Część 5.: Dzień 3.

Nauki i Przymierza 19:1–22

Wprowadzenie

W czerwcu 1829 roku Józef Smith zatrudnił drukarza Egberta B. Grandina, by ten wydrukował 5000 egzemplarzy Księgi Mormona za cenę 3000 dolarów. Jednakże pan Grandin nie rozpoczął druku ani nawet nie zakupił maszyny, dopóki nie otrzymał poręczenia płatności za wykonaną pracę. W objawieniu znajdującym się w rozdziale: Nauki i Przymierza 19, które dane zostało prawdopodobnie latem 1829 roku, Pan nakazał Martinowi Harrisowi, aby „[udzielił] części swojej własności […] i [spłacił] dług, jaki [zaciągnął] u drukarza” (NiP 19:34–35). Martin Harris, zastawiając część swojej farmy w ramach zabezpieczenia finansowego, osobiście poręczył pokrycie kosztów wydrukowania Księgi Mormona, w razie gdyby nie pokryły ich przychody pochodzące z jej sprzedaży.

Prezydent Joseph Fielding Smith opisał to objawienie wraz ze znajdującymi się w nim naukami na temat Zadośćuczynienia jako „jedno z najwspanialszych objawień danych w tej dyspensacji; niewiele innych ma większe znaczenie” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:85).

Nauki i Przymierza 19:1–3

Zbawiciel deklaruje, że wykonał wolę Ojca

Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 19:1–3 i poszukaj, co Zbawiciel powiedział na temat tego, kim jest i co zrobił. Zaznacz słowa lub wyrażenia, które uczą, że Jezus Chrystus wypełnił wolę Swego Ojca i że Jezus Chrystus osądzi nas według naszych uczynków.

1. W dzienniku do studiowania opisz, jak znajomość tych prawd o Zbawicielu mogła pomóc Martinowi Harrisowi odczuwać spokój i dać mu siłę do wykonania woli Pana.

Nauki i Przymierza 19:4–12

Jezus Chrystus wyjaśnia wieczną i nieskończoną karę

Pan wyjaśnił niektóre prawdy, jakie mogą nam pomóc w lepszym zrozumieniu Jego zadość czyniącej ofiary. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 19:4 i poszukaj słów, które uzupełnią następującą doktrynę: Wszyscy ludzie muszą lub . Możesz zaznaczyć to zdanie w swoich pismach świętych.

Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 19:5. W jaki sposób Zbawiciel opisał stan ludzi, którzy nie odpokutują i zostaną z tego powodu poddani Jego sądowi. W jaki sposób znajomość tej prawdy daje nam kolejny powód, abyśmy odpokutowali za nasze grzechy?

Przejrzyj fragment: Nauki i Przymierza 19:6–7 i poszukaj wyrażeń, które są czasami używane do opisu stanu tych, którzy nie odpokutują. Zaznacz wyrażenia: „męka nieskończona” i „wieczne potępienie”. Co przychodzi ci na myśl, kiedy czytasz te słowa?

Poszukaj w wersetach: Nauki i Przymierza 19:8–12 informacji, które pomogą ci zrozumieć, dlaczego te wyrażenia nie odnoszą się do długości okresu, w którym ludzie będą cierpieli za swoje grzechy.

Czy zwróciłeś uwagę, że „Nieskończony” to jedno z imion Boga? Oznacza to, że „nieskończona kara” lub „wieczna kara” to „kara Boża”. Jak myślisz, co oznacza wyrażenie „kara Boża”?

Starszy James E. Talmage z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił: „Piekło ma nie tylko wejście, ale też i wyjście. Piekło to nie jest miejsce, do którego mściwy sędzia wysyła więźniów, aby cierpieli i zostali ukarani dla zasady i dla jego chwały; jest to miejsce przygotowane dla nauki, dla zdyscyplinowania tych, którzy nie nauczyli się tu, na ziemi, tego, czego powinni byli się nauczyć. To prawda — czytamy o nieskończonej karze, niekończącym się cierpieniu, wiecznym potępieniu. To złowieszcze określenia; jednak Pan w Swym miłosierdziu wyjaśnił, co one oznaczają. Powiedział, że ‘wieczna kara’ to kara Boża, ponieważ On jest wieczny; i że ten byt, stan czy ewentualność zawsze będą istniały dla grzesznika, który na nie zasługuje i który naprawdę potrzebuje tego rodzaju potępienia; jednak nie oznacza to, że człowiek cierpiący karę czy grzesznik będzie zmuszony na wieczność i nieskończenie pozostać w tym stanie i cierpieć. Żaden człowiek nie pozostanie w piekle dłużej niż to konieczne, by przygotować go na coś lepszego. Kiedy osiągnie ten stan, wrota więzienia się otworzą i będzie radował się pośród zastępów, które powitają go w lepszym świecie. Pan nie unieważnia tego, co powiedział w poprzednich dyspensacjach na temat działania Swego prawa i ewangelii, ale wyjaśnił nam Swą dobroć i miłosierdzie, ponieważ to jest Jego chwała i Jego dzieło, aby przynieść nieśmiertelność i wieczny żywot człowiekowi” (w: Conference Report, kwiecień 1930, str. 97).

Prezydent Joseph Fielding Smith podzielił się następującym spostrzeżeniem: „Zgodnie z prawem Boga, który jest wieczny i nieskończony, ta sama kara zawsze następuje po tym samym przewinieniu, dlatego nazywana jest nieskończoną i wieczną karą, bo jest to kara, którą wyznaczył Bóg na mocy niezmiennego prawa. Człowiek może zaznać nieskończonej męki, a kiedy poniesie karę za swe przewinienia, zostanie uwolniony, lecz kara pozostanie i będzie czekać na następnego winowajcę — i będzie tak na zawsze” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 2:228).

Prezydent J. Reuben Clark z Pierwszego Prezydium rzucił dodatkowe światło na naukę o prawdziwej naturze Boga. Kiedy będziesz czytać jego wyjaśnienie, zastanów się, w jaki sposób zrozumienie natury Boga pomaga nam zrozumieć karę Bożą.

„Nie mogę zgodzić się ze współczesną doktryną mówiącą, że Bóg nie karze, ponieważ nie mogę odrzucić wszystkich fragmentów z pism świętych, które prowadzą do właściwej konkluzji, [ale] mam wrażenie, że kiedy przyjdzie Pan, by nas wynagrodzić […] i ukarać, to mam wrażenie, że [Zbawiciel] wyznaczy nam najmniejszą możliwą karę, na jaką zasługujemy, ze względu na nasze wykroczenie. Wierzę, że w Swojej sprawiedliwości wykorzysta pełnię nieskończonej miłości, błogosławieństw, łaski, dobroci i zrozumienia, które posiada […].

A z drugiej strony, wierzę, że kiedy nadejdzie czas, by wynagrodzić nas za nasze dobre zachowanie, da nam największą możliwą nagrodę, biorąc pod uwagę przewinienia, których się dopuściliśmy” („As Ye Sow … ”, Brigham Young University Speeches of the Year [3 maja 1955], str. 6–7).

Nauki i Przymierza 19:13–22

Zbawiciel mówi o Swym cierpieniu za grzechy

Zbawiciel pragnie, aby nasze życie było błogosławione i udoskonalone dzięki Jego zadość czyniącej ofierze. Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 19:13–17 i uzupełnij następujące zdanie: Ludzie, którzy nie zdecydują się odpokutować, .

Starszy Neal A. Maxwell z Kworum Dwunastu Apostołów przypominał nam, że możemy dokonać wyboru: „Koniec końców wybierzemy albo Chrystusowe życie, albo Chrystusowe cierpienie! Możemy albo ‘cierpieć […] jako [On] sam [cierpiał]’ (NiP 19:16–17), albo zwyciężyć ‘jak i [On zwyciężył]’ (Objawienie Jana 3:21)” („Overcome […] Even As I Also Overcame”, Ensign, maj 1987, str. 72).

Zastanów się nad własnymi wyborami. Czy prowadzą cię do bardziej Chrystusowego życia, czy raczej do cierpienia za grzechy w przyszłości?

Większość opisów cierpienia Jezusa Chrystusa nie jest Jego własnego autorstwa (zob. Ew. Mateusza 26:36–39; Ew. Łukasza 22:39–44). Rozdział: Nauki i Przymierza 19 zawiera opis cierpienia Zbawiciela podany przez Niego samego.

2. Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 19:15, 18–19 i w dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Jak Zbawiciel opisał cierpienie, jakiego doświadczył w Getsemane?

   2. Jakie uczucia wywołuje w tobie świadomość, że Zbawiciel cierpiał za twoje grzechy?

   3. W jaki sposób wiedza o cierpieniu Zbawiciela mogła zachęcić Martina Harrisa do odpokutowania za swe grzechy, jak pouczył go Pan w tym objawieniu?

3. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 19:20 i odpowiedz na następujące pytania w swoim dzienniku do studiowania:

   1. Jak myślisz, dlaczego wycofanie się Ducha prowadzi do cierpienia?

   2. Dlaczego pomocne może być pamiętanie o sytuacjach, w których cierpieliśmy w wyniku grzechu?

Powróć pamięcią do takiej sytuacji — kiedy cierpiałeś z powodu swoich grzechów i czułeś potrzebę odpokutowania. Myśląc o tych chwilach, przypomnij sobie, kiedy czułeś towarzystwo Ducha, a kiedy Duch się wycofywał. Co zrobiłeś, aby ponownie cieszyć się towarzystwem Ducha?

4. Skorzystaj z wersetów: Nauki i Przymierza 19:13–16, 20, aby odpowiedzieć na następujące pytanie w dzienniku do studiowania: W jaki sposób przykazanie Pana, by odpokutować, jest wyrazem Jego miłości do nas?

W ciągu następnego tygodnia podziel się z członkiem rodziny lub przyjacielem swoim świadectwem o jednej z doktryn lub zasad, które poznałeś podczas studiowania fragmentu: Nauki i Przymierza 19:1–22. Zastanów się nad opowiedzeniem nauczycielowi o swoim doświadczeniu, gdy spotkacie się następnym razem.

Wyjaśnienie, dzielenie się i świadczenie

Wyjaśnianie doktryn i zasad, dzielenie się przemyśleniami i stosownymi doświadczeniami oraz świadczenie o boskich prawdach mogą pogłębić twoje zrozumienie doktryn i zasad ewangelii oraz udoskonalić twoje umiejętności nauczania ewangelii innych ludzi. Kiedy będziesz wyjaśniać, dzielić się i świadczyć, Duch Święty doprowadzi cię do głębszego świadectwa o rzeczach, o których nauczasz.

Fragment do opanowania — Nauki i Przymierza 19:16–19.

Pracuj nad zapamiętaniem fragmentu: Nauki i Przymierza 19:16–19, przepisując na kartkę fragment do opanowania słowo po słowie. Posługując się kartką, kilkakrotnie przeczytaj fragment na głos. Następnie zasłoń (lub wymaż) kilka słów lub wyrażeń. Dalej recytuj fragment do opanowania, uzupełniając brakujące słowa z pamięci. Powtarzaj to do czasu, aż poprawnie wyrecytujesz cały fragment.

5. W dzienniku do studiowania zapisz tyle, ile udało ci się zapamiętać z fragmentu do opanowania.

6. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: Nauki i Przymierza 19:1–22 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: