Część 30.: Dzień 2.

Część 30.: Dzień 2., Opuszczenie Nauvoo i podróż przez stan Iowa; Nauki i Przymierza 136:1–18

Wprowadzenie

Po męczeńskiej śmierci Józefa Smitha Kworum Dwunastu Apostołów pod przewodnictwem Brighama Younga — Prezydenta Kworum Dwunastu — przewodziło Kościołowi i kontynuowało dzieło Pana. Święci byli zachęcani, by ukończyć budowę Świątyni Nauvoo i przygotowywać się do wyruszenia na zachód.

Święci trudzą się, by otrzymać błogosławieństwa świątynne

Przypomnij sobie, kiedy zrobiłeś coś trudnego, ponieważ wiedziałeś, że na koniec okaże się to warte włożonego wysiłku.

Jednym z trudnych zadań, jakie wyznaczono świętym po śmierci Proroka Józefa Smitha, było ukończenie budowy Świątyni Nauvoo. Wymagało to od świętych ogromnego poświęcenia. Czytając poniższy akapit, podkreśl poświęcenia, jakich musieli dokonać święci, aby zbudować pierwszą świątynię w Nauvoo.

Podczas konferencji generalnej w październiku 1844 roku Prezydent Brigham Young poprosił świętych, aby przekazali swe dziesięciny i ofiary na rzecz budowy świątyni. W odpowiedzi każda z członkiń Stowarzyszenia Pomocy co tydzień przekazywała centa na zakup materiałów budowlanych. Wielu mężczyzn poświęcało jedną dziesiątą swojego czasu, przepracowując przy budowie świątyni jeden z każdych dziesięciu dni. Inni przekazywali w ofierze więcej niż jedną dziesiątą swych środków. Joseph Toronto dał Brighamowi Youngowi 2500 dolarów w złocie i powiedział, że pragnie przekazać na budowę królestwa Bożego wszystko, co posiada.

Pierwsza Świątynia Nauvoo

Jak myślisz, dlaczego święci byli gotowi tak wiele poświęcić dla budowy świątyni?

Pomimo poświęcenia świętych na rzecz Świątyni Nauvoo, prześladowania sprawiły, że ukończenie budowy było trudne. Wielu wrogów Kościoła sądziło, że kiedy Prorok Józef Smith zostanie zabity, Kościół się rozpadnie. Ze względu jednak na to, że członkowie Kościoła pozostali wierni i Kościół nadal się rozwijał, jego przeciwnicy nasilili działania mające doprowadzić do wypędzenia świętych ze stanu Illinois.

W trakcie czytania poniższych akapitów, odszukaj, co takiego zrobili przeciwnicy Kościoła, starając się go zniszczyć:

We wrześniu 1844 roku pułkownik Levi Williams, który był zamieszany w zamordowanie Józefa i Hyruma Smithów, zorganizował poważną kampanię wojskową, by siłą zmusić świętych w dniach ostatnich do opuszczenia Illinois. Propagowano ją jako „wielkie polowanie na wilki w hrabstwie Hancock” (David E. Miller i Della S. Miller, Nauvoo: The City of Joseph [1974], str. 186). Na wieść o tym gubernator stanu Illinois, Thomas Ford, posłał generała Johna Hardina z milicji stanowej, aby zapewnił spokój na terenie hrabstwa.

Rok później, we wrześniu 1845 roku, pułkownik Williams przewodził rozjuszonej grupie około 300 mężczyzn, która napadała na siedliska świętych w dniach ostatnich położone na peryferiach hrabstwa, paląc wiele pozbawionych ochrony domów, budynków gospodarczych, młynów i niszcząc zbiory ziarna. W połowie września Prezydent Brigham Young gromadził ochotników, by ruszyć na pomoc nękanym świętym. Święci w Nauvoo przygotowali 134 wozy, by bezpiecznie sprowadzić do miasta rodziny z oddalonych osad.

W jaki sposób takie ataki utrudniały pracę przy budowie świątyni?

Wielu mieszkańców Illinois obawiało się, że obecność świętych może doprowadzić do wojny domowej. Zwrócili się oni do świętych z prośbą, by opuścili teren ich stanu. 24 września 1845 roku Kworum Dwunastu Apostołów złożyło obietnicę, że stanie się to wiosną następnego roku.

Zastanów się, dlaczego podjęcie decyzji o opuszczeniu stanu Illinois mogło być trudne. Zastanów się również, w jaki sposób decyzja o opuszczeniu Nauvoo mogła wpłynąć na zaangażowanie świętych w ukończenie budowy świątyni.

Choć święci wiedzieli, że będą musieli opuścić Illinois, nadal kontynuowali budowę Świątyni Nauvoo.

1. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytanie: Jak sądzisz, dlaczego święci nadal trudzili się, by zbudować świątynię, skoro wiedzieli, że wkrótce wyjadą?

W tamtym czasie niezbędne do zbawienia obrzędy świątynne nie były jeszcze dostępne dla ogółu członków Kościoła. W objawieniu danym w 1841 roku Pan obiecał świętym, że jeśli zbudują Świątynię Nauvoo, będą mogli otrzymać obrzędy zbawienia (zob. NiP 124:22–44).

Święci wierzyli, że obrzędy świątynne przygotują ich na to, by mogli w wieczności przebywać w obecności Ojca Niebieskiego oraz że ich rodziny będą zapieczętowane na wieczność Historie o poświęceniu i trudach, jakich doświadczyli święci, by zbudować świątynię, uczą nas następującej prawdy: Otrzymanie obrzędów świątynnych jest warte wszelkich prawych wysiłków i poświęcenia.

2. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Dlaczego uważasz, że otrzymanie obrzędów świątynnych jest warte wielkich trudów i poświęcenia?

   2. Co musisz zrobić, aby móc otrzymać obrzędy świątynne?

Zastanów się, czy jest coś, co musisz przestać lub zacząć robić, aby uzyskać błogosławieństwa świątyni.

Prezydent Thomas S. Monson opisał, jakiego poświęcenia dokonali pewni współcześni święci, aby otrzymać obrzędy świątynne: „Wiele lat temu czytałem o grupie liczącej ponad stu członków, którzy opuścili miasto Manaus [w Brazylii], położone w samym sercu amazońskiego lasu deszczowego, aby udać się do najbliższej im wówczas świątyni położonej w São Paulo, w Brazylii — niemal 4000 kilometrów od Manaus. Ci wierni święci płynęli łodzią po Amazonce i jej dopływach przez cztery dni. Po zakończeniu podróży drogą wodną wsiedli do autobusów, aby przez kolejne trzy dni jechać po wyboistych drogach, mając niewiele jedzenia i nie mogąc się wygodnie ułożyć do snu. Po siedmiu dniach i nocach przybyli do świątyni w São Paulo, gdzie dokonano obrzędów o wiecznym charakterze. Oczywiście ich podróż powrotna była równie uciążliwa. Niemniej, otrzymali obrzędy i błogosławieństwa świątyni i chociaż ich kieszenie były puste, oni sami byli napełnieni duchem świątyni oraz wdzięcznością za otrzymane błogosławieństwa” („Święta świątynia — latarnia dla świata”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 91).

Jak przykład tych świętych może być dla ciebie inspiracją, gdy będziesz się przygotowywał, by otrzymać obrzędy w świątyni?

Przeczytaj poniższe akapity i podkreśl przykłady prawych wysiłków, których dokonali święci z Nauvoo, by otrzymać obrzędy świątynne:

Przywódcy Kościoła dokonywali poświęcenia poszczególnych pomieszczeń w Świątyni Nauvoo, gdy tylko były ukończone, aby praca związana z obrzędami mogła rozpocząć się tak szybko, jak było to możliwe. Poddasze świątyni zostało poświęcone dla dokonywania obrzędów 30 listopada 1845 roku. Święci zaczęli otrzymywać swoje obdarowania wieczorem 10 grudnia, a sesje obdarowań trwały do 3:00 nad ranem następnego dnia.

Prezydent Brigham Young pracował bez wytchnienia, aby udzielić świętym obrzędów świątynnych, zanim zostaną zmuszeni do opuszczenia Nauvoo.

Nim rok 1845 dobiegł końca, obrzędy świątynne otrzymało ponad 1000 członków. W styczniu 1846 roku Prezydent Brigham Young zanotował: „Tak przemożne było pragnienie świętych, by otrzymać obrzędy [świątynne] i tak wielka z naszej strony chęć, by im służyć, że całkowicie poświęciłem się pracy Pana w Świątyni, pracowałem dzień i noc, nie śpiąc dłużej niż średnio cztery godziny na dobę i udając się do domu raz w tygodniu” (w: History of the Church, 7:567). Wielu członków Kościoła służyło, piorąc każdego wieczora odzienie świątynne, by następnego ranka praca mogła zacząć się bez zwłoki.

3 lutego 1846 roku Prezydent Young opuścił świątynię, aby poczynić ostatnie przygotowania do wyjazdu z Nauvoo następnego dnia. Jednakże zebrał się spory tłum ludzi, którzy czekali na swoje obdarowanie, więc miłosiernie zawrócił, aby im usługiwać. Jego wyjazd opóźnił się z tego powodu o dwa tygodnie. Według rejestrów świątynnych przed wyruszeniem na zachód obdarowanie otrzymało 5615 świętych. (Zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, red. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 303–304).

3. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Jakie wrażenie robi na tobie poświęcenie, z jakim święci dążyli do otrzymania obrzędów świątynnych?

   2. Jakie wysiłki musimy poczynić i jakich dokonać poświęceń, aby otrzymać obrzędy świątynne?

Święci opuszczają Nauvoo

Otrzymawszy obrzędy świątynne, święci zaczęli wyjeżdżać z Nauvoo w lutym 1846 roku. Jednak nie wszyscy wyruszyli w drogę z główną grupą świętych. Niewielka liczba ludzi nie była gotowa do drogi, gdy nadeszła chwila wyjazdu, inni zaś zdecydowali się zostać na miejscu.

Wielu ze świętych, którzy pozostali w Nauvoo, nadal cierpiało prześladowania. We wrześniu 1846 roku, siedem miesięcy po tym, jak główna grupa świętych opuściła miasto, około 800 zbrojnych wyposażonych w sześć dział przygotowało się do ataku na Nauvoo. Święci, którzy pozostali na miejscu oraz grupa nowo przybyłych obywateli — razem około 150 zdolnych do walki mężczyzn — przygotowali się do obrony miasta.

Po kilkudniowej walce święci zostali zmuszeni do kapitulacji i nakazano im niezwłocznie wyjechać. Motłoch wkroczył do miasta, splądrował domy i zbezcześcił świątynię. Część świętych, którzy nie byli w stanie wystarczająco szybko uciekać, pobito lub wrzucono do rzeki Missisipi. Po ucieczce z Nauvoo święci rozbili obozy uchodźców wzdłuż zachodniego brzegu rzeki. Większość z nich nie miała dość jedzenia ani ekwipunku, żeby się utrzymać.

Przywódcy Kościoła wysłali do nich grupy ratowników, które przemierzały trudne tereny stanu Iowa, by pomóc cierpiącym świętym.

4. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytanie: Jak byś się czuł, gdyby powołano cię, byś zawrócił z drogi i pomógł cierpiącym świętym?

Przeczytaj poniższe przesłanie, które Brigham Young rozesłał do mężczyzn, którzy byli odpowiedzialni za rekrutację ludzi do grup ratowniczych:

„Niech ogień zawartego w Domu Pana przymierza goreje w waszych sercach niczym niegasnący płomień, aż […] odnajdziecie wszystkich mężczyzn […], którzy [są w stanie wyjechać], i rozniecicie ogień w ich duszy, i powstaną […], i natychmiast wyruszą w drogę, i sprowadzą grupę nieszczęśników z Nauvoo […].

Nadszedł czas działania” (Journal History of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, 28 września 1846, str. 5–6, Church History Library, Salt Lake City).

Wypowiedź Brighama Younga uczy nas, że Pan wymaga od nas, abyśmy żyli zgodnie z zawartymi przymierzami.

5. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Jakich poświęceń dokonałeś, aby dochować przymierzy?

   2. Jakie błogosławieństwa otrzymałeś dzięki temu, że żyjesz zgodnie z przymierzami, które zawarłeś?

Święci przemierzają stan Iowa i zakładają siedlisko w Kwaterze Zimowej

Kiedy główna grupa świętych zaczęła opuszczać Nauvoo w lutym 1846 roku, udała się na zachód przez terytorium stanu Iowa. „Opuszczenie Nauvoo było dla świętych aktem wiary. Wyjechali, nie wiedząc dokładnie, dokąd się udają ani kiedy dotrą na miejsce i będą mogli się osiedlić. Wiedzieli jedynie, że istniało realne zagrożenie, że zostaną wypędzeni z Illinois przez swych wrogów i że ich przywódcy otrzymali objawienie, by ustanowić bezpieczne siedlisko gdzieś w rejonie Gór Skalistych” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, str. 309).

W trakcie czytania historii Orsona i Catherine Spencerów, odszukaj przykłady ich wiary i zaufania:

„Po wyjeździe z Nauvoo delikatna i krucha [Catherine] gwałtownie podupadła na zdrowiu z powodu narastających trudów życia na szlaku. Zrozpaczony mąż napisał do jej rodziców błagalny list z prośbą, by przyjęli córkę pod swój dach do czasu, gdy święci odnajdą miejsce, w którym będą mogli się osiedlić. W odpowiedzi napisano: ‘Niech wyrzeknie się swej haniebnej wiary, a będzie mogła przyjechać, ale jedynie wówczas, gdy to uczyni’.

Kiedy list odczytano, [Catherine] poprosiła męża, by przyniósł Biblię, otworzył ją na księdze Rut i przeczytał z rozdziału pierwszego wersety szesnasty i siedemnasty: ‘Nie nalegaj na mnie, abym cię opuściła i odeszła od ciebie; albowiem dokąd ty pójdziesz i ja pójdę, gdzie ty zamieszkasz i ja zamieszkam; lud twój — lud mój, a Bóg twój — Bóg mój’” (Memoirs of John R. Young: Utah Pioneer 1847 [1920], str. 17–18). Wkrótce potem Catherine Spencer umarła.

Święci napotykali w drodze coraz więcej trudności. Z powodu nadmiernych opadów deszczu i niewystarczających zapasów przebycie około 500 kilometrów przez stan Iowa zajęło im 4 miesiące. Powolne tempo sprawiło, że przywódcy Kościoła postanowili wstrzymać wędrówkę do Gór Skalistych aż do wiosny 1847 roku. Radzili świętym, by osiedlili się gdzieś na okres zimowy. Jedna z największych osad — Kwatera Zimowa — znajdowała się na zachodnim brzegu rzeki Missouri na terenie obecnie należącym do stanu Nebraska.

Tymczasowe siedlisko w Kwaterze Zimowej

Nauki i Przymierza 136:1–18

Pan radzi świętym, aby się zorganizowali i przygotowywali do dalszej drogi na zachód

Prezydent Brigham Young otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 136 w Kwaterze Zimowej w styczniu 1847 roku.

W trakcie studiowania fragmentu: Nauki i Przymierza 136:1–18 zwróć uwagę na radę Pana dotyczącą tego, w jaki sposób święci mieli się zorganizować i przygotowywać do podróży na zachód.

Dowiesz się więcej na temat tej wyprawy podczas lekcji z nauczycielem, na której będziecie omawiać ten rozdział.

6. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: „Opuszczenie Nauvoo i podróż przez stan Iowa” oraz Nauki i Przymierza 136:1–18 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: