ការសម្រេចចិត្តលើបុណ្យជ្រមុជទឹក

ថ្មីៗនេះ ស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំព្យាយាមធ្វើការសម្រេចចិត្ត ថាបើកូនប្រុសអាយុប្រាំពីរឆ្នាំរបស់យើងបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយឬនៅ ។ គាត់មានជំងឺអធីហ្សឹម ដូច្នេះយើងមិនប្រាកដថាបើគាត់យល់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលខុសត្រូវលើការសម្រេចចិត្តនេះឬទេ ។ នៅទំព័រ ១៨ អ្នកអាចអានអំពីរឿងជាច្រើនដែលយើងបានពិចារណា ពេលដែលយើងបានព្យាយាមដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ ។

ក្នុងនាមជាអ្នកជំនាញខាងផ្នែកពិការភាពប្រចាំសាសនាចក្រ ខ្ញុំដឹងថា មានមនុស្សពិការដ៏ល្អៗជាច្រើនដែលមានបំណងប្រាថ្នាចង់មានអារម្មណ៍ថាត្រូវគេរាប់បញ្ចូលក្នុងចំណោមសមាជិកនៅឯព្រះវិហារ ។ ចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រីគ្រប់រូបរបស់យើង ដែលមានពិការភាព ទោះជាពិការភាពអ្វីក៏ដោយ និងចំពោះគ្រួសាររបស់ពួកគាត់ យើងសូមនិយាយថា ៖ យើងស្រឡាញ់បងប្អូន យើងត្រូវការបងប្អូន ហើយយើងចង់រៀនពីរបៀបដើម្បីបម្រើបងប្អូនឲ្យបានកាន់តែប្រសើរឡើង ។

អត្ថបទមួយចំនួននៅក្នុងច្បាប់នេះ ជួយយើងឲ្យយល់ពីពិការភាព និងរបៀបដែលយើងអាចបង្កើនការរាប់បញ្ចូលឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើងនៅក្នុងវួដ និងសហគមន៍របស់យើង ៖

ទំព័រ ២៨ ៖ អែលឌើរ ប៉ូល ប៊ី ផែបភើរ នៃពួកចិតសិបនាក់ និងភរិយាលោក ម៉ែលីស្សា ដែលមានកូនម្នាក់មានពិការភាព ផ្ដល់នូវក្ដីសង្ឃឹម និងការលើកទឹកចិត្តដល់យើងដែលជាឪពុកម្ដាយទាំងឡាយ ។
ទំព័រ ២១ ៖ នៅចុងបញ្ចប់នៃអត្ថបទរបស់ខ្ញុំ បងប្អូនអាចស្វែងរកគំនិតនានាពីរបៀបដើម្បីសម្របសម្រួលមេរៀននៅព្រះវិហារ និងការហៅបម្រើឲ្យកាន់តែប្រសើរសម្រាប់សមាជិកដែលមានពិការភាព ។
ទំព័រ ខ១៦ ៖ ឪពុកម្ដាយអាចប្រើប្រាស់រឿងនេះនៅក្នុង ប្រិយមិត្ត ដើម្បីជួយកូនៗរបស់ពួកគេឃើញពីគំរូមួយនៃការធ្វើជាមិត្តដល់នរណាម្នាក់ដែលមានពិការភាព ។

កាលដែលអ្នកអានច្បាប់នេះ សូមចាំថា « តម្លៃនៃព្រលឹងទាំងឡាយគឺមហិមាណាស់ចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១០ ) ។ យើងអាចជួយបង្កើតឲ្យមានបរិយាកាសក្នុងគេហដ្ឋាន និងសាសនាចក្រដែលពោរពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់ និងការស្វាមគមន៍ ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងអស់ណាដែលចង់មក ហើយប្រែក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវ មានឱកាសបែបនោះ ។

ដោយក្តីស្រឡាញ់

ខាធី អែឌណា ស្ទីដ

នាយកដ្ឋានបព្វជិតភាព និងគ្រួសារ អ្នកជំនាញផ្នែកពិការភាព