សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន មេរៀនទី ៣ ៖ ការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ

« សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន មេរៀនទី ៣ ៖ ការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ » សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការស្តារឡើងវិញ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )

« សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន មេរៀនទី ៣ » សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការស្តារឡើងវិញ

សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន មេរៀនទី ៣

ការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ

ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងពីគោលការណ៍នានា ដែលអាចដឹកនាំយើងក្នុងការស្វែងរកសេចក្ដីពិតរបស់យើង ( សូមមើល « ការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ » ឯកសារគោលនៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ [ ឆ្នាំ ២០១៨ ] ) ។ មេរៀននេះនឹងបង្កើនសមត្ថភាពរបស់សិស្សក្នុងការអនុវត្តគោលការណ៍នៃការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ និងការទទួលបានធនធានដែលទុកចិត្តបាន ។

អភិវឌ្ឍការបង្រៀន និងការរៀនសូត្ររបស់យើង

ប្រាស្រ័យទាក់ទងអំពីលទ្ធផលរៀនសូត្ររបស់សិស្ស ។ លទ្ធផលរៀនសូត្រគឺជាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ ដែលផ្ដល់និយមន័យពីចំណេះដឹង និងជំនាញ ដែលសិស្សគួរតែអាចរៀនចេញពីបទពិសោធន៍អប់រំមួយ ។ លទ្ធផលសម្រាប់មេរៀននីមួយៗនៅក្នុងវគ្គសិក្សានេះមានបញ្ជាក់នៅក្នុងសេចក្ដីផ្ដើមនៃមេរៀននោះ ។ សូមកុំស្ទាក់ស្ទើរនឹងធ្វើការប្រាស្រ័យទាក់ទងលទ្ធផលទាំងនេះដល់សិស្ស ។ សូមឲ្យលទ្ធផលមេរៀនជួយដឹកនាំបងប្អូន កាលបងប្អូនសម្របចំណុចមេរៀន និងដឹងពីជោគជ័យនៃបទពិសោធន៍រៀនសូត្ររបស់សិស្ស ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានគំរូមួយដើម្បីទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ។

សូមបង្ហាញសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើវាមិនអីទេឬ ដែលមានសំណួរអំពីសាសនាចក្រ ? ហេតុអ្វីអី ឬមិនអី ? សូមអញ្ជើញសិស្សពីរ ឬបីនាក់ឲ្យចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេ ។

សូមអានក្នុងថ្នាក់រួមគ្នាក្នុង យ៉ូសែប ស្ម៉ីធ—ប្រវត្តិ ១:៨–១០ ហើយរកមើលពាក្យ ឬឃ្លានានាដែលយ៉ូសែបបានប្រើ ដើម្បីពិពណ៌នាពីសំណួរ និងកង្វល់ខាងសាសនារបស់លោក ។ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ និងអ្វីដែលពួកគេបានរៀនអំពីការសួរសំណួរ ចេញពីដំណើររឿងរបស់យ៉ូសែប ។

សូមសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចតទៅនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ខ្ញុំអាចទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ កាលខ្ញុំ … ។

សូមឲ្យសិស្សរកមើលគោលការណ៍បីចេញពីសៀវភៅសិក្សារៀបចំ ដែលបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ ។ ( កាលសិស្សឆ្លើយតប សូមធានាថា គោលការណ៍ខាងក្រោមនេះត្រូវបានសិស្សរកឃើញ និងបានដាក់បង្ហាញ ៖

ធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្ដីជំនឿ ។
ពិនិត្យមើលគោលគំនិត និងសំណួរទាំងឡាយដោយទស្សនវិស័យដ៏អស់កល្បមួយ ។
ស្វែងរកការយល់ដឹងបន្ថែមតាមរយៈប្រភពដែលបានតែងតាំងដ៏ទេវភាព ។

សូមឲ្យសិស្សពន្យល់នូវអ្វីដែលពួកគេយល់អំពីគោលការណ៍ទាំងនេះនីមួយៗ ។ ប្រសិនបើចាំបាច់ សូមផ្ដល់ពេលបន្ដិចឲ្យពួកគេរំឭកក្នុងសៀវភៅសិក្សារៀបចំ ។

សូមឲ្យសិស្សអាន យ៉ូសែប ស្ម៉ីធ—ប្រវត្តិ ១:១១–១៤ ហើយរកមើលរបៀបដែលសកម្មភាពរបស់យ៉ូសែប ស្ម៉ីធបានបង្ហាញពីគោលការណ៍នៃការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណទាំងនេះ កាលលោកបានស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរ និងកង្វល់របស់លោក ។ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ។

សូមជ្រើសរើស ហើយបង្ហាញសំណួរមួយ ឬច្រើនដែលបងប្អូនបានទទួលពីសិស្ស ដែលពួកគេអាចអនុវត្តតាមគោលការណ៍នៃការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ( សូមមើល សកម្មភាព « កត់ត្រាគំនិតរបស់បងប្អូន » នៅក្នុង ផ្នែកទី ១ នៃសៀវភៅសិក្សាការរៀបចំ ) ។ សូមពន្យល់ថា ខណៈបងប្អូនអាចនឹងប្រើតែសំណួរដែលដាក់មកពីរបីអំឡុងមេរៀននេះ ក៏បងប្អូននឹងរកមើលកន្លែងនៅពេលក្រោយក្នុងកម្មវិធីសិក្សានេះ ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងសំណួរផ្សេងទៀត ដែលបងប្អូនបានទទួល ។

កំណត់ចំណាំ ៖ គោលបំណងនៃសកម្មភាពនេះគឺ ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យសិស្សមានឱកាសមួយជជែកអំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងអនុវត្តគោលការណ៍នៃការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណចំពោះសំណួរផ្សេងៗ ។ វាមិនត្រូវបានរៀបចំដើម្បីផ្ដល់ចម្លើយចំពោះសំណួរជាក់លាក់ណាមួយឡើយ ។ សូមប្រុងប្រយ័ត្នមិនត្រូវជាប់គាំងនឹងសេចក្ដីលម្អិតនៃសំណួរ ឬបញ្ហាមួយនោះទេ ។

សូមពិភាក្សាពីរបៀបដែលសិស្សនឹងប្រើគោលការណ៍ ដែលបានដាក់បង្ហាញនៅលើក្ដារខៀន ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរដែលបានជ្រើសរើស ឬសំណួរទាំងអស់ ។ សំណួរតាមដានខាងក្រោមនេះអាចជាផ្នែកនៃការពិភាក្សារបស់បងប្អូន ៖

តើយើងអាចធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្ដីជំនឿ កាលយើងស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរនេះដោយរបៀបណា ?
តើទស្សនវិស័យដ៏អស់កល្បមួយអាចជួយយើងឲ្យឆ្លើយនឹងសំណួរនេះដោយរបៀបណា ? តើយើងដឹងអ្វីខ្លះអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ ដែលអាចជួយយើងឲ្យមើលទៅសំណួរនេះ ចេញពីទស្សនវិស័យដ៏អស់កល្បមួយ ?
តើប្រភពដែលបានប្រទានមកពីព្រះណាខ្លះ ដែលអាចជួយយើងឲ្យយល់ពីប្រធានបទនេះកាន់តែច្បាស់ ? តើមានប្រភពដែលអាចទុកចិត្តបានផ្សេងទៀតណាខ្លះដែលអាចជួយ ?( កំណត់ចំណាំ ៖ វាអាចមានប្រយោជន៍ដើម្បីនាំសិស្សទៅកាន់ទំព័រប្រធានបទដំណឹងល្អនៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ដើម្បីបង្ហាញពីប្រភពដែលអាចទុកចិត្តបាន ដែលចង្អុលទៅតំណភ្ជាប់បទគម្ពីរ និងសុន្ទរកថារបស់ព្យាការីផងដែរ ) ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ ឬពីរនាក់ឡើងចែកចាយពីរបៀបដែលគោលការណ៍នៃការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណទាំងនេះ ផ្ដល់ពរជ័យដល់ពួកគេនៅក្នុងការស្រាវជ្រាវរកចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ ។

យើងអាចវាយតម្លៃប្រភពដែលអាចទុកចិត្តបាន ។

សូមបង្ហាញវីដេអូមួយចំណែក « Divinely Appointed Sources » ( កូដពេលវេលា ០:០០ ដល់ ៤:១៩ ) ។

សូមឲ្យសិស្សរកមើលប្រភេទប្រភពព័ត៌មានដែលអាចទុកចិត្តបានបំផុត និងដែលមានសក្ដានុពលដើម្បីធ្វើឲ្យខូចខាតដល់ការយល់ដឹងពីសេចក្ដីពិតរបស់យើង ។

ក្រោយពីបងប្អូនផ្អាកវីដេអូ សូមពិចារណាសួរសំណួរខ្លះៗដូចខាងក្រោមនេះ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យពិចារណាពីភាពខុសគ្នារវាងប្រភពមកពីព្រះ ប្រភពដែលអាចទុកចិត្តបាន និងប្រភពដែលមិនអាចទុកចិត្តបាន ឬថែមទាំងបំផ្លាញយើងទៀត ៖

តើអ្វីជាប្រភពដ៏បរិសុទ្ធបំផុត ដែលយើងអាចស្វែងរកចម្លើយបាន ?
តើបងប្អូនបែងចែកថាតើប្រភពព័ត៌មានមួយអាចទុកចិត្តបាន ឬមិនបានដោយរបៀបណា ?
តើបងប្អូនធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលបងប្អូនប្រទះនឹងប្រភពព័ត៌មាន ដែលមានបំណងចង់បំផ្លាញសេចក្ដីជំនឿនោះ ?

ដើម្បីបង្ហាញពីសារសំខាន់នៃការប្រើប្រភពដែលអាចទុកចិត្តបាន នៅពេលសិក្សាប្រវត្តិសាសនាចក្រ សូមឲ្យសិស្សស្រមៃពីស្ថានភាពដូចតទៅនេះ ៖ បងប្អូនកំពុងស្វែងរកព័ត៌មានបន្ថែមទៀតអំពីពួកសាក្សីបីនាក់នៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ ក្នុងការស្រាវជ្រាវរនោះ បងប្អូនបានប្រទះនឹងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះមកពី ស្ទេហ្វិន ប៊ើរណិត ដែលបានរស់នៅក្នុងជំនាន់ដូចគ្នានឹងម៉ាទិន ហារីស ហើយបងប្អូនមិនប្រាកដថា សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះពិតឬអត់ទេ ៖

ខ្ញុំបានគិតយ៉ាងយូរ និងដោយមានគោលបំណងអំពីប្រវត្តិសាសនាចក្រ ហើយបានថ្លឹងថ្លែងភស្ដុតាងសម្រាប់វា និងប្រឆាំងនឹងវា ។… ប៉ុន្ដែនៅពេលខ្ញុំមកស្ដាប់ម៉ាទិន ហារីសនិយាយក្នុងទីសាធារណៈថា គាត់មិនដែលបានឃើញផ្ទាំងចំណារដោយផ្ទាល់ភ្នែករបស់គាត់ គឺតែក្នុងការនិមិត្ត ឬការស្រមៃ [ ហើយ ] អូលីវើរ និងដាវីឌក៏មិនដែលបានឃើញដែរ …អំណះអំណាងចុងក្រោយនេះហាក់ត្រូវ ។ ( Stephen Burnett, in Richard Lloyd Anderson, Investigating the Book of Mormon Witnesses [ ឆ្នាំ ១៩៨១ ] ទំព័រ ១៥៥ )

តើបងប្អូនអាចធ្វើតាមជំហានអ្វីខ្លះ មុនពេលសម្រេចចិត្តថាត្រូវទទួលយកការអះអាងរបស់ស្ទេហ្វិន ប៊ើរណិតអំពីម៉ាទិន ហារីសឬអត់នោះ ?

សូមឲ្យសិស្សលើកឡើងនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀនអំពីការវាយតម្លៃប្រភពមកពីផ្នែកនៃសៀវភៅសិក្សារៀបចំដែលមានចំណងជើងថា « សំណួរដើម្បីវាយតម្លៃប្រភព » ។

ដោយមានសេចក្ដីណែនាំទាំងនេះដើម្បីវាយតម្លៃប្រភពនានាក្នុងចិត្ត សូមចែកសំណៅ « សាវតាប្រវត្តិសាស្ដ្រស្ដីពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ស្ទេហ្វិន ប៊ើរណិត » ដល់សិស្ស ហើយសូមឲ្យសិស្ស ( ជាថ្នាក់ ឬក្នុងក្រុមតូចៗ ) រកមើលព័ត៌មានដែលនឹងជួយពួកគេឲ្យទទួលបានអំណះអំណាងនៃការចោទប្រកាន់របស់ស្ទេហ្វិន ប៊ើរណិតថា ម៉ាទិន ហារីសមិនបានឃើញផ្ទាំងចំណារមាសនោះទេ ។

សាវតាប្រវត្តិសាស្ដ្រស្ដីពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ស្ទេហ្វិន ប៊ើរណិត

ស្ទេហ្វិន ប៊ើរណិតបានចូលរួមសាសនាចក្រក្នុងឆ្នាំ ១៨៣០ ហើយត្រូវបានតែងតាំងជាអែលឌើរនៅឆ្នាំ ១៨៣១ ។ គាត់បានបម្រើបេសកកម្មនៅសហរដ្ឋភាគខាងកើតនៅចន្លោះឆ្នាំ ១៨៣២ និង ១៨៣៤ ( សូមមើល « Burnett, Stephen » The Joseph Smith Papers មាតិកាស្ដីទី ) ។ ត្រឹមឆ្នាំ ១៨៣៨ គាត់បានចាកចេញពីសាសនាចក្រ ហើយបានគិតថា វាគឺជា « ស្ថានភាពនៃការកុហក និងការបោកបញ្ឆោតទាំងស្រុង » ។

ខណៈប៊ើរណិតបានស្គាល់ម៉ាទិន ហារីសដោយផ្ទាល់ គាត់មិនមែនជាសាក្សីមួយក្នុងចំណោមពួកសាក្សីបីនាក់ ឬប្រាំបីនាក់ឡើយ ។

ក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៨ ប៊ើរណិតបានសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ ដែលគាត់បានអះអាងថា ម៉ាទិន ហារីសបាននិយាយថា « លោកមិនដែលបានឃើញផ្ទាំងចំណារដោយផ្ទាល់ភ្នែករបស់លោកឡើយ គឺតែក្នុងការនិមិត្ត ឬការស្រមៃប៉ុណ្ណោះ » ។ ប៊ើរណិតបានសរសេរថា មនុស្សបីនាក់ផ្សេងទៀត « បានយល់ស្រប » តាមដំណើររឿងរបស់គាត់ ។ បុគ្គលទាំងបីនាក់នេះក៏បានចាកចេញពីសាសនាចក្រផងដែរ ។

ម៉ាទិន ហារីសបានបដិសេធយ៉ាងខ្លាំងនឹងរបៀបដែលប៊ើរណិតបានពិពណ៌នាទីបន្ទាល់របស់លោក ហើយបានបន្ដថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីភាពពេញលេញនៃសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនពេញមួយជីវិតរបស់លោក ។

ផ្ទុយពីដំណើររឿងរបស់ប៊ើរណិត « ការយល់ស្របពីការសម្ភាសជាច្រើនជាមួយនឹងម៉ាទិន ហារីសបញ្ជាក់ថា ភាពជាក់ច្បាស់ដ៏ខ្លាំងរបស់លោក [ របស់ហារីស ] មិនដែលប្រែប្រួលតាំងពីការនិមិត្តរបស់លោកអំពីទេវតា និងផ្ទាំងចំណារក្នុងឆ្នាំ ១៨២៩ រហូតដល់គ្រានៃសេចក្ដីស្លាប់របស់លោកក្នុងឆ្នាំ ១៨៧៥ ឡើយ » ។ នៅក្នុងសំបុត្រឯកជនមួយដែលបានសរសេរនៅឆ្នាំ ១៨៧១ ហារីសបានប្រកាសថា « មិនមានមនុស្សណាធ្លាប់បានឮខ្ញុំបដិសេធសេចក្ដីពិតនៃព្រះគម្ពីរមរមនតាមរបៀបណាមួយឡើយ ទោះការបម្រើរបស់ទេវតាដែលបានបង្ហាញផ្ទាំងចំណារដល់ខ្ញុំ ឬក៏ការរៀបចំសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយក្ដី » ( Richard Lloyd Anderson, Investigating the Book of Mormon Witnesses [ ឆ្នាំ ១៩៨១ ] ទំព័រ ១៩៧–២០, ១៥៥–៥៧ ) ។

ក្រោយពីសិស្សបានមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីអាន និងពិភាក្សាអំពីសំណៅចែកនេះហើយ សូមសួរសំណួរខាងក្រោម ៖

តើមានព័ត៌មានអ្វីខ្លះចេញពីសំណៅចែកនេះមិនទុកចិត្តលើសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ស្ទេហិ្វន ប៊ើរណិត ?
បន្ថែមលើការសាកល្បងលើភាពជឿបាននៃប្រភពនានា តើបងប្អូនអាចរកឃើញថា ទីបន្ទាល់របស់ពួកសាក្សីបីនាក់ពិតដោយរបៀបណា ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីបទពិសោធន៍នេះ ។ សូមពិចារណាបញ្ចប់មេរៀននេះដោយការមើលបញ្ចប់វីដេអូ « Divinely Appointed Sources” ( កូដពេលវេលា ៤:២០ ដល់ ៩:១៦ ) ហើយចែកចាយទីបន្ទាល់របស់បងប្អូនអំពីគុណតម្លៃ នៃការអនុវត្តតាមគោលការណ៍នៃការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ។

សម្រាប់ពេលក្រោយ

សូមសួរសិស្សថា តើពួកគេធ្លាប់ពិបាកដឹងថាពេលណាព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកកាន់ពួកគេ ឬបើពួកគេធ្លាប់ចង់ដឹងពីរបៀបទទួលបានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន និងការដឹកនាំក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេកាន់តែប្រសើរដែរឬទេ ។ សូមឲ្យពួកគេសិក្សាក្នុងសៀវភៅសិក្សាការរៀបចំសម្រាប់មេរៀនលើកក្រោយស្ដីពីគោលលទ្ធិនៃវិវរណៈដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយមករៀនដោយបានរៀបចំខ្លួនដើម្បីចែកចាយដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់អំពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។