Ang Pariseo mibarug sa atubangan sa uban aron mag-ampo. Siya mipasalamat sa Dios nga siya mas maayo kay sa ubang mga tawo. Siya miingon nga mipuasa siya og kaduha sa matag semana ug mibayad sa iyang ikapulo. Ang magbubuhis mibarug nga nag-inusara, miduko sa iyang ulo, ug nag-ampo, “O Dios, kaloy-i ako nga makasasala.”