Część 17.: Dzień 3.

Nauki i Przymierza 81

Wprowadzenie

8 marca 1832 r. Pan powołał Jessego Gause’a oraz Sidneya Rigdona, aby służyli jako doradcy Józefa Smitha. Tydzień później, 15 marca 1832 r., Pan dał objawienie, które stanowi treść rozdziału: Nauki i Przymierza 81. W objawieniu tym opisał rolę doradców w Pierwsze Prezydium i obiecał Jessemu Gause’owi, że otrzyma życie wieczne, jeśli pozostanie wierny do końca. Jesse Gause nie wytrwał w wierności i Pan powołał na jego miejsce Fredericka G. Williamsa, aby służył jako doradca w Pierwszym Prezydium. Imię nowego doradcy zostało w późniejszym czasie wpisane w treść tego objawienia.

Nauki i Przymierza 81

Pan opisuje rolę doradców w Pierwszym Prezydium

Dlaczego Pan wyznacza nas do powołań w Swoim Kościele? Jakie błogosławieństwa są związane z wiernym wypełnianiem powołania? Co dzieje się, jeśli ktoś podejmuje decyzję, że nie będzie wierny w wypełnianiu swojego powołania? Mimo iż przywódca kościelny otrzymał natchnienie, aby powołać danego członka Kościoła na określone powołanie, to od tego członka zależy, czy będzie je wiernie wypełniał.

Przeczytaj wstęp do rozdziału: Nauki i Przymierza 81 i odszukaj, kto z początku został powołany do służby w roli doradcy w Radzie Prezydenta Wyższego Kapłaństwa (Pierwsze Prezydium) oraz co się z nim stało.

Jesse Gause został powołany do służby w roli doradcy w Radzie Prezydenta Wyższego Kapłaństwa (Pierwsze Prezydium) w marcu 1832 r. Sześć miesięcy później, 1 sierpnia 1832 r., wyjechał na misję wraz z Zebedeem Coltrinem. Jesse odwiedził swoją żonę i starał się przekonać ją o prawdzie, ale ona nie chciała przystąpić do przywróconego Kościoła. Wkrótce po tym jego towarzysz misyjny, Zebedee, bardzo się rozchorował i musiał wrócić do Kirtland w Ohio. Osamotniony Jesse nie ukończył swojej misji i nie wytrwał w Kościele. Został ekskomunikowany w grudniu 1832 r.

Kogo, zgodnie ze wstępem do rozdziału: Nauki i Przymierza 81, Pan powołał w miejsce Jessego?

Możesz zaznaczyć we wstępie następujące zdanie: „Objawienie to […] należy traktować jako krok ku formalnemu zorganizowaniu Pierwszego Prezydium”. Pan nie objawił Prorokowi za pierwszym razem pełnej organizacji Swojego Kościoła, lecz objawił On poszczególne struktury organizacji stopniowo, kiedy była taka potrzeba oraz kiedy święci byli gotowi na otrzymanie tych wskazówek. W marcu 1832 r. Pan objawił, że nadszedł czas na zorganizowanie Rady Prezydenta Wyższego Kapłaństwa.

W objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 81 Pan wytłumaczył jedną z ważniejszych ról Pierwszego Prezydium. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 81:1–2 i zaznacz słowa mówiące o tym, że Rada Prezydenta Wyższego Kapłaństwa posiada klucze do królestwa Boga na ziemi.

Pamiętaj, że klucze kapłaństwa to upoważnienie do przewodniczenia Kościołowi i kierowania w sposób, w jaki wykorzystywana jest moc kapłańska. Później zorganizowano Pierwsze Prezydium. Klucze królestwa są zawsze w posiadaniu Pierwszego Prezydium, któremu przewodniczy Prezydent Kościoła.

Prezydent Joseph Fielding Smith wyjaśnił, na co klucze królestwa pozwalają współczesnemu Pierwszemu Prezydium: „Te klucze są prawem do prezydentury; stanowią moc i upoważnienie do zarządzania i kierowania wszystkimi sprawami Pana na ziemi. Ci, którzy je dzierżą, mają moc do zarządzania i kontrolowania sposobu, w jaki wszyscy inni mogą służyć w kapłaństwie” („Eternal Keys and the Right to Preside”, Ensign, lipiec 1972, str. 87).

Pierwsze Prezydium w 2013 r.

Jednym ze sposobów, w jaki Pierwsze Prezydium kieruje i zarządza Kościołem, są jego nauki.

1. Zapisz w swoim dzienniku do studiowania przykład tego, jak zostałeś pobłogosławiony dzięki naukom Pierwszego Prezydium.

Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 81:3 i odszukaj, co Pan przykazał Frederickowi G. Williamsowi, aby czynił jako doradca w Pierwszym Prezydium.

2. Zapisz w swoim dzienniku do studiowania nagłówek: Doradca w Pierwszym Prezydium. Pod spodem zapisz obowiązki, które odnalazłeś w wersecie 3. Zapisz też, jak rozumiesz zdanie, że doradca ma być „wierny […] w przykazaniach” swojemu prezydentowi.

Aby łatwiej zrozumieć, co to znaczy, że doradca ma być „wierny […] w przykazaniach” swojemu prezydentowi, rozważ to, czego Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał na temat sposobu, w jaki doradca powinien doradzać prezydentowi.

„[Doradca] jest asystentem prezydenta […].

Jako asystent, doradca nie jest prezydentem. Nie przyjmuje na siebie więcej obowiązków i nie staje ponad prezydentem.

Podczas spotkań prezydium każdy z doradców ma prawo podzielić się swoimi uwagami na temat wszystkich kwestii, które są przedkładane prezydium. Jednakże przywilejem prezydenta jest podejmowanie decyzji, a obowiązkiem doradców jest go w niej poprzeć. Jego decyzja staje się ich decyzją bez względu na ich uprzednie pomysły” („In […] Counsellors There is Safety”, Ensign, listopad 1990, str. 49).

3. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. W jaki sposób rozumienie obowiązków doradcy może pomóc osobie, która służy jako doradca w jakimkolwiek prezydium w Kościele?

   2. Dlaczego doradcy w prezydium powinni wspierać i wzmacniać prezydenta?

   3. Co możesz uczynić, aby efektywniej służyć w prezydium, jeśli lub kiedy będziesz mieć ku temu okazję?

Pan dał pełną mocy obietnicę Frederickowi G. Williamsowi, którą wypełni, jeśli ten wytrwa wiernie w swoim powołaniu. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 81:4 i znajdź tę obietnicę.

Wyrażenie „rozpowszechnisz chwałę […] [twojego Pana]” oznacza w tym kontekście, że poprzez bycie wiernym w powołaniach możemy pomóc innym ludziom w okazywaniu szacunku i oddawaniu czci Panu. Obietnica ta dotyczy i nas. Możesz zapisać następującą zasadę na marginesie swoich pism świętych: Jeśli pozostajemy wierni w naszych powołaniach, możemy uczynić wiele dobra dla bliźnich i rozpowszechnić chwałę Boga.

4. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. W jaki sposób wierna służba w naszych powołaniach kościelnych pomoże nam uczynić wiele dobra dla innych ludzi?

   2. Czy kiedykolwiek widziałeś członka Kościoła, który uczynił wiele dobra dla innych ludzi, ponieważ był wierny w swoim powołaniu? Napisz, co zaobserwowałeś.

   3. W jaki sposób wierna służba w twoich powołaniach kościelnych pomoże ci rozpowszechniać chwałę Boga?

Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 81:5 i odszukaj dodatkową radę, jakiej Pan udzielił Frederickowi G. Williamsowi.

Czego, w oparciu o to, co Pan powiedział Frederickowi w wersecie 5., możemy się nauczyć na temat bycia wiernym w powołaniach kościelnych lub bycia wiernym członkiem Kościoła?

Poniższa wypowiedź Starszego Marvina J. Ashtona z Kworum Dwunastu Apostołów pomoże ci zrozumieć udzieloną przez Pana radę: „Werset: Nauki i Przymierza 81:5 może być rozumiany jako ponaglenie skierowane przez Pana do Fredericka G. Williamsa, aby wspierał słabych (‘wspomagaj słabych’), zachęcał tych, którzy są wyczerpani lub zniechęceni (‘podnoś ręce, co zwisają’), oraz dodawał odwagi i wzmacniał tych, których kolana są słabe, a serca przepełnione strachem” („Strengthen the Feeble Knees”, Ensign, listopad 1991, str. 70).

5. W dzienniku do studiowania opisz sytuację, w której zostałeś podniesiony na duchu lub wzmocniony przez kogoś innego. Następnie wymień co najmniej trzy rzeczy, które mógłbyś uczynić, aby „wspomagać słabych, podnosić ręce, co zwisają, i wzmacniać słabe kolana”. Zapisz cel, że pomożesz w tym tygodniu komuś, czyniąc jedną z rzeczy, które wymieniłeś.

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 81:6–7 i odszukaj błogosławieństwa, którymi Pan obiecał obdarzyć Fredericka G. Williamsa, jeśli wytrwa do końca w wierności.

Ta sama obietnica jest dana i tobie. Jeśli postanowisz być wierny Panu poprzez wierne wypełnianie powołań, pomaganie osobom wokół, to będziesz mógł otrzymać obiecane przez Pana błogosławieństwa.

6. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: Nauki i Przymierza 81 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: