« ទីអានគុម និង មរ៉ូណៃ » ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរមរមន ( ឆ្នាំ ២០២៣ )
ទីអានគុម និង មរ៉ូណៃ
បង្ហាញភាពក្លាហានដ៏អស្ចារ្យ
បន្ទាប់ពីអាម៉ាលិកាយសុគត ព្រះអនុជទ្រង់អាំម៉ូរ៉ុន បានក្លាយជាសេ្តចនៃសាសន៍លេមិន ។ អាំម៉ូរ៉ុនបន្តច្បាំងនឹងសាសន៍នីហ្វៃ ។ សង្គ្រាមបានអូសបន្លាយរាប់ឆ្នាំ ។ សាសន៍នីហ្វៃបានចាប់ផ្ដើមឈ្នះ ដូច្នេះកងទ័ពសាសន៍លេមិនទាំងអស់បានរត់ទៅទីក្រុងមួយ ។ មរ៉ូណៃ ទីអានគុម និងមេទ័ពសាសន៍នីហ្វៃម្នាក់ទៀតបានធ្វើដំណើរតាមពួកសាសន៍លេមិនជាមួយនឹងកងទ័ពរបស់ពួកគេ ។
អាលម៉ា ៥២:៣–៤; ៥៤:១៦–២៤; ៦២:១២–៣៥
ទីអានគុមខឹងសម្បាដែលអាម៉ាលិកាយ និងអាំម៉ូរ៉ុនបានបង្កសង្គ្រាមដ៏ធំ និងយូរអង្វែងនេះ ។ មនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់ដោយសារតែសង្គ្រាម ហើយមានអាហារតិចតួចប៉ុណ្ណោះ ។ ទីអានគុមចង់បញ្ចប់សង្រ្គាម ។ គាត់បានចាកចេញពីទីក្រុងទាំងយប់ដើម្បីស្វែងរក អាំម៉ូរ៉ុន ។
ទីអានគុមបានឡើងលើកំផែងទីក្រុង ។ លោកបានគេចចេញពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយក្នុងទីក្រុង រហូតដល់គាត់បានរកឃើញកន្លែងដែលអាំម៉ូរ៉ុនកំពុងផ្ទុំ ។
ទីអានគុមគប់លំពែងចាក់អាំម៉ូរ៉ុន ទម្លុះទ្រង់ជិតត្រង់បេះដូង ។ ប៉ុន្តែ អាំម៉ូរ៉ុនបានដាស់អ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ មុនពេលទ្រង់សុគត ។
អ្នកបម្រើរបស់អាំម៉ូរ៉ុន បានដេញតាមទីអានគុម ហើយសម្លាប់គាត់ចោល ។ មេដឹកនាំសាសន៍នីហ្វៃផ្សេងទៀតសោកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំង ដែលទីអានគុមបានស្លាប់ ។ លោកបានប្រយុទ្ធយ៉ាងក្លាហានដើម្បីឥស្សរភាពនៃប្រជាជនរបស់លោក ។
ទោះជាគាត់បានស្លាប់ទៅក៏ដោយ ក៏ទីអានគុមធ្លាប់បានជួយពួកសាសន៍នីហ្វៃឈ្នះសង្គ្រាមផងដែរ ។ គាត់បានធ្វើឲ្យសាសន៍លេមិនបាត់បង់មេដឹកនាំរបស់ពួកគេ ។ ព្រឹកស្អែកឡើង មរ៉ូណៃបានច្បាំងនឹងពួកសាសន៍លេមិនហើយបានយកជ័យជម្នះ ។ សាសន៍លេមិនបានចាកចេញពីដែនដីរបស់សាសន៍នីហ្វៃ ហើយសង្គ្រាមបានបញ្ចប់ ។
ទីបំផុតក៏មានភាពសុខសាន្ត ។ មរ៉ូណៃបានខិតខំយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីធ្វើឲ្យដែនដីរបស់សាសន៍នីហ្វៃកាន់តែមានសុវត្ថិភាពពីពួកសាសន៍លេមិន ។ បន្ទាប់មក មរ៉ូណៃបានត្រឡប់ទៅមាតុភូមិវិញដើម្បីរស់នៅដោយសុខសាន្ត ។ ព្យាការីទាំងឡាយបានបង្រៀនដំណឹងល្អ ហើយបានដឹកនាំសាសនាចក្រនៃព្រះ ។ ប្រជាជនទុកចិត្តទៅលើព្រះអម្ចាស់ ហើយទ្រង់បានប្រទានពរដល់ពួកគេ ។