Matibay na Nangagkakaisa

Ni Reyna I. Aburto

Pangalawang Tagapayo sa Relief Society General Presidency

Upang makamit ang ating maluwalhating tadhana, kailangan natin ang isa’t isa, at kailangan nating magkaisa.

Ang isa sa napakagandang nilikha sa mundo ay ang monarch butterfly. Sa pagpunta namin sa Mexico para ipagdiwang ang Pasko kasama ang pamilya ng aking asawa, pumunta kami sa isang butterfly sanctuary, kung saan milyun-milyong monarch butterfly ang naroon para magpalipas ng taglamig. Napakagandang pagmasdan ng mga ito at para sa amin na pag-isipan ang halimbawa ng pagkakaisa at pagsunod sa banal na mga batas na ipinapakita ng mga nilikha ng Diyos.¹

Ang mga monarch butterfly ay mahuhusay na navigator. Ginagamit ng mga ito ang posisyon ng araw para mahanap ang direksyong kailangan nilang puntahan. Tuwing tagsibol, naglalakbay ang mga ito nang ilang libong milya mula sa Mexico patungo sa Canada, at tuwing taglagas, bumabalik ang mga ito sa sagradong kakahuyan ng mga punong fir sa Mexico.² Ginagawa nila ito taun-taon, magkakasamang naglalakbay. Sa kanilang paglalakbay, nagkukumpul-kumpol ang mga ito sa mga puno sa gabi upang protektahan ang kanilang sarili mula sa lamig at mga mandaragit.³

Ang tawag sa grupo ng mga paruparo ay kaleidoscope.⁴ Hindi ba’t napakagandang paglalarawan ito? Bawat isang paruparo sa isang kaleidoscope ay pambihira at naiiba, at ang tila mahihinang nilikhang ito ay nilayon ng Tagapaglikha na magtaglay ng kakayahang mabuhay, maglakbay, magpakarami, at magparami ng buhay habang dumadapo sa mga bulaklak, at nagkakalat ng pollen. At bagama’t magkakaiba ang bawat paruparo, nagtutulungan ang mga ito para gawing mas maganda at sagana ang mundo.

Tulad ng mga monarch butterfly, tayo ay naglalakbay pabalik sa ating tahanan sa langit kung saan muli nating makakapiling ang ating mga Magulang sa Langit.⁵ Tulad ng mga paruparo, tayo ay binigyan ng mga banal na katangian na nagbibigay sa atin ng kakayahan na maglakbay sa buhay, upang “magampanan ang layunin ng [ating] paglikha.”⁶ Katulad ng mga paruparo, kung ang mga puso natin ay magkakasama sa pagkakaisa,⁷ poprotektahan tayo ng Panginoon “tulad ng pagtitipon ng inahing manok sa kanyang mga sisiw sa ilalim ng kanyang mga pakpak,”⁸ at gagawin tayong isang magandang kaleidoscope.

Mga batang babae at lalaki, mga dalagita at binatilyo, mga kapatid, magkakasama tayo sa paglalakbay na ito. Upang makamit ang ating maluwalhating tadhana, kailangan natin ang isa’t isa, at kailangan nating magkaisa. Iniutos ng Panginoon sa atin, “Maging isa; at kung hindi kayo isa kayo ay hindi sa akin.”⁹

Si Jesucristo ang tunay na halimbawa ng pakikiisa sa Kanyang Ama. Sila ay iisa sa layunin, sa pagmamahal, at sa mga gawa, na “ang kalooban ng Anak ay [napa]sakop sa kalooban ng Ama.”¹⁰

Paano natin matutularan ang perpektong halimbawa ng pakikiisa ng Panginoon sa Kanyang Ama at maging lubos na kaisa Sila at ang isa’t isa?

Isang magandang huwaran ang matatagpuan sa Mga Gawa 1:14. Mababasa natin, “Ang [mga lalaki ay] nagsisipanatiling matibay na nangagkakaisa sa pananalangin na kasama ang mga babae.”¹¹

Sa palagay ko mahalaga na nakita ang pariralang “matibay na nangagkakaisa” nang ilang beses sa aklat ng Mga Gawa, kung saan mababasa natin ang tungkol sa ginawa agad ng mga tagasunod ni Jesucristo matapos Siyang umakyat sa langit bilang nilalang na nabuhay na mag-uli, at pati na rin ang mga pagpapalang natanggap nila dahil sa kanilang mga pagsisikap. Mahalaga rin na may nakita tayong kahalintulad na huwaran sa matatapat na nasa lupalop ng Amerika noong panahong dumalaw at magministeryo sa kanila ang Panginoon. Ang ibig sabihin ng “matibay na nangagkakaisa” ay nagkakasundo, nagkakaisa, at lahat ay magkakasama.

Ang ilan sa mga bagay na ginawa ng mga Banal nang may pagkakaisa sa dalawang lugar na ito ay sila ay nagpatotoo tungkol kay Jesucristo, nag-aral ng salita ng Diyos nang magkakasama, at naglingkod sa isa’t isa nang may pagmamahal.¹²

Ang mga tagasunod ng Panginoon ay iisa sa layunin, sa pagmamahal, at sa mga gawa. Alam nila kung sino sila, alam nila kung ano ang gagawin nila, at ginawa nila ito nang may pagmamahal sa Diyos at sa isa’t isa. Sila ay bahagi ng isang magandang kaleidoscope na kumikilos nang may matibay na pagkakaisa.

Ilan sa mga pagpapalang natanggap nila ay napuspos sila ng Espiritu Santo, nagkaroon ng mga himala sa kanila, lumago ang Simbahan, walang alitan ang mga tao, at pinagpala sila ng Panginoon sa lahat ng bagay.¹³

Maaari nating isipin na ang dahilan kung bakit sila lubos na nagkakaisa ay dahil personal nilang kilala ang Panginoon. Sila ay malapit sa Kanya, at sila ay mga saksi ng Kanyang banal na misyon, ng mga himala na ginawa Niya, at ng Kanyang Pagkabuhay na Mag-uli. Nakita at nahipo nila ang mga marka sa Kanyang mga kamay at paa. Nakatitiyak sila na Siya ang ipinangakong Mesiyas, ang Manunubos ng sanlibutan. Alam nila na “Siya ang pinagmumulan ng lahat ng paggaling, kapayapaan, at walang-hanggang pag-unlad.”¹⁴

Bagama’t hindi natin nakikita ang Tagapagligtas, maaari nating malaman na Siya ay buhay. Kapag lumalapit tayo sa Kanya, kapag nagsisikap tayo na makatanggap ng personal na patotoo sa pamamagitan ng Espiritu Santo tungkol sa Kanyang banal na misyon, mas mauunawaan natin ang ating layunin; ang pag-ibig ng Diyos ay mananahan sa ating mga puso;¹⁵ magkakaroon tayo ng determinasyon na makiisa sa mga kaleidoscope ng ating mga pamilya, ward, at komunidad; at paglilingkuran natin ang isa’t isa “sa mas bago at mas mabuting paraan.”¹⁶

Nangyayari ang mga himala kapag ang mga anak ng Diyos ay magkakasamang nagtutulungan na may patnubay ng Espiritu upang tulungan ang ibang nangangailangan.

Nakakarinig tayo ng maraming kuwento tungkol sa pagmamahal sa kapwa na nakikita sa mga tao sa oras ng kagipitan. Halimbawa, nang mapinsala ng matinding pagbaha ang lungsod ng Houston noong isang taon, hindi inalala ng mga tao ang sarili nilang pangangailangan at tumulong. Isang elders quorum president ang humingi ng tulong sa komunidad at, isang grupo na binubuo ng 77 bangka ang kaagad naorganisa. Lumibot ang mga sumaklolo sa mga apektadong lugar at inilipat ang mga pamilya sa isa nating meetinghouse, kung saan sila kumanlong at nabigyan ng kinakailangang tulong. Magkasamang nagtulungan ang mga miyembro at hindi miyembro na may iisang layunin.

Sa Santiago, Chile, hinangad ng isang Relief Society president na tulungan ang mga imigrante sa kanyang komunidad na nanggaling sa Haiti. Sa pakikipagsanggunian sa kanyang mga priesthood leader, naisip niya at ng iba pang mga lider na magturo ng Spanish sa mga imigranteng iyon, para mas makaangkop sila sa kanilang bagong komunidad. Tuwing Linggo ng umaga, magkakasamang nagtitipon ang mga missionary kasama ang masigasig nilang mga estudyante. Ang pagkakaisa na nadama sa gusaling iyon ay isang nakaaantig na halimbawa ng mga tao mula sa iba’t ibang pinagmulan na naglilingkod nang may matibay na pagkakaisa.

Sa Mexico, daan-daang mga miyembro ang nagbiyahe nang ilang oras para tumulong sa mga biktima ng dalawang malalakas na paglindol. May dala-dala silang mga kagamitan, makinarya, at pagmamahal para sa kanilang kapwa. Nang magkakasamang magtipon ang mga boluntaryo sa isa sa ating mga meetinghouse para tumanggap ng mga instruksyon, napaiyak ang mayor ng lungsod ng Ixhuatán nang makita niya ang gayong pagpapahayag ng “dalisay na pag-ibig ni Cristo.”¹⁷

Ang Panginoon ngayon ay binibigyan tayo ng pagkakataong magsanggunian nang magkakasama bawat buwan sa ating mga priesthood quorum at Relief Society, upang tayong lahat ay maging mas aktibo sa pakikibahagi sa kaleidoscope ng ating ward o branch—isang lugar kung saan lahat tayo ay kabilang at kailangan.

Bawat isa sa mga landas natin ay magkakaiba, subalit tinatahak natin ito nang magkakasama. Ang tinatahak natin ay hindi tungkol sa kung ano ang nagawa natin o kung nasaan na tayo; ito ay tungkol sa kung saan tayo pupunta at kung ano ang kahihinatnan natin, nang may pagkakaisa. Kapag nagsanggunian tayo sa patnubay ng Espiritu Santo, makikita natin kung nasaan tayo at kung saan tayo kinakailangan. Binibigyan tayo ng Espiritu Santo ng pangitain na hindi nakikita ng ating pisikal na mga mata, dahil “laganap sa atin ang paghahayag,”¹⁸ at kapag pinagsama-sama natin ang paghahayag na iyan, mas makauunawa tayo.

Kapag nagtulungan tayo nang may pagkakaisa, ang layunin natin ay alamin at gawin ang kalooban ng Panginoon; ang motibasyon natin ay ang pagmamahal na nadarama natin sa Diyos at sa ating kapwa;¹⁹ at ang dapat na pinakahangarin natin ay “masigasig [na] makagawa,”²⁰ upang maihanda natin ang daan para sa maluwalhating pagbabalik ng ating Tagapagligtas. Ang tanging paraan para magawa natin ito ay “matibay na [mag]kaisa.”

Tulad ng mga monarch butterfly, magpatuloy tayo sa paglalakbay nang magkakasama nang may pagkakaisa sa layunin, na taglay ng bawat isa ang sarili nating mga katangian at kontribusyon, at nagtutulungan upang maging mas maganda at sagana ang mundong ito—sa paunti-unting paghakbang at ayon sa mga kautusan ng Diyos.

Ipinangako sa atin ng Panginoong Jesucristo na kapag tayo ay nagkakatipon sa Kanyang pangalan, Siya ay naroroon sa gitna natin.²¹ Pinatototohanan ko na Siya ay buhay at Siya ay nabuhay na mag-uli noong magandang umaga ng tagsibol tulad ngayon. Siya ang Monarko ng lahat ng monarko, ang “Hari ng mga hari, at Panginoon ng mga panginoon.”²²

Nawa’y maging kaisa tayo ng Ama at ng Kanyang Bugtong na Anak, sa patnubay ng Espiritu Santo, ang aking mapagkumbabang dalangin sa pangalan ni Jesucristo, amen.