170
Koha Shpejt Kalon
Me zell
1. Koha shpejt kalon; shum’ pak koh’ na ka mbetur
Për t’ndar’ lajme t’mira prej tok’s dhe detit.
Nxitoni lajmëtar’; shkoni duke shpallur:
Pendim se pran’ ësht’ mbret’ria e qiellit.
Pendim se pran’ ësht’ mbret’ria e qiellit.
2. Mos iu largo detyrës, qoft’ e pakëndshme;
Por ndiq Shpëtimtarin, mikun, shembullin.
Brengat tona t’vogla, edhe pse të dhimbshme,
Shpejt, me të drejtët, do mbarojn’ në lavdi.
Shpejt, me të drejtët, do mbarojn’ në lavdi.
3. Në se pëlqimin e Ahmanit zotëron,
Përse urrejtja e botës të shqet’son?
Me bekime engjëjt presin të t’kuror’zojn’!
Premtim ke t’sigurt, ji besnik, para shko.
Premtim ke t’sigurt, ji besnik, para shko.
4. I fort’ t’jesh në qëllim, Satani t’vë në prov’;
Peshën e thirrjes tënde, Ai e di mir’.
Shtegu ësht’ i vështir’, por Jezusin ke pran’;
Kundër demon’ve t’mjafton krahu i Tij.
Kundër demon’ve t’mjafton krahu i Tij.
Teksti: Eliza R. Snow, 1804–1887
Muzika: Këngë folklorike gjermane, shekulli i 18-të