Część 16.: Dzień 2.

Nauki i Przymierza 75

Wprowadzenie

Podczas konferencji Kościoła zorganizowanej 25 stycznia 1832 roku Prorok Józef Smith otrzymał dwa objawienia. Oba znajdują się w rozdziale: Nauki i Przymierza 75 Pierwsze objawienie, zapisane w wersetach 1–22, zostało dane dla grupy mężczyzn, którzy wyrazili gotowość do służby misyjnej. Pan pouczył tych starszych na temat ich obowiązków jako misjonarzy oraz wyznaczył im towarzyszy misyjnych. Drugie objawienie, zapisane w wersetach 23–36, zostało dane dla drugiej grupy starszych, którzy pragnęli poznać wolę Pana wobec nich. Pan pouczył tych starszych, aby zapewnili swe rodziny, że będą miały środki na swe utrzymanie, a sami przyjęli powołanie, by głosić ewangelię.

Nauki i Przymierza 75:1–5

Pan zwraca się do tych, którzy pragną głosić ewangelię

Za ile lat będziesz mógł służyć na pełnoetatowej misji? Jakie błogosławieństwa spodziewasz się otrzymać dzięki dzieleniu się ewangelią z innymi, kiedy rozważasz możliwość służenia na pełnoetatowej misji? W wyznaczonym miejscu wypisz niektóre z tych błogosławieństw:

Zgodnie z tym, co zapisano w rozdziale: Nauki i Przymierza 75, Pan obiecał wiele błogosławieństw osobom, które powołał, by głosiły ewangelię. Udzielił im również wskazówek, by pomóc im odnieść sukces. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 75:1–4 i odszukaj, co Pan nakazał czynić starszym, kiedy będą głosić ewangelię. Możesz zaznaczyć w swoich pismach świętych to, czego się dowiesz.

1. W dzienniku do studiowania napisz, dlaczego, twoim zdaniem, ważne jest, aby misjonarze głosili ewangelię w sposób opisany przez Pana w tych wersetach.

Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 75:5 i zobacz, co Pan obiecał starszym, jeśli będą wiernie głosić Jego ewangelię. Warto wiedzieć, że słowo snopy oznacza kłosy zboża, które pocięto i powiązano w wiązki. Posiadanie „[licznych snopów]” oznacza obfite plony. Jak myślisz, co „snopy” mogą oznaczać w odniesieniu do pracy misjonarskiej?

Snopy na polu

Poza błogosławieństwem przyglądania się owocom naszej pracy, kiedy dzielimy się ewangelią z bliźnimi, w wersecie: Nauki i Przymierza 75:5 Pan obiecał również wieczne błogosławieństwa. W jaki sposób obietnice Pana zawarte w wersecie 5. zachęcają cię, byś dzielił się ewangelią z innymi ludźmi?

2. Na podstawie tego, czego dowiedziałeś się z wersetu 5., w dzienniku do studiowania uzupełnij następującą zasadę: Jeśli będziemy wiernie głosić ewangelię, Pan pobłogosławi nas…

Nauki i Przymierza 75:6–22

Pan powołuje i poucza pary misjonarzy

Kiedy Pan pouczył starszych udających się na misję i złożył im obietnice, podzielił ich na pary i każdej z nich udzielił szczegółowych instrukcji.

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 75:6–12, aby dowiedzieć się, kto był w pierwszej parze i jakie obietnice Pan dał tym starszym, jeśli będą wiernie głosić ewangelię.

Pomocna może być informacja, że 29 października 1831 roku William E. McLellin otrzymał powołanie, by służyć na wschodzie Stanów Zjednoczonych, zaś jego towarzyszem miał być Samuel H. Smith (zob. NiP 66:5–8). Na początku William posłusznie wypełniał swoje powołanie. Jego misja zakończyła się wcześniej i powrócił do Kirtland pod koniec grudnia 1831 roku. Jak zapisano we fragmencie: Nauki i Przymierza 75:6–12, Pan zganił Williama E. McLellina za szemranie, odwołał jego powołanie do służby we wschodnich stanach oraz powołał Orsona Hyde’a, aby zastąpił go jako towarzysz Samuela Smitha. Pan okazał też jednak miłosierdzie, ponownie powołując Williama, by głosił ewangelię na terenie południowych Stanów Zjednoczonych, mając za towarzysza Luke’a Johnsona. William przyjął powołanie do służby, lecz nie pozostał w niej wierny. Niedługo później ogłosił, że jest zbyt chory, by móc kontynuować misję. Po opuszczeniu misji udał się do Hiram w stanie Ohio i poślubił Emiline Miller.

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 75:11, 13–14 i poszukaj obietnicy, którą Pan złożył każdej z tych par misjonarzy, jeśli będą wiernie głosić ewangelię. Możesz zaznaczyć w tych wersetach wyrażenia, mówiące o tym, że jeżeli będziemy wiernie głosić ewangelię, Pan będzie z nami.

3. W dzienniku do studiowania napisz o doświadczeniu — własnym lub kogoś, kogo znasz — które jest dla ciebie potwierdzeniem tego, że Pan będzie z nami, kiedy będziemy wiernie dzielić się Jego ewangelią z innymi ludźmi.

4. Wyobraź sobie, że masz przyjaciela lub krewnego, który zmaga się z trudnościami podczas służby na pełnoetatowej misji. W dzienniku do studiowania napisz do tej osoby dodający otuchy list, w którym wykorzystasz zasady poznane podczas dzisiejszej lekcji. W swoim liście napisz o tym, co misjonarze mogą robić, aby bardziej żarliwie głosić ewangelię i o tym, jakie błogosławieństwa czekają tych, którzy to uczynią. (Jeśli znasz kogoś, kto służy na pełnoetatowej misji, możesz napisać do tej osoby. Zanotuj później w dzienniku do studiowania, że to zrobiłeś).

Gordon B. Hinckley jako misjonarz w Anglii głosi ewangelię w londyńskim Hyde Parku

Starając się wiernie głosić ewangelię, możemy napotkać przeciwności. W artykule na temat Prezydenta Gordona B. Hinckleya Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów pisał o trudnościach, z jakimi zmagał się młody Prezydent Hinckley podczas swej misji w Anglii:

„Starszy Hinckley zaznał nieco rozczarowania, które dość często spotyka misjonarzy stających w obliczu nowych wyzwań i kraju. Idąc na swoje pierwsze uliczne spotkanie, nie czuł się najlepiej […]. Wspominał: ‘Byłem przerażony. Stanąłem za małą mównicą i spojrzałem na tłum zebranych ludzi […]. Wyglądali dość groźnie i nieprzyjaźnie, ale jakoś przebrnąłem przez to, co miałem powiedzieć’.

Podupadły na duchu i nie mogący pochwalić się sukcesami w pracy misjonarskiej Gordon napisał do swego ojca list: ‘Marnuję tu swój czas i Twoje pieniądze. Nie widzę sensu w tym, żeby tu dłużej zostać’. Po jakimś czasie przyszła łagodna, lecz dosadna odpowiedź ojca. Jego list brzmiał: ‘Drogi Gordonie, otrzymałem Twój list [z dnia takiego a takiego]. Mam tylko jedną sugestię. Zapomnij o sobie i bierz się do pracy. Z miłością, Twój ojciec’.

Prezydent Hinkley opisał ten moment tymi słowy: ‘Zastanawiałem się nad jego odpowiedzią, a następnego ranka podczas studiowania pism świętych przeczytaliśmy wspaniałe zdanie Pana: ‘Bo kto by chciał duszę swoją zachować, utraci ją, a kto by utracił duszę swoją dla mnie i dla ewangelii, zachowa ją’ (Ew. Marka 8:35).

To proste stwierdzenie, ta obietnica, prawdziwie mnie poruszyła. Padłem na kolana i zawarłem z Panem przymierze, że będę się starał zapomnieć o sobie i zatracić w pracy. Ten dzień był dniem najważniejszej decyzji w moim życiu. Wszelkie dobro, jakie spotkało mnie od tamtej pory, wynika z decyzji, którą wtedy podjąłem’” („President Gordon B. Hinckley: Stalwart and Brave He Stands”, Ensign, czerwiec 1995, str. 8).

Jak zapisano w wersetach: Nauki i Przymierza 75:15–22, Pan pouczył misjonarzy, aby błogosławili domy tych, którzy ich przyjmują. Nauczał ich również, co mają robić, kiedy zostaną odrzuceni przez osoby, z którymi dzielili się ewangelią. Otrząsanie kurzu ze stóp na znak świadectwa przeciwko tym, którzy ich odrzucili, nie jest praktykowane przez misjonarzy w naszych czasach.

Nauki i Przymierza 75:23–29

Pan wyjaśnia, w jaki sposób powinny być utrzymywane rodziny tych, których powołał do służby na misji

Drugie objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 75, znajdujące się w wersetach 23–36, zostało dane innej grupie starszych. Na początku istnienia Kościoła wielu mężczyzn powoływanych na misję miało żony i dzieci, które pozostawały na ich utrzymaniu. Przyjęcie powołania na misję oznaczało wielkie poświęcenie dla całej rodziny. Naturalnym przedmiotem troski wielu starszych było to, co stanie się z ich rodzinami, gdy przyjmą powołanie, by głosić ewangelię z dala od domu.

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 75:24–28 i odszukaj wskazówki Pana dla starszych, którzy byli potrzebni, by głosić ewangelię, lecz mieli na swym utrzymaniu rodziny.

W wersetach tych Pan mówi, że Kościół powinien wspierać rodzinę, kiedy ojciec lub mąż przyjmuje powołanie, by służyć na misji. Zwróć uwagę na to, co Pan nakazuje uczynić starszym w wersecie 26., jeśli uda im się znaleźć miejsce, w którym ich rodziny dostaną utrzymanie.

W wersecie 28. Pan powiedział starszym, którym nie udało się znaleźć utrzymania dla swoich rodzin, że zostali zwolnieni z obowiązku podróżowania i zapewnił ich, że nie utracili szansy na otrzymanie życia wiecznego. Starsi ci mieli trudzić się na rzecz Kościoła na miejscu.

Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 75:29 i odszukaj radę, jakiej Pan udzielił tym mężczyznom. Warto wiedzieć, że człowiek leniwy to ktoś, kto nie ma chęci do pracy, a „[być pilnym] we wszystkim” oznacza, że jest się niestrudzonym, wytrwałym, sumiennym i pracowitym.

Możesz zaznaczyć wskazówkę Pana znajdującą się w wersecie 29., w której zawarta jest następująca zasada: Pan nakazuje nam, abyśmy byli pilni we wszystkim.

5. Zastanów się nad aspektami swojego życia, w których czujesz, że możesz wykazać się większą pilnością. Na oddzielnej kartce zapisz cel — jedną rzecz, którą zrobisz, aby być bardziej pilnym. Zawieś ją w miejscu, w którym codziennie będziesz ją widzieć. Kiedy to zrobisz, w swoim dzienniku do studiowania napisz: Zapisałem swój cel i powiesiłem kartkę w miejscu, w którym będę mógł sobie codziennie o nim przypomnieć.

Nauki i Przymierza 75:30–36

Pan wyznacza starszych, aby służyli razem na misji

Pod koniec drugiego objawienia zapisanego w rozdziale: Nauki i Przymierza 75 Pan podzielił tę grupę starszych na pary misyjne.

6. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: Nauki i Przymierza 75 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: