Per’ndia Ne na Do, aq sa Birin e Tij e Dha

Me dinjitet

1. Per’ndia ne na do, aq sa
Birin e Tij, Krishtin, e dha,
T’na tregoj’ shtegun që shkeli
Prap’ tek Ai të kthehemi.

2. Dhe pse Bir’ i Per’ndis’, erdhi
Si një i përulur njeri.
Ai vdiq në t’shenjtën pafaj’si,
Të thyerin ligj e përmbushi.

3. Për k’të dashuri hyjnore,
Kam un’ një borxh mir’njohjeje;
Që sakrific’ për mua bën,
Që n’zemrën e Tij të kem vend.

4. Me fjal’ dhe vepra Ai kërkon
Vullnetin tim t’ia nënshtroj
Dhe un’, si bir, të përkulem,
Nga i Shenjti të mësohem.

5. Ky sakrament përfaqëson
Gjakun dhe trupin që u dhan’.
Marrja e tij për mua tregon,
Se Ty t’kujtoj, o Zot, gjithmon’.

Teksti: Edward P. Kimball, 1882–1937