1 და იყო ასე, რომ ალმას და ამულეკს უბრძანეს, წასულიყვნენ იმ ქალაქიდან; და ისინი წავიდნენ და მიაღწიეს სიდომის მიწას; და აჰა, იქ მათ ყველა ის ადამიანი იპოვეს, რომელიც ამონიჰას მიწიდან წავიდა, რომლებიც გააძევეს და ჩაქოლეს, რადგან ალმას სიტყვები იწამეს.

2 და ისინი მოუყვნენ მათ ყველაფერზე, რაც მათ ცოლებსა და შვილებს თავს გადახდათ და ასევე თავის თავსა და გამოხსნის ძალაზე.

3 და ზიზრომიც ასევე იწვა სიდომში, ავადმყოფი, მხურვალე ციებ-ცხელებით, რაც გამოწვეული იყო მისი გონების დიდი უბედურებით, მისი სიბოროტით, რადგან მას ეგონა, რომ ალმა და ამულეკი აღარ იყვნენ ამქვეყნად; და მას ეგონა, რომ ისინი მოკლულნი იყვნენ მისი ურჯულოების გამო. და ეს დიდი ცოდვა და მისი მრავალი სხვა ცოდვა უფორიაქებდა მას გონებას, სანამ ძლიერი ტანჯვა არ განიცადა, არ ჰქონდა რა ხსნა; ამიტომ, იწვოდა ცეცხლოვანი სიმხურვალით.

4 ახლა, როდესაც მან გაიგო, რომ ალმა და ამულეკი იყვნენ სიდომის მიწაზე, გულში იგრძნო სიმამაცე; და დაუყოვნებლივ გაუგზავნა მათ გზავნილი, სურდა რა, რომ ისინი მასთან მისულიყვნენ.

5 და იყო ასე, რომ ისინი დაუყოვნებლივ გაეშურნენ, ემორჩილებოდნენ რა გზავნილს, რომელიც მან მათ გაუგზავნა; და ისინი შევიდნენ სახლში ზიზრომთან; და ის ლოგინად ჩავარდნილი იპოვეს, ავადმყოფი, ძალზედ დასუსტებული მხურვალე ციებ-ცხელებისგან; ასევე გონებაც ჰქონდა ძალზედ დაავადებული, მისი ურჯულოების გამო; და როდესაც მან დაინახა ისინი, გაიწოდა მათკენ ხელი და შეევედრა, რომ მათ ის განეკურნათ.

6 და იყო ასე, რომ ალმამ მას უთხრა, მოკიდა რა ხელი: გწამს შენ ქრისტეს ძალა ხსნისათვის?

7 და მან უპასუხა და უთხრა: დიახ, მე მწამს ყოველი სიტყვა, რომელიც თქვენ მასწავლეთ.

8 და ალმამ უთხრა: თუ შენ გწამს ქრისტეს გამოსყიდვის, შეგიძლია განიკურნო.

9 და მან უთხრა: დიახ, მე მწამს შენი სიტყვების შესაბამისად.

10 და შემდეგ ალმამ შეჰღაღადა უფალს სიტყვებით: უფალო, ჩვენო ღმერთო, შეიწყალე ეს კაცი და განკურნე მისი რწმენისამებრ, რომელიც ქრისტეშია.

11 და როდესაც ალმამ თქვა ეს სიტყვები, ზიზრომი წამოდგა ფეხზე და დაიწყო სიარული; და ეს მოხდა მთელი ხალხის დიდად გასაოცრად და ამბავი ამის შესახებ მთელი სიდომის მიწაზე გავრცელდა.

12 და ალმამ მონათლა ზიზრომი უფლისადმი; და მას შემდეგ, მან დაიწყო ხალხისათვის ქადაგება.

13 და ალმამ სიდომის მიწაზე ეკლესია დააარსა და აკურთხა მღვდლად და მასწავლებლებად მიწაზე, რათა მონათლონ უფლისადმი ყოველი, ვისაც მონათვლა სურდა.

14 და იყო ასე, რომ ისინი ბევრნი იყვნენ; რადგან სიდომის მიწის შემოგარენიდან მოედინებოდნენ და ინათლებოდნენ.

15 მაგრამ, ხალხი, რომელიც ამონიჰას მიწაზე იყო, ჯერ კიდევ გულქვა და ქედფიცხელი ადამიანები იყვნენ; და არ ინანიებდნენ ცოდვებს, მიაწერდნენ რა ეშმაკს ალმასა და ამულეკის მთელ ძალას, რადგან იყვნენ ნეჰორის მიმდევრები და საკუთარი ცოდვების მონანიების არ სწამდათ.

16 და იყო ასე, ალმა და ამულეკი – ამულეკმა, მიატოვა რა ღვთის სიტყვისათვის მთელი თავისი ოქრო და ვერცხლი და ძვირფასი ნივთები, რომლებიც იყო ამონიჰას მიწაზე, იყო რა უარყოფილი მათ მიერ, რომლებიც ოდესღაც იყვნენ მისი მეგობრები და ასევე მამისა და ნათესავების მიერ;

17 ამიტომ, მას შემდეგ, რაც სიდომში ალმამ ეკლესია დააარსა, იხილა რა დიდი მორჯულება, დიახ, იხილა რა ხალხის გულის ამპარტავნობის მორჯულება და დაიწყეს თავის დამდაბლება ღმერთის წინაშე და დაიწყეს თავიანთ სამლოცველოებში ერთად შეკრება, რათა საკურთხევლის წინ ღმერთისათვის თაყვანი ეცათ, ფხიზლობდნენ და განუწყვეტლივ ლოცულობდნენ, რათა გამოხსნილიყვნენ სატანის, სიკვდილისა და განადგურებისაგან –

18 ახლა, როგორც ვთქვი, იხილა რა ალმამ ყოველივე ეს, ამიტომ აიყვანა ამულეკი და წამოვიდა ზარაჰემლას მიწაზე და თავის სახლში წაიყვანა და ემსახურებოდა განსაცდელის ჟამს და განმტკიცებდა მას უფალში.

19 და ასე დასრულდა ნეფის ხალხზე მოსამართლეთა მმართველობის მეათე წელი.