« ឯកសារសិក្សាការរៀបចំសម្រាប់សិស្ស មេរៀនទី ២៧ ៖ វិវរណៈអំពីបព្វជិតភាព » ឯកសារគ្រូបង្រៀនមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការស្តារឡើងវិញ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ឯកសារសិក្សាការរៀបចំសម្រាប់សិស្ស មេរៀនទី ២៧ » ឯកសារគ្រូបង្រៀនមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការស្តារឡើងវិញ
ឯកសារសិក្សារៀបចំសម្រាប់សិស្ស មេរៀនទី ២៧
វិវរណៈអំពីបព្វជិតភាព
តើអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ ឬត្រូវបានសុំឲ្យពន្យល់ពីមូលហេតុដែលពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយអំបូរអាមេរិកាំងស្បែកខ្មៅត្រូវបានហាមឃាត់អស់ពេលមួយរយៈ មិនឲ្យតែងតាំងមានបព្វជិតភាព និងទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែរឬទេ ? នៅពេលអ្នកសិក្សា សូមគូសបញ្ជាក់នូវអ្វីដែលអ្នកដឹង និងមិនដឹងអំពីការហាមឃាត់បព្វជិតភាព និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនេះ ។ សូមស្វែងរកសេចក្តីពិតដែលអាចជួយអ្នក ឲ្យយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់អំពីប្រធានបទនេះ និងពន្យល់វាទៅអ្នកដទៃតាមរបៀបត្រឹមត្រូវ និងស្មោះត្រង់មួយ ។
ផ្នែកទី ១
តើយើងដឹងអ្វីខ្លះអំពីការចាប់ផ្តើមការហាមឃាត់ដល់បព្វជិតភាព និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ?
« ព្រះគម្ពីរមរមនបង្រៀនថាគ្រប់ ‹ មនុស្សទាំងអស់ក៏ដូចគ្នានៅចំពោះព្រះ › រួម ‹ ទាំងខ្មៅ និងស ទាំងបាវគេ និងសេរី ទាំងប្រុស និងស្រី › ( នីហ្វៃទី ២ ២៦:៣៣ ) ។ ពេញទាំងប្រវត្តិសាសនាចក្រ មនុស្សទាំងអស់នៃអស់ទាំងសាសន៍ និងជាតិពន្ធនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនបានជ្រមុជទឹក និងបានរស់នៅជាសមាជិកដ៏ស្មោះត្រង់នៃសាសនាចក្រ ។ អំឡុងពេល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅមានជីវិត មានបុរសស្បែកខ្មៅពីរបីនាក់ដែលជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យមានបព្វជិតភាព ។ កាលពីដើមនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ដ្រ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានបញ្ឈប់ការអនុញ្ញាតឲ្យមានបព្វជិតភាពដល់បុរសស្បែកខ្មៅដែលមានពូជអំបូរអាហ្រ្វិក ។ កំណត់ត្រាសាសនាចក្រមិនបានផ្តល់ការយល់ដឹងដ៏ច្បាស់លាស់នៃការចាប់ផ្តើមការអនុវត្តន៍នេះនោះទេ ( បុព្វកថា សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ) ។
អេលីយ៉ា អាប់ប៊ល គឺជាបុរសម្នាក់ក្នុងចំណោមបុរសស្បែកខ្មៅដែលបានតែងតាំងបព្វជិតភាពនៅក្នុងប្រវត្តិសាសនាចក្រកាលពីដើម ។
នៅសម័យនេះ បុរស និងស្រ្តីស្បែកខ្មៅក៏ត្រូវបានហាមឃាត់ពីការទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធផងដែរ ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែអនុញ្ញាតឲ្យទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ទោះបីជាភាគច្រើនគឺមិនបានដឹងអំពីការហាមឃាត់នៃការទទួលបព្វជិតភាព និងចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធក្តី ក៏ពួកព្យាការីសម័យចុងក្រោយ រួមទាំង ព្រិកហាំ យ៉ង់, ដេវីឌ អូ ម៉ាក់ឃេ និងហារ៉ូល ប៊ី លី បានបង្រៀនថា ពេលវេលានឹងមកដល់នៅពេលសមាជិកដែលមានភាពស័ក្តិសមទាំងអស់នៃសាសនាចក្រ មិនថាមានពូជសាសន៍អ្វីនោះទេ នឹងអាចទទួលពរជ័យទាំងអស់នៃដំណឹងល្អ ( សូមមើល « The Long-Promised Day » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ៣៤ ) ។
នៅប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ថ្នាក់ដឹកនាំ និងសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួនបានលើកឡើងពីមូលហេតុការហាមឃាត់បព្វជិតភាព និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនេះត្រូវបានណែនាំ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី សេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះត្រូវបានផ្តល់ឲ្យជាមតិយោបល់ និងមិនតំណាងឲ្យគោលលទ្ធិនៃសាសនាចក្រឡើយ ។
ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក នៃគណៈប្រធានទីមួយ ដែលមិនទាន់ធ្វើជាសាវកនៅពេលដាក់ការហាមឃាត់បព្វជិតភាព និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធបានឡើងមានប្រសាសន៍អំពីអារម្មណ៍របស់លោកពីមុនវិវរណៈដែលលើកឲ្យមានការដាក់កម្រិតទាំងនោះ ៖
ខ្ញុំបានមើលឃើញពីបទពិសោធន៍នៃការឈឺចាប់ និងការស្មុគស្មាញចំពោះអ្នកទាំងឡាយណាដែលជាប់ក្នុងការហាមឃាត់ និងអ្នកទាំងឡាយណាដែល…ស្វែងរកមូលហេតុ [ ឲ្យខ្លួនរបស់ពួកគេ ] ។ ខ្ញុំបានសិក្សាពីមូលហេតុ បន្ទាប់មកក៏បានទទួលអារម្មណ៍បញ្ជាក់ថាគ្មានហេតុផលណាមួយពិតឡើយ ។ ដោយជាផ្នែកមួយនៃការសិក្សាពោរពេញដោយការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានរៀនថា ជាទូទៅ ព្រះអម្ចាស់កម្រផ្តល់ឲ្យមូលហេតុចំពោះបញ្ញត្តិ និងការណែនាំទាំងឡាយដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ណាស់ ។ ខ្ញុំបានប្តេជ្ញាចិត្តថាត្រូវស្មោះត្រង់ចំពោះថ្នាក់ដឹកនាំជាព្យាការីរបស់យើង ហើយត្រូវអធិស្ឋាន—ដែលបានសន្យាចាប់តាំងពីការចាប់ផ្តើមនៃការហាមឃាត់នេះ—ថាថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ នៅពេលមនុស្សទាំងអស់អាចរីករាយនឹងពរជ័យនៃបព្វជិតភាព និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។( « ប្រធាន អូក សុន្ទរកថាការប្រារព្ធពិធីបព្វជិតភាពទូទាំងពិភពលោក » មានចិត្តតែមួយ—ការប្រារព្ធពិធីការស្តារបព្វជិតភាពឡើងវិញ ថ្ងៃទី ១ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០១៨ នៅលើគេហទំព័រ newsroom.ChurchofJesusChrist.org )
ផ្នែកទី ២
តើកាលៈទេសៈអ្វីដែលបានដឹកនាំឲ្យមានវិវរណៈមកពីព្រះអម្ចាស់ឲ្យផ្តល់បព្វជិតភាពដល់រាល់សមាជិកបុរសដែលមានភាពស័ក្តិសមទាំងអស់នៃសាសនាចក្រ និងផ្តល់ពរជ័យនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធដល់សមាជិកដែលមានភាពស័ក្តិសមទាំងអស់ ?
ក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៤ យ៉ូសែប វិលលាម ប៊ីលី ចនសុន ដែលមកពីទីក្រុងខាប ខូសធ៍ ប្រទេសហ្គាណា បានទទួលទីបន្ទាល់នៃការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ បន្ទាប់ពីអានព្រះគម្ពីរមរមន និងអក្សរសិល្ប៍ដទៃទៀតនៃសាសនាចក្រដែលបានជូនដល់គាត់ ។ បងប្រុស ចនសុន និងពួកអ្នកដទៃទៀត ដែលបានចូលសាសនាចក្របានផ្ញើសំបុត្រទៅប្រធាន ដេវីឌ អូ មិកឃេ ដោយស្នើសុំឲ្យបញ្ជូនពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទៅកាន់ទ្វីបអាហ្រ្វិក ដើម្បីធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យគាត់ និងពួកអ្នកដទៃទៀតដែលបានចែកចាយដំណឹងល្អ ។ ប្រធាន មិកឃេ បានឆ្លើយតបថា ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានឹងបញ្ជូនទៅ « តាមពេលកំណត់របស់ព្រះអម្ចាស់ » ប៉ុន្តែ រហូតដល់ពេលនោះ បងប្រុស ចនសុន គួរតែបន្តសិក្សាដំណឹងល្អ ហើយជួយពួកអ្នកដើរតាមគាត់ ( ក្នុង E. Dale LeBaron « Steadfast African Pioneer » Ensign ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៤៥–៤៩ ) ។
ទោះបីជាបងប្រុស ចនសុន គ្មានឱកាសទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅពេលនោះក្តី ក៏គាត់ និងមនុស្សពីរបីនាក់ទៀតបានផ្សព្វផ្សាយសារលិខិតនៃដំណឹងល្អយ៉ាងឧស្សាហ៍ព្យាយាមនៅក្នុងប្រទេសហ្គាណាអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំដែរ ។ បងប្រុស ចនសុន បានដឹកនាំអង្គប្រជុំនៃពួកអ្នកជឿមួយចំនួន ហើយបានដឹកនាំពួកគេឲ្យតមអាហារជាប្រចាំ ដែលពួកគេអាចទូលសូមឲ្យពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមកដល់ទឹកដីរបស់ពួកគេ ហើយកសាងសាសនាចក្រឲ្យពួកគេ ( សូមមើល Elizabeth Maki « ‘A People Prepared’: West African Pioneer Preached the Gospel before Missionaries » នៅលើគេហទំព័រ history.ChurchofJesusChrist.org ) ។
ដូចជាពួកអ្នកជឿនៅប្រទេសហ្គាណាដែរ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ផ្សេងទៀតនៃសាសន៍អាហ្រ្វិក បានទទួលទីបន្ទាល់ពីការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ នៅពេលកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនាផ្សព្វផ្សាយទូទាំងផែនដីនៅអំឡុងសតវត្សរ៍ទី ២០ ។ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយសេចក្តីជំនឿនៃបុគ្គលម្នាក់ៗ ហើយមានបំណងចង់ចែកចាយពរជ័យទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាព និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដល់ពួកគេ ( សូមមើល សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ) ។
ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល មានចំណាប់អារម្មណ៍ជាពិសេសដើម្បីថ្លែងសុន្ទរកថាពីការដាក់កម្រិតនៃបព្វជិតភាព និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅអំឡុងពេលដែលលោកធ្វើជាប្រធាននៃសាសនាចក្រ ។ លោកបាននឹកចាំថា ៖
ខ្ញុំបានដឹងថា មានអ្វីមួយនៅចំពោះមុខយើង ដែលមានសារៈសំខាន់បំផុតចំពោះបុត្រាបុត្រីជាច្រើនរបស់ព្រះ ។… ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ខ្ញុំបាននៅតែម្នាក់ឯង ហើយជាមួយនឹងភាពច្បាស់លាស់ និងប្រាកដប្រជានៅបន្ទប់ខាងលើនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយនៅទីនោះខ្ញុំបានទូលថ្វាយព្រលឹងរបស់ខ្ញុំ និងការខិតខំរបស់ខ្ញុំថាត្រូវឆ្ពោះទៅមុខជាមួយកម្មវិធីនេះ ។ ខ្ញុំចង់ធ្វើតាមអ្វីដែលទ្រង់ចង់បាន ។ ខ្ញុំបានទូលទៅកាន់ទ្រង់ ហើយបាននិយាយថា « ព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំគ្រាន់តែចង់បានអ្វីដែលត្រឹមត្រូវប៉ុណ្ណោះ ។… យើងចង់តែធ្វើរឿងអ្វីដែលទ្រង់មានព្រះទ័យចង់បានប៉ុណ្ណោះ ហើយយើងចង់បានវានៅពេលទ្រង់មានព្រះទ័យចង់បានវា ហើយមិនធ្វើរហូតដល់ » ។… ព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់នូវអ្វីដែលត្រូវធ្វើ ។។ ( Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [ ឆ្នាំ ២០០៦ ] ទំព័រ ២៣៨–៣៩ )
ដូចដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា « វិវរណៈបានប្រទានឲ្យដល់ប្រធាននៃសាសនាចក្រ ស្ពែនសើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ហើយដូចដែលបានបញ្ជាក់ទៅថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រដទៃទៀតនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នៅថ្ងៃទី ១ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៧៨ » ( បុព្វកថាសេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ) ។
នៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសជាសាធារណៈរបស់ពួកលោកអំពីវិវរណៈនេះ គណៈប្រធានទីមួយបានថ្លែងថា ៖
យើងបានទូលអង្វរយ៉ាងយូរ និងយ៉ាងស្មោះត្រង់ក្នុងធុរកិច្ចទាំងនេះ បងប្អូនប្រុសដ៏ស្មោះត្រង់របស់យើងអើយ ដោយចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោងនៅក្នុងបន្ទប់ខាងលើនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធដើម្បីបួងសួងដល់ព្រះអម្ចាស់សូមការណែនាំដ៏ទេវភាព ។
ទ្រង់បានឮការអធិស្ឋានរបស់យើង ហើយតាមរយៈវិវរណៈបានបញ្ជាក់ថា ថ្ងៃដែលបានសន្យាជាយូរនោះបានមកដល់ហើយ នៅពេលរាល់ជនស្មោះត្រង់ទាំងអស់ មានភាពស័ក្តិសមក្នុងសាសនាចក្រអាចទទួលបព្វជិតភាពដ៏បរិសុទ្ធ ជាមួយអំណាចដើម្បីអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចដ៏ទេវភាពរបស់ខ្លួន ហើយរីករាយនឹងក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ នៅពេលរាល់ពរជ័យបានហូរមកតាំងពីពេលនោះ រួមទាំងពរជ័យនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធផងដែរ ។ ( សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ )
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ដែលជាសមាជិកនៃកូរ៉ុមពួកសាវកដប់ពីរនាក់នៅគ្រាដែលវិវរណៈនោះត្រូវបានទទួល បានថ្លែងទីបន្ទាល់ពីអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃនោះ ៖
យើងបានចូលរួមនៅក្នុងការអធិស្ឋានដែលពិសិដ្ឋបំផុតលើសអស់ទាំងកាលៈទេសៈ ។ ប្រធាន ឃឹមបឹល ផ្ទាល់បានថ្លែងពាក្យអធិស្ឋាន ។… អារម្មណ៍នៃបរិយាកាសដ៏ស័ក្តសិទ្ធិ និងបរិសុទ្ធមាននៅក្នុងបន្ទប់នេះ ។ សម្រាប់ខ្ញុំ វាមានអារម្មណ៍ដូចជាទ្វារមួយបានបើកចំហររវាងបល្ល័ង្កស្ថានសួគ៌ និងព្យាការីព្រមទាំងបងប្អូនប្រុសរបស់លោកដែលបានលុតជង្គង់ចុះអង្វរទូលសូម ។ ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះបានគង់នៅទីនោះ ។ ហើយតាមរយៈអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលបានសណ្ឋិតលើព្យាការីបានបញ្ជាក់ថា រឿងដែលលោកបានអធិស្ឋានគឺជារឿងត្រឹមត្រូវ ។…
យើងទាំងអស់គ្នាបានដឹងថា ពេលវេលាបានមកដល់ហើយ សម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរមួយ ហើយថាការសម្រេចចិត្តនោះគឺបានមកពីស្ថានសួគ៌ ។ ចម្លើយបានទទួលយ៉ាងច្បាស់ ។ យើងមានអារម្មណ៍នៃសាមគ្គីភាពដ៏ឥតខ្ចោះនៅក្នុងបទពិសោធន៍ និងការយល់ដឹងរបស់យើង ។( « ប្រriesthood Restoration » Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៨៨ ទំព័រ ៦៩–៧០ )
កត់ត្រាគំនិតរបស់អ្នក
តើនៅពេលណាដែលអ្នកបានធ្វើជាសាក្សីថាព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈវិវរណៈទៅកាន់ពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ ? នៅក្នុងជីវិតអ្នក តើអ្នកបានឃើញថា ព្រះអម្ចាស់បានធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរអ្វីខ្លះ ដើម្បីសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់អាចបំពេញបេសកកម្មរបស់ខ្លួនបាន ? ប្រសិនបើអាចធ្វើបាន សូមមើលទាំងអស់ ឬផ្នែកខ្លះនៃសេចក្តីប្រកាសពីវិវរណៈនៅឆ្នាំ ១៩៧៨ ពីបព្វជិតភាពនៅក្នុងសន្និសីទទូទៅហើយសូមកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក ។
ផ្នែកទី ៣
តើឥទ្ធិពលអ្វីដែលវិវរណៈនេះមានលើសាសនាចក្រ និងមនុស្សនៅទូទាំងពិភពលោកនេះ ?
នៅទីបញ្ចប់នៃថ្ងៃមួយដ៏លំបាក បងប្រុស ប៊ីលី ចនសុន បានមានអារម្មណ៍បង្ខំចិត្តឲ្យបើកវិទ្យុនៅជិតពាក់កណ្តាលយប់ពីមុនចូលដំណេក ។ ខណៈពេលដែលកំពុងស្តាប់ លោកបានឭថា ការដាក់កម្រិតបព្វជិតភាពត្រូវបានលុបចោល ។ លោកបានរៀបរាប់ថា « ខ្ញុំបានលោត ហើយបានយំ ហើយរីករាយក្នុងព្រះអម្ចាស់ជាមួយទឹកភ្នែក ដែលថាឥឡូវនេះជាពេលដែលព្រះអម្ចាស់នឹងបញ្ជូនពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមកកាន់ប្រទេសហ្គាណា ហើយនិងផ្នែកខ្លះទៀតនៃទ្វីបអាហ្រ្វិកដើម្បីទទួលបព្វជិតភាព ។… ជាការពិតណាស់ ខ្ញុំសែនសប្បាយចិត្ត » ។ នៅពេលពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានមកដល់ប្រទេសហ្គាណា ពួកគេបានជួបនឹងមនុស្សមួយក្រុមដែលបានស្រឡាញ់ដំណឹងល្អដែលបានស្តារឡើងវិញរួចទៅហើយ ។ បងប្រុស ចនសុន រួមជាមួយនឹងសមាជិកប្រមាណ ៦០០ នាក់នៃអង្គប្រជុំរបស់លោកបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ « បន្ទាប់ពីបម្រើជាប្រធានសាខាដំបូងនៅទីក្រុងខាប ខូសធ៍ [ បងប្រុស ] ចនសុន បានទៅបម្រើជាប្រធានមណ្ឌល ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោង និងជាអយ្យកោនៃស្តេកខាប ខូសធ៍ » ( សូមមើល Elizabeth Maki «‘A People Prepared’: West African Pioneer Preached the Gospel before Missionaries » នៅលើគេហទំព័រ history.ChurchofJesusChrist.org ) ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម អ្នកអាចមើលវីដេអូ « Long-Promised Day » ( ៨:៤០ ) ជាមួយនឹងការពិពណ៌នាពីសេចក្តីអំណរដែលបងប្រុស ប៊ីលី ចនសុន មានបន្ទាប់ពីការរៀនអំពីវិវរណៈនេះដែលបានប្រគល់បព្វជិតភាពដល់បុរសដែលមានភាពស័ក្តិសមទាំងអស់ ។
អែលឌើរ អេតវីន ខ្យូ « ធេទ » ខានណុន ជុញ្ញ័រ បានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យក្រុមអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿនីហ្សេរីយ៉ាមួយក្រុម ។
ជាលទ្ធផលពីវិវរណៈនេះ ដែលបញ្ចប់នូវការដាក់កម្រិតបព្វជិតភាព និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានាសព្វថ្ងៃនេះផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនក្នុងទ្វីបអាហ្រ្វិក ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ព្រះវិហារបរិសុទ្ធបានសាងឡើងនៅលើទ្វីបនោះ ហើយមនុស្សរាប់ម៉ឺននាក់នៃសាសន៍អាហ្រ្វិកស្បែកខ្មៅបានទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អសម្រាប់ខ្លួនរបស់ពួកគេ និងសម្រាប់ជីដូនជីតាដែលបានទទួលមរណភាពទៅរបស់ពួកគេ ។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ សមាជិកសាសនាចក្រនៃសាសន៍អាហ្រ្វិកស្បែកខ្មៅបានធ្វើការបរិច្ចាគដ៏មានតម្លៃលើសលប់ដល់សាសនាចក្រនៅពាសពេញពិភពលោក នៅពេលពួកគេសាមគ្គីជាមួយពួកបរិសុទ្ធរបស់ពួកគេ ហើយព្យាយាមប្រែក្លាយ « តែមួយនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ( កាឡាទី ៣:២៨ ) ។
សញ្ជឹងគិតនៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីការស្ម័គ្រចិត្តរបស់បងប្រុស ចនសុន ដើម្បីស្រឡាញ់ និងរស់នៅតាមដំណឹងល្អដែលបានស្តារឡើងវិញ ទោះបីជាលោកត្រូវបានបដិសេធមិនឲ្យពរជ័យនៃបព្វជិតភាព និងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅពេលមួយក្តី ?