គេហដ្ឋានរបស់យើង ក្រុមគ្រួសាររបស់យើង
ជីងចក់ ចង្រិត និងពេលវេលាជាមួយកូន
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋមេន ស.រ.អា.
ខ្ញុំពុំធ្លាប់ស្រមៃថា ពពួកសត្វល្មូនមានឥទ្ធិពលយូរអង្វែងលើទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយកូនប្រុសខ្ញុំសោះ ។
រចនារូបភាពដោយ ដេវីឌ ហ្គ្រីន
ដាល្លីនកូនប្រុសខ្ញុំតែងតែចូលចិត្តសត្វល្មូន ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំពុំដែលចូលចិត្តសត្វល្មូនទេ ។ គាត់បានទទួលការអនុញ្ញាតឲ្យមានសត្វល្មូនមួយនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌថា សត្វអ្វីក៏ដោយដែលគាត់ជ្រើសរើសត្រូវតែមានទំហំល្មមទៅនឹងបំពង់ម៉ាស៊ីនបូមធូលី ដើម្បីកុំឲ្យវាចេញពីទ្រង់បាន ពេលកូនប្រុសខ្ញុំទៅរៀន ។ យើងបានគិតពីសត្វបីបួនក្បាល ចាប់តាំងពីកង្កែបរហូតដល់សត្វត្រកួត ពីមុនការសម្រេចចិត្តយកសត្វជីងចក់សម្បុរក្រឡេក្រឡាពណ៌ក្រម៉ៅពីរ មួយឈ្មោះហ្វូស្ស និងមួយទៀតឈ្មោះដាយអែន ។
សត្វចិញ្ចឹមថ្មីរបស់ដាល្លីនបានចូលរួមជាមួយគ្រួសារយើង កាលដាល្លីនមានអាយុប្រាំពីរឆ្នាំ ។ អ្វីមួយដែលខ្ញុំមិនបានដឹងជាមុនក្នុងការធ្វើជាម្ចាស់សត្វជីងចក់នោះ គឺយើងត្រូវឲ្យសត្វចង្រិតទៅវាស៊ី—ចង្រិតរស់—ម្តងមួយសប្តាហ៍ ។ ដាល្លីន និងខ្ញុំបានធ្វើដំណើរទៅទិញ « ចង្រិតរស់ » អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ។ វាពុំសូវស្រួលប៉ុន្មានទេ ជាទូទៅវាកើតឡើងរាងយប់ជ្រៅ ខណៈយើងព្យាយាមទៅឲ្យទាន់ម៉ោងពីមុនហាងសត្វចិញ្ចឹមនោះបិទទ្វារ ។
ដាយអែនរស់បានតែបីឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែហ្វូស្សរស់បានរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ទាំងមានសុខភាពល្អ និងរីករាយ ។ ដល់ចុងបញ្ចប់នៃថ្នាក់រៀននៅវិទ្យាល័យរបស់ដាល្លីន គាត់ត្រូវបានចាត់ឲ្យធ្វើបទបង្ហាញមួយសម្រាប់ថ្នាក់និយាយជាសាធារណៈរបស់គាត់ ។ គាត់បានសួរយោបល់ពីស្វាមីខ្ញុំ និងរូបខ្ញុំ ។ យើងបានផ្តល់យោបល់ថា គាត់ពិភាក្សាអំពីសត្វជីងចក់សម្បុរក្រឡេក្រឡានោះទៅ ដោយសារគាត់ដឹងច្រើនពីសត្វជីងចក់នោះ ហើយអាចយកហ្វូស្សទៅបង្ហាញពួកសិស្សបានឃើញផង ។ បន្ទាប់មក ដាល្លីនបានប្រាប់យើងថា ហ្វូស្សបានងាប់ហើយ ។
« តើកូននិយាយមែនឬ ? តើវាងាប់តាំងពីពេលណា ? » ខ្ញុំបានសួរទាំងមិនជឿ ។
ដាល្លីនបានប្រាប់យើងថា ហ្វូស្សបានងាប់សប្តាហ៍មុន ។
« វានៅក្នុងបន្ទប់កូន ប៉ុន្តែកុំព្រួយអី ។ វាពុំស្អុយទេ ។ កូនបានខ្ចប់វាទុកក្នុងថង់ពីរជាន់ » ។
បន្ទាប់ពីឃើញភាពភ្ញាក់ផ្អើលរបស់យើង ដាល្លីនបានពន្យល់ថា « កូនកំពុងធ្វើការពិសោធន៍មួយ—កូនចង់មើលវាផុយរលួយ » ។
ការពិសោធន៍របស់ដាល្លីនបង្ហាញលើសពីការគ្រាន់តែមើលពីការផុយរលួយរបស់ជីងចក់នោះទៅទៀត ។ គាត់បានពន្យាដំណើរការនោះដោយការដាក់ហ្វូស្សនៅក្នុងទូរទឹកកករយៈពេលពីរសប្តាហ៍ ហើយក្រោយមកយកវាចេញទុកឲ្យរលាយទឹកកក ហើយឲ្យវាផុយរលួយបន្ថែមទៀត ។
មួយឆ្នាំក្រោយមក ពេលដាល្លីនកំពុងបម្រើបេសកកម្ម ខ្ញុំបានសម្អាតទូរទឹកកក ហើយបានឃើញហ្វូស្សនៅតែនៅក្នុងថង់ពីរជាន់នៅផ្នែកខាងក្រោយទូរទឹកកកដដែល ។ ដោយសារខ្ញុំកំពុងរៀបចំឥវ៉ាន់ផ្ញើទៅដាល្លីន នោះខ្ញុំបានគិតថា វានឹងកំប្លែងណាស់ ប្រសិនបើខ្ញុំផ្ញើសត្វជីងចក់ពិសោធន៍តូចនេះទៅគាត់ ។ ខ្ញុំបានដាក់ហ្វូស្សនៅក្នុងប្រអប់ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ខ្ចប់វានៅក្នុងក្រដាសអុចៗពងជីងចក់ពណ៌សខ្មៅ ហើយញាត់វាយ៉ាងស្អាតដាក់ក្នុងកញ្ចប់ឥវ៉ាន់របស់ដាល្លីន ដោយមានសរសេរលិខិតខ្លីមួយថា « មានអ្វីមួយដែលភ្ញាក់ផ្អើលនៅក្នុងកញ្ចប់ឥវ៉ាន់របស់កូន » ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំរង់ចាំចម្លើយតបរបស់គាត់ដោយអន្ទះសារ ។
គាត់បានសរសេរថា « កូនបានគិតពីជីងចក់នោះតាំងពីម៉ាក់បានផ្ញើវាមកឲ្យកូនម៉្លេះ ។ ពុំមែនគិតច្រើនអំពីជីងចក់ពិតប្រាកដនោះទេ ប៉ុន្តែអំពីពេលវេលាទាំងអស់ដែលបានចំណាយជិះឡានរៀងរាល់សប្តាហ៍ទៅទិញចង្រិត និងធ្វើកិច្ចការផ្សេងទៀត ស្តាប់យោបល់ រឿង និងទីបន្ទាល់របស់ម៉ាក់ខណៈពេលនៅក្នុងឡាន ។ វាគឺជាហេតុផលល្អដើម្បីទៅជាមួយម៉ាក់ ហើយនិយាយជាមួយម៉ាក់ ( កាលនោះកូនពុំបាននិយាយច្រើនទេ ប៉ុន្តែកូនបានស្តាប់ច្រើនវិញ ) » ។
ការទិញចង្រិត ។ តើនរណាដឹងថាវាសំខាន់បែបនេះ ? ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយ យើងពុំបានគ្រោងពេលវេលានៃការជះឥទ្ធិពលរបស់យើងជានិច្ចនោះទេ ។ ជារឿយៗវាបានកើតឡើង ។ វាប្រហែលជាពេលដែលយើងដាក់កូនយើងឲ្យដេកលើគ្រែនៅពេលយប់ ពេលជិះទោងស្គីជាមួយគ្នា ឬការជិះឡានទៅធ្វើកិច្ចការនានា ។ យើងត្រូវចំណាយពេលនៅជាមួយកូនៗរបស់យើង ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញគំរូដ៏អស្ចារ្យស្តីពីការចំណាយពេលសម្រាប់កុមារ ។ បន្ទាប់ពីចំណាយពេលបង្រៀនពួកសាសន៍នីហ្វៃយ៉ាងយូរមក ព្រះគ្រីស្ទបានត្រាស់បង្គាប់ឲ្យប្រជាជននាំយកកុមារតូចៗរបស់ពួកគេមកកាន់ទ្រង់ ។ ទ្រង់បានលុតជង្គង់ចុះនៅក្នុងចំណោមកុមារតូចៗ ហើយបានអធិស្ឋាន ។ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានអធិស្ឋានរួច ទ្រង់ព្រះកន្សែង ។ បន្ទាប់ពីនោះមក ទ្រង់ « បានយកកូនក្មេងរបស់ពួកគេ ម្ដងម្នាក់ៗហើយបានប្រទានពរដល់ពួកវា ហើយបានអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាសម្រាប់ពួកគេ » ( នីហ្វៃទី ៣ ១៧:២១ ) ។
កុមារទាំងនោះបានដឹងថា ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ពួកគេ ។ ទ្រង់មានព្រះទ័យចំណាយពេលសម្រាប់ពួកគេ ។ ទ្រង់បានស្តាប់ពួកគេ អធិស្ឋានឲ្យពួកគេ ហើយទ្រង់បានប្រទានពរពួកគេ ។ អស់អ្នកដែលបានឃើញព្រឹត្តិការណ៍នេះ បានពោរពេញដោយអំណាចដែលដំណើររឿងនេះបានកត់ត្រាថា « ភ្នែកមិនដែលឃើញសោះ ឯត្រចៀកក៏មិនដែលបានឮរឿងដ៏មហិមា និងអស្ចារ្យ ដូចយើងបានឃើញ ហើយបានឮព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្រះវរបិតាឡើយ » ( នីហ្វៃទី ៣ ១៧:១៦ ) ។
ឥទ្ធិពលដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានលើកុមារទាំងនោះមានយូរអង្វែងអស់ពេលជាច្រើនជំនាន់ ។ ពេលយើងដាក់ចំណាប់អារម្មណ៍ និងពេលវេលារបស់យើងទៅលើកូនៗយើង ទោះបីយើងត្រូវទៅជាមួយពួកគេដើម្បីទិញចង្រិតក្តី ដោយក្តីសង្ឃឹមនោះឥទ្ធិពលយើងនឹងមានយូរអង្វែងដល់រាប់ជំនាន់ផងដែរ ។