Գլուխ 63 Պողոսը ավարտում է իր առաքելությունը Պողոսը Երուսաղեմում գնաց տաճար: Հրեաների մի խումբ մտածեց, թե Պողոսը տաճար էր բերել մարդկանց, ովքեր հրեա չէին: Դա զայրացրեց հրեա մարդկանց: Նրանք հանեցին Պողոսին տաճարից և ծեծեցին: Գործք ԻԱ.26–32 Հռոմեացի զինվորները ձերբակալեցին Պողոսին: Նրանք թույլ տվեցին, որ նա խոսեր հրեա մարդկանց հետ: Պողոսը վկայեց մարդկանց, որ տեսել է լույս երկնքից և լսել է Փրկչի ձայնը: Նա ասաց, որ Հիսուսը պատվիրել է իրեն քարոզել ավետարանը: Գործք ԻԱ.33–40; ԻԲ.1–15 Մարդիկ չհավատացին Պողոսին: Նրանք ուզում էին սպանել նրան: Զինվորները Պողոսին բանտ նստեցրեցին այդ գիշեր: Գործք ԻԲ.22–30 Փրկիչը այցելեց Պողոսին բանտում և ասաց նրան, որ չվախենա: Նա ասաց Պողոսին, որ գնա Հռոմ և այնտեղ քարոզի ավետարանը: Գործք ԻԳ.11 Պողոսի ապահովության համար, Հռոմեացիները ուղարկեցին նրան մեկ ուրիշ քաղաք: Ագրիպպաս թագավորը այնտեղ էր: Պողոսը Ագրիպպաս թագավորին ասաց, որ եղել է Փարիսեցի և ատել է մարդկանց, որոնք հավատում էին Հիսուսին: Նա նրանց անգամ բանտ էր գցել: Բայց հետո Պողոսը լույս էր տեսել երկնքից և լսել էր Փրկչի ձայնը: Այժմ նա հավատում էր Հիսուսին: Գործք ԻԳ.12–35; ԻԵ.13–23; ԻԶ.1–15 Պողոսը վկայեց Ագրիպպաս թագավորին, որ ավետարանը ճշմարիտ է: Նա ասաց, որ Հիսուսը հարություն է առել: Տեսիլքի միջոցով Հիսուս Քրիստոսը Պողոսին ասաց, որ ուսուցանի Իր ավետարանը: Քանի որ Պողոսը հնազանդվեց, շատ մարդիկ ատեցին նրան: Գործք ԻԶ.16–23 Ագրիպպաս թագավորը ասաց, որ Պողոսի շնորհիվ նա համարյա թե հավատաց Հիսուսին: Թագավորը չէր կարծում, որ Պողոսը պետք է սպանվեր: Բայց նա պետք է ուղարկեր Պողոսին Հռոմ, որտեղ Պողոսը պետք է դատվեր: Գործք ԻԶ.27–32 Հռոմում Պողոսը բանտում մնաց երկու տարի: Շատ մարդիկ գալիս էին նրան տեսնելու: Նա նրանց ուսուցանում էր ավետարանը: Պողոսը նամակներ էր գրում այլ երկրների Սրբերին: Այդ նամակներից մի քանիսը, որոնք կոչվում էին թղթեր, գտնվում են Նոր Կտակարանում: Գործք ԻԸ.16–31 Պողոսը գիտեր, որ պետք է սպանվեր: Նա չէր վախենում: Նա հնազանդվում էր Աստծո պատվիրաններին: Նա ուսուցանում էր ավետարանը: Նա ավարտել էր իր առաքելությունը: Պողոսը գիտեր, որ Երկնային Հայրը սիրում էր իրեն: Նա նաև գիտեր, որ մահից հետո նա ապրելու էր Երկնային Հոր և Հիսուս Քրիստոսի հետ: 2 Տիմոթեոս Դ.6–8