1 და ახლა, იყო ასე, რომ ნეფის ხალხზე მოსამართლეთა მმართველობის ოცდამეექვსე წელს, აჰა, როდესაც ლამანიელებმა გაიღვიძეს პირველი თვის პირველ დილას, აჰა, მათ ამალიკია მკვდარი იპოვეს საკუთარ კარავში; და ასევე იხილეს, რომ ტეანკუმი იმ დღეს უკვე მზად იყო მათ წინააღმდეგ საბრძოლველად.

2 და ახლა, როდესაც ლამანიელებმა ეს იხილეს, ძალზედ შეეშინდათ; და დათმეს თავიანთი ჩანაფიქრი ჩრდილოეთით წასვლასთან დაკავშირებით და უკან ქალაქ მულეკში დაიხიეს მთელი ჯარით და თავი შეაფარეს თავიანთ გამაგრებებს.

3 და იყო ასე, რომ ამალიკიას ძმა დაინიშნა ხალხის მეფედ; და მისი სახელი იყო ამორონი; ამგვარად, მეფე ამორონი, მეფე ამალიკიას ძმა, მის მაგივრად მმართველად დაინიშნა.

4 და იყო ასე, რომ მან უბრძანა თავის ხალხს, შეენარჩუნებინათ ის ქალაქები, რომლებიც სისხლისღვრით დაიპყრეს; რადგან ვერცერთ ქალაქს ვერ იპყრობდნენ თავიანთი დიდი სისხლისღვრის გარეშე.

5 და ახლა, ტეანკუმმა იხილა, რომ ლამანიელებს გადაწყვეტილი ჰქონდათ იმ ქალაქების შენარჩუნება, რომლებიც დაპყრობილი ჰქონდათ და მიწის ის ნაწილები, რომლებსაც დაეუფლნენ; ასევე ხედავდა რა მათ დიდ რაოდენობას, ტეანკუმმა იფიქრა, რომ არ იყო მიზანშეწონილი მათსავე სიმაგრეებზე შეტევა.

6 მაგრამ მან გარშემო განალაგა ჯარისკაცები, თითქოსდა ომისთვის ემზადებოდნენ; დიახ, ის მართლა აპირებდა თავდაცვას, მათ წინააღმდეგ გარშემო მიწაყრილებს ყრიდა და თავშესაფრებს ამზადებდა.

7 და იყო ასე, რომ ის აგრძელებდა ომისთვის მზადებას, სანამ მორონიმ არ გამოუგზავნა ჯარისკაცების დიდი რაოდენობა მისი ჯარის გასაძლიერებლად.

8 და მორონიმ ასევე გაუგზავნა მას ბრძანებები, შეენახა ყოველი ტყვე, ვინც მას ხელში ჩაუვარდა; რადგან ლამანიელებმა მრავალი ტყვე შეიპყრეს, მას ყველა დატყვევებული ლამანიელი უნდა შეენარჩუნებინა, ლამანიელების მიერ დატყვევებულთა გამოსასყიდად.

9 მან ასევე გამოუგზავნა მას ბრძანება – გაემაგრებინა მიწა ბარაქიანი და დაეცვა ის ვიწრო გასასვლელი, რომელიც მიდის ჩრდილოეთ მიწისკენ, რომ ლამანიელებს არ დაეპყროთ ის ადგილი და არ ჰქონოდათ ყოველი მხრიდან შემოტევის შესაძლებლობა.

10 და მორონიმ მას ასევე შემოუთვალა სურვილით, ერთგული ყოფილიყო მიწის იმ ნაწილის დაცვისას და გამოეყენებინა ყოველი შესაძლებლობა ლამანიელთა იმ მონაკვეთზე დასასჯელად ისე, რისი ძალაც შესწევდა, რომ იქნებ შეძლებოდა ფანდით ან რაიმე სხვა გზით აეღო ის ქალაქები, რომლებიც მათ დაპყრობილი ჰქონდათ; და ასევე, გაემაგრებინა და განემტკიცებინა გარშემო მყოფი ქალაქები, რომლებიც ლამანიელთა ხელში არ იყო ჩავარდნილი.

11 და მან ასევე უთხრა: მოვიდოდი შენთან, მაგრამ, აჰა, ლამანიელები მიწის საზღვრებზე მოგვადგნენ დასავლეთ ზღვასთან; და აჰა, მე მივდივარ მათ წინააღმდეგ, ამიტომ შენთან ვერ მოვალ.

12 ახლა, მეფე (ამორონი) წავიდა ზარაჰემლას მიწიდან და დედოფალს აუწყა თავისი ძმის სიკვდილი და ერთად შეკრიბა დიდი რაოდენობით ადამიანები და წამოვიდა ნეფიელებზე, დასავლეთ ზღვის საზღვრებისკენ.

13 და ასე, იგი აპირებდა ნეფიელებზე თავდასხმებს და მათი ძალების ნაწილის შემოტყუებას იმ მიწის ნაწილზე, იმავე დროს მან უბრძანა ლამანიელებს, რომლებიც დაპყრობილ ქალაქებს ფლობდნენ, რომ ისინიც დასხმოდნენ ნეფიელებს აღმოსავლეთ ზღვასთან და დაეპყროთ იმდენი მიწა, რამდენსაც შეძლებდნენ, თავიანთი ჯარების ძალთა შესაბამისად.

14 და ასეთ საშიშ პირობებში იყვნენ ნეფიელები, ნეფის ხალხზე მოსამართლეთა მმართველობის ოცდამეექვსე წლის ბოლოს.

15 მაგრამ, აჰა, იყო ასე, მოსამართლეთა მმართველობის ოცდამეშვიდე წელს, ტეანკუმმა, მორონის ბრძანებით, რომელმაც ჩამოაყალიბა ჯარები მიწის სამხრეთისა და დასავლეთის საზღვრების დასაცავად და დაიწყო სვლა მიწა ბარაქიანისკენ, რათა დახმარება გაეწია ტეანკუმისათვის თავისი ჯარისკაცებით, იმ ქალაქების ხელახლა ასაღებად, რომლებიც დაკარგეს –

16 და იყო ასე, რომ ტეანკუმმა მიიღო ბრძანებები, რომ ქალაქ მულეკზე განეხორციელებინა შეტევა და თუ შესაძლებელი იქნებოდა, იგი ხელახლა აეღო.

17 და იყო ასე, რომ ტეანკუმი მოემზადა ქალაქ მულეკზე შეტევის განსახორციელებლად და თავისი ჯარით გაემართა ლამანიელებისკენ; მაგრამ დაინახა, რომ მათ ვერ სძლევდა სანამ ისინი იქნებოდნენ თავიანთ გამაგრებებში; ამიტომ, დათმო თავისი ჩანაფიქრი და კვლავ უკან დაბრუნდა ქალაქ ბარაქიანში, რათა მორონის მოსვლას დალოდებოდა, რომ მის ჯარს ძალა შემატებოდა.

18 და იყო ასე, რომ მორონი მოვიდა თავისი ჯარით მიწა ბარაქიანზე, ნეფის ხალხზე მოსამართლეთა მმართველობის ოცდამეშვიდე წლის ბოლოს.

19 და ოცდამერვე წლის დასაწყისში, მორონი, ტეანკუმი და მრავალი მათი მთავარსარდალი სამხედრო თათბირზე შეიკრიბნენ – თუ რა უნდა გაეკეთებინათ, რომ გამოეწვიათ ლამანიელები მათ წინააღმდეგ საბრძოლველად ან როგორმე გამოეტყუებინათ თავიანთი გამაგრებებიდან, მათზე უპირატესობის მისაღწევად და ქალაქ მულეკის ხელახლა ასაღებად.

20 და იყო ასე, მათ ელჩები გაუგზავნეს ლამანიელთა ჯარს, რომელიც ქალაქ მულეკს იცავდა, მათ წინამძღვართან, რომლის სახელი იყო იაკობი, სურდათ რა, რომ იგი გამოსულიყო თავისი ჯარებით, რათა ორ ქალაქს შორის მდებარე ვაკეზე შეხვედროდა. მაგრამ, აჰა, იაკობმა, რომელიც იყო ზორამიელი, არ მოისურვა თავისი ჯარით ვაკეზე მათთან შეხვედრა.

21 და იყო ასე, რომ მორონის აღარ ჰქონდა იმედი, რომ მათ თანაბარ პირობებში შეხვდებოდა, ამიტომ გეგმა დასახა ლამანიელთა გამაგრებებიდან გამოსატყუებლად.

22 ამიტომ, მან ბრძანა, რომ ტეანკუმს აეყვანა ჯარისკაცების მცირე ჯგუფი და მისულიყო ზღვის სანაპიროსთან ახლოს; და მორონი და მისი ჯარი ღამით გაემართნენ უდაბნოში, ქალაქ მულეკის დასავლეთით; და ამგვარად, მომდევნო დღეს, როდესაც ლამანიელთა გუშაგებმა ტეანკუმი აღმოაჩინეს, გაიქცნენ და ეს თავიანთ წინამძღვარს, იაკობს მოახსენეს.

23 და იყო ასე, რომ ლამანიელთა ჯარები წავიდნენ ტეანკუმის წინააღმდეგ, ეგონათ, თავიანთი სიმრავლით დაძლევდნენ ტეანკუმს, მისი რიცხობრივი სიმცირის გამო. და როდესაც ტეანკუმმა იხილა მის წინააღმდეგ მომავალი ლამანიელთა ჯარები, მან დაიწყო ზღვის სანაპიროსკენ, ჩრდილოეთით, უკან დახევა.

24 და იყო ასე, რომ როდესაც ლამანიელებმა დაინახეს, რომ იგი გარბოდა, ისინი გათამამდნენ და გამხნევებულნი უკან გამოედევნენ და იმ დროს, როდესაც ტეანკუმს ასე მიჰყავდა ლამანიელები, რომლებიც მას ამაოდ მისდევდნენ, აჰა, მორონიმ ბრძანა, რომ მასთან მყოფი ჯარების ნაწილი წასულიყო ქალაქში და მას დაუფლებოდა.

25 და ასეც მოიქცნენ და დახოცეს ისინი, რომლებიც ქალაქის დასაცავად იყვნენ დატოვებულნი, დიახ, ყველანი, რომლებმაც არ დათმეს საომარი იარაღი.

26 და ასე დაიპყრო მორონიმ ქალაქი მულეკი თავისი ჯარის ნაწილით, როდესაც დანარჩენი ნაწილით გაემართა ლამანიელთა დასახვედრად, როდესაც ისინი ტეანკუმის დევნის შემდეგ უკან დაბრუნდებოდნენ.

27 და იყო ასე, რომ ლამანიელებმა სდიეს ტეანკუმს, სანამ არ მიუახლოვდნენ ქალაქ ბარაქიანს, სადაც მათ დახვდათ ლეხი და მცირე ჯარი, რომელიც ქალაქ ბარაქიანის დასაცავად იყო დატოვებული.

28 და ახლა, აჰა, როდესაც ლამანიელთა მთავარსარდლებმა იხილეს მათ წინააღმდეგ მომავალი ლეხი თავისი ჯარით, დიდად შეშინებულები უკან გაიქცნენ, ეშინოდათ რა, რომ ქალაქ მულეკის მიღწევამდე ლეხი დაეწეოდა მათ; ვინაიდან ლაშქრობისგან დაქანცულები იყვნენ, ლეხის ჯარისკაცები კი დასვენებულნი.

29 ახლა, ლამანიელებმა არ იცოდნენ, რომ მათ უკან მორონი იმყოფებოდა თავისი ჯარით; და ყველაფერი, რისიც მათ ეშინოდათ, იყო ლეხი და მისი ჯარისკაცები.

30 ახლა, ლეხის არ სურდა მათი დაწევა მანამდე, სანამ ისინი არ შეხვდებოდნენ მორონისა და მის ჯარს.

31 და იყო ასე, რომ სანამ ლამანიელები დიდი მანძილით უკან დახევას მოასწრებდნენ, ნეფიელებმა ისინი ალყაში მოაქციეს, ერთი მხრიდან მორონის და მეორე მხრიდან ლეხის ჯარისკაცებმა, რომლებიც ყველანი დასვენებულნი და ძალით სავსენი იყვნენ; ლამანიელები კი დაქანცულები იყვნენ თავიანთი ხანგრძლივი ლაშქრობის გამო.

32 და მორონიმ უბრძანა თავის ჯარისკაცებს, რომ თავს დასხმოდნენ, სანამ ისინი არ დათმობდნენ საომარ იარაღს.

33 და იყო ასე, რომ იაკობი, იყო რა მათი წინამძღვარი, ასევე ზორამიელი და ჰქონდა უძლევი სული, წინ მიუძღვოდა ლამანიელებს ბრძოლაში, მორონის მიმართ განსაკუთრებული მძვინვარებით.

34 მორონი იყო მათ გეზზე, ამიტომ იაკობმა გადაწყვიტა მათი დახოცვა და ქალაქ მულეკისკენ გზის გაკაფვა. მაგრამ, აჰა, მორონი და მისი ჯარისკაცები უფრო ძლიერნი იყვნენ; ამიტომ, ლამანიელებისგან უკან არ დაიხიეს.

35 და იყო ასე, რომ ისინი ორივე ხელით იბრძოდნენ, განსაკუთრებული მძვინვარებით და ორივე მხარეს ბევრი დაიხოცა; დიახ, მორონი დაიჭრა და იაკობი მოკლეს.

36 და ლეხი ზურგიდან უტევდა თავისი ძლიერი ჯარისკაცებით ისეთი გამძვინვარებული, რომ ლამანიელებმა ზურგში თავიანთი საომარი იარაღი დაყარეს; და დანარჩენებმა, იყვნენ რა ძალზედ დაბნეულნი, არ იცოდნენ, საით წასულიყვნენ ან ვის შებრძოლებოდნენ.

37 ახლა, მორონიმ, იხილა რა მათი დაბნეულობა, მიმართა მათ: თუ მოიტანთ თქვენს საომარ იარაღს და მას დაყრით, აჰა, თქვენი სისხლისღვრისგან თავს შევიკავებთ.

38 და იყო ასე, რომ როდესაც ლამანიელებმა ეს სიტყვები მოისმინეს, მათმა მთავარსარდლებმა, ყველამ, რომლებიც არ იყვნენ მოკლულნი, წინ გამოვიდნენ და დაყარეს საომარი იარაღი მორონის ფეხებთან და ასევე უბრძანეს თავიანთ ჯარისკაცებს, რომ იგივე გაეკეთებინათ.

39 მაგრამ, აჰა, იქ იყვნენ მრავალნი, რომლებმაც ეს არ მოისურვეს, რომლებმაც არ დათმეს ხმლები, შეიპყრეს და შებოჭეს და ჩამოართვეს საომარი იარაღები და აიძულეს, წასულიყვნენ თავიანთ ძმებთან ერთად მიწა ბარაქიანში.

40 და ახლა, შეპყრობილი ტყვეები უფრო მეტნი იყვნენ, ვიდრე ორივე მხრიდან დახოცილთა რაოდენობა.