Część 24.: Dzień 4.

Nauki i Przymierza 112

Wprowadzenie

23 lipca 1837 roku Prorok Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierzy 112 dla Thomasa B. Marsha, który był wówczas Prezydentem Kworum Dwunastu Apostołów. Pan pouczył w tym objawieniu Thomasa Marsha co do jego obowiązków i co do obowiązków Kworum Dwunastu.

Nauki i Przymierza 112:1–13

Pan udziela osobistych rad i obiecuje błogosławieństwa Thomasowi B. Marshowi

Przypomnij sobie sytuację, w której, w wyniku kontaktu z innymi ludźmi, czułeś złość, frustrację, byłeś obrażony lub zazdrosny. Jeden w wczesnych Apostołów, Thomas B. Marsh, zmierzył się z sytuacją, która wywołała w nim podobne uczucia.

Wkrótce po swoim powołaniu na Apostoła w 1835 roku Thomas B. Marsh został wyznaczony na Prezydenta Kworum Dwunastu Apostołów. Wiosną 1837 roku Prezydent Marsh dowiedział się, że jeden z Dwunastu Apostołów, Parley P. Pratt, nie skonsultowawszy się z nim wcześniej, planuje misję do Anglii. Prezydent Marsh, który przebywał w Missouri, napisał do Starszego Pratta i pozostałych członków Kworum Dwunastu i zaprosił ich, aby spotkali się z nim w Kirtland w Ohio 24 lipca 1837 roku, żeby mogli być jednomyślni w kwestii swoich planów misyjnych. Jednak na miesiąc przed tym spotkaniem dwaj inni członkowie kworum — Heber C. Kimball i Orson Hyde — wyjechali do Anglii po otrzymaniu powołania od Proroka Józefa Smitha. Prezydent Marsh był najwyraźniej niezadowolony, że członkowie Kworum Dwunastu rozpoczęli głoszenie ewangelii w Anglii bez skonsultowania się z resztą kworum i bez jego wiedzy.

Co Prezydent Marsh mógł uczynić w tej sytuacji, żeby uniknąć uczuć złości, frustracji, urazy i zazdrości? Jakie niebezpieczeństwa czyhają na nas, jeśli pozwolimy, aby te uczucia zawładnęły naszymi myślami i czynami?

Brigham Young, który był wówczas członkiem Kworum Dwunastu Apostołów, przekonał Prezydenta Marsha, żeby spotkał się z Prorokiem Józefem Smithem. W odpowiedzi na obawy Prezydenta Marsha Pan dał Prorokowi Józefowi Smithowi objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 112.

Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 112:1–3 i odszukaj ostrzeżenia, jakich Pan udzielił Thomasowi B. Marshowi. W trakcie czytania pomocna może okazać się wiedza, że słowo ukorzyć się w wersecie 3. oznacza, że Prezydent Marsh uniżył się przed Panem. Jakich ostrzeżeń udzielił mu Pan? Jakich dobrych uczynków dokonał Thomas według słów Pana?

Wstawianie własnego imienia

W trakcie czytania wstawiaj własne imię w miejsce imion podanych w pismach świętych. W ten sposób w pełni zaangażujesz się w pilne studiowanie pism świętych i zobaczysz, w jaki sposób niektóre wersety mogą odnosić się także do ciebie. W trakcie czytania różnych fragmentów pism świętych możesz stosować zasadę Pana: „Co mówię do jednego, mówię do wszystkich” (NiP 93:49). Użyj tej metody, czytając fragment: Nauki i Przymierza 112:1–11.

We fragmencie: Nauki i Przymierza 112:4–10 Pan dał Thomasowi B. Marshowi dodatkowe rady i zapewnił go, że Thomas jest w stanie dokonać wielkich rzeczy z Jego pomocą.

1. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 112:4–10. W dzienniku do studiowania wypisz obietnice, jakie Pan złożył Thomasowi B. Marshowi. (W wersecie 5. wyrażenie zmagać się nie oznacza spierać się, ale pilnie pracować, głosząc ewangelię).

Uzupełnij następujące zdanie przyczynowo–skutkowe „jeśli — to” na podstawie tego, czego nauczyłeś się z wersetu: Nauki i Przymierza 112:10: Jeśli będziemy , Pan nas . (Możesz zaznaczyć tę zasadę w swoich pismach świętych).

2. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Jak myślisz, dlaczego pokora pomaga nam otrzymywać wskazówki od Pana?

   2. W jakich sytuacjach czułeś się prowadzony przez Pana po okazaniu pokory?

Kiedy Pan dał to objawienie w lipcu 1837 roku, w Kościele panowały brak jedności, spory i odstępstwo. Duma i chciwość sprawiły, że niektórzy członkowie Kościoła otwarcie krytykowali Proroka Józefa Smitha i podważali jego autorytet. Wyzwania te wynikały po części z kłopotów finansowych wśród świętych w Kirtland w stanie Ohio. Z powodu powszechnych problemów ekonomicznych okres ten nazwano później „paniką z 1837 roku”. Zbankrutowało wówczas wiele banków w Stanach Zjednoczonych. Kirtlandzkie Towarzystwo Ubezpieczeniowe — instytucja finansowa założona przez przywódców Kościoła — również upadło jesienią 1837 roku. Dwieście osób utraciło niemal wszystkie zainwestowane środki, łącznie z Józefem Smithem, który stracił najwięcej. Mimo że Kirtlandzkie Towarzystwo Ubezpieczeniowe nie było finansowane przez Kościół, niektórzy święci uważali je za bank Kościoła lub bank Proroka i winili Józefa Smitha za swoje problemy finansowe. Niektórzy zaczęli nawet nazywać go upadłym prorokiem. Wiele innych osób trzymało się jednak wiary i pozostało wiernymi Prorokowi, mimo że z powodu niepowodzenia towarzystwa stracili pieniądze. (Zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, red. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 171–173).

Niektórzy członkowie Kościoła, w tym również niektórzy członkowie Kworum Dwunastu Apostołów, próbowali nawet usunąć Józefa Smitha z urzędu Prezydenta Kościoła.

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 112:11–13 i wyszukaj, co Pan nakazał uczynić Thomasowi B. Marshowi, aby pomóc innym członkom Kworum Dwunastu Apostołów, którzy zmagali się z trudnościami.

Nauki i Przymierza 112:14–34

Pan naucza Thomasa B. Marsha, co należy do obowiązków Dwunastu Apostołów

Prezydent Marsh pełnił ważny urząd i Pan powierzył mu wiele obowiązków.

3. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytanie: Co może ci pomóc zachować pokorę, kiedy powierza ci się ważne obowiązki lub gdy zbierasz pochwały?

Pan pomógł Thomasowi B. Marshowi zrozumieć wagę jego obowiązków jako Prezydenta Kworum Dwunastu Apostołów, przypominając mu tym samym, żeby był pokorny. W trakcie studiowania fragmentów: Nauki i Przymierza 112:14–22, 28–33 uzupełnij następującą tabelę:

	Nauki i Przymierza 112:14–22, 28–33
Zwroty podkreślające znaczenie obowiązków Prezydenta Marsha:
Zwroty przypominające Prezydentowi Marshowi, że musi być pokorny:

4. W swoim dzienniku do studiowania pism świętych wykonaj poniższe zadania:

   1. Jakie klucze, według wersetów 16–17, posiada Prezydent Kworum Dwunastu Apostołów? Zaznacz w swoich pismach świętych doktrynę, której się nauczyłeś i zapisz ją w dzienniku do studiowania.

   2. Zapisz zasadę, której nauczyłeś się z wersetów 30–32, która mówi o kluczach, jakie posiadał Prezydent Marsh.

Możesz zaznaczyć następującą doktrynę, która znajduje się w wersetach: Nauki Przymierza 112:30–32: Klucze kapłaństwa zostały przywrócone po raz ostatni w dyspensacji pełni czasów.

Dyspensacja to okres, kiedy Pan objawia Swoje doktryny, obrzędy i kapłaństwo. W tym czasie Pan posiada na ziemi co najmniej jednego upoważnionego sługę, który dzierży święte kapłaństwo oraz posiada boskie upoważnienie do głoszenia ewangelii mieszkańcom ziemi i udzielania jej obrzędów. (Zob. Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], „Dispensation”).

Zastanów się nad następującym pytaniem: Czego słowa Pana znajdujące się w wersetach: Nauki i Przymierza 112:15, 30 uczą nas na temat tego, jaki związek miały obowiązki Thomasa B. Marsha jako Prezydenta Kworum Dwunastu Apostołów z obowiązkami Józefa Smitha jako Prezydenta Kościoła?

Thomasowi B. Marshowi trudno było zastosować się do rad, które otrzymał w tym objawieniu.

Niedługo po otrzymaniu objawienia zapisanego w rozdziale: Nauki i Przymierza 112 Thomas B, Marsh powiedział Siostrze Vilate Kimball (żonie Hebera C. Kimballa), że jej mąż nie odniesie sukcesu na misji w Anglii. Prezydent Marsh najwyraźniej uważał, że ponieważ głoszenie ewangelii za granicą zaliczało się do jego obowiązków, drzwi pracy misjonarskiej w Anglii nie mogły zostać otwarte, dopóki on sam tam kogoś nie posłał lub nie pojechał tam osobiście.

Zastanów się, w jaki sposób wydarzenie to wskazuje, że Prezydentowi Marshowi trudno było pozostać pokornym.

Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium wyjaśnił, w jaki sposób możemy być bardziej pokorni i unikać dumy:

„Pokora nie oznacza przekonywania siebie, że jesteśmy nic niewarci, że jesteśmy bez znaczenia lub że przedstawiamy niewielką wartość. Nie oznacza zaprzeczania czy zatajania istnienia talentów, które dał nam Bóg. Nie odkrywamy pokory, myśląc źle o sobie; odkrywamy pokorę, myśląc mniej o sobie. Pojawia się, kiedy zabieramy się do pracy, przyjmując postawę służenia Bogu i naszym bliźnim.

Pokora kieruje naszą uwagą i miłością wobec innych i wobec celów Ojca Niebieskiego. Duma działa odwrotnie. Duma czerpie energię i siłę z głębokich pokładów egoizmu. W chwili, gdy przestajemy obsesyjnie zajmować się sobą i zatracamy się w służbie, nasza duma słabnie i zaczyna obumierać” („Duma i kapłaństwo”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 58).

5. Opowiedz członkowi rodziny lub koledze, czego nauczyłeś się o pokorze. Zapisz imię i nazwisko tej osoby w dzienniku do studiowania.

Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 112:34 i wyszukaj, co Thomas Marsh musiał uczynić, aby otrzymać te błogosławieństwa.

Dokończ następującą zasadę: Musimy , abyśmy mogli uzyskać obiecane przez Pana błogosławieństwa.

Następująca historia opisuje okoliczności związane z ostatecznym odstąpieniem Thomasa B. Marsha z Kościoła i z powrotem do niego:

Prezydent Marsh stosował się przez jakiś czas do danych mu rad. Starał się wzmocnić Kościół i popierać Józefa Smitha. Wkrótce jednak znów powrócił do poddawania w wątpliwość tego, w jaki sposób prowadzony był Kościół. Uczucia te zbiegły się z problemami wynikającymi ze sporów pomiędzy nieposłusznymi i agresywnymi członkami Kościoła a ich bliźnimi w Missouri. We wrześniu 1838 roku, kiedy Thomas znajdował się pod wpływem ducha odstępstwa, jego żona, Elizabeth, stała się stroną pewnego konfliktu. Ustaliła z inną kobietą — a obie były członkiniami Kościoła — że będą regularnie wymieniać się mlekiem, żeby miały go wystarczająco dużo do produkcji sera, ale Siostra Marsh została oskarżona o niedotrzymanie umowy i o to, że zachowywała dla siebie część mleka, która była najbogatsza w śmietanę. Sprawa ta była wielokrotnie przedstawiana przywódcom Kościoła. Przedstawiono ją nawet Pierwszemu Prezydium. Za każdym razem dochodzono do wniosku, że wina leży po stronie Siostry Marsh. Prezydent Marsh był zły i niezadowolony z tych decyzji (zob. George A. Smith, „Discourse”, Deseret News, 16 kwietnia 1856, str. 44). Chociaż te okoliczności nie doprowadziły go do wystąpienia z Kościoła, wzmogły pozostałe gnębiące go frustracje. Stał się jeszcze bardziej krytyczny wobec innych przywódców Kościoła i w końcu obrócił się przeciwko świętym. Wspominał później: „Byłem zazdrosny o Proroka […] i przeoczyłem wszystko, co było właściwe, cały czas poświęcając na szukanie zła” („Remarks”, Deseret New, 16 września 1857, str. 220).

Osiemnaście lat po wystąpieniu z Kościoła Thomas B. Marsh napisał pełen pokory list do Prezydenta Hebera C. Kimballa, prosząc go o wybaczenie i pozwolenie na ponowne przystąpienie do Kościoła. Wyjaśnił, że wyciągnął wnioski ze swoich błędów: „Pan bardzo dobrze poradził sobie beze mnie i niczego nie stracił na tym, że wypadłem z szeregów; ale ileż ja utraciłem?!” (list napisany przez Thomasa B. Marsha do Hebera C. Kimballa, 5 maja 1857, Brigham Young Collection, Church History Library, cytowane w: Kay Darowski, „The Faith and Fall of Thomas Marsh”, Revelations in Context, strona internetowa: history.lds.org).

6. W dzienniku do studiowania podsumuj, czego nauczyłeś się podczas dzisiejszej lekcji. Wybierz jeden sposób, w jaki możesz być bardziej pokorny i wierny i wyznacz sobie cel, żebyś mógł wprowadzić go w życie.

7. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: Nauki i Przymierza 112 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: