ដំណើររឿង​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ
ដើមឈើ​ជីវិត


« ដើមឈើ​ជីវិត » ដំណើររឿង​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ( ឆ្នាំ ២០២៣ )

« ដើមឈើ​ជីវិត » ដំណើររឿង​ព្រះគម្ពីរ​មរមន

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨

ដើមឈើ​ជីវិត

សុបិន​ដ៏​បំផុស​គំនិត​របស់​លីហៃ

លីហៃ​កំពុង​និយាយ​ទៅកាន់​គ្រួសារ

នៅ​យប់​មួយ លីហៃ​បាន​មាន​សុបិន​មួយ​មកពី​ព្រះអម្ចាស់ ។ លោក​បាន​ប្រាប់​គ្រួសារ​របស់​លោក​អំពី​សុបិន​នេះ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:២–៤

ទេវតា​កំពុង​មាន​បន្ទូល​ទៅកាន់​លីហៃ

នៅក្នុង​សុបិន​របស់​លោក លីហៃ​បាន​ឃើញ​បុរស​ម្នាក់​ស្លៀកពាក់​រ៉ូប​ពណ៌​ស ។ បុរស​នោះ​បាន​ប្រាប់​លីហៃ​ឲ្យ​ដើរតាម​លោក ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:៥–៦

លីហៃ​នៅក្នុង​ភាពងងឹត

លីហៃ​បាន​ឃើញ​ថា លោក​បាន​នៅក្នុង​ទី​ងងឹត និង​ទទេ​មួយ ។ លោក​បាន​ដើរ​អស់​ជាច្រើន​ម៉ោង ។ ប៉ុន្ដែ ភាពងងឹត​មិន​ទៅណា​សោះ ។ ទីបំផុត លីហៃ​បាន​អធិស្ឋាន​សូម​ជំនួយ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:៧–៨

លីហៃ​កំពុង​មើលទៅ​ដើមឈើ​ដែល​មាន​ផ្លែ

នៅពេល​លីហៃ​បាន​អធិស្ឋាន​ចប់ លោក​បាន​ឃើញ​ទីវាល​ដ៏​ធំ​មួយ ។ នៅ​ទីវាល​នោះ​មាន​ដើមឈើ​មួយ ដែល​មាន​ផ្លែ​ពណ៌​ស ។ លីហៃ​បាន​គិត​ថា ផ្លែឈើ​នោះ​នឹង​ធ្វើឲ្យ​លោក​រីករាយ ដូច្នេះ​លោក​បាន​ទទួល​ទាន​វា ។ ព្រលឹង​របស់​លោក​បាន​ពេញ​ដោយ​អំណរ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:៩–១២

លីហៃ​កំពុង​ទទួល​ទាន​ផ្លែឈើ កាល​ដែល សារ៉ាយ សាំ និង​នីហ្វៃ​ឈរ​នៅក្បែរ​ទន្លេ

ផ្លែឈើ​នោះ​មាន​រសជាតិ​ឆ្ងាញ់​លើស​អស់​ផ្លែឈើ​នានា​ផ្សេងទឿត ។ វា​ផ្អែម និង​ឆ្ងាញ់​ណាស់ ។ លីហៃ​ចង់​ចែកចាយ​ផ្លែ​នេះ​ជាមួយ​គ្រួសារ​របស់​លោក ។ លោក​ដឹង​ថា វា​នឹង​ធ្វើឲ្យ​ពួកគេ​រីករាយ​ដែរ ។ លីហៃ​បាន​ឃើញ សារ៉ាយ សាំ និង​នីហ្វៃ​កំពុង​ឈរ​នៅក្បែរ​ទន្លេ ។ ពួកគេ​មើលទៅ​ដូចជា​វង្វេង ។ លីហៃ​បាន​ស្រែក​ហៅ​ពួកគេ​ឮៗ ។ លោក​បាន​ហៅ​ពួកគេ​ឲ្យ​មក​ទទួល​ទាន​ផ្លែឈើ​នេះ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:១១–១៥

លេមិន និងលេមយួល កំពុង​ដើរ​ចេញ

សារ៉ាយ សាំ និង​នីហ្វៃ​បាន​មកឯ​ដើមឈើ​នេះ ហើយ​បាន​ទទួល​ទាន​ផ្លែ​នោះ ។ លីហៃ​បាន​រកមើល លេមិន និងលេមយួល ។ លោក​ចង់​ឲ្យ​ពួកគេ​បាន​ទទួល​ទាន​ផ្លែឈើ​នោះ​ដែរ ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេ​មិន​បាន​មក​ទទួល​ទាន​ផ្លែ​នោះ​ទេ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:១៦–១៨

មនុស្ស​ម្នា​កំពុង​ដើរ​មករក​ដើមឈើ

បន្ទាប់​មក លីហៃ​បាន​ឃើញ​ផ្លូវ​មួយ​ដែល​មាន​ដំបង​ដែក ដែល​នាំ​ទៅកាន់​ដើមឈើ​នោះ​ផងដែរ ។ លោក​បាន​ឃើញ​មនុស្ស​ជាច្រើន​កំពុង​ដើរ​នៅលើ​ផ្លូវ​នោះ ។ ភា្លមៗ​នោះ ស្រាប់តែ​មាន​អ័ព្ទ​នៃ​ភាពងងឹត​បាន​ផុស​ឡើង ។ ភាពងងឹត​នោះ​ធ្វើឲ្យ​ពិបាក​មើលឃើញ​ផ្លូវ​ណាស់ ។ វិធី​តែមួយ​គត់​ដើម្បី​ដើរ​មកដល់​ដើមឈើ​នេះ គឺ​ត្រូវ​កាន់​ដំបង​ដែក​នោះ​ឲ្យ​ជាប់ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:១៩–២៤

ដៃ​កាន់​ដំបង​ដែក

មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​បាន​ចាកចេញ​ពី​ផ្លូវ​នោះ ហើយ​វង្វេង ។ អ្នកផ្សេងទៀត​បាន​កាន់​ដំបង​ដែក​ជាប់ ហើយ​ដើរ​ទៅមុខ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:២៣–២៤

ស្ដ្រី​កំពុង​ទទួល​ទាន​ផ្លែឈើ

នៅពេល​ពួកគេ​បាន​ទៅដល់​ដើមឈើ​នោះ ពួកគេ​បាន​ទទួល​ទាន​ផ្លែឈើ​នោះ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:២៤

ដើមឈើ ទន្លេ និង​អគារ​ដ៏​ធំ

លីហៃ​បាន​មើល​ទៅ​លើ ហើយ​បាន​ឃើញ​អគារ​ដ៏ធំ​មួយ​ដែល​មាន​មនុស្ស​ជាច្រើន​នៅ​ទីនោះ ។ ពួកគេ​បាន​សើច​ចំអក​ដាក់​មនុស្ស ដែល​បាន​ទទួល​ទាន​ផ្លែឈើ​នោះ ។ មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​ដែល​បាន​ទទួល​ទាន​ផ្លែ​នោះ​មាន​អារម្មណ៍​មិន​ល្អ នៅពេល​អ្នកដទៃ​បាន​សើច​ចំអក​ដាក់​ពួកគេ ដូច្នេះ​ពួកគេ​បាន​ចាកចេញ​ពី​ដើមឈើ​នោះ​ទៅ ។ ពួកគេ​បាន​ដើរ​ចេញ ហើយ​វង្វេង​បាត់​ទៅ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:២៥–២៨, ៣១–៣២

មនុស្ស​នៅឯ​ដើមឈើ

នៅក្នុង​សុបិន​របស់​លោក លីហៃ​បាន​ឃើញ​មនុស្ស​ជាច្រើន​ទៀត​ដែល​បាន​កាន់​ដំបង​ដែក​ជាប់ ។ ពួកគេ​បាន​ឈាន​ទៅមុខ​ម្ដង​មួយ​ជំហានៗ រហូត​ដល់​ពួកគេ​បាន​មក​ដល់​ដើមឈើ​នោះ ។ បន្ទាប់​មក ពួកគេ​លុត​ជង្គង់​ចុះ​នៅឯ​ដើមឈើ​នោះ ហើយ​ទទួល​ទាន​ផ្លែឈើ ។ ពួកគេ​មិន​បាន​ស្ដាប់​តាម​មនុស្ស​នៅក្នុង​អគារ​នោះ​ទេ ។ ពួកគេ​បាន​ជ្រើសរើស​ដើម្បី​បន្ដ​នៅឯ​ដើមឈើ​នោះ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:៣០, ៣៣

លីហៃ​កំពុង​និយាយ​ទៅកាន់​គ្រួសារ

នៅពេល​លីហៃ​បាន​ក្រោក​ឡើង នោះ​លោក​បាន​ព្រួយ​ចិត្ត​ពី​លេមិន និង​លេមយួល ។ ពួកគេ​មិន​បាន​ទទួល​ទាន​ផ្លែឈើ​នោះ​នៅក្នុង​សុបិន​របស់​លោក​ទេ ។ លីហៃ​ស្រឡាញ់​លេមិន និង​លេមយួល ។ លោក​សង្ឃឹម​ថា ពួកគេ​នឹង​បន្ដ​នៅក្បែរ​ព្រះអម្ចាស់ ។ លោក​បាន​អញ្ជើញ​ពួកគេ​ឲ្យ​កាន់តាម​បទបញ្ញត្តិ​ទាំងឡាយ​របស់​ព្រះ ។

នីហ្វៃ​ទី​១ ៨:៣៦–៣៨