Գլուխ 35

Բարի Սամարացին

Հիսուսը շատ պատմություններ կամ առակներ էր պատմում, որպեսզի օգներ մարդկանց սովորել ճշմարտությունը:

Մի օր հրեաների մի ղեկավար Հիսուսին հարցրեց, թե ինչ նա պետք է անի, որպեսզի հավերժական կյանք ունենա: Փրկիչը նրան հարցրեց, թե ինչ են ասում սուրբ գրությունները: Ղեկավարն ասաց, որ մարդ պետք է սիրի Աստծուն և իր մերձավորին: Հիսուսն ասաց, որ դա ճիշտ է: Ապա ղեկավարը հարցրեց. «Ո՞վ է իմ մերձավորը»:

Ղուկաս Ժ.25–29

Հիսուսը պատասխանեց պատմությունով: Մի օր մի հրեա ճանապարհով գնում էր Երիքով քաղաք: Գողերը թալանեցին և ծեծեցին նրան: Նրանք այդ մարդուն կիսամահ թողեցին ճանապարհին:

Ղուկաս Ժ.30

Մի քիչ ուշ մի հրեա քահանա անցավ և տեսավ մարդուն: Քահանան անցավ ճանապարհի մյուս կողմը: Նա չօգնեց մարդուն:

Ղուկաս Ժ.31

Մեկ այլ հրեա, որ աշխատում էր տաճարում, նրա կողքով անցավ: Նա տեսավ վիրավոր մարդուն: Բայց նա նույնպես չօգնեց այդ մարդուն և անցավ ճանապարհի մյուս կողմը:

Ղուկաս Ժ.32

Ապա եկավ մի սամարացի: Հրեաները և սամարացիները լավ հարաբերություններ չունեին: Բայց երբ սամարացին տեսավ մարդուն, նա խղճաց նրան: Նա կապեց մարդու վերքերը և շոր գցեց նրա վրա:

Ղուկաս Ժ.33–34; Հովհաննես Դ.9; Bible Dictionary, “Samaritans,” 768

Սամարացին մարդուն տարավ իջևանատուն և խնամեց նրան մինչև մյուս օրը: Գնալուց առաջ սամարացին իջևանատիրոջը փող տվեց և ասաց, որ խնամի այդ մարդուն:

Ղուկաս Ժ.34–35

Նրանից հետո, երբ Հիսուսը պատմեց այդ պատմությունը, Նա հրեա ղեկավարին հարցրեց, թե որն էր այդ երեք մարդկանցից այդ մարդու համար մերձավորը:

Ղուկաս Ժ.36

Ղեկավարն ասաց, որ սամարացին, որովհետև նա օգնեց այդ մարդուն: Հիսուսը հրեաների ղեկավարին ասաց, որ սամարացու նման լինի:

Ղուկաս Ժ.37