Գլուխ 26
Ամմոնի ժողովուրդը
Մոսիայի որդիները ուսուցանեցին ավետարանը Լամանացիներին։ Հազարավոր Լամանացիներ ապաշխարեցին և միացան Եկեղեցուն:
Այն Լամանացիները, որոնք միացան Եկեղեցուն, իրենց անվանեցին Անթի-Նեփի-Լեքիներ կամ Ամմոնի ժողովուրդ։ Նրանք բարի ու աշխատասեր ժողովուրդ էին։
Չապաշխարած Լամանացիները զայրացած էին Ամմոնի ժողովրդի վրա և պատրաստվում էին կռվել նրանց դեմ։
Ամմոնի ժողովուրդը գիտեր, որ անարդար Լամանացիները գալու էին իրենց սպանելու, բայց որոշեցին չհակադարձել։ Նրանք ապաշխարել էին և չսպանելու խոստում տվել։
Նրանք խորը հողի մեջ էին թաղել իրենց զենքերը և խոստացել Աստծուն, որ այլևս երբեք չեն սպանի։
Երբ անարդար Լամանացիները հարձակվեցին և սկսեցին սպանել, նրանք խոնարհվեցին մինչև գետինն ու աղոթեցին։
Տեսնելով, որ Ամմոնի ժողովուրդը չի կռվում, Լամանացիներից շատերը դադարեցին սպանել նրանց։
Լամանացիները զղջացին, որ սպանում էին։ Նրանք վայր գցեցին իրենց զենքերը և միացան Ամմոնի ժողովրդին։ Նրանք այլևս չէին ցանկանում կռվել։
Ամմոնի ժողովրդի վրա ավելի շատ Լամանացիներ հարձակվեցին։ Նրանք, միևնույն է, չկռվեցին, և շատերը սպանվեցին։
Ամմոնը չէր ուզում, որ մարդիկ, ում նա սիրում էր, կործանվեին, և նա աղոթեց օգնության համար։ Տերն ասաց, որ նա վերցնի իր մարդկանց և հեռանա երկրից։
Զարահեմլայի Նեփիացիները Ամմոնին ու նրա ժողովրդին տվեցին Երսոնի երկիրը և պաշտպանեցին նրանց։ Նրանք ընկերացան։