Część 23.: Dzień 4.

Nauki i Przymierza 137

Wprowadzenie

21 stycznia 1836 roku Prorok Józef Smith spotkał się w górnym pokoju nowo ukończonej Świątyni w Kirtland ze swoimi doradcami z Pierwszego Prezydium, z radami biskupimi z Kirtland i Missouri oraz ze swoim ojcem. Prorok ujrzał wtedy wizję królestwa celestialnego i usłyszał, jak Pan ogłosił, w jaki sposób osądzi tych, którzy umarli bez wiedzy o ewangelii. Warren Parrish, który był wówczas skrybą Józefa Smitha, zapisał tę wizję w dzienniku Proroka. Zapis ten został później dołączony do księgi Nauki i Przymierza jako rozdział 137.

Nauki i Przymierza 137:1–6

Józef Smith otrzymuje wizję królestwa celestialnego

Zastanów się, jacy ludzie są najważniejsi w twoim życiu? Dlaczego mają oni dla ciebie znaczenie?

1. W dzienniku do studiowania napisz, dlaczego ważna jest dla ciebie wiedza, że ludzie, których kochasz, będą mieli możliwość życia w królestwie celestialnym?

Rozdział: Nauki i Przymierza 137 zawiera opis wizji Józefa Smitha, w której ujrzał królestwo celestialne.

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 137:1–4 i wyszukaj w nim słowa i zwroty, które opisują królestwo celestialne. Spróbuj wyobrazić sobie, jak wyglądałoby życie w królestwie celestialnym.

Wizualizacja

W trakcie studiowania pism świętych szukaj szczegółów, dzięki którym będziesz mógł sobie wyobrazić, o czym jest w nich mowa. Wyobrażanie sobie, że jesteś naocznym świadkiem rozgrywających się sytuacji może pomóc ci lepiej zrozumieć wydarzenia oraz ludzi w pismach świętych i poczuć z nimi więź. Umiejętność ta może również wzmocnić twoje świadectwo, że to, o czym czytasz w pismach świętych, jest prawdą.

Józef Smith radował się na widok niektórych członków swojej rodziny w królestwie celestialnym. Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 137:3, 5–6 i odszukaj, kogo Józef Smith zobaczył w królestwie celestialnym.

Rodzice Józefa nadal wówczas żyli, co więcej, w trakcie wizji jego ojciec znajdował się w tym samym pokoju. Wskazuje to na to, że wizja ta nie przedstawiała osób, które znajdowały się już wtedy w królestwie celestialnym, ale dotyczyła ludzi, którzy ostatecznie się w nim znajdą.

2. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Dlaczego, według wersetu: Nauki i Przymierza 137:6, Józef Smith dziwił się, że zobaczył w królestwie celestialnym swojego brata Alvina?

   2. Co jeszcze Józef mógł poczuć, kiedy zobaczył Alvina w królestwie celestialnym?

Alvin Smith, brat Proroka, zmarł 19 listopada 1823, czyli przed zorganizowaniem Kościoła.

Prorok Józef Smith kochał i podziwiał swojego najstarszego brata, Alvina. Alvin również kochał Józefa i wspierał go, kiedy ten przygotowywał się do otrzymania złotych płyt od anioła Moroniego. W listopadzie 1823 roku, kiedy Alvin miał 25, a Józef 17 lat, Alvin nagle ciężko zachorował. W miarę jak jego stan się pogarszał i stało się oczywistym, że wkrótce umrze, udzielił Józefowi następującej rady: „Chcę, żebyś był dobrym chłopcem i żebyś uczynił wszystko, co leży w twojej mocy, aby uzyskać te zapisy. Bądź wierny w przyjmowaniu instrukcji i przestrzeganiu wszystkich przykazań, które zostaną ci dane” (cytowane w: Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 401).

Śmierć Alvina była przyczyną ogromnego smutku w rodzinie Smithów. „Rodzina poprosiła prezbiteriańskiego pastora z Palmyry w stanie Nowy Jork, żeby poprowadził pogrzeb Alvina. Jako że Alvin nie był członkiem jego kongregacji, w swoim kazaniu pastor stwierdził, że Alvin nie może zostać zbawiony. William Smith, młodszy brat Józefa, wspominał: ‘[Pastor] […] bardzo dobitnie podkreślił, że [Alvin] poszedł do piekła, gdyż nie był członkiem kościoła, ale Alvin był dobrym chłopcem, i nie spodobało się to mojemu ojcu’” (Teachings: Joseph Smith, str. 401, 403).

Nauki i Przymierza 137:7–10

Pan objawia, w jaki sposób osądzi ludzi, którzy umierają bez wiedzy o ewangelii

Kiedy Prorok Józef Smith dziwił się, w jaki sposób Alvin był w stanie wstąpić do królestwa celestialnego bez chrztu, Pan odpowiedział mu na to pytanie. Przestudiuj wersety: Nauki i Przymierza 137:7–8 i odszukaj doktrynę, której Pan nauczał, żeby pomóc Józefowi zrozumieć, w jaki sposób Alvin mógł wstąpić do królestwa celestialnego.

3. W dzienniku do studiowania zapisz doktrynę, którą znalazłeś w wersetach: Nauki i Przymierza 137:7–8 i odpowiedz na następujące pytanie: W jaki sposób doktryna ta może być pociechą dla ludzi, których bliscy umarli bez wiedzy o ewangelii?

Pan objawił prawdę zapisaną w wersetach: Nauki i Przymierza 137:7–8, zanim objawił zasadę chrztu za zmarłych. Objawienia dotyczące chrztu za zmarłych będziesz studiować na kolejnych lekcjach.

W części tego objawienia, która dotyczy zmarłych, Pan nauczał o tym, w jaki sposób będzie sądził wszystkich ludzi. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 137:9 i uzupełnij następujące zdanie: Pan osądzi nas na podstawie naszych i .

4. W dzienniku do studiowania wyjaśnij własnymi słowami, dlaczego uważasz, że ważne są zarówno nasze pragnienia, jak i czyny.

Aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób Pan będzie nas sądził według naszych czynów i pragnień, przestudiuj następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Czy na pewno jesteśmy niewinni w świetle prawa Bożego, jeśli jedynie powstrzymujemy się od złych czynów? A co, jeśli mamy złe myśli i pragnienia?

Czy Pan nie zwróci w dniu sądu uwagi na nienawistne myśli? Na zazdrość? Na pożądliwość? […]

Nasze odpowiedzi na tego rodzaju pytania ilustrują to, co możemy nazwać złą nowiną, że nie dopuszczając się jawnych [oczywistych] czynów, jesteśmy w stanie grzeszyć poprzez nasze uczucia i pragnienia naszych serc.

Istnieje również dobra nowina. Zgodnie z Bożym prawem możemy zostać wynagrodzeni za prawość nawet w sytuacji, kiedy nie jesteśmy w stanie wykazać się czynami, które są zwykle związane z takimi błogosławieństwami.

Kiedy ktoś szczerze chciał zrobić coś dla mojego teścia, ale nie pozwalały mu na to okoliczności, zwykł był on mówić: ‘Dziękuję. Dobrą wolę przyjmuję jak dobry uczynek’. Na podobnej zasadzie wierzę, że nasz Ojciec w Niebie przyjmie prawdziwe pragnienia naszych serca w zamian za czyny, których prawdziwie nie mogliśmy dokonać” („The Desires of Our Hearts”, [uroczyste spotkanie na Uniwersytecie Brighama Younga, 8 października 1985], str. 4; strona internetowa: speeches.byu.edu).

5. Następujące cztery przykłady mogą pomóc ci zrozumieć doktrynę, którą rozpoznałeś w wersetach: Nauki i Przymierza 137:7–8. Po przeczytaniu każdego przykładu odpowiedz w dzienniku do studiowania na następujące pytanie: W jaki sposób przykład ten ilustruje, że ważne są zarówno nasze pragnienia, jak i nasze czyny?

   1. Członek Kościoła ma prawe pragnienie zawarcia małżeństwa w świątyni. Wiernie służąc w Kościele przez całe życie, umiera nie uzyskawszy możliwości bycia zapieczętowanym ze swoją małżonką w świątyni.

   2. Młody mężczyzna dzielnie przestrzega swoich przymierzy chrztu i wypełnia swoje obowiązki w Kapłaństwie Aarona. Ma wielkie pragnienie służenia na pełnoetatowej misji po ukończeniu liceum, ale nie jest w stanie tego uczynić z powodu niepełnosprawności fizycznej.

   3. Młoda kobieta żywi urazę do koleżanki. Udaje, że jest przyjaciółką, ale w głębi serca źle jej życzy.

   4. Młody mężczyzna ma pożądliwe myśli i nie szuka pomocy Pana, aby zmienić swoje niewłaściwe myśli i uczucia.

Zastanów się, jakie znaczenie ma dla ciebie wiedza, że zostaniesz osądzony nie tylko za swoje czyny, ale również za pragnienia swojego serca.

Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 137:10 i zaznacz zawartą w nim prawdę dotyczącą dzieci, które umierają przed osiągnięciem wieku odpowiedzialności.

Kiedy Prorok Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w wersecie: Nauki i Przymierza 137:10, wraz z Emmą doświadczyli już śmierci czworga dzieci, spośród których jedno było adoptowane. Później miało umrzeć jeszcze dwoje ich dzieci. Zastanów się, w jaki sposób doktryna objawiona w tym wersecie może przynieść pocieszenie rodzinom, które pogrążone są w żałobie po śmierci dziecka.

W jaki sposób doktryna ta wzmacnia twoją wiarę w Boga? Jak myślisz, dlaczego ważne jest wierzyć w Boży plan, kiedy dzieci umierają w wieku niemowlęcym?

Nawiązując do śmierci małych dzieci, Prorok Józef Smith nauczał: „Pan zabiera wielu ludzi, nawet w niemowlęctwie, aby mogli uciec przed ludzką zazdrością, smutkami i złem obecnego świata; są oni nazbyt czyści, nazbyt uroczy, by żyć na ziemi; dlatego, jeśli poprawnie rozumujemy, zamiast smucić się, mamy powód do radości, gdyż zostali uwolnieni od zła, a wkrótce znów będziemy je mieli” (Teachings: Joseph Smith, str. 176).

Prezydent Wilford Woodruff nauczał: „We mnie i w was może zrodzić się pytanie: ‘Dlaczego Pan odebrał mi moje dzieci?’ Nie dam wam odpowiedzi na to pytanie, bo jej nie znam. Znajduje się ona w rękach Pana i było tak od stworzenia świata aż do tej pory. Dzieci umierają w wieku niemowlęcym i udają się do świata duchów. Przychodzą na świat i wypełniają cel swego przyjścia, czyli przywdziewają przybytek ciała. Przychodzą, aby mogły zostać poddane próbie i otrzymać dziedzictwo na ziemi; uzyskują ciało, czyli przybytek, i przybytek ten zostanie dla nich zachowany, a w poranek zmartwychwstania ich duchy i ciała zjednoczą się, i tak jak tutaj w rodzinach znajdują się dzieci w różnym wieku, od niemowląt ssących pierś matki po osoby dorosłe, tak samo będzie wyglądała organizacja rodziny w świecie celestialnym. Nasze dzieci zostaną nam przywrócone tak, jak umarły, jeśli my, ich rodzice, dochowamy wiary i wykażemy, że jesteśmy godni uzyskania życia wiecznego; a jeśli tego nie udowodnimy, nasze dzieci nadal zostaną zachowane i odziedziczą chwałę celestialną. Tak wygląda moje zdanie na temat wszystkich niemowląt, które umierają” (Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], str. 84–85).

6. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Czego dowiedziałeś się z rozdziału: Nauki i Przymierza 137 o tym, w jaki sposób Pan stara się wszystkim ludziom zapewnić możliwość życia w królestwie celestialnym?

   2. Dlaczego ta prawda ma dla ciebie znaczenie?

7. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: Nauki i Przymierza 137 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: