“Materiali i Përgatitjes për Orën Mësimore për Mësimin 16: Pranimi me Gatishmëri i Flijimit të Madh Shlyes të Shpëtimtarit”, Materiali i Mësuesit – Jezu Krishti dhe Ungjilli i Tij i Përjetshëm (2023)
“Materiali i Përgatitjes për Orën Mësimore për Mësimin 16”, Materiali i Mësuesit – Jezu Krishti dhe Ungjilli i Tij i Përjetshëm
Materiali i Përgatitjes për Orën Mësimore për Mësimin 16
Pranimi me Gatishmëri i Flijimit të Madh Shlyes të Shpëtimtarit
Plaku Xhefri R. Holland, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve, dëshmoi: “Ngjarja më e madhërishme dhe arritja më e rëndësishme në kursin e gjithë historisë njerëzore është flijimi shlyes i Zotit Jezu Krisht” (“Testify of the Restoration”, New Era, prill 2017, f. 3). Teksa studioni, mendoni se çfarë duroi Zoti që të përfundonte flijimin e Tij shlyes. Gjithashtu merreni parasysh se si mund të tregoni mirënjohje për atë që Ai ka bërë për ju.
Pjesa 1
Përse më nevojitet Shlyerja e Shpëtimtarit?
Rënia e Adamit dhe e Evës ishte një hap i domosdoshëm përpara në planin e Atit Qiellor për përparimin tonë të përjetshëm. Ajo na dha mundësi për të ardhur në tokë, për të ushtruar lirinë e zgjedhjes, për të krijuar familje, për të përjetuar gëzim dhe për të mësuar e për t’u rritur (shih 2 Nefi 2:19–25).
Por ky hap përpara solli edhe një hap të drejtuar poshtë. Për shkak të Rënies, secili prej nesh trashëgon një gjendje të rënë dhe i nënshtrohet vdekjes shpirtërore dhe fizike (shih Alma 42:5–9, 14). Ne nuk mund t’i kapërcejmë këto kushte nëpërmjet vetë përpjekjeve ose meritave tona (shih 2 Nefi 2:5, 8). Profeti Jakob dha mësim se pa “shlyerje[n e] pafundm[e]” të Zotit ne nuk do të “ngri[heshim] më” dhe do të largoheshim përgjithmonë nga prania e Perëndisë (shih 2 Nefi 9:7–9).
Plaku D. Tod Kristoferson, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve, dëshmoi për mënyrën se si Shlyerja e Shpëtimtarit na ndihmon t’i kapërcejmë pasojat e Rënies:
“Shëlbimi i Shpëtimtarit ka dy pjesë. Së pari, shëlbimi shlyen për shkeljen e Adamit dhe Rënien rezultuese të njeriut duke i kapërcyer ato që mund të quhen pasojat e drejtpërdrejta të Rënies – vdekja fizike dhe vdekja shpirtërore. Vdekja fizike kuptohet mirë; vdekja shpirtërore është ndarja e njeriut nga Perëndia. … Ky shëlbim nga vdekja fizike dhe shpirtërore është si universal, ashtu edhe pa kushte.
Aspekti i dytë i Shlyerjes së Shpëtimtarit është shëlbimi nga ajo që mund të quhet pasojat jo të drejtpërdrejta të Rënies – vetë mëkatet tona kundrejt shkeljes së Adamit. …
Për shkak se jemi të përgjegjshëm dhe i bëjmë zgjedhjet, shëlbimi nga vetë mëkatet tona është me kusht – i kushtëzuar nga rrëfimi e braktisja e mëkatit dhe kthimi te një jetë e perëndishme ose, me fjalë të tjera, i kushtëzuar nga pendimi [shih Doktrina e Besëlidhje 58:43].” (“Shëlbimi”, Liahona, maj 2013, f. 109, 110)
Pjesa 2
Si mund ta rritë mirënjohjen time për Të përsiatja për vuajtjen e Shpëtimtarit në Gjetseman dhe në kryq?
Pas ngrënies së Darkës së Fundit me Apostujt e Tij dhe paraqitjes së sakramentit për ta, Jezusi i çoi ata në Kopshtin e Gjetsemanit. Atje Shpëtimtari u lut dhe vuajti për mëkatet tona.
Pasi vuajti dhembje të papërfytyrueshme në Gjetseman, Jezusin e tradhtuan. “Ai u arrestua dhe u dënua me akuza të rreme” (“Krishti i Gjallë: Dëshmia e Apostujve”, ChurchofJesusChrist.org). Ndërkohë që ndodhej nën mbikëqyrjen e udhëheqësve fetarë judeas, Shpëtimtarin e tallën, e pështynë, e goditën me shuplakë dhe e akuzuan në mënyrë të rreme (shih Mateu 26:47–68).
Ngaqë u mungonte autoriteti për ta dënuar Jezusin me vdekje, udhëheqësit judeas e çuan Atë te Pilati, guvernatori romak. Nga frika e njerëzve, Pilati e dënoi Jezusin me vdekje nëpërmjet kryqëzimit. Gjatë përgatitjes për kryqëzimin, ushtarët romakë e rrahën Krishtin me kamxhik, më pas e përqeshën me egërsi. Ata ngulën gozhdë në duart dhe këmbët e Tij dhe e ngritën lart në kryq midis dy kriminelëve (shih Mateu 27:11–38). Merreni parasysh të shihni materialin filmik “Jesus Is Scourged and Crucified” [“Jezusin e Rrahin me Kamxhik dhe e Kryqëzojnë”] (04:49) si pjesë të studimit tuaj.
Plaku Brus R. Mek-Konki, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve, dha mësim se ndërkohë që Jezusi ishte i varur në kryq, “ndodhën të gjitha agonitë e pafundme dhe dhembjet e pamëshirshme të Gjetsemanit” (“The Purifying Power of Gethsemane”, Ensign, prill 2011, f. 58). Pas rreth gjashtë orësh, “Jezusi bërtiti me zë të lartë: ‘Eloi, Eloi; lama sabaktani?’, që e përkthyer do të thotë: ‘Perëndia im, Perëndia im, përse më ke braktisur?’” (Marku 15:34.)
Plaku Xhefri R. Holland, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve, tha sa vijon rreth kësaj thirrjeje plot ankth (ose, në vend që të lexoni thënien vijuese, mund të shihni materialin filmik “None Were with Him” [“Askush Nuk Ishte me Të”] [02:28]):
“Që ajo sakrificë supreme e Birit të Tij të mund të ishte po aq e plotë saç ishte e vullnetshme dhe e veçuar, Ati hoqi për pak [çaste] nga Jezusi ngushëllimin e Shpirtit të Tij, mbështetjen e pranisë së Tij personale. … Që Shlyerja e Tij të ishte e pafundme dhe e përjetshme, [Jezu Krishti] duhej të ndiente se si ishte të vdisje jo vetëm fizikisht, por edhe shpirtërisht, të ndiente se si ishte të të largohej Shpirti hyjnor, duke e lënë njeriun të ndihej i vetëm tërësisht, dëshpërimisht, shpresëhumbur. …
… Ngaqë Jezusi bëri krejtësisht i vetëm një rrugë kaq të gjatë e të vetmuar, për ne nuk është e nevojshme të bëjmë kështu.” (“Askush Nuk Ishte me Të”, Liahona, maj 2009, f. 87–88)
Pjesa 3
Çfarë mund të bëj që ta pranoj me gatishmëri flijimin shlyes të Zotit?
Është e rëndësishme që të kuptoni dhe shprehni mirënjohje për vuajtjen e Zotit në emrin tuaj. Por mund të bëni madje më shumë që ta tregoni besimin tuaj për realitetin e Shlyerjes së Tij kur zgjidhni të pendoheni për mëkatet tuaja. (Mund të shihni një shembull për këtë te 3 Nefi 9:12–13, 21–22, ku Zoti i ftoi nefitët dhe lamanitët të pendoheshin përpara se Ai t’i vizitonte.)
Presidenti Rasëll M. Nelson tha për dhuratën e pendimit që na e jep Zoti:
“Shumë njerëz e konsiderojnë pendimin si ndëshkim – diçka që duhet shmangur përveçse në rrethanat më të rënda. Por kjo ndjenjë e të qenit i ndëshkuar shkaktohet nga Satani. …
Asgjë nuk është më çliruese, më fisnikëruese ose më e rëndësishme për përparimin tonë individual sesa një përqendrim i rregullt, i përditshëm te pendimi. Pendimi nuk është një ngjarje; është një proces. Është kyçi drejt lumturisë dhe paqes së mendjes. Kur ndërthuret me besimin, pendimi na jep të drejtën për të përdorur fuqinë e Shlyerjes së Jezu Krishtit.” (“Ne Mund të Bëjmë më Mirë dhe të Jemi më të Mirë”, Liahona, maj 2019, f. 67)