146
Shpërnda Hare
Me hare
1. Në bot’ ku hidh’rimi
Gjithmon’ do t’njihet,
Nevojtar’, t’brengosur
Dhe t’vetmuar gjen,
Sa shum’ g’zim dhe ngush’llim
Ti mund të dhurosh,
Po të shpërndash hare
Kudo që të shkosh.
[Chorus]
Shpërnda hare ti përgjat’ udhës.
G’zo, beko dhe ndriço
Çdo dit’ që ikën.
Shpërnda hare ti përgjat’ udhës.
G’zo, beko dhe ndriço
Çdo dit’ që ikën.
2. Veprime më t’vogla
Nevoja plot’sojn’,
Sepse bota kërkon
Në mir’si t’veprojm’.
O, çfar’ hidhërimi
Ti mund të heqësh,
Me guxim, dashuri
Dhe përmes këngësh.
[Chorus]
Shpërnda hare ti përgjat’ udhës.
G’zo, beko dhe ndriço
Çdo dit’ që ikën.
Shpërnda hare ti përgjat’ udhës.
G’zo, beko dhe ndriço
Çdo dit’ që ikën.
3. Kur ditët jan’ t’zymta,
Me gëzim këndo;
Shqet’simet e botës
Me forc’ përballo.
Me besim t’patundur
Përmes jetës ça;
Hare dhe buz’qeshje
N’vështir’si shpërnda.
[Chorus]
Shpërnda hare ti përgjat’ udhës.
G’zo, beko dhe ndriço
Çdo dit’ që ikën.
Shpërnda hare ti përgjat’ udhës.
G’zo, beko dhe ndriço
Çdo dit’ që ikën.
Teksti: Lanta Wilson Smith
Muzika: Edwin O. Excell, 1851–1921