Ալմա 20, 22-23

Բոլոր Լամանացիների թագավորը

Ցանկանալով սովորել Տիրոջ մասին

Լամանացիներն ունեին մի թագավոր, որը իշխում էր նրանց բոլոր մյուս թագավորների վրա: Նա թագավոր Լամոնիի հայրն էր: Նա կարծում էր, որ նեփիացիները թշնամիներ են: Մի օր նա Լամոնիին տեսավ Ամմոնի հետ: Թագավորը հարցրեց Լամոնիին, թե նա ինչ էր անում այդ նեփիացու հետ: Լամոնին ասաց թագավորին, որ նրանք պատրաստվում էին Ամմոնի եղբայրներին ազատել բանտից:

Մոսիա 10․11-17, Ալմա 20․1-12

Թագավորը զայրացավ։ Նա կարծում էր, որ նեփիացիները ստում էին, որպեսզի փորձեն գողանալ լամանացիներից: Նա Լամոնիին ասաց, որ սպանի Ամմոնին և գա իր հետ:

Ալմա 20․13-14

Լամոնին չսպանեց Ամմոնին: Նա ասաց թագավորին, որ Ամմոնն ու նրա եղբայրները Աստծո մարգարեներն են: Նա ասաց, որ կօգնի Ամմոնի եղբայրներին:

Ալմա 20.15

Թագավորը հանեց իր սուրը Լամոնիին վնասելու համար, բայց Ամմոնը կանգնեցրեց նրան: Դրա փոխարեն թագավորը հարձակվեց Ամմոնի վրա։ Ամմոնը պաշտպանեց իրեն։ Նա վիրավորեց թագավորի բազուկը, որպեսզի թագավորը չկարողանա կռվել: Թագավորը վախեցավ Ամմոնի ուժից։ Նա խոստացավ Ամմոնին տալ իր թագավորության կեսը, եթե Ամմոնը խնայի իր կյանքը:

Ալմա 20.16-23

Ամմոնը չէր ուզում թագավորությունը։ Փոխարենը՝ նա խնդրեց թագավորին բանտից ազատել իր եղբայրներին բանտից։ Նա նաև խնդրեց թագավորին այլևս չբարկանալ Լամոնիի վրա: Ամմոնն ասաց, որ թագավորը պետք է թույլ տա Լամոնիին իշխել այնպես, ինչպես նա նպատակահարմար կտեսնի:

Ալմա 20․24

Թագավորը զարմացավ, թե որքան է Ամմոնը սիրում Լամոնիին: Նա համաձայնեց անել այն ամենը, ինչ Ամմոնը խնդրեց:

Ալմա 20.25-27

Թագավորը ցանկանում էր ավելին իմանալ այն մասին, ինչ Ամմոնն ու Լամոնին ասացին իրեն Աստծո մասին: Նա խնդրեց, որ Ամմոնը և նրա եղբայրները գան և ուսուցանեն իրեն:

Ալմա 20․27

Ամմոնն ու Լամոնին գնացին Միդդոնիի երկիրը: Ամմոնի եղբայրները այնտեղ գտնվում էին բանտում։ Նրանց կապել էին պարաններով և զրկել էին ուտելիքից ու ջրից։ Լամոնին համոզեց Միդդոնիի կառավարչին ազատ արձակել Ամմոնի եղբայրներին:

Ալմա 20․28-30

Երբ նրանք ազատ էին, Ամմոնի եղբայրները գնացին Լամոնիի հոր մոտ: Նրանք խոնարհվեցին թագավորի առաջ և խնդրեցին լինել նրա ծառաները։ Թագավորը չհամաձայնեց։ Փոխարենը, նա ուզում էր, որ նրանք ուսուցանեն իրեն ավետարանի մասին: Եղբայրներից մեկի անունը Ահարոն էր։ Նա կարդաց սուրբ գրությունները թագավորին և ուսուցանեց նրան Աստծո և Հիսուս Քրիստոսի մասին:

Ալմա 22․1-14

Թագավորը հավատաց Ահարոնին։ Նա ասաց, որ կթողնի իր ամբողջ թագավորությունը՝ Աստծուն ճանաչելու համար: Նա հարցրեց Ահարոնին, թե ինչ պետք է աներ: Ահարոնն ասաց թագավորին, որ ապաշխարի և հավատքով աղոթի Աստծուն: Թագավորը ապաշխարեց իր բոլոր մեղքերից և աղոթեց։

Ալմա 22․15–18

Թագավորն ընկավ գետնին։ Թագավորի ծառաները վազեցին թագուհուն պատմելու։

Ալմա 22․18-19

Թագուհին եկավ և տեսավ թագավորին՝ գետնին ընկած։ Նա մտածեց, որ Ահարոնն ու նրա եղբայրները սպանել են թագավորին։ Թագուհին զայրացավ։

Ալմա 22․19

Թագուհին ասաց ծառաներին, որ մահապատժի ենթարկեն Ահարոնին և նրա եղբայրներին։ Բայց ծառաները վախեցան։ Նրանք ասացին, որ Ահարոնը և նրա եղբայրները չափազանց ուժեղ էին: Այժմ թագուհին վախեցավ։ Նա ուղարկեց ծառաներին՝ պատմելու քաղաքի մարդկանց, թե ինչ է պատահել։ Նա հույս ուներ, որ մարդիկ կսպանեն Ահարոնին և նրա եղբայրներին:

Ալմա 22.19-21

Ահարոնը գիտեր, որ ժողովուրդը կզայրանա: Նա նաև գիտեր, որ թագավորը չի մահացել։ Նա օգնեց թագավորին ոտքի կանգնել։ Թագավորը վերադարձրեց իր ուժը և կանգնեց։ Թագուհին և ծառաները զարմացան։

Ալմա 22.22-23

Թագավորը թագուհուն և ծառաներին ուսուցանեց Հիսուսի մասին։ Նրանք բոլորը հավատացին Հիսուսին: Թագավորը ցանկացավ, որ իր ողջ ժողովուրդը սովորի Հիսուսի մասին։ Նա օրենք սահմանեց, որ Ահարոնը և նրա եղբայրները կարող էին ուսուցանել ավետարանը իր թագավորության ցանկացած վայրում: Նրանք ուսուցանեցին ժողովրդին և երկրում քահանաներ ու ուսուցիչներ կանչեցին։

Ալմա 22.23-27, 23.1-4