Ալմա 17–18

Ամմոնը

Խոնարհ ծառան

Ամմոնը և նրա եղբայրները ցանկանում էին Լամանացիներին ուսուցանել Տիրոջ մասին։ Նրանք գնացին այն երկիրը, որտեղ ապրում էին Լամանացիները։ Իրենց ճանապարհին նրանք ծոմ պահեցին և աղոթեցին՝ Տիրոջից օգնություն խնդրելու համար։ Տերը նրանց մխիթարեց: Նա նրանց ասաց, որ համբերատար լինեն և լավ օրինակ լինեն։ Նրանցից յուրաքանչյուրը գնաց ուսուցանելու տարբեր վայրերում։

Մոսիա 28․1-2, Ալմա 17․6-13

Ամմոնը գնում է Իսմայել կոչվող երկիրը։ Այնտեղի մարդիկ կապեցին նրան և տարան թագավոր Լամոնիի մոտ։ Ամմոնը Լամոնի թագավորին ասաց, որ ցանկանում է ապրել Լամանացիների հետ։ Լամոնիին դուր եկավ Ամմոնը և ազատեց նրան։ Նա ցանկանում էր, որ Ամմոնն ամուսնանա իր դուստրերից մեկի հետ, բայց Ամմոնը նախընտրեց լինել Լամոնիի ծառան։

Ալմա 17․20-25

Լամոնին Ամմոնին ասաց, որ հոգ տանի իր կենդանիների համար։ Մի օր Ամմոնը և մի քանի այլ ծառաներ կենդանիներին տարան ջուր խմելու։ Մինչ կենդանիները խմում էին, ավազակները եկան ու վախեցրին նրանց։ Մյուս ծառաները վախենում էին, որ կպատժվեն Լամոնիի կենդանիներին կորցնելու համար։

Ալմա 17․25-28, Ալմա 18․7

Ամմոնը գիտեր, որ սա հնարավորություն էր ցույց տալու Տիրոջ զորությունը։ Նա ասաց մյուս ծառաներին, որ չանհանգստանան և օգնեց գտնել կորած կենդանիներին։

Ալմա 17․29-32

Կողոպտիչները վերադարձան՝ կրկին վախեցնելու կենդանիներին։ Բայց այս անգամ Ամմոնը մյուս ծառաներին ասաց, որ մնան ու հսկեն, որ հոտերը չփախչեն։

Ալմա 17․33

Ամմոնը գնաց, որպեսզի թույլ չտա, որ ավազակները վախեցնեն ոչխարներին։ Ավազակները չվախեցան Ամմոնից։ Նրանք կարծում էին, որ նրանից ուժեղ են։ Բայց նրանք չգիտեին, որ Տերն օգնում էր Ամմոնին։

Ալմա 17․34-35

Ամմոնն իր պարսատիկով քարեր է նետում ավազակների վրա։ Նրանցից ոմանք մահանում են։ Դա բարկացրեց մյուս ավազակներին, և նրանք ցանկացան սպանել Ամմոնին։ Նրանք զարմացան, քանի որ չկարողացան հարվածել Ամմոնին իրենց իսկ քարերով։ Նրանք չէին սպասում, որ նա այդքան հզոր կլինի։

Ալմա 17․36

Ավազակները փորձում են իրենց մահակներով հարվածել Ամմոնին։ Բայց ամեն անգամ, երբ նրանք փորձում էին, Ամմոնն իր սրով կտրում էր նրանց ձեռքերը, որպեսզի չկարողանան կռվել։ Շուտով նրանք չափազանց վախեցան շարունակել կռիվը և փախան։

Ալմա 17․37-39

Ծառաները պատմեցին Լամոնիին, թե ինչպես Ամմոնը փրկեց կենդանիներին։ Լամոնին ապշած էր։ Նա կարծում էր, որ Ամմոնը Մեծ Հոգին է, որը մեծ զորություն ունի և գիտի ամեն ինչ։

Ալմա 18․1-5, 18

Լամոնին ցանկանում էր խոսել Ամմոնի հետ, բայց նա նույնպես անհանգիստ էր։

Ալմա 18․8-11

Ամմոնը գնաց Լամոնիին տեսնելու, սակայն Լամոնին չգիտեր ինչ ասել։ Տերն օգնեց Ամմոնին իմանալ Լամոնիի մտքերը։ Ամմոնն ասաց, որ ինքը Մեծ Հոգին չէր։ Նա ասաց Լամոնիին, որ Աստված է Մեծ Հոգին։ Լամոնին ցանկանում էր ավելին իմանալ Աստծո մասին։

Ալմա 18․12-28

Ամմոնն ասաց, որ Աստված ստեղծեց աշխարհը և դրանում գտնվող ամեն ինչ։ Այնուհետև Ամմոնն ասաց Լամոնիին, որ Աստված փրկության ծրագիր ունի։ Համաձայն այդ ծրագրի Հիսուս Քրիստոսը աշխարհ կգա։ Լամոնին հավատաց Ամմոնի խոսքերին։ Լամոնին աղոթեց և խնդրեց Աստծուն, որ ողորմի իրեն և իր ժողովրդին։

Ալմա 18․24-36, 39-42