Część 32.: Dzień 3.

Przyśpieszanie dzieła zbawienia

Wprowadzenie

Od początku Przywrócenia dzieło Pana rozprzestrzenia się na cały świat. Żyjemy w czasach, kiedy Pan przyśpiesza Swoją pracę. Masz wiele środków i możliwości, aby przyczynić się do przyśpieszania dzieła Pana.

Pan przyśpiesza Swoje dzieło

Z jakich powodów przyśpiesza się lub wzmaga tempo pracy? Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 88:73 i odszukaj, co Pan chce przyśpieszyć (zob. także Jakub 5:61–62, 70–71).

Mówiąc o wersecie: Nauki i Przymierza 88:73, Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział: „Czas przyśpieszenia już nadszedł” („Thus Shall My Church Be Called”, Ensign, maj 1990, str. 17).

Żyjemy w czasach, kiedy Pan przyśpiesza Swoją pracę. Przyśpieszając Swoje dzieło, Pan wzmaga tempo i wysiłki, by przynieść zbawienie człowiekowi.

1. W dzienniku do studiowania odpowiedz na pytanie: Jakie zaobserwowałeś dowody na to, że Pan przyśpiesza Swoje dzieło?

Pan przyśpieszył Swoją pracę w czasach, kiedy Prezydentem Kościoła był Spencer W. Kimball, Rozwinęła się, na przykład, praca misjonarska, a Kościół opublikował nowe wydania pism świętych. Zachęcając członków do tego, by podążali naprzód, Prezydent Kimball powiedział, że Kościół „wystarczająco długo spoczywał na swego rodzaju równinach. Musimy ponownie wyruszyć w drogę, która wiedzie do przodu i w górę” („Let Us Move Forward and Upward”, Ensign, maj 1979, str. 82). Nauczał również, że „musimy wydłużyć krok i musimy to zrobić teraz” („Always a Convert Church: Some Lessons to Learn and Apply This Year”, Ensign, wrzesień 1975, str. 3).

Kiedy członkowie Kościoła „wydłużają krok” oznacza to, że z większym zaangażowaniem uczestniczą w pracy Pana. Na przykład, z większą gorliwością dzielą się ewangelią, studiują pisma święte oraz wykonują pracę świątynną i pracę nad historią rodziny.

Przyśpieszanie pracy misjonarskiej

Prezydent Spencer W. Kimball powiedział świętym, że Pan jest gotów otworzyć dla nich drzwi, by mogli dzielić się ewangelią, także pośród narodów, w których prowadzenie działalności misjonarskiej było zakazane. Powiedział jednak również, że święci muszą się przygotować, by móc wykorzystać te możliwości. Prezydent Kimball świadczył także, że jeśli każdy młody mężczyzna przygotuje się, by służyć na pełnoetatowej misji, Pan otworzy drzwi i sprawi, że praca misjonarska będzie mogła objąć cały świat:

„Myślę o tych licznych narodach, które są nadal nietknięte. Wiem, że istnieją kurtyny [restrykcje ograniczające wpływy z zewnątrz] takie, jak żelazna kurtyna czy bambusowa kurtyna. Wiem, jak trudno jest się przez nie przebić, ponieważ czyniliśmy takie próby […].

Ale nie widzę powodu, dla którego Pan miałby otwierać drzwi, przez które my nie jesteśmy gotowi przejść. Po co miałby On niszczyć Żelazną czy Bambusową Kurtynę, czy znosić jakiekolwiek inne ograniczenie, skoro my nadal nie jesteśmy gotowi tam wejść?” („When the World Will Be Converted”, Ensign, październik 1974, str. 5, 7).

Członkowie Kościoła postąpili zgodnie z radą Prezydenta Kimballa i przygotowali się do głoszenia ewangelii. W czasie służby Prezydenta Kimballa liczba pełnoetatowych misjonarzy wzrosła o ponad 50 procent. Pod koniec lat 80. i na początku lat 90. XX wieku rządy wschodnich Niemiec, byłych narodów Związku Radzieckiego i innych krajów, gdzie praca misjonarska była wcześniej zakazana, zaczęły zezwalać na głoszenie ewangelii w swoich granicach. Wypełniło się proroctwo Prezydenta Kimballa i wypełnia się nadal, gdyż praca misjonarska cały czas się rozwija.

Kiedy Prezydent Kimball zachęcał członków, aby wydłużyli swój krok, wyjaśnił też obowiązek, jaki spoczywa na wszystkich młodych mężczyznach w Kościele: „Często słyszy się pytanie: Czy każdy młody mężczyzna powinien jechać na misję? Odpowiedzi na nie udzielił Pan. Brzmi ona: ‘Tak’. Każdy młody mężczyzna powinien jechać na misję” („When the World Will Be Converted”, str. 8).

Od tamtej pory prorocy stale zachęcają wszystkich godnych, zdolnych do służby młodych mężczyzn, aby odbywali pełnoetatowe misje. Z otwartymi ramionami witana jest też przez nich pełnoetatowa służba młodych kobiet, jeśli misja jest pragnieniem ich serca. W październiku 2012 roku Prezydent Thomas S. Monson ogłosił natchnioną zmianę wymagań dotyczących wieku misjonarzy, dzięki której młodzi mężczyźni mogą rozpoczynać służbę misjonarską w wieku 18, a młode kobiety w wieku 19 lat. Każdy młody mężczyzna powinien przygotowywać się do pełnoetatowej misji i pilnować, by był godny do służby.

2. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Dlaczego każdy młody mężczyzna powinien się przygotowywać do służby na pełnoetatowej misji?

   2. W jaki sposób przygotowywanie się teraz do misji pomoże ci angażować się w pracę Pana?

   3. Jak uważasz, w jaki sposób natchniona zmiana wymagań dotyczących wieku pełnoetatowych misjonarzy przyczyniła się do przyśpieszenia pracy Pana?

Nowe wydania pism świętych

Co byś powiedział, gdyby bliski przyjaciel zadał ci pytanie: „Chcę się zbliżyć do Boga. Co powinienem zrobić?”.

Przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Spencera W. Kimballa: „Odkryłem, że kiedy moje relacje z boskością są przypadkowe i kiedy wydaje się, że żadne boskie ucho mnie nie słucha, i nie przemawia do mnie żaden boski głos, oznacza to, że jestem bardzo, bardzo daleko. Kiedy zanurzam się w pisma święte, ta odległość maleje, a duchowość powraca” (Teachings of Presidents of The Church: Spencer W. Kimball [2006], str. 67).

Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 1:6, 24–30 i odszukaj, dlaczego Pan chciał, aby przywódcy Kościoła publikowali objawienia. W jaki sposób pisma święte mogą nam pomóc wydłużyć krok i przyczyniać się do przyśpieszenia pracy Pana?

Na początku lat 70. XX wieku przywódcy Kościoła uznali, że istnieje potrzeba, aby członkowie lepiej zapoznali się z pismami świętymi i posiadali jedno standardowe wydanie Biblii, które mogliby studiować i wykorzystywać podczas nauczania. W 1979 roku, po wielu latach natchnionej wytężonej pracy, Kościół opublikował oficjalne wydanie Biblii Króla Jakuba przeznaczone dla świętych w dniach ostatnich (w wersji anglojęzycznej). Wydanie to zawierało obszerne, dotąd niedostępne, pomoce do studiowania, między innymi, poszerzone przypisy wraz z odsyłaczami i innymi informacjami, poprawione wstępy do rozdziałów, wyjątki z Tłumaczenia Józefa Smitha, słownik tematyczny oraz słownik biblijny. W 1981 roku Kościół opublikował po angielsku nowe wydanie trójksięgu — Księgi Mormona, Nauk i Przymierzy oraz Perły Wielkiej Wartości — które zawierało poszerzone przypisy, wstępy do rozdziałów, mapy oraz indeks. W 2009 roku Kościół opublikował hiszpańskojęzyczne wydanie Biblii Reina–Valera w wersji przeznaczonej dla świętych w dniach ostatnich.

Przeczytaj, co Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział w 1981 roku, czyli w rok po opublikowaniu trójksięgu w wersji anglojęzycznej. Zobacz, jaką miał wizję tego, w jaki sposób nowe wydania pism świętych będą błogosławić życie ludzi i rozwijać dzieło Pana.

„Z biegiem lat te pisma święte przyczynią się do wychowania kolejnych pokoleń wiernych chrześcijan, którzy będą znać Pana Jezusa Chrystusa i będą gotowi słuchać Jego woli.

[…] Objawienia będą przed nimi otwarte jak nigdy wcześniej w dziejach ludzkości […]. Ich znajomość nauk ewangelii przewyższy poziom, który mogli osiągnąć ich poprzednicy. Będą mieli świadectwo, że Jezus jest Chrystusem i będą kompetentnie głosić Jego słowo i stawać w obronie Jego imienia” („Scriptures”, Ensign, listopad 1982, str. 53).

Pisma święte świadczą, że Jezus jest Chrystusem. Studiowanie pism świętych może nam pomóc otrzymać świadectwo o Jezusie Chrystusie i sprawić, że Duch Święty będzie przepełniał nasze życie. W dalszym ciągu czynione są wielkie starania, aby wszystkim członkom Kościoła zapewnić pisma święte i użyteczne pomoce do ich studiowania w ich ojczystych językach.

3. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Dlaczego ważne jest, aby codziennie studiować pisma święte?

   2. W jaki sposób twoje osobiste studiowanie pism świętych pomogło ci wspomóc pracę Pana?

Przyśpieszenie pracy świątynnej i pracy nad historią rodziny

Tempo budowy świątyń wzrosło najbardziej pod przewodnictwem Prezydenta Gordona B. Hinckleya. W 1995 roku, gdy na całym świecie działało mniej niż 50 świątyń, powiedział on: „Mam palące pragnienie, aby wszyscy święci w dniach ostatnich na całym świecie mieli świątynię, do której mogliby dotrzeć w rozsądnym czasie […]. Praca postępuje tak szybko, jak możemy sobie na to pozwolić. Nieustannie modlę się jednak o to, aby można ją było przyśpieszyć, aby więcej osób z naszego ludu miało łatwiejszy dostęp do domu Pana” („Of Missions, Temples, and Stewardship”, Ensign, listopad 1995, str. 52–53).

Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 128:15, 17 i odszukaj, jaki obowiązek mamy wobec naszych przodków. Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wygłosił następującą zasadę: „Mamy nałożony przymierzem obowiązek odszukiwać naszych przodków i udostępniać im obrzędy ewangelii niezbędne do zbawienia” („Serca dzieci się zwrócą”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 25).

Budowa świątyń i postępy w pracy nad historią rodziny to dowody na to, że Bóg przyśpiesza Swoje dzieło po drugiej stronie zasłony.

Przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Bednara i odszukaj, w jaki sposób ty możesz przyczynić się do pracy Pana: „To nie przypadek, że FamilySearch i inne narzędzia pojawiły się w czasach, kiedy młodzi ludzie są tak zaznajomieni z różnorakimi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi. Wasze palce są przeszkolone, by wysyłać wiadomości tekstowe i komunikaty internetowe po to, by przyśpieszyć i ponieść dalej dzieło Pana — a nie tylko po to, by szybko komunikować się z przyjaciółmi. Umiejętności i talent widoczne u wielu młodych ludzi są przygotowaniem na to, aby przyłączyli się do dzieła zbawienia” („Serca dzieci się zwrócą”, str. 26).

4. W dzienniku do studiowania odpowiedz na pytanie: Jakie pozytywne doświadczenia miałeś, kiedy wykonywałeś pracę nad historią rodziny lub uczęszczałeś do świątyni w celu dokonywania obrzędów za zmarłych?

Mamy obowiązek rozwijać to dzieło

W trakcie czytania poniższej wypowiedzi Starszego Davida B. Haighta z Kworum Dwunastu Apostołów, zaznacz błogosławieństwa, które są dostępne dla nas wszystkich:

„Bracia i siostry, Pan otwiera drzwi i sprawia, że możliwe jest rozprzestrzenianie Jego dzieła po całym świecie. Jakież to dla nas wszystkich błogosławieństwo, że każdy — na swój własny sposób — może brać w tym udział […].

Kto poza prorokami Boga mógł przewidzieć cud gwałtownego rozwoju pracy Pana? Zaprawdę, jak Pan przepowiedział w 88. rozdziale Nauk i Przymierzy, przyśpiesza On Swoje dzieło w jego czasie (zob. NiP 88:73)” („Missionary Work — Our Responsibility”, Ensign, listopad 1993, str. 61–62).

Udział w przyśpieszaniu dzieła Pana może być dla nas błogosławieństwem. Zastanów się, jakie masz możliwości, by przyczynić się do przyśpieszania dzieła Pana.

5. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. W jaki sposób zamierzasz przyczynić się do przyśpieszania dzieła Pana?

   2. Jakich błogosławieństw doświadczasz, kiedy uczestniczysz w przyśpieszaniu dzieła Pana?

6. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: „Przyśpieszanie dzieła zbawienia” i ukończyłem ją w dniu (data)

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: