«Նոյ թագավորը և Լիմքի թագավորը», Մորմոնի Գրքի պատմություններ (2023)
Նոյ թագավորը և Լիմքի թագավորը
Փախուստ Լամանացիներից
Նոյը մի խումբ Նեփիացիների թագավորն էր։ Նա շատ վատ բաներ արեց, և որոշ մարդիկ բարկացան նրա վրա։ Գեդեոն անունով մի մարդ սրով կռվեց Նոյի հետ։ Նոյը փախավ և բարձրացավ աշտարակի վրա։ Աշտարակից նա տեսավ լամանացիների մոտեցող բանակը։ Նոյը ձևացրեց, թե վախենում է իր ժողովրդի համար, ուստի Գեդեոնը թողեց, որ նա ապրի։
Նոյն ու իր մարդիկ փախան։ Բայց Լամանացիները հետապնդեցին նրանց և հարձակվեցին նրանց վրա։ Նոյն ասաց տղամարդկանց, որ թողնեն իրենց ընտանիքները և փախչեն իր հետ։
Որոշ տղամարդիկ հեռացան Նոյի հետ։ Սակայն տղամարդկանցից շատերը նախընտրեցին մնալ իրենց ընտանիքների հետ։ Նոյի որդի Լիմքին նույնպես նախընտրեց մնալ։
Շատ դուստրեր կանգնեցին բանակի առջև և խնդրեցին Լամանացիներին չվնասել իրենց ընտանիքներին։ Լամանացիները լսեցին դուստրերին և թույլ տվեցին, որ Նեփիացիները ապրեն։ Փոխարենը, լամանացիները գերության տարան Նեփիացիներին։
Փախուստի դիմած տղամարդիկ ցանկանում էին վերադառնալ իրենց ընտանիքների մոտ։ Նոյը փորձեց կանգնեցնել նրանց, ուստի տղամարդիկ սպանեցին նրան։ Հետո նրանք վերադարձան իրենց ընտանիքների մոտ։
Տղամարդիկ շատ ուրախ էին իրենց ընտանիքների ապահովության համար։ Նրանք Գեդեոնին պատմեցին, թե ինչ է պատահել Նոյի հետ։
Ժողովուրդը Լիմքիին հռչակեց նոր թագավոր։ Լիմքին խոստացավ Լամանացիների թագավորին, որ նրանք Լամանացիներին կվճարեն իրենց ունեցած ամեն ինչի կեսը։ Ի պատասխան՝ Լամանացիների թագավորը խոստացավ, որ չի վնասի Լիմքիի ժողովրդին։
Նրանք մի քանի տարի ապրեցին խաղաղության մեջ։ Այնուհետև Լամանացիները սկսեցին վատ վերաբերվել Լիմքիի ժողովրդին։ Ժողովուրդն ուզում էր նորից ազատ լինել։ Նրանք փորձեցին կռվել լամանացիների դեմ, բայց պարտվեցին։ Ժողովուրդը աղոթում էր Աստծուն օգնության համար։
Մի օր Ամմոն անունով մի Նեփիացի այցելեց Լիմքիին և նրա ժողովրդին։ Ամմոնը եկել էր Զարահեմլա կոչվող երկրից։ Լիմքի թագավորն ուրախ էր տեսնելու Ամմոնին։
Ամմոնը կարող էր առաջնորդել Լիմքիի ժողովրդին դեպի Զարահեմլա, բայց նրանք նախ պետք է փախչեին Լամանացիներից։ Գեդեոնը ծրագիր ուներ։
Երեկոյան Գեդեոնը Լամանացի պահակներին լրացուցիչ գինի է տալիս, որպեսզի նրանք քնեն։ Մինչ պահակները քնած էին, Լիմքին և նրա բոլոր մարդիկ փախան քաղաքից։
Նրանք գնացին Զարահեմլա և միացան այնտեղի Նեփիացիներին։ Լիմքին և նրա ժողովուրդը ավելին իմացան Աստծո մասին։ Նրանք ուխտ կամ հատուկ խոստում կապեցին՝ ծառայելու Աստծուն և հնազանդվելու Նրա պատվիրաններին։ Նրանք մկրտվեցին և դարձան Քրիստոսի Եկեղեցու անդամներ։ Նրանք հիշում էին, որ Աստված օգնեց իրենց փախչել Լամանացիներից։