ហែលដូចជាសេះសមុទ្រ
« ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបង្ហាញដល់អ្នកនូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើ។ » ( នីហ្វៃទី ២ ៣២:៥ ) ។
រ៉ូប៊ីនបានសម្លឹងទៅក្នុងអាងហែលទឹក ។ គាត់បានព្យាយាមមិនគិតពីចម្ងាយឆ្ងាយប៉ុណ្ណាដែលគាត់ត្រូវហែលនោះទេ ។ អ្វីដែលសំខាន់គឺការទទួលបានស្លាកកិត្តិយស ។ ស្លាកកិត្តិយស seepferdchen ( សេះសមុទ្រ ) នឹងបង្ហាញគ្រប់គ្នានៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ថា គាត់បានចេះហែលទឹកដោយខ្លួនឯង ។
ខ្ញុំអាចធ្វើកិច្ចការនេះបាន ! រ៉ូប៊ីនបានគិត ។ គាត់បានដកដង្ហើមធំមួយ ហើយលោតចូលទៅ ។
ទឹកខ្ទាតខ្ចាយ !
ទឹកត្រជាក់ធ្វើឲ្យស្រួលខ្លួនណាស់នៅថ្ងៃដ៏ក្ដៅ ។
ប៉ាបានប្រាប់គាត់ថា ហែលមួយម៉ែត្រម្ដងៗ ។ កុំគិតពី ២៥ ម៉ែត្រទាំងអស់ក្នុងពេលតែមួយ ។
រ៉ូប៊ីនបន្តមុជក្បាលចុះ ។ គាត់បានបោះដៃ និងជើងតាមដែលគាត់បានហាត់អស់ជាច្រើនខែ ។ គាត់ងើបដកដង្ហើមរៀងរាល់ពីរបីវិនាទីម្ដង ។
ធាក់ ។ កាយ ។ ធាក់ ។ កាយ ។
រំពេចនោះ គ្រូបង្រៀនហែលទឹកបានផ្លុំកញ្ចែរបស់គាត់ ។ រ៉ូប៊ីនបានងើយមើលដោយការងឿងឆ្ងល់ ។
គ្រូគាត់បាននិយាយថា « ល្អណាស់ » ។
គាត់ធ្វើវាបានហើយ !
រ៉ូប៊ីនបានសើច ហើយបានដាំដូងក្នុងទឹកពីរបីដងដើម្បីបង្ហាញនូវចិត្តត្រេកអរ ។ គាត់គឺជាសេះសមុទ្រ !
ពេលរ៉ូប៊ីនមកដល់ផ្ទះ គាត់ប្រញាប់ទៅរកប៉ា ។
« ប៉ា មើលនែ៎ ! »
ប៉ារបស់រ៉ូប៊ីនបានដាក់ញញួរគាត់ចុះ ។ គ្រាន់តែបានឃើញស្លាកកិត្តិយស seepferdchen ភ្លាម ប៉ាញញឹមបិទម៉ាត់មិនជិត ។
« កូនធ្វើវាបាននៅលើកទីមួយ ? » ប៉ាបានឱបរ៉ូប៊ីនយ៉ាងណែន ។ « តើកូនចង់ធ្វើអ្វីដើម្បីអបអរ ? »
រ៉ូប៊ីនបានគិតមួយសន្ទុះ ។ « អ្វីដែលខ្ញុំពិតជាចង់ធ្វើនោះគឺទៅអាងហែលទឹកជាមួយប៉ា ។ កូនចង់បង្ហាញប៉ានូវអ្វីដែលកូនអាចធ្វើបាន » ។
ប៉ាបានញញឹមកាន់តែខ្លាំងឡើង ។ « ឥឡូវ នោះជាការអបអរសម្រាប់យើងទាំងពីរនាក់ ។ ពេលប៉ាមានពេលភ្លាម យើងនឹងទៅភ្លាម » ។
រ៉ូប៊ីនក្ដាប់ដៃលើកគ្រវីឡើងលើ ។ គាត់អន្ទះសាចង់ដេរស្លាកកិត្តិយសទៅនឹងសម្លៀកបំពាក់ហែលទឹករបស់គាត់ ហើយទៅហែលទឹកជាមួយប៉ា ។
បីបួនថ្ងៃកន្លងទៅ ។ រ៉ូប៊ីនចេះតែសួរប៉ាអំពីអាងហែលទឹក ប៉ុន្តែតែងតែមានអ្វីមករារាំង ។ ប៉ាហាក់ដូចជារវល់រហូត ។
ព្រឹកមួយរ៉ូប៊ីនបានលុតជង្គង់ចុះអធិស្ឋាននៅក្បែរគ្រែគាត់ ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃការអធិស្ឋានរបស់គាត់ គាត់បានបន្ថែមរឿងមួយទៀត ។
« សូមប្រទានពេលបន្ថែមទៀតដល់ប៉ាកូន ដើម្បីយើងអាចទៅអាងហែលទឹក ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន » ។
ពេលរ៉ូប៊ីនបើកភ្នែកគាត់ គាត់បានឮប៉ាគោះទ្វារ ។
« តោះទៅអាងហែលទឹក ។ ប៉ាចង់ឃើញកូនហែលទឹកផ្ទាល់ ! »
រ៉ូប៊ីនចំហរមាត់ដោយភ្ញាក់ផ្អើល ។ « ប៉ា ! ប៉ានឹងមិនជឿវាទេ ។ កូនទើបតែបានអធិស្ឋានថា ប៉ានឹងមានពេលបន្ថែមទៀតដើម្បីយើងអាចទៅ » ។
ប៉ាឱបដៃគាត់ ហើយផ្អែកទៅនឹងមាត់ទ្វារ ។ « ឥឡូវ តើនោះមិនគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ទេឬ ? កូនឃើញទេ ប៉ាទើបតែបានឮសារដ៏ស្ងៀមស្ងាត់ តែច្បាស់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថា ប៉ាត្រូវតែនាំកូនទៅអាងហែលទឹក ។ តោះយើងទៅល្អជាង ! »
ពួកគេបានមានពេលដ៏អស្ចារ្យ ។ រ៉ូប៊ីនបានបង្ហាញប៉ាពីរបៀបដែលគាត់អាចហែល ២៥ ម៉ែត្រដោយមិនឈប់ ។ ប៉ាមានការស្ងើចសរសើរណាស់ ។ ហើយរ៉ូប៊ីនក៏បានស្ងើចចំពោះការដាំដូងនៅក្រោមទឹករបស់ប៉ាដែរ ។ ប៉ាអាចដាំដូងប្រាំដងជាប់គ្នា ។
រ៉ូប៊ីនបាននិយាយថា « កូនសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលព្រះវរបិតាបានប្រទានពេលបន្ថែមទៀតនៅថ្ងៃនេះ » ។
ប៉ាបាននិយាយថា « តាមពិតទៅ ប៉ាគិតថា ប៉ាធ្វើឲ្យខ្លួនឯងរវល់ពេក ។ ប៉ាគិតថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានរំឭកប៉ាថា យើងត្រូវតែផ្ដល់ពេលវេលាដល់គ្នាទៅវិញទៅមក មិនអញ្ចឹងកូន ? ប៉ាសន្យាថា នឹងធ្វើផ្នែករបស់ប៉ា » ។
រ៉ូប៊ីនបានញញឹម ។ « ខ្ញុំក៏ដូចគ្នាដែរ ! »
ភ្នែកប៉ាឡើងជ្រួញដោយការញញឹម ។ « មានរឿងមួយទៀត ។ តើប៉ាធ្លាប់ប្រាប់កូនដែរឬទេ ថាប៉ាមិនដែលចាញ់ល្បែងបាចទឹកដាក់គ្នានោះ ?
រ៉ូប៊ីនបានញញឹមតបវិញ ។ « ថ្ងៃនេះមិនទាន់ចប់នៅឡើយទេ ! »
រូបគំនូរដោយ ម៉ាក រ៉ូប៊ិនសុន