Część 27.: Dzień 2.
Nauki i Przymierza 124:84–145; 125–126
Wprowadzenie
Fragment: Nauki i Przymierza 124:84–145 został otrzymany 19 stycznia 1841 roku i zawiera rady Pana skierowane do poszczególnych członków. Pan wyznaczył tutaj tych, którzy mieli służyć w różnych przywódczych powołaniach kapłańskich. W marcu 1841 roku Prorok Józef Smith otrzymał objawienie zawarte w rozdziale: Nauki i Przymierza 125, w którym Pan objawił Swoją wolę względem zgromadzenia świętych na terytorium Iowa. Dnia 9 lipca 1841 roku Prorok otrzymał objawienie zawarte w rozdziale: Nauki i Przymierza 126, w którym Pan powiedział Brighamowi Youngowi, że nie musi opuszczać rodziny, aby służyć na misjach.
Nauki i Przymierza 124:84–122
Pan udziela rad konkretnym osobom
Pomyśl o tym, kiedy otrzymałeś radę od kogoś, kto chciał ci pomóc. Czy postąpiłeś według tej rady? Dlaczego tak lub dlaczego nie?
We fragmencie: Nauki i Przymierza 124:84–118 Pan udzielił indywidualnych rad konkretnym członkom Kościoła, dając im obietnicę, że jeśli ich posłuchają, to otrzymają wielkie błogosławieństwa. Przeczytaj następujące fragmenty, szukając rad, jakie otrzymały te osoby. (Warto pamiętać, że słowo rada odnosi się do przewodnictwa, kierownictwa lub pouczenia. Możesz zaznaczyć podobne do siebie rady).
-
Wersety 89–90 (William Law)
-
Wersety 94–96 (Hyrum Smith)
-
Wersety 111–114 (Amos Davies)
-
Wersety 115–118 (Robert Foster)
Przejrzyj te wersety oraz odszukaj błogosławieństwa, które Pan obiecał tym mężczyznom, jeśli tylko będą podążać za otrzymanymi od Niego radami. Wymień błogosławieństwa, które Pan im obiecał:
Z tych wersetów uczymy się zasady, która ma zastosowanie do wszystkich dzieci Boga, a brzmi ona: Jeśli słuchamy rad proroków, będzie nam się wiodło.
-
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
-
Jakich rad w minionych latach udzielił Prezydent Kościoła?
-
Kiedy zostałeś pobłogosławiony, ponieważ posłuchałeś rad proroków?
-
Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 124:84 i odszukaj, co czynił, według Pana, członek Kościoła, Almon Babbitt, zamiast podążać za wskazaniami Pierwszego Prezydium. Pamiętaj, że „złoty cielec” oznacza bożka, czyli fałszywego boga, którego uczynił Aaron dla dzieci Izraela, kiedy prorok Mojżesz był na górze Synaj (zob. II Ks. Mojżeszowa 32). Jest on symbolem rzeczy doczesnych, które nas rozpraszają i powstrzymują od otrzymania duchowych błogosławieństw.
Według wersetu 84. „złotym cielcem” Almona Babbitta było to, że chciał wdrożyć swoje własne rady, zamiast stosować wskazówki od Pierwszego Prezydium.
Przeczytaj ostrzeżenie Prezydenta Spencera W. Kimballa odnośnie do wielu fałszywych bożków, które współcześnie są czczone przez ludzi, i rozważ, jak owe bożki zastępują podążanie za radami żyjących proroków:
„Współczesne bożki lub fałszywi bogowie mogą przybierać różne formy, takie jak ubrania, domy, interesy, urządzenia, samochody, łodzie i wszelkie inne materialne bariery powodujące zejście ze ścieżki prowadzącej do boskości. Czy jest różnica między fizycznymi bożkami a sprawami doczesnymi, które nie przyjmują formy bożków? […]
Nienamacalne rzeczy także mogą być bożkami. Stopnie, tytuły naukowe i zawodowe również mogą stać się bożkami […]. Stopnie naukowe, dobrobyt czy bezpieczeństwo, jakie zapewniają, zdają się być tak pożądane, że [służba na misji] znajduje się na drugim miejscu. Niektórzy wstrzymują się od służby w Kościele, uczęszczając na studia, gdyż czują, że ważniejsze jest świeckie wykształcenie, ignorując tym samym duchowe przymierza, które zawarli […].
Wielu uwielbia polowania, wyprawy wędkarskie, wakacje, weekendowe wyjazdy i pikniki. Inni ludzie mają swoich bożków w rozgrywkach sportowych, baseballu, piłce nożnej, walkach byków czy golfie. Takie dążenia zazwyczaj zakłócają oddawanie czci Panu oraz służbę w celu budowania królestwa Boga. Osobom, które oddają się takim dążeniom, te słowa nie zdają się ważne. Wskazują na to, komu zawierzyli i wobec kogo są lojalni.
Jeszcze inni czczą władzę i prestiż. Wielu depcze duchowe, a i często etyczne wartości, dążąc do odniesienia sukcesu. Bożki kryjące się pod postacią władzy, bogactwa i wpływów są bardzo wymagające i są tak samo realne, jak złote cielce dzieci Izraela na pustyni” (The Miracle of Forgiveness [1969], str. 40–42).
-
Pamiętaj, że możesz z pewnością podążać za radami i wytycznymi proroków, ponieważ wypowiadają oni słowa Pana (zob. NiP 1:38).
Fragment: Nauki i Przymierza 124:119–122 zawiera dodatkowe instrukcje w zakresie budowy Domu Nauvoo — hotelu, który miał być własnością Kościoła.
Nauki i Przymierza 124:123–45
Pan wyznacza tych, którzy mają służyć w różnych przywódczych powołaniach kapłańskich
Wymień niektóre przywódcze powołania kapłańskie w Kościele:
We fragmencie: Nauki i Przymierza 124:123–45 Pan wyznaczył konkretne osoby do służby w różnych przywódczych powołaniach kapłańskich. Przeczytaj wersety 123–142 i odszukaj, o jakich powołaniach mówił Pan. Dodaj je do listy, jeśli ich jeszcze nie wymieniłeś.
Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 124:143 i odszukaj, dlaczego Pan powołuje przywódców kapłańskich oraz daje im klucze kapłańskie.
Z tego wersetu dowiadujemy się o następującej prawdzie: Pan powołuje przywódców kapłańskich, aby czynili posługę i pomagali w doskonaleniu świętych. (Dzieło posługi i doskonalenia świętych odnosi się do pomocy wszystkim dzieciom Ojca Niebieskiego w przybliżeniu się do Niego i godnego powrotu do Jego obecności). Możesz zaznaczyć w pismach świętych słowa lub wyrażenia, które nauczają tej prawdy.
-
Nauki i Przymierza 125
Pan poucza świętych, aby zgromadzili się w miejscach, które im wyznaczy
Po tym, jak święci zostali wygnani z Missouri zimą na przełomie 1838–1839 roku, udali się do stanu Illinois i Iowa, gdzie osiedlili się po obu brzegach rzeki Missisipi. Objawienie znajdujące się w rozdziale: Nauki i Przymierza 124 jest datowane na marzec 1841 roku i ujawniona jest w nim wola Pana względem świętych zamieszkujących terytorium Iowa. Czytając werset: Nauki i Przymierza 125:2, odszukaj ostrzeżenie, jakiego Pan udzielił tym świętym.
Nauki i Przymierza 126
Od Brighama Younga nie jest wymagane, aby opuścił swoją rodzinę i służył na dodatkowych misjach
Wyobraź sobie, jak by to było, gdybyś miał opuścić rodzinę, aby służyć Panu na misjach przez następne pięć lat podczas lata, a następnie zostałbyś powołany na dwuletnią misję w obcym kraju. Co byś czuł, gdybyś miał opuścić swoją rodzinę aż tyle razy? Co byś czuł, gdybyś był odpowiedzialny za utrzymanie swojej rodziny?
Po tym, jak Brigham Young przyłączył się do Kościoła w kwietniu 1832 roku, służył na kilku misjach w ciągu kolejnych dziewięciu lat. Pierwsza misja miała miejsce w trakcie zimy, tuż po jego chrzcie. Pięć kolejnych, łącznie z uczestnictwem w Obozie Syjonu, miało miejsce w każde lato od 1833 do 1837 roku. Misje te trwały od trzech do pięciu miesięcy. W 1839 roku wraz z innymi Apostołami został powołany do służby na misji w Wielkiej Brytanii. Wraz ze swoimi towarzyszami postąpił według wskazań Pana i 26 kwietnia 1839 roku wyruszył na misję z Far West w stanie Missouri (zob. NiP118). Brigham oraz inni Apostołowie spędzili następne kilka miesięcy w stanie Iowa i Illinois, czyniąc przygotowania do podróży do Wielkiej Brytanii. Kiedy latem 1839 roku w tym obszarze wybuchła epidemia malarii, oni także na nią zachorowali.
Przeczytaj poniższą wypowiedź Brighama Younga i odszukaj, jaką postawą wykazał się on wobec służby Panu pomimo poważnej choroby. Wyjeżdżając, nie mógł nawet samodzielnie wejść na wóz: „Byłem zdecydowany udać się do Anglii lub umrzeć, próbując. Miałem mocne postanowienie, że uczynię wszystko, czego ode mnie wymagano, w imię Ewangelii życia i zbawienia lub umrę, próbując” (Teachings of the Presidents of the Church: Brigham Young [1997], str. 5).
Służba misjonarska Brighama Younga wymagała poświęcenia również ze strony jego rodziny. Przeczytaj następujące podsumowanie sytuacji, w której znalazła się rodzina Brighama Younga, kiedy ten udał się na misję do Wielkiej Brytanii:
14 września 1839 roku Brigham Young opuścił Montrose w stanie Iowa, aby udać się do Wielkiej Brytanii. Było to zaledwie 10 dni po tym, jak jego żona, Mary Ann, urodziła ich czwarte dziecko. Mary Ann także zachorowała na malarię. To był piąty raz od ich ślubu, kiedy żegnała Brighama, który wyjeżdżał na misję. Po tym, jak zostali wypędzeni ze swojego domu w Missouri, a rok wcześniej stracili wszystko, co posiadali, żyli w nędzy. Brigham zostawił Mary Ann zaledwie trzy dolary. Ufali, że Pan im pomoże oraz polegali na obietnicy danej przez Proroka Józefa Smitha, że potrzeby rodzin Apostołów będą zaspokojone, kiedy ci będą służyć na misjach (zob. NiP 118:3).
Kiedy Starsi Brigham Young, Heber C. Kimball i George A. Smith pojechali na wschód Stanów Zjednoczonych, aby stamtąd wyruszyć na misję do Wielkiej Brytanii, „Brigham sięgał do torby i zawsze znajdował wystarczającą kwotę, by opłacić następny etap podróży. Myślał, że Heber dokładał funduszy, ale później odkrył, że się mylił. Bracia rozpoczęli podróż, mając 13 dolarów i 50 centów, które uzbierali z datków, a na opłaty za podróż wydali 87 dolarów. Nie mieli pojęcia, jak te dodatkowe pieniądze znalazły się w torbie, myśleli, że ‘chyba jakiś niebiański wysłannik przyczyniał się do rozpowszechniania Ewangelii’ [w: Leonard J. Arrington, Brigham Young: American Moses [1985], str. 77]” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, red. 2. [Podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 228).
Brigham Young kierował pracą misjonarską na Wyspach Brytyjskich.
Nadzorując rozwój pracy misjonarskiej na Wyspach Brytyjskich, Brigham Young wykazał się wielką duchowością i dobrze rozwiniętymi umiejętnościami administracyjnymi. Pod przewodnictwem Brighama Younga oraz innych Apostołów Kościół doświadczył w Wielkiej Brytanii fenomenalnego wzrostu. Do czasu, kiedy większość Apostołów ukończyła swe misje na Wyspach Brytyjskich pod koniec kwietnia 1841 roku, ponad 5 tysięcy osób przyłączyło się do Kościoła, a kilka miesięcy wcześniej prawie tysiąc z nich wyemigrowało do Nauvoo.
Ta misja była ważnym czasem szkolenia i wzrostu dla Kworum Dwunastu Apostołów. Brigham Young wzmocnił umiejętności przywódcze, które wkrótce miał wykorzystać w Nauvoo […]. Próby i poświęcenie, jakiego dokonali w Brytanii, oraz trudy, jakie były ich udziałem dla wspólnego celu, zjednoczyły Dwunastu Apostołów na tyle, że zapewnili Kościołowi silne przywództwo w latach, które miały nadejść” (Church History in the Fulness of Times, str. 234).
Po przewodzeniu pracy misjonarskiej w Kościele w Wielkiej Brytanii, powrócił do Nauvoo w stanie Illinois 1 lipca 1841 roku. Osiem dni później Prorok Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 126.
Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 126:1–3 i wyszukaj, co Pan powiedział Brighamowi odnośnie do jego służby. Kiedy czułeś, że Pan jest zadowolony z twojej służby?
Na podstawie tego, czego dowiedziałeś się z wersetów 1–2, dokończ następującą zasadę, która dotyczy służby, jaką wykonujemy: Jeśli pilnie trudzimy się dla Pana, to On prawą ofiarę.
„Po otrzymaniu tego objawienia Brigham Young miał okazję spędzać ze swoją rodziną więcej czasu, niż czynił to w przeszłości, oraz przebywał blisko Proroka Józefa Smitha (spędził w jego towarzystwie dwadzieścia osiem z ostatnich trzydziestu sześciu miesięcy życia Józefa).
Zdaje się być jasne, że Pan, znając przyszłość Brighama Younga oraz przyszłość Kościoła, sprawił, że ten mógł być w pobliżu Józefa, by uczyć się tego, co było potrzebne, aby przewodzić Kościołowi po śmierci Józefa” (Doctrine and Covenants Student Manual, 2 red. [Podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 313).
Ze względu na bliskie relacje z Prorokiem Józefem Smithem Brigham Young zdobył wiedzę potrzebną do przewodzenia Kościołowi po śmierci Józefa.
Chociaż Brigham Young nie musiał już opuszczać rodziny, aby służyć na dodatkowych misjach, to i tak służył na kilku krótkich przed śmiercią Proroka. Pan przyjął od Brighama Younga prawą ofiarę i wytężone wysiłki, które włożył w wypełnienie Jego dzieła.
-
-
Przestudiowałem lekcję: Nauki i Przymierza 124:84–145; 125–126 i ukończyłem ją w dniu (data).
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: