Nauki i Przymierza 121:1–10, 122

Wprowadzenie

Rozdziały: Nauki i Przymierza 121–123 zawierają wyjątki z listu Proroka Józefa Smitha do Kościoła z dnia 20 marca 1839 roku. Józef Smith podyktował treść tego listu, kiedy przebywał wraz z kilkoma towarzyszami w więzieniu Liberty. W liście tym Józef zawarł niektóre osobiste modlitwy w intencji świętych cierpiących z powodu czynów ich wrogów i odpowiedzi na te modlitwy (zob. History of the Church, 3:289–305). Podczas czterech codziennych lekcji w tym tygodniu będziesz studiować rozdziały: Nauki i Przymierza 121–123.

Nauki i Przymierza 121:1–6

Józef Smith modli się w intencji cierpiących świętych

Wyobraź sobie, że twoja przyjaciółka przechodzi przez trudne doświadczenie. Twierdzi, że nie rozumie, dlaczego doświadcza takich cierpień i ma wrażenie, że Bóg ją opuścił. Co byś jej odpowiedział?

Co byś zrobił, gdybyś to ty doświadczał takich cierpień?

Podczas studiowania modlitw Józefa Smitha z więzienia Liberty oraz rad, których Pan mu udzielił, szukaj doktryn i zasad, które pomogą ci z wiarą przetrwać próby i cierpienia.

31 października 1838 roku George Hinkle, członek Kościoła i nadinspektor w stanowej milicji w Missouri, zdradził Józefa Smitha. Hinkle powiedział Józefowi, że ludzie, którzy zaatakowali świętych w Far West, chcą się spotkać i porozmawiać, aby pokojowo rozwiązać nieporozumienia. Kiedy Józef oraz inni przywódcy Kościoła przybyli na te rozmowy, milicja uwięziła ich jako jeńców wojennych. Przez następny miesiąc Józef Smith oraz jego towarzysze byli nękani i obrażani, będąc więzieni przez swoich wrogów w kilku miejscach na terenie Missouri i stając przed wieloma sędziami.

Kiedy Prorok Józef Smith, Starszy Parley P. Pratt oraz inni przywódcy Kościoła byli niesprawiedliwie przetrzymywani w więzieniu Richmond, słyszeli, jak strażnicy więzienia opisywali przy użyciu wulgarnego języka straszne czyny kradzieży, gwałtu i morderstwa, jakich się dopuszczono wobec świętych w dniach ostatnich. Parley P. Pratt własnymi słowami opisał to doświadczenie:

„W jedną z tych nużących nocy leżeliśmy niczym we śnie aż minęła północ, a nasze uszy i serca raniło słuchanie całymi godzinami obscenicznych drwin, przerażających przysiąg, straszliwych bluźnierstw i plugawego języka naszych strażników […].

Słuchałem tego, aż byłem tak zniesmaczony, zszokowany, przerażony i napełniony duchem pełnej wzburzenia sprawiedliwości, że z trudem potrafiłem powstrzymać się przed powstaniem i zganieniem strażników, lecz nic nie powiedziałem Józefowi […], choć leżałem tuż obok niego i wiedziałem, że nie śpi. Nagle powstał i przemówił grzmiącym głosem, niczym ryczący lew, wypowiadając, o ile dobrze sobie przypominam, następujące słowa:

‘CICHO, wy diabły z piekła rodem. W imię Jezusa Chrystusa napominam was i nakazuję wam, zamilknijcie; nie przeżyję ani minuty dłużej, słuchając takiego języka. Uciszcie się, bo albo wy, albo ja NATYCHMIAST umrzemy!’

Przestał mówić. Stał wyprostowany w przerażającym majestacie. Zakuty w łańcuchy, bez broni, spokojny, nieporuszony i dostojny niczym anioł spoglądał na drżących strażników, których kolana jednocześnie się ugięły i którzy wciśnięci w kąt i skuleni błagali o wybaczenie, i milczeli aż do zmiany warty.

Widziałem stróży prawa, ubranych w togi […], którzy decydowali o życiu w sądach w Anglii; widziałem jak w Kongresie ustanawiano prawa kraju; próbowałem wyobrazić sobie królów, dwory królewskie, trony i korony, imperatorów decydujących o losie królestw, ale taką godność i majestat widziałem tylko raz — skute łańcuchami o północy w lochu w zapadłej wiosce w Missouri” (Autobiography of Parley P. Pratt, red. Parley P. Pratt jun. [1938], str. 210–211).

Józef Smith w więzieniu — „Dostojeństwo i majestat […] skute łańcuchami”.

Oczekując na proces, który miał się odbyć w oparciu o fałszywe oskarżenia i bez spełnienia prawnie wymaganych formalności, Józef Smith i inni przywódcy Kościoła zostali 30 listopada przewiezieni do więzienia w Liberty w stanie Missouri (zob. History of the Church, 3:188–189, str. 215).

Przez kolejne cztery miesiące, kiedy to trwała dotkliwie mroźna zima, Prorok, jego brat Hyrum, Alexander McRae, Lyman Wight i Caleb Baldwin byli przetrzymywani w lochu więzienia Liberty. Sidney Rigdon również był wówczas z nimi, ale został uwolniony na początku lutego. Podłoga lochu mierzyła 4,3 metra na 4,3 metra. Wysokość pomieszczenia wynosiła mniej więcej od 1,8 do 2 metrów. Dwa małe nieoszklone okna dawały niewiele światła, a to właśnie przez nie z zewnątrz ludzie szydzili i obrażali więźniów. Więźniowie spali na brudnej podłodze pokrytej słomą, a przez jakiś czas Józef nawet nie miał czym się okryć. Czasami podawano im zatrute jedzenie, a innymi razy było ono tak obrzydliwe, że jedli z przeraźliwego głodu. Odwiedziny raczej nie wchodziły w rachubę, a słuchanie o cierpiących świętych, którzy w środku zimy zostali wypędzeni z Missouri, sprawiało im wielki ból.

Z listu, na podstawie którego powstały rozdziały: Nauki i Przymierza 121–123, zaczerpnięto z modlitw, które Józef skierował do Pana. O co byś się modlił, jeśli byłbyś na miejscu Proroka?

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 121:1–6 i zwróć uwagę na to, o co modlił się Prorok i jakie zadał pytania. Możesz zaznaczyć wyrażenia, które mają dla ciebie szczególne znaczenie. (Aby zrozumieć werset 1. i 4., pamiętaj, że pawilon to budynek lub inna konstrukcja, która zapewnia dach nad głową).

Nauki i Przymierza 121:7–10, 122

Pan pociesza Józefa Smitha

Odpowiedzi Pana na modlitwy Józefa Smitha znajdują się we fragmentach: Nauki i Przymierza 121:7–46 i 122:1–9. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 121:7–9 i odszukaj prawdy, które pomogły Józefowi i jego towarzyszom podczas przebywania w więzieniu Liberty.

Podczas studiowania fragmentu: Nauki i Przymierza 121:7–9 wykonaj następujące zadania w dzienniku do studiowania:
1. Zapisz przynajmniej dwie prawdy, które odszukałeś w tych wersetach. Wyjaśnij, w jaki sposób te prawdy lub doktryny pomogły Józefowi i jego towarzyszom.
2. Odpowiedz na następujące pytania: Jaka, twoim zdaniem, jest różnica pomiędzy zwyczajnym przetrwaniem próby, a dobrym przetrwaniem próby? Pan powiedział, że przeciwności Józefa Smitha i cierpienia „potrwają zaledwie małą chwilkę” (NiP 121:7). Jak myślisz, co to znaczy? W jaki sposób taka perspektywa pomoże nam dobrze przetrwać próby?
3. W dwóch lub trzech zdaniach opisz znaną ci osobę, która jest przykładem dobrego przetrwania próby.
Pomyśl o sytuacji opisanej na początku tej lekcji — o cierpiącej przyjaciółce, która myśli, że Bóg ją opuścił. Napisz do niej pełen otuchy list, w którym zawrzesz prawdy rozpoznane we fragmencie: Nauki i Przymierza 121:7–9. Wyjaśnij, w jaki sposób znajomość owych prawd jej pomoże. Możesz w swoim liście przytoczyć werset 9. lub jego fragment.

Rozważ siłę, jaką otrzymałeś dzięki wiedzy, że kiedy prosimy Pana o pomoc w czasie przeciwności i cierpienia, to otrzymujemy Jego spokój, a jeśli dobrze przetrwamy próby w życiu doczesnym, to Bóg pobłogosławi nas i teraz, i w wieczności.

W rozdziale: Nauki i Przymierza 122 czytamy o dodatkowych radach i pocieszeniu, jakie Pan dał Józefowi Smithowi. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 122:1–4 i odszukaj błogosławieństwa, jakie Pan obiecał Józefowi. W jaki sposób, twoim zdaniem, obietnice te pomogły Prorokowi w tym trudnym czasie?

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 122:5–7 i odszukaj zasadę, jakiej Pan nauczał Józefa Smitha o przyczynie naszego cierpienia. Możesz zaznaczyć znalezione słowa i wyrażenia, które są dla ciebie istotne.

Czego możemy nauczyć się z tych wersetów o celu cierpienia? Uzupełnij następujące zdanie: Przeciwności dają nam i są dla naszego .

Starszy Joseph B. Wirthlin z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, w jaki sposób przeciwności dają nam doświadczenie i są dla naszego dobra.

„Być może, czujecie się wyjątkowo znękani, kiedy w waszym życiu pojawiają się przeciwności. Potrząsacie głową i zastanawiacie się: ‘Dlaczego ja?’.

Lecz tarcza koła smutku w końcu wskaże każdego z nas. Tym czy innym razem, każdy musi doświadczyć smutku. Nie ma wyjątków […].

Nauczenie się tego, jak przetrwać czasy rozczarowania, cierpienia i smutku, stanowi część naszej życiowej nauki. Owe doświadczenia, choć często trudne do zniesienia w danej chwili, są cennym rodzajem doświadczeń, które rozwijają nasze zrozumienie, budują charakter i wzmagają nasze współczucie dla innych” („Będzie, co ma być, więc pokochaj to”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 27).

Starszy Orson F. Whitney z Kworum Dwunastu Apostołów także nauczał, że cierpienia mogą być dla naszego dobra: „Żaden ból, jaki będziemy znosić, żadna próba, przez którą przechodzimy, nie jest na próżno. Służą naszej nauce i rozwojowi takich cech, jak cierpliwość, wiara, odwaga i pokora. Wszystko, przez co przechodzimy, i wszystko, co znosimy, szczególnie jeśli znosimy to cierpliwie, kształtuje nasz charakter, oczyszcza nasze serca, powiększa naszą duszę i czyni nas bardziej wrażliwymi i miłosiernymi oraz bardziej godnymi miana dzieci Boga […], i to przez smutek i cierpienie, trudy i zmartwienia zyskujemy wiedzę, po jaką przyszliśmy na ten świat” (w: Spencer W. Kimball, Faith Precedes the Miracle [1972], str. 98).

Prorok Józef Smith doświadczył wiele więcej nieszczęść po cierpieniach w więzieniu Liberty. Prezydent Brigham Young powiedział: „Józef nie byłby udoskonalony, gdyby żył nawet tysiąc lat, jeśli nie doświadczyłby prześladowań. Nawet jeśli żyłby tysiąc lat i przewodził swemu ludowi i głosił ewangelię, nie doświadczywszy prześladowań, nie byłby udoskonalony tak bardzo, jak to się stało, gdy miał [trzydzieści osiem] lat” (Teachings of the Presidents of the Church: Brigham Young [1997], str. 264).

W dzienniku do studiowania napisz o trudnym doświadczeniu, które okazało się dla twojego dobra.

Czy kiedykolwiek słyszałeś, jak ludzie mówili, że nikt nie rozumie prób, przez które przechodzą? Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 122:8 i odszukaj, jak Pan może odpowiedzieć na te słowa. Aby lepiej zrozumieć wyrażenie: „zstąpił poniżej ich wszystkich”, przeczytaj wersety: 2 Nefi 9:20–21; Alma 7:11 i Nauki i Przymierza 88:5–6. Możesz obok wersetu: Nauki i Przymierza 122:8 zapisać następującą doktrynę: Zbawiciel doświadczył cierpienia i bólu wszystkich ludzi.

W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
1. W jaki sposób, twoim zdaniem, prawda ta pomogła Prorokowi Józefowi Smithowi oraz jego towarzyszom w więzieniu Liberty?
2. W jaki sposób doktryna ta pomoże ci, kiedy doświadczysz prób?

Starszy Wirthlin nauczał:

„Jako że Jezus Chrystus bardzo cierpiał, rozumie On nasz ból. Rozumie nasz smutek. Doświadczamy więc trudów, abyśmy także mogli mieć większe współczucie i zrozumienie dla innych.

Zapamiętajcie wzniosłe słowa, jakie Zbawiciel skierował do Proroka Józefa Smitha, kiedy ten cierpiał razem z towarzyszami w dusznej ciemności więzienia Liberty:

‘Synu Mój, pokój niechaj będzie twej duszy; twoje przeciwności i twoje cierpienia potrwają zaledwie małą chwilkę;

A potem, jeżeli dobrze to zniesiesz, Bóg wyniesie cię na wysokości; zatriumfujesz nad wszystkimi wrogami swoimi’ (NiP 121:7–8).

Mając tę wieczną perspektywę, Józef czerpał pociechę z tych słów — i my też możemy ją czerpać” („Będzie, co ma być, więc pokochaj to”, str. 27).

Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 122:9 i zastanów się, jak odnosi się on do życia i posługi Proroka Józefa Smitha.

Odpowiedz na poniższe pytanie w swoim dzienniku do studiowania: W jaki sposób słowa Pana w wersecie: Nauki i Przymierza 122:9 dadzą ci pocieszenie i dodadzą ci odwagi w czasie trudnych doświadczeń?

Wkrótce po napisaniu tego listu, Pan umożliwił Józefowi oraz jego towarzyszom powrót do świętych w Illinois. Bóg był z Józefem Smithem przez całe jego życie. Półtora roku później, pod koniec swego życia, Józef Smith oświadczył: „Bóg Wszechmocny jest moją tarczą i cóż może człowiek, jeśli Bóg jest moim przyjacielem?” (w: History of the Church, 5:259). Jeśli pozostaniemy wierni w naszych cierpieniach, Bóg także będzie z nami i będzie nas zawsze wzmacniał i wspierał.

W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: Nauki i Przymierza 121:1–10; 122:1–9 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: