Nauki i Przymierza 36–37

Wprowadzenie

W grudniu 1830 roku Sidney Rigdon podróżował z Ohio do Nowego Jorku z Edwardem Partridgem, aby spotkać Proroka Józefa Smitha. Sidney Rigdon niedawno przyjął chrzest, a Edward Partridge jeszcze nie przekonał się o prawdziwości przywróconej ewangelii. Po spotkaniu Proroka oraz ludzi, którzy go znali, Edward Partridge poprosił Józefa Smitha, aby udzielił mu chrztu. Na początku grudnia 1830 roku, zanim Edward Partridge przyjął chrzest, Józef Smith otrzymał objawienie zawarte w rozdziale: Nauki i Przymierza 36. W objawieniu tym Pan powołał Edwarda Partridge’a, aby głosił ewangelię i mu to przykazał.

W czasie ostatnich sześciu miesięcy 1830 roku nasiliły się prześladowania wobec Kościoła. W grudniu 1830 roku Józef otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 37, w którym Pan nakazał świętym opuszczenie stanu Nowy Jork i zgromadzenie się w stanie Ohio.

Nauki i Przymierza 36:1–3

Pan wybacza Edwardowi Partridge’owi jego grzechy i powołuje do głoszenia ewangelii

Pomyśl o kilku rzeczach, jakie misjonarze biorą ze sobą, by wykonywać swoją pracę.

Niektórych rzeczy potrzebnych misjonarzom, zanim jeszcze zaczną skutecznie głosić ewangelię, nie da się włożyć do walizki. Podczas studiowania rozdziału: Nauki i Przymierza 36 zwróć uwagę na niektóre rzeczy, jakie potrzebuje misjonarz oraz te, które musi zrobić, zanim będzie gotów do służby na misji.

W rozdziale: Nauki i Przymierza 36 Pan powołał Edwarda Partridge’a do służby na misji. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 36:1 i wskaż, co Pan powiedział Edwardowi Partridge’owi, zanim powołał go do głoszenia ewangelii.

W swoim dzienniku do studiowania zapisz, dlaczego, twoim zdaniem, ważne jest, aby osoby powołane do głoszenia ewangelii odpokutowały za swoje grzechy i otrzymały przebaczenie. Rozważ, jak oczyszczenie z grzechu mogłoby pomóc Edwardowi Partridge’owi w głoszeniu ewangelii „niczym głos trąby” (NiP 36:1).

Przeczytaj poniższe oświadczenie Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów i zaznacz słowa i wyrażenia, które pomogą ci zrozumieć, dlaczego jest ważne, aby ci, którzy są powołani do głoszenia ewangelii byli oczyszczeni:

„W tej walce pomiędzy dobrem a złem nie możecie grać po stronie przeciwnika za każdym razem, kiedy nadchodzi pokusa, a następnie spodziewać się, że dostosujecie się do Zbawiciela w świątyni i w czasie misji, jak gdyby nic się nie stało. Tego, moi młodzi przyjaciele, nie możecie uczynić. Bóg nie pozwoli, by z Niego kpiono.

[…] Niemalże we wszystkich turniejach sportowych, jakie znam, istnieją linie na parkiecie lub boisku, w ramach których każdy zawodnik musi pozostać, aby mógł współzawodniczyć. Pan także określił granice godności dotyczące osób powołanych do pracy wraz z Nim w tym dziele. Żaden misjonarz, który sam nie odpokutował za grzechy natury seksualnej, za używanie plugawego języka lub za oddawanie się pornografii, nie będzie w stanie wymagać od innych ludzi, by odpokutowali za te same grzechy! Nie będziecie w stanie tego czynić. Duch nie będzie z wami przebywał, a słowa utkną wam w gardle, kiedy będziecie chcieli je wypowiedzieć. Nie możecie schodzić, jak nazwał to Lehi, na ‘zakazane ścieżki’ [1 Nefi 8:28] i oczekiwać, że będziecie mogli prowadzić innych po ‘wąskiej ścieżce’ [2 Nefi 31:18] — tego się nie da zrobić” („Wszyscyśmy na wojnie”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 45).

Rozważ, jak byś się czuł, gdybyś dzielił się z ludźmi ewangelią, a jednocześnie wiedział w głębi ducha, że nie żyjesz według prawd, o których nauczasz. Rozważ teraz, jak byś się czuł, gdybyś dzielił się z ludźmi ewangelią, mając świadomość, że zostałeś oczyszczony ze wszelkiego zła dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa.

Starszy Holland przemawiał o tym, co można teraz zrobić, aby zostać oczyszczonym i być gotowym do służby misjonarskiej: „Niezależnie od tego, kim [się jest] i co [się uczyniło], [można] uzyskać przebaczenie. Każdy z was […] może porzucić wszelki grzech, z którym się teraz zmaga. Na tym polega ‘cud przebaczenia’, cud Zadośćuczynienia Pana Jezusa Chrystusa. Ale nie będziecie w stanie tego zrobić, jeśli się aktywnie nie zobowiążecie do życia w ewangelii i jeśli nie odpokutujecie za co trzeba. Proszę was teraz […], abyście byli aktywni i czyści. Jeśli okoliczności tego wymagają, proszę was, stańcie się aktywni i stańcie się czyści” („Wszyscyśmy na wojnie”, str.45).

Rozważ, co musisz teraz zrobić, abyś był oczyszczony i takim pozostał.

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 36:2–3 i wskaż, co Pan obiecał Edwardowi Partridge’owi, zanim powołał go, aby głosił ewangelię.

Prezydent Harold B. Lee wyjaśnił znaczenie słów: „Położę moją rękę na tobie ręką mojego sługi”, znajdujących się w wersecie 2.: „Pan tutaj mówi, że kiedy któryś z Jego upoważnionych sług kładzie swe ręce w upoważnieniu na głowę osoby, która ma być błogosławiona, to jest tak, jakby sam kładł Swe ręce, aby dokonać tego obrzędu. W ten sposób zaczynamy widzieć, w jaki sposób manifestuje Swą moc pośród ludzi za pośrednictwem Swych sług, którym przekazał klucze upoważnienia” (Be Secure in the Gospel of Jesus Christ, Brighama Younga University Speeches of the Year [11 lutego 1958], str. 6).

Pamiętaj, że wyrażenie: „który cię nauczy pokojowych spraw królestwa” w wersecie 2. odnosi się do natchnienia i przewodnictwa, które otrzymujemy od Ducha Świętego, kiedy żyjemy według ewangelii.

Zwróć uwagę na to, co w wersecie 3. Pan powiedział Edwardowi, aby zrobił z tym, czego nauczy go Duch Święty.

Odpowiedz na następujące pytanie w swoim dzienniku do studiowania: Dlaczego, twoim zdaniem, kluczowe dla misjonarzy jest posiadanie Ducha Świętego jako towarzysza? Po udzieleniu odpowiedzi na to pytanie możesz napisać o tym, kiedy Duch Święty nauczył cię czegoś o „pokojowych [sprawach] królestwa” (NiP 36:2).

Nauki i Przymierza 36:4–8

Pan daje przykazanie odnośnie do tych, którzy są powołani do głoszenia ewangelii

Nauki i Przymierza 36:4–5, 7. Zauważ, że w tych wersetach Pan mówi do „starszych [Jego] Kościoła” (NiP 36:7). Podczas czytania wyszukaj, jakie obowiązki Pan dał posiadaczom kapłaństwa.

W oparciu o to, co przeczytasz w tych wersetach, uzupełnij następującą zasadę o obowiązku wszystkich posiadaczy kapłaństwa: Posiadacze kapłaństwa są powołani do .

Prezydent Thomas S. Monson powiedział o tej zasadzie: „Powtarzam to, czego prorocy nauczali od dawna — że każdy godny i zdrowy młody mężczyzna powinien przygotować się do służby na misji. Służba misjonarska jest obowiązkiem kapłańskim, którego wypełnienia Pan od nas oczekuje, jako że otrzymaliśmy tak wiele” („Gdy znów się spotykamy”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 5–6).

Biskupi i prezydenci gmin pracują z młodymi mężczyznami i młodymi kobietami, aby ocenić ich godność i zdolność do służby Panu na pełnoetatowej misji. Niektórzy młodzi mężczyźni mogą być zwolnieni z pełnoetatowej służby misjonarskiej z przyczyn zdrowotnych lub z powodu niepełnosprawności. Jednakże w takich sytuacjach mają oni pozostawać godnymi i przygotowywać się do służby Panu na inne sposoby.

Przejrzyj fragment: Nauki i Przymierza 36:5, 7, aby zobaczyć, co muszą zrobić posiadacze kapłaństwa, zanim zostaną ustanowieni i wysłani, aby głosić ewangelię.

Odpowiedz na następujące pytanie w swoim dzienniku do studiowania: W jaki sposób młody mężczyzna może okazać Panu, że przyjął przykazanie, aby głosić ewangelię?

Mimo że służba na pełnoetatowej misji jest obowiązkiem kapłańskim, to młode kobiety także mogą służyć. Prezydent Thomas S. Monson powiedział: „Słowo do was, młode siostry: chociaż nie macie tego samego obowiązku kapłańskiego, co młodzi mężczyźni, by służyć jako pełnoetatowi misjonarze, macie również cenny wkład jako misjonarki, a wasza służba jest mile widziana” („Gdy znów się spotykamy”, str. 6).

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 36:6 i wyszukaj podstawowe przesłanie, jakie Pan przykazuje nauczać Swoim misjonarzom. Wyrażenie: „[odzienie skalane cielesnością]” odnosi się do ubrania, które jest skażone chorobą. W starożytnym Izraelu takie ubrania były palone, aby zapobiec rozprzestrzenieniu się choroby. W wersecie 6. Pan przyrównuje chorobę do grzechu i nakazuje nam unikanie wszystkiego, co jest z nim związane.

W jaki sposób przesłanie w wersecie: Nauki i Przymierza 36:6 o tym, że misjonarze mają głosić pokutę, odnosi się do wypowiedzi Starszego Hollanda z początku tej lekcji na temat tego, jak misjonarze mają przygotować się do tej służby?

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 36:8 i wskaż, co Pan powiedział Edwardowi Partridge’owi pod koniec tego objawienia.

Nauki i Przymierza 37

Pan przykazuje Swojemu Kościołowi, aby zgromadził się w Ohio

W czasie miesięcy poprzedzających podróż Edwarda Partridge’a w celu poznania Józefa Smitha, w Nowym Jorku nasilały się prześladowania świętych. Pod koniec grudnia 1830 r. kilka tygodni po tym, jak Sidney Rigdon i Edward Partridge przybyli do Nowego Jorku, Prorok Józef Smith otrzymał objawienie, w którym Pan nakazał świętym, aby udali się do Ohio.

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 37:1–4 i wyszukaj, jakie przygotowania miał poczynić Prorok przed udaniem się do Ohio wedle woli Pana. Zwróć uwagę na to, dlaczego w wersecie 2. Pan powiedział Józefowi Smithowi, aby wzmocnił świętych w Colesville w stanie Nowy Jork.

Jakich zasad możemy się nauczyć z tych wersetów?

W swoim dzienniku do studiowania zapisz zasadę, której się nauczyłeś z fragmentu: Nauki i Przymierza 37:2 na temat modlitwy. Wyjaśnij też, co zrobisz, aby postępować zgodnie z tą zasadą.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: Nauki i Przymierza 36–37 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: