Część 5.: Dzień 2.
Nauki i Przymierza 18
Wprowadzenie
Objawienie zawarte w rozdziale: Nauki i Przymierza 18 zostało dane w czerwcu 1829 roku, niedługo po tym, jak Piotr, Jakub i Jan nadali Kapłaństwo Melchizedeka Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu. Ich pojawienie podkreśliło znaczenie roli, jaką Apostołowie odgrywają w budowaniu fundamentu Kościoła Jezusa Chrystusa. Wersety: Nauki i Przymierza 18:1–16 koncentrują się na powołaniu Olivera Cowdery’ego i Davida Whitmera do głoszenia ludziom pokuty jako sługi Jezusa Chrystusa Wersety: Nauki i Przymierza 18:17–47 uczą o znaczeniu wzięcia na siebie imienia Jezusa Chrystusa. Pan wspomniał również o zbliżającym się powołaniu Dwunastu Apostołów oraz o tym, że będą oni pragnąć wziąć na siebie imię Zbawiciela „całym sercem” (NiP 18:27). Pan uczynił Olivera Cowdery’ego i Davida Whitmera odpowiedzialnymi za „wyszukanie Dwunastu” (NiP 18:37).
Nauki i Przymierza 18:1–5
Pan uczy, jak budować Jego Kościół
Czy przeżyłeś kiedyś trzęsienie ziemi lub widziałeś spowodowane nim zniszczenia? 17 października 1989 roku o 17:04 w San Francisco w stanie Kalifornia w Stanach Zjednoczonych, uderzyło trzęsienie ziemi o mocy 6,9 stopni w skali Richtera. Uszkodzeniu lub zniszczeniu uległy tysiące budynków. Z zewnątrz niektóre domy wyglądały dobrze, ale urzędnicy uznali je za niezdatne do zamieszkania, ponieważ ich fundamenty popękały i nie gwarantowały bezpieczeństwa. Czego byś się obawiał, mieszkając w domu stojącym na niepewnym fundamencie?
Jak zapisano w rozdziale: Nauki i Przymierza 18, Pan objawił Józefowi Smithowi i Oliwierowi Cowdery’emu, jak budować Jego Kościół na pewnej podwalinie. Na początku tego objawienia Pan odniósł się do tego, co zapisywał Oliver Cowdery, tzn. do słów Księgi Mormona, które ten spisywał, służąc jako skryba Proroka Józefa Smitha.
Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 18:2–5 i dowiedz się, na czym Pan nakazał Swym sługom zbudować Kościół, zgodnie z tym, co zapisano w Księdze Mormona.
Ze wskazówek Pana dowiadujemy się, co jest najważniejszą cechą prawdziwego Kościoła Pana. W oparciu o to objawienie uzupełnij treść następującej zasady podanej w tych wersetach: Prawdziwy Kościół jest zbudowany na .
Prorok Józef Smith nauczał na temat podwaliny i opoki:
„Chrystus był głową Kościoła, kamieniem węgielnym, duchową skałą, na której zbudowano Kościół, którego nie przemogą bramy piekielne [zob. Ew. Mateusza 16:18; List do Efezjan 2:20]. Zbudował Królestwo, wybrał Apostołów i ustanowił ich do Kapłaństwa Melchizedeka, dając im moc [klucze kapłańskie] do udzielania obrzędów Ewangelii” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 139).
„Jezus w Swoich naukach mówi: ‘Na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go’ [Ew. Mateusza 16:18]. Na jakiej opoce? Na objawieniu” (Teachings: Joseph Smith, str. 195).
Pan złożył szczególną obietnicę Swoim sługom, jeśli będą budować Jego Kościół na pewnej podwalinie Jego ewangelii. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 18:5 i znajdź obietnicę Pana.
Nauki i Przymierza 18:6–16
Oliver Cowdery i David Whitmer zostają powołani do głoszenia ewangelii
Jak byś opisał duchową i moralną kondycję świata, w którym obecnie żyjemy? Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 18:6 i zwróć uwagę na to, jak Pan opisał świat. Dowiedz się, jakie jest Pańskie rozwiązanie problemu narastającej w świecie niegodziwości, o którym mowa w wersecie: Nauki i Przymierza 18:9.
Pomyśl o jakimś przedmiocie w twoim domu, który uważasz za cenny. Czy wiesz, jaka w przybliżeniu byłaby jego cena? Jednym ze sposobów na określenie wartości przedmiotu jest przekonanie się, ile ludzie są gotowi za niego zapłacić. Ktoś może uważać, że konkretny przedmiot wart jest pewną sumę pieniędzy, ale ta wycena jest poprawna tylko wtedy, gdy inni ludzie są gotowi ją zapłacić.
Jaka jest wartość duszy? Z wersetu: Nauki i Przymierza 18:10 dowiadujemy się, jaka jest wartość osoby w oczach Boga. Przeczytaj ten werset i dowiedz się, co Pan powiedział o naszej wartości.
-
W dzienniku do studiowania zapisz, dlaczego, twoim zdaniem, przedstawiasz tak wielką wartość dla Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa.
Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium wyjaśnił, ile jesteśmy warci w oczach naszego Ojca Niebieskiego: „Bóg nie patrzy na was tylko jak na śmiertelne byty na małej planecie, których życie trwa zaledwie krótką chwilę — patrzy na was jak na Swoje dzieci Patrzy na was jak na istoty, którymi możecie i macie się stać. Chce, abyście wiedzieli, że jesteście dla Niego ważni” („Jesteście dla Niego ważni”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 22).
Każda dusza jest ważna dla Pana i przywódcy kościelni często są kierowani przez Ducha, aby służyć poszczególnym osobom. Na przykład Prezydent Thomas S. Monson postąpił według podszeptów Ducha i zmienił przesłanie, jakie przygotował na konferencją generalną, kiedy to zwrócił się do pewnej dziewczynki:
„Na balkonie po mojej lewej stronie siedzi piękna dziewczynka mająca około 10 lat. Moja droga, nie wiem, jak masz na imię ani skąd jesteś. To jednak wiem: twój niewinny uśmiech i czuły wyraz twych oczu przekonały mnie, abym odłożył na później przygotowane na dziś przesłanie. Czuję, że dzisiaj mam mówić do ciebie”.
Następnie Prezydent Monson opowiedział o doświadczeniu, które wzmocniło jego pojmowanie wielkiej miłości, jaką Jezus Chrystus darzy dzieci. Mówił o 10-letniej Christal Methvin, która wraz z rodziną mieszkała w Paliku Shreveport Louisiana. U Christal zdiagnozowano raka z przerzutami na płuca. „Rodzina Methvinów nie poddała się rozpaczy — zaplanowała lot do Salt Lake City. Christal mogłaby otrzymać błogosławieństwo z rąk jednego z Przedstawicieli Władz Generalnych. Methvinowie nie znali osobiście żadnego z Braci, dlatego pokazano Christal zdjęcie przedstawiające wszystkich Przedstawicieli Władz Generalnych, żeby kogoś wybrała. Dzięki czystemu przypadkowi wskazała mnie.
Christal nigdy nie przyleciała do Salt Lake City. Stan jej zdrowia pogorszył się. Koniec zbliżał się nieuchronnie. Jednak jej wiara się nie zachwiała. Zwróciła się do swych rodziców: ‘Czyż nie zbliża się konferencja palika? Czyż nie został wyznaczony Przedstawiciel Władz Generalnych? A może to będzie Brat Monson? Jeśli ja nie mogę lecieć do niego, Pan może wysłać go do mnie’.
W międzyczasie w Salt Lake City, gdzie nikt nie wiedział o wydarzeniach w Shreveport, zdarzyło się coś zupełnie niezwykłego. W weekend, na który wyznaczona była Konferencja Palika Shreveport Louisiana, miałem jechać do El Paso w Teksasie. Prezydent Ezra Taft Benson zadzwonił jednak do mojego biura i wyjaśnił, że jeden z Braci podjął pewne działania zmierzające do podzielenia palika w El Paso. Zapytał, czy miałbym coś przeciwko temu, aby to on tam pojechał, a ja będę wyznaczony do innego zadania. Oczywiście nie widziałem w tym problemu — odpowiadało mi każde miejsce. Wówczas Prezydent Benson powiedział: ‘Bracie Monson, czuję, że powinieneś odwiedzić Palik Shreveport Louisiana’. Przyjąłem to zadanie. Nadszedł ten dzień. Udałem się do Shreveport.
Sobotnie popołudnie było wypełnione spotkaniami […]. Prezydent palika, Charles F. Cagle, zapytał przepraszającym tonem, czy w moim harmonogramie znajdzie się czas na pobłogosławienie pewnej dziesięciolatki chorej na raka. Nazywała się Christal Methvin. Odpowiedziałem, że jeśli będzie to możliwe, zrobię to, a następnie zapytałem, czy dziewczynka będzie obecna na konferencji, czy może jest w szpitalu w Shreveport. Prezydent Cagle, wiedząc, jak napięty mam plan, niemal wyszeptał, że Christal jest w swoim domu — około 130 km od Shreveport!
Sprawdziłem plan spotkań na wieczór i następny ranek — sprawdziłem godzinę powrotnego lotu. Zwyczajnie nie miałem czasu. Wtedy przyszło mi do głowy alternatywne rozwiązanie. A może moglibyśmy pomodlić się publicznie za tę dziewczynkę podczas konferencji? Na pewno Pan by to zrozumiał. Podjąwszy decyzję, postępowaliśmy zgodnie z planem.
Kiedy powiadomiono o tym rodzinę Methvinów, jej członkowie rozumieli sytuację, choć byli nieco rozczarowani. Czyż Pan nie wysłuchał ich modlitw? Czyż nie sprawił, że Brat Monson przyjechał do Shreveport? I znów rodzina pomodliła się z ostatnią prośbą — aby spełniło się pragnienie drogiej Christal.
W chwili, gdy rodzina Methvinów uklękła do modlitwy, zegar w centrum palika pokazywał 7:45. Zakończyło się właśnie natchnione spotkanie przywódców. Przeglądałem notatki, przygotowując się do wystąpienia, kiedy usłyszałem głos przemawiający do mego ducha. Przesłanie było krótkie, jego słowa znajome: ‘Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Albowiem do takich należy Królestwo Boże’ (Ew. Marka 10:14). Moje notatki stały się niewyraźne. Myśli skierowały się ku tej drobnej dziewczynce, która potrzebowała błogosławieństwa. Podjąłem decyzję. Zmieniono program spotkania. W końcu ludzie są ważniejsi niż spotkania […].
Zawsze będę pamiętać i nigdy nie zapomnę tej porannej podróży do nieba, które rodzina Methvinów nazywała domem […].
Wszyscy stanęli wokół łóżka Christal. Patrzyłem na to dziecko, które było zbyt chore, by usiąść — niemal zbyt słabe, by mówić. Choroba pozbawiła ją wzroku. Duch był tak silny, że padłem na kolana, ująłem jej dłoń i po prostu powiedziałem: ‘Christal, jestem’. Otworzyła usta i wyszeptała: ‘Bracie Monson, wiedziałam, że przyjedziesz’. Rozejrzałem się po pokoju. Nikt nie stał. Wszyscy uklęknęli. Udzielono błogosławieństwa. Na buzi Christal pojawił się nikły uśmiech. Jej wyszeptane podziękowanie było właściwą modlitwą na zakończenie […].
Cztery dni później, w czwartek, członkowie Kościoła w Shreveport połączyli się w wierze z rodziną Methvinów, a imię Christal zostało wspomniane w publicznej modlitwie do dobrego i kochającego Ojca Niebieskiego, gdyż czysty duch Christal Methvin opuścił umęczone chorobą ciało i wstąpił do raju Boga […].
Tobie, moja mała przyjaciółko siedząca na górnym balkonie, i każdemu wierzącemu, składam świadectwo, że Jezus z Nazaretu naprawdę kocha małe dzieci, że słucha waszych modlitw i odpowiada na nie” („The Faith of a Child”, Ensign, listopad 1975, str. 20–22).
Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 18:11–12 i poszukaj, jaką cenę zapłacił nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, aby nas odkupić. (Wyrażenie „wszystkich ludzi” oznacza mężczyzn, kobiety i dzieci). (Nauki i Przymierza 18:10–11 to fragment do opanowania. Możesz oznaczyć go w taki sposób, abyś mógł z łatwością go odnaleźć).
Jak myślisz — wiedząc, że wartość każdej duszy jest wielka — co czują Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus, kiedy ktoś dokonuje pokuty i przyjmuje ofiarę Zbawiciela? Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 18:13 i znajdź odpowiedź Pana. Rozważ, dlaczego, twoim zdaniem, przynosimy wielką radość Panu, kiedy pokutujemy.
Z wersetu: Nauki i Przymierza 18:14 dowiadujemy się, że Pan powołał Olivera Cowdery‘ego i Davida Whitmera, aby „głosili temu ludowi pokutę”. Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił: „Głoszenie pokuty oznacza po prostu pomaganie ludziom w powrocie do Boga” („Preparing for Your Spiritual Destiny” [10 stycznia 2010], str. 7, strona internetowa: speeches.byu.edu).
-
Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 18:15–16 i poszukaj, czego doświadczają ludzie, kiedy pomagają komuś przystąpić do Jezusa Chrystusa. (Nauki i Przymierza 18:15–16 to fragment do opanowania. Możesz oznaczyć go w taki sposób, abyś mógł z łatwością go odnaleźć). W oparciu o obietnicę Pana zawartą w tych wersetach, uzupełnij następującą zasadę: Jeśli będziemy pomagać innym odpokutować i przyjść do Pana, będziemy się radować .
-
Fragment do opanowania — Nauki i Przymierza 18:10–11
Zapisz słowa z wersetów: Nauki i Przymierza 18:10–11 na fiszce lub kartce. Noś ją przy sobie i od czasu do czasu zaglądaj do niej w ciągu dnia, aby pamiętać, jaką wartość w oczach Boga przedstawiasz ty sam i inni ludzie.
-
-
Jak znajomość tej prawdy może wpływać na to, jak postrzegasz siebie?
-
Jak pamięć o cenie, jaką Jezus Chrystus zapłacił za dusze innych ludzi, może wpłynąć na to, jak ich traktujesz?
-
Fragment do opanowania — Nauki i Przymierza 18:15–16
Poproś członka rodziny lub przyjaciela, aby pomógł ci nauczyć się na pamięć fragmentu: Nauki i Przymierza 18:15–16. Niech jedna osoba zacznie od pierwszej linijki fragmentu do opanowania, jak to pokazano poniżej. Następnie druga osoba powinna spróbować powtórzyć pierwszą linijkę z pamięci oraz podać następną. Powtarzajcie ten proces na zmianę, dodając po jednej linijce, aż powiecie cały fragment. Możecie powtórzyć ten proces kilka razy.
„I choćbyś się trudził przez wszystkie swoje dni”
„głosząc pokutę temu ludowi”
„i przywiódł do mnie zaledwie jedną duszę,”
„jakże wielka będzie twoja radość z nią”
„w Królestwie mojego Ojca!”
„A jeżeli wielka będzie twoja radość”
„z przyprowadzenia do mnie jednej duszy”
„do królestwa mojego Ojca,”
„jakże wielka będzie twoja radość,”
„gdy przyprowadzisz do mnie wiele dusz!”
-
Nauki i Przymierza 18:17–25
Jezus Chrystus naucza Olivera Cowdery’ego i Davida Whitmera na temat mocy Swego imienia
Pomyśl przez chwilę o swoim nazwisku. Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad błogosławieństwami i obowiązkami związanymi ze swoim nazwiskiem i przynależnością do swojej rodziny? Niektóre z tych przywilejów mogą obejmować miłość i akceptację, miejsce, w którym mieszkasz, i ludzi, którzy się troszczą o ciebie. Twoje obowiązki mogą obejmować traktowanie członków rodziny z szacunkiem, wykonywanie czynności domowych, przynoszenie honoru nazwisku.
Nawet jeśli twoje życie rodzinne nie jest idealne i uważasz, że twoje nazwisko nie jest ważne, wziąłeś na siebie imię Jezusa Chrystusa, kiedy zostałeś ochrzczony. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 18:17–25 i odszukaj przywileje i obowiązki, jakie wiążą się z wzięciem na siebie Jego imienia. Zapisz swoje odpowiedzi w poniższej tabeli:
|
Przywileje |
Obowiązki |
|---|---|
Dlaczego, zgodnie z wersetem: Nauki i Przymierza 18:23, ważne jest, abyśmy wzięli na siebie imię Jezusa Chrystusa?
-
Nauki i Przymierza 18:26–47
Pan objawia powołanie i misję Dwunastu Apostołów
Podczas pierwszej konferencji generalnej jako nowo powołany Apostoł, Starszy Jeffrey R. Holland, powiedział:
„Oczywiście tym, co napełnia mnie największym zapałem i radością jest świadomość, że mam możliwość, jak wyraził to Nefi, ‘[mówić] o Chrystusie, [znajdować] radość w Chrystusie, [nauczać] o Chrystusie [i prorokować] o Chrystusie‘ (2 Nefi 25:26) gdziekolwiek i z kimkolwiek będę się znajdował aż do chwili, gdy wydam swoje ostatnie tchnienie. Z pewnością nie ma wyższego celu lub większego przywileju niż być ‘[szczególnym świadkiem] imienia Chrystusa na całym świecie’ (NiP 107:23).
[…] Poza moimi słowami, naukami i głoszonym świadectwem, całe moje życie musi być częścią tego świadectwa o Jezusie. Moja cała istota winna odzwierciedlać boskość tego dzieła. Nie zniósłbym tego, gdyby coś, co powiedziałem lub uczyniłem w jakikolwiek sposób umniejszyło waszą wiarę w Chrystusa, waszą miłość do tego Kościoła lub szacunek, jakim darzycie urząd świętego apostolstwa.
Obiecuję wam — tak jak obiecałem to Panu i obecnym tu moim braciom — że będę starał się żyć tak, bym był godny tego zaufania i bym służył w pełnym wymiarze moich umiejętności” („Miracles of the Restoration”, Ensign, listopad 1994, str. 31).
Pan mówił o powołaniu i misji Dwunastu Apostołów we fragmentach: Nauki i Przymierza 18:26–32, 37–47.
-
Dlaczego niektóre głosy łatwiej jest rozpoznać niż inne? Czy kiedykolwiek było ci trudno rozpoznać głos Pana i wiedzieć, kiedy do ciebie mówił?
Możemy słyszeć głos Pana poprzez Jego sługi. W rozdziale: Nauki i Przymierza 18 Pan wyjaśnił, w jaki jeszcze sposób możemy słyszeć Jego głos i go rozpoznać. Przeczytaj fragmenty: Nauki i Przymierza 18:34–36, 47 i poszukaj, w jaki ważny sposób Pan się z nami komunikuje. W wersecie: Nauki i Przymierza 18:34 wyrażenie „słowa te” odnosi się do objawień Pana, które znajdują się w Naukach i Przymierzach. Co, zgodnie z tymi wersetami, powiedziałbyś komuś, kto chce się dowiedzieć, w jaki sposób możemy usłyszeć mówiącego do nas Pana?
Zapisz następującą zasadę w swoich pismach świętych lub w dzienniku do studiowania: Możemy słyszeć głos Jezusa Chrystusa, kiedy czytamy pisma święte z mocą Ducha Świętego.
Możemy słyszeć głos Pana w sposób, który nie jest słyszalny dla naszych uszu. Poprzez Ducha Świętego możemy odbierać uczucia i przesłania przekazane do naszego umysłu i serca (zob. NiP 8:2–3). Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał: „Kiedy czytamy i studiujemy objawienia, Duch może potwierdzić w naszych sercach prawdę, o jakiej się uczymy; w ten sposób głos Pana przemawia do każdego z nas” („Marvelous Are the Revelations of the Lord”, Ensign, maj 1998, str. 32).
Pomyśl o sytuacji, w której poczułeś, jak Pan natchnął cię, byś czytał lub rozważał pisma święte. Zastanów się nad poniższymi pytaniami:
-
Jak wiedza o tym, że Duch Święty może pomóc nam słyszeć głos Zbawiciela podczas czytania Jego słów, może wpłynąć na naszą opinię o pismach świętych.
-
Jakie wskazówki może dawać ci ta prawda, kiedy wybierasz czas, miejsce i okoliczności, w jakich studiujesz pisma święte?
-
Przestudiowałem lekcję: Nauki i Przymierza 18 i ukończyłem ją w dniu (data).
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: