Część 10.: Dzień 3.

Nauki i Przymierza 42:30–93

Wprowadzenie

Podczas czytania wprowadzenia do lekcji z Dnia 2. dowiedziałeś się, że Prorok Józef Smith otrzymał objawienie znajdujące się w rozdziale: Nauki i Przymierza 42 „w ramach wypełnienia obietnicy Pana poczynionej uprzednio, że ‘prawo’ będzie dane w Ohio” (NiP 42 wprowadzenie do rozdziału). Podczas tej drugiej lekcji na temat rozdziału: Nauki i Przymierza 42, obejmującej wersety 30–93, dowiesz się, że Pan podał doczesne, ekonomiczne i duchowe prawa kierowania członkami Kościoła, aby pomagać biednym, finansować różne przedsięwzięcia Kościoła oraz pomagać świętym, którzy przybyli do Ohio.

Nauki i Przymierza 42:30–42

Pan ustanawia prawo poświęcenia

We fragmencie: Nauki i Przymierza 42:30–42 opisane jest prawo poświęcenia ustanowione przez Pana. Abyś mógł dowiedzieć się więcej o tym prawie oraz je zrozumiał, masz za zadanie przygotować lekcję dla członka rodziny lub przyjaciela na temat prawa poświęcenia, o którym mowa w tych wersetach. Nieco później podczas dzisiejszej lekcji będziesz mógł zapisać swoje doświadczenie w dzienniku do studiowania.

Aby przygotować się do nauczania tej lekcji, przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 42:30–42, a następnie wykonaj, co następuje:

• Użyj taśmy lub pisaka, aby zaznaczyć linię na sześciu kubkach (jeśli to możliwe użyj przezroczystych kubków). Zaznacz linię na różnych wysokościach każdego kubka. Następnie schowaj lub zakryj kubki, aby osoba, którą nauczasz, ich nie widziała.

• Weź dzbanek z wodą, w którym jest więcej wody, niż wystarczyłoby do napełnienia wszystkich kubków do zaznaczonych na nich linii (jeśli to możliwe, możesz dodać farbę do wody).

Pokaż dzbanek osobie, którą nauczasz, i powiedz jej, że woda symbolizuje bogactwo i zasoby społeczności. Wyjaśnij, że w lutym 1831 roku członkowie Kościoła w Kirtland w Ohio w trosce o biednych pomagali nowym osadnikom, którzy poświęcili wiele, aby zgromadzić się w Ohio, a także pomagali finansować działania Kościoła.

Poproś swojego ucznia, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 42:30 i niech odszuka, co Pan objawił, jeśli chodzi o biednych ludzi. Poproś go o zaznaczenie słowa poświęcić.

Przeczytaj następującą definicję słowa poświęcenie podaną przez Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów: „Poświęcić oznacza przeznaczyć lub zadedykować coś jako święte, oddane dla świętych celów” („Refleksje na temat uświęconego życia”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 16).

Możesz poprosić swojego ucznia, aby zapisał tę definicję na marginesie swoich pism świętych, obok wersetu 30.

Wyjaśnij, że rozdział: Nauki i Przymierza 42 zawiera zasady prawa zwanego prawem poświęcenia. Aby pomóc swojemu uczniowi zrozumieć te podstawowe zasady, poproś go o przeczytanie na głos następującego wyjaśnienia Prezydenta J. Reubena Clarka jun. z Pierwszego Prezydium:

„Podstawowa zasada [prawa poświęcenia] polega na tym, że wszystko, co mamy, należy do Pana; zatem Pan może wezwać nas, abyśmy oddali mu coś lub wszystko z tego, co posiadamy, ponieważ należy to do Niego” (w: Conference Report, październik 1942, str. 55).

Poproś ucznia, aby podsumował nauki zawarte we fragmencie: Nauki i Przymierza 42:30 na temat naszego obowiązku względem biednych i potrzebujących. (Twój uczeń może powiedzieć, że mamy troszczyć się o biednych i potrzebujących. Poproś, aby zaznaczył słowa lub wyrażenia z tego wersetu, które nauczają tej zasady).

Pokaż puste kubki z zaznaczonymi na nich liniami i zacznij nalewać do nich wody z dzbanka. Wypełnij jeden kubek do linii, którą na nim zaznaczyłeś, wypełnij trzy kubki wodą ponad narysowane linie i wypełnij dwa kubki wodą poniżej zaznaczonych linii. Wyjaśnij, że linie na kubkach symbolizują potrzeby i prawe pragnienia rożnych rodzin. Na przykład, potrzeby rodziny z jednym dzieckiem będą inne od potrzeb rodziny z piątką dzieci. Wyjaśnij, że woda symbolizuje bogactwo i zasoby każdej rodziny. Kubki z wodą wypełnioną poniżej zaznaczonej linii symbolizują rodziny, które nie mają wystarczających środków pieniężnych ani dóbr, aby zaspokoić swoje potrzeby.

Przeczytaj na głos werset: Nauki i Przymierza 42:31 i poproś, aby twój uczeń śledził tekst w swoich pismach świętych. Następnie zadaj następujące pytania:

• Jaki był pierwszy krok, który ci święci mieli podjąć, aby żyć według prawa poświęcenia? (Dzielić się swoją własnością — pieniędzmi, dobrami i mieniem — z biskupem).

• Komu jeszcze dajemy, kiedy dajemy biednym? (Panu).

Wlej całą wodę z kubków do dzbanka, co symbolizuje, jak członkowie Kościoła przekazują swoje własności Kościołowi według prawa poświęcenia.

Poproś swojego ucznia, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 42:32 i odszukał drugi krok, jaki należy podjąć, aby żyć według prawa poświęcenia. Następnie zapytaj:

• Jaki był pierwszy krok, który należy podjąć, aby żyć według prawa poświęcenia? (Każda rodzina otrzymała od biskupa część z zasobów według jej potrzeb).

Wyjaśnij, że po przekazaniu lub inaczej poświęceniu swojej własności dla Kościoła rodzinom oddano mienie wedle ich potrzeb. Część ta stawała się własnością tej rodziny. Rodziny miały pieczę (służbę) nad tą własnością i pozwolono im używać jej według własnego uznania i byli odpowiedzialni przed Bogiem za jej użytkowanie.

Nalej wodę z dzbanka do każdego kubka do zaznaczonych linii. Wyjaśnij, że na mocy prawa poświęcenia każda rodzina otrzymywała według swoich potrzeb i prawych pragnień. Decyzje te podejmował biskup wraz z głową rodziny podczas wspólnej narady. Rodziny uznawały, że ich prawo do własności było darem od Pana i ponieważ otrzymali nad nią pieczę (służbę), to byli zobowiązani używać tego, co im dano dla budowy królestwa Pana.

Wskaż na wodę, która została w dzbanku. Poproś swojego ucznia o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 42:33–35 i niech wyszuka, na co przeznaczane były resztki lub pozostałości z powierzonych własności. Następnie zadaj następujące pytania:

• Co święci mieli zrobić z własnością, która pozostała po przydzieleniu opieki zwierzchnictwa (służby), czyli inaczej z „[resztką]”, zgodnie z przykazaniem Pana? (Mieli tego użyć, aby pomóc biednym, finansować wznoszenie budynków Kościoła oraz pomagać członkom w potrzebie).

• Co, twoim zdaniem, symbolizuje dzbanek, w oparciu o to, czego się dowiedziałeś z wersetu 34.? (Magazyn).

Poproś swojego ucznia, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 42:38 i odszukał prawdę, która pomoże osobom, które pragną żyć według prawa poświęcenia bez względu na okoliczności. Następnie zapytaj:

• Jakiej zasady uczy Pan o czynieniu dobra bliźnim? (Odpowiedź może być podobna do następującej zasady: Jeśli czynimy dobro bliźnim, to czynimy je Panu. Możesz poprosić swojego ucznia, aby zaznaczył tę prawdę w swoich pismach świętych).

• W jaki sposób ta prawda pomogła świętym okazać chęć w poświęceniu swojej własności? Jak pamiętanie o tej zasadzie pomoże ci w życiu?

• Kiedy czułeś, że służyłeś Panu, ponieważ uczyniłeś coś, niosąc pomoc bliźnim?

Wyjaśnij, że chociaż nie przykazano nam żyć według prawa poświęcenia w taki sam sposób, jak pierwszym świętym, to prawo to wciąż obowiązuje. Przeczytaj na głos poniższe oświadczenie Prezydenta Spencera W. Kimballa i poproś swojego ucznia, aby wsłuchał się, co oznacza dla nas teraz życie według prawa poświęcenia: „Poświęcenie to oddanie swego czasu, talentów i środków na opiekę nad osobami, które znajdują się w potrzebie — czy to duchowej, czy też doczesnej — i budowanie królestwa Pana” („Welfare Services: The Gospel in Action”, Ensign, listopad 1977, str. 78).

Możesz zachęcić swojego ucznia, aby zapisał to zdanie na marginesie swoich pism świętych, obok wersetu 30. Po przeczytaniu wypowiedzi Prezydenta Kimballa zapytaj:

• Jakie masz talenty i środki oraz ile masz czasu, aby pomagać osobom w potrzebie?

Podziel się doświadczeniem, w którym byłeś pobłogosławiony przez kogoś, kto poświęcił swój czas, talenty i środki, aby ci pomóc. Podziel się swoim świadectwem o ważności czynienia dobra bliźnim. Jak skończysz, podziękuj swojemu uczniowi za uczestnictwo w twojej lekcji.

1. W dzienniku do studiowania pism zapisz imię i nazwisko osoby, którą nauczałeś oraz datę wykonania zadania. Opisz, co według ciebie poszło dobrze w twoim nauczaniu, a co było trudne. Ponadto opisz, czy czułeś się błogosławiony, kiedy wdrożyłeś zasadę, że jeśli czynimy dobro bliźnim, to czynimy je Panu.

Nauki i Przymierza 42:43–55

Pan radzi w kwestii śmierci i uzdrowienia

We fragmencie: Nauki i Przymierza 42:43–55 Pan nauczał o śmierci i uzdrowieniu. Wyjaśnił, że śmierć słodką będzie dla tych, którzy umierają w Panu, ale gorzką dla pozostałych. Powiedział również, że chorzy „[pielęgnowani będą] z całą czułością” (NiP 42:43) i otrzymają błogosławieństwo kapłańskie. Niektórzy zostaną uzdrowieni poprzez ich wiarę w Jezusa Chrystusa (zob. NiP 42:48).

Nauki i Przymierza 42:56–69

Pan obiecuje, że ujawni dodatkowe pisma święte oraz da objawienie Józefowi Smithowi

We fragmencie: Nauki i Przymierza 42:56–69 Prorok Józef Smith dowiedział się, że Pan będzie ciągle dawał objawienia, w miarę jak on będzie dążył do ich uzyskania. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 42:61 i wskaż zasadę dotyczącą otrzymywania objawienia. Nasi współcześni przywódcy prowadzą i kierują Kościołem w oparciu o zasadę ciągłego objawienia.

2. W dzienniku do studiowania napisz zdanie typu: jeżeli — to na temat zasady, o której się dowiesz z wersetu 61.

Nauki i Przymierza 42:70–87

Przywódcy kapłańscy otrzymują instrukcje co do postępowania z członkami Kościoła, którzy popełnili poważny grzech

Fragment: Nauki i Przymierza 42:70–87 zawiera pewne podstawowe zasady i prawa zarządzania Kościołem. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 42:78 i zaznacz przykazanie Pana skierowane do każdego członka Kościoła.

Nauki i Przymierza 42:88–93

Pan instruuje świętych, jak mają rozwiązywać problemy związane z osobistymi urazami

Zastanów się, kiedy widziałeś, że ktoś obraził się z powodu słów bądź czynów drugiej osoby. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 42:88–89 i odszukaj instrukcje Pana odnośnie do tego, co należy zrobić, jeśli ktoś nas obrazi.

3. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Co należy najpierw zrobić, jeśli ktoś nas obrazi?

   2. Jak myślisz, dlaczego takie podejście jest pomocne?

Z fragmentu: Nauki i Przymierza 42:90–91 dowiadujemy się, że niektóre grzechy czy przewinienia, które są publicznie znane, wymagają odpowiednio publicznego przyznania się do winy lub reprymendy. Z fragmentu: Nauki i Przymierza 42:92–93 dowiadujemy się o następującej zasadzie: Jeśli kogoś urazisz na osobności, powinieneś naprawić ten błąd na osobności.

4. W dzienniku do studiowania napisz, dlaczego myślisz, że jeśli kogoś urazisz na osobności, powinieneś rozwiązać to na osobności.

Wymaga to odwagi, aby zbliżyć się do kogoś, kto nas uraził. Módl się do Ojca Niebieskiego o pomoc, aby dążyć do właściwego radzenia sobie ze złymi uczuciami, które masz względem innych osób.

5. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: Nauki i przymierza 42:30–93 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: