“Abraham dan Sara,” Cerita-cerita Perjanjian Lama (2021)
“Abraham dan Sara,” Cerita-cerita Perjanjian Lama
Kejadian 11–15; 17; Abraham 1–2
Abraham dan Sara
Sebuah janji untuk memberkati keluarga manusia
Abraham tinggal di kota Ur. Imam-imam jahat ingin mengorbankan dia kepada pemujaan berhala mereka. Abraham berdoa dan Tuhan menyelamatkannya.
Kemudian Tuhan memerintahkan Abraham dan isterinya Sara untuk meninggalkan Ur dan pergi ke tempat yang jauh. Dia berjanji untuk memberkati mereka dalam perjalanan mereka.
Kejadian 12:1–3; Abraham 2:2–4
Abraham dan Sara mempercayai Tuhan dan meninggalkan Ur. Namun mereka berasa sedih kerana mereka tidak mendapat anak. Tuhan menghiburkan mereka. Dia berjanji bahawa mereka akan mempunyai seorang anak.
Kejadian 11:30–31; 15:1–6; 17:2–16; Abraham 2:6–9
Abraham berdoa kepada Tuhan untuk belajar lebih tentang Dia. Tuhan mengunjungi Abraham dan menggelar diri-Nya Yehovah. Yehovah membuat satu perjanjian dengan Abraham. Dia berjanji bahawa Abraham akan memperoleh imamat. Dia juga berjanji bahawa melalui keluarga Abraham, semua keluarga di bumi akan diberkati.
Ketika dalam perjalanan, Abraham dan Sara perlu mencari makanan. Mereka tinggal di satu tempat yang dinamakan Kanaan. Tiada makanan di sana, maka mereka perlu pergi ke Mesir. Tetapi kehidupan di Mesir amat berbahaya bagi mereka.
Kejadian 12:10–20; Abraham 2:21–25
Abraham dan Sara meninggalkan Mesir dan kembali ke Kanaan. Mereka telah membawa makanan dan haiwan-haiwan dari Mesir bersama mereka. Kanaan merupakan sebahagian daripada tanah yang Tuhan telah janjikan kepada mereka.
Kejadian 13:1–4, 12; Abraham 2:19
Tuhan juga memenuhi janji-Nya bahawa Abraham akan menerima imamat. Pada suatu hari Abraham dan Sara bertemu dengan seorang raja yang soleh bernama Melkisedek. Abraham membayar persepuluhan kepada dia.
Abraham menerima imamat daripada Melkisedek. Ini merupakan imamat sama yang nabi Adam dan Nuh telah terima.
Terjemahan Joseph Smith, Kejadian 14:36–40; Abraham 1:2–4; Ajaran dan Perjanjian 84:14
Abraham dan Sara hidup gembira di Kanaan, namun mereka masih risau kerana mereka tidak punyai anak. Mereka harus mempercayai janji Tuhan bahawa satu hari nanti keluarga mereka akan berkembang dan memberkati seluruh dunia.