញថា មានរបៀបច្រើនជាងមួយ ដើម្បីបម្រើព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងជីវិតយើងផ្ទាល់ ។
មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីទេសនកថានេះ ព្រះយេស៊ូវ និងពួកសិស្សមួយចំនួនរបស់ទ្រង់បានទៅផ្ទះរបស់ម៉ាថានៅភូមិបេថានី ដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អ ។ ម៉ាថាបានយកការទទួលខុសត្រូវចម្បងមួយ សម្រាប់ការឆ្លើយតបក្នុងនាមជាម្ចាស់ផ្ទះដ៏សប្បុរស ប្រហែលជាការផ្តល់អាហារ និងជម្រកដល់ភ្ញៀវរបស់នាង ខណៈដែលប្អូនស្រីរបស់គាត់ម៉ារាអង្គុយនៅក្បែរព្រះយេស៊ូវ ហើយស្តាប់ទ្រង់មានបន្ទូល ។ ( សូមមើល លូកា ១០:៣៨–៤២ ) ។ វិធីសាស្ត្រខុសគ្នារបស់បងប្អូនស្រីទាំងពីរដើម្បីបម្រើព្រះអម្ចាស់ បង្រៀនយើងឲ្យគោរព និងផ្តល់កិត្តិយសដល់អស់អ្នកដែលបង្ហាញភាពជាសិស្សតាមរបៀបផ្សេងៗគ្នា ។ ការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងរឿងនេះ ក៏បង្ហាញពីទស្សនវិស័យដែលស្ត្រីមានសេរីភាព ដើម្បីជ្រើសរើសរបៀបដើម្បីបម្រើ និងរបៀបបង្ហាញភាពជាសិស្ស ដូចជាពួកបុរសអាចជ្រើសរើសផងដែរ ។
ការបម្រើតាមរយៈការផ្តល់ឲ្យ
រំពេចនោះ ពីមុនលូកាណែនាំម៉ាថា និងម៉ារា លោកកត់ត្រារឿងប្រៀបប្រដូចអំពីសាសន៍សាម៉ារីល្អម្នាក់ ។ នៅក្នុងរឿងនេះ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនយើងឲ្យបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាដល់មនុស្សដទៃ ដូចជាផ្តល់អាហារ ផ្តល់ទីជម្រក និងមើលថែដល់មនុស្សគ្រប់រូបដែលខ្វះខាត ( សូមមើល លូកា ១០:៣០–៣៧ ) ។ ការព្យាយាមរបស់ម៉ាថានៅក្នុង « ការរវល់ជាច្រើន » ( លូកា ១០:៤០ ) បង្ហាញពីការទទួលយករបស់នាង និងការបកស្រាយនៃគោលការណ៍នេះថា នាងអនុវត្តសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្លួន ។
ការបង្ហាញអំពីការបង្រៀនថា ទ្រង់ជាអង្គដ៏អស្ចារ្យបំផុតប្រទានការងារបម្រើដល់មនុស្សដទៃ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២០:២៦–២៨; លូកា ២២:២៦–២៧ ) ព្រះយេស៊ូវបានចំណាយពេលវេលានៃព្រះជន្មទ្រង់ក្នុងការបម្រើ ។ ម៉ាថាបានឆ្លើយតបជាមួយនឹងបំណងប្រាថ្នារបស់នាងដើម្បីបម្រើទ្រង់ ។ ដំណើររឿងរបស់ម៉ាថា និងម៉ារាបង្ហាញពីស្ត្រីពីរនាក់ដែលធ្វើជាគំរូនៃសេចក្តីជំនឿ និងភាពជាសិស្សពិតប្រាកដតាមរយៈការបម្រើ និងការរៀនសូត្រ ។ ដូចជាម៉ាថាដែលបានបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់នាងចំពោះព្រះគ្រីស្ទតាមរយៈការបម្រើដែរ នោះយើងអាចផ្តល់ការបម្រើដល់អស់អ្នកដែលនៅជុំវិញយើង ដែលផ្តោតទៅលើសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង និងឆន្ទៈយើងដើម្បីរៀន និងធ្វើតាមដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
ពេលយើងបម្រើ នោះយើងត្រូវចងចាំថា មានរបៀបផ្សេងទៀតដើម្បីបម្រើ ហើយយើងពុំវិនិច្ឆ័យអស់អ្នកដែលចូលរួមក្នុងរបៀបទាំងនោះឡើយ ។ ពេលម៉ាថា « មានការរវល់ » ( លូកា ១០:៤០ ) ប្រតិកម្មរបស់គាត់បានបង្ហាញពីជម្លោះ និងការគំរាមកំហែងដល់ឥរិយាបថគួរសមនៃការមកលេងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
ទោះបីជាអាចទទួលភ្ញៀវ និងមានការទទួលខុសត្រូវក្តី ម៉ាថាក៏មានភាពមមាញឹក និងជក់ចិត្តនឹងភាពរវល់របស់គាត់ផងដែរ ។ គាត់បានត្អូញត្អែរទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវថា « ព្រះអម្ចាស់អើយ តើទ្រង់មិនគិតឃើញថា ប្អូនខ្ញុំម្ចាស់ វាទុកខ្ញុំម្ចាស់ឲ្យខ្វល់ខ្វាយបម្រើតែម្នាក់ឯងទេឬអី សូមទ្រង់ប្រាប់ឲ្យវាមកជួយខ្ញុំម្ចាស់ផង » ( លូកា ១០:៤០ ) ។ ការជំទាស់របស់នាងថ្លែងបញ្ជាក់ពីការយល់ដឹងរបស់នាងថា នាងកំពុងបម្រើតែម្នាក់ឯង ។ នាងមើលពុំឃើញពីរបៀបនៃការបម្រើផ្សេងៗ ដែលមនុស្សដទៃបានធ្វើឡើងនៅគ្រានោះទេ រួមទាំងម៉ារា និងព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្ទាល់ ។ ម៉ាថាបានបង្ហាញគោលការណ៍នៃការផ្តល់ឲ្យ ប៉ុន្តែដោយឥរិយាបថដែលរំខានដល់ព្រះវិញ្ញាណ ។ នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង យើងក៏អាចបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះមនុស្សដទៃ តាមរយៈទង្វើរបស់យើង និង ឥរិយាបថរបស់យើងផងដែរ ។
ការបម្រើតាមរយៈការទទួល
ដោយសំឡេងនៃការដាស់តឿន ព្រះយេស៊ូវបានទទួលស្គាល់កិច្ចខិតខំរបស់ម៉ាថាដើម្បីបម្រើ និងភាពស្មុគស្មាញរបស់នាង ៖ « ម៉ាថាៗអើយ នាងព្រួយចិត្តខំប្រឹងរៀបចំធ្វើអីច្រើនម៉្លេះ » ( លូកា ១០:៤១ ) ។ បន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំមែន ដើម្បីបង្អាក់របៀបដែលម៉ាថាបានជ្រើស ដើម្បីបង្ហាញការទទួលភ្ញៀវនោះទេ ប៉ុន្តែដើម្បីទទួលស្គាល់សិទ្ធិដែលម៉ារាត្រូវបម្រើតាមរយៈការស្តាប់ និងការរៀន ។ ទង្វើរបស់ម៉ារាបង្ហាញយើងពីអ្វីដែលចាំបាច់សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ណា ដែលមានបំណងធ្វើតាមទ្រង់ដោយឯករាជ្យស្តីពីលក្ខណៈនៃការបម្រើតាមការជ្រើសរើស ។
ម៉ារាបានអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះបម្រើនាងតាមរយៈការទទួលបន្ទូលទ្រង់ ។ គំរូរបស់នាងបង្ហាញថា យើងអាចបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ តាមរយៈការអង្គុយនៅក្បែរទ្រង់ដើម្បីរៀន និងរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ។
សេចក្តីតែមួយទេ ដែលសម្រាប់ត្រូវការ
ចម្លើយចំពោះទំនាស់របស់ម៉ាថាត្រូវបានទទួលស្គាល់ថាជា « សេចក្តីតែមួយទេ ដែលសម្រាប់ត្រូវការ » ( លូកា ១០:៤២ ) ។ អំណាចដ៏អស្ចារ្យនៃភាពសាមញ្ញត្រូវបានបង្ហាញ ប៉ុន្តែ ភាពសាមញ្ញ អាចមានន័យផ្សេងពីគ្នាចំពោះយើងម្នាក់ៗ ។ បទដ្ឋាននៃ « តម្រូវការ » គឺរកពុំឃើញនៅក្រៅខ្លួនយើងឡើយ ប៉ុន្តែរកបាននៅក្នុងការជំរុញចិត្តរបស់យើងវិញ ។ អ្វីដែលសំខាន់គឺការទទួលស្គាល់ និងការធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទដោយអស់ពីចិត្ត និងគំនិតរបស់យើង មិនថាយើងជ្រើសរើសរបៀបណាដើម្បីបម្រើនោះឡើយ ។
វាអាចថា ការបម្រើតាម « របៀបរបស់ម៉ាថា » អាចជារបៀបដ៏ល្អបំផុតនៅក្នុងគ្រាមួយចំនួន ខណៈដែលគ្រាដទៃទៀតហាក់ដូចជាផ្តល់យោបល់ ថាជា « ចម្លើយតបរបស់ម៉ារា »—ឬសូម្បីតែរបៀបណាមួយដែលមិនត្រូវនឹងស្ថានភាពទាំងពីរនេះក្តី ។ យើងអាចយកគំរូរបស់ម៉ាថា និងម៉ារាមកក្នុងជីវិតយើង ហើយទូលសូមការណែនាំ ដើម្បីបម្រើតាមរបៀបល្អបំផុត ។
ចូរយើងក្រឡេកមើលឥរិយាបថរបស់យើងខណៈបម្រើនៅក្នុងរបៀបដែលយើងជ្រើសរើសដោយខ្លួនយើងផ្ទាល់ ដោយចងចាំថា ភាពជឿជាក់ពិតប្រាកដរបស់យើងដើម្បីធ្វើតាមទ្រង់គឺជារឿងសំខាន់បំផុត ។ ចូរឲ្យឃើញថា យើងនៅក្បែរនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះជានិច្ច ។